Friday, June 29, 2018

သူမ = ငရဲတခုု + သူမ

ေအးခ်မ္းခဲ့ပါတယ္။ အျမဲတမ္းေပါ့ပါးေပ်ာ္ရႊင္ေနတတ္သူတေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သူမရဲ႕ကမာၻမွာ ပကတိျဖဴစင္မႈေတြနဲ႔ ႐ိုးအ ယံုလြယ္မႈေတြက သူမကို ကေလးတေယာက္လို အေရာင္မဲ့ေစခဲ့တယ္။ ဘယ္လိုထင္ထားခဲ့မွာလဲ။ ဒီေလာက္ရက္စက္တဲ့ က်ိန္စာတခု တသက္လံုးစာ မျပယ္ေတာ့မယ့္ ရက္စက္မႈေတြနဲ႔အတူ က်ေရာက္လာေတာ့မယ္ဆိုတာ...။ သူမဟာ ငိုတတ္သူအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့တယ္။ ဘဝမွာ အေတြ႔အၾကံဳနည္းပါးသူ၊ စိတ္ခြန္အားနည္းသူ၊ အေလွ်ာ့ေပးခြင့္လႊတ္တတ္သူေတြက ႐ွံဳးစတမ္းတဲ့လား။ သူမ သိပ္႐ိုးအခဲ့တယ္။ ဟန္ေဆာင္တတ္သူကေတာ့ လွည့္ကြက္ေတြအျပည့္နဲ႔ သူ႔ဇာတ္ၫႊန္းသူ ပိရိပိုင္ႏိူင္လြန္းလွရဲ႕ေလ။ အႏိူင္ရဖို႔သက္သက္ကစားတတ္သူဟာ အကစားခံရသူဘက္က နာက်င္ေၾကကြဲမႈကို ဘယ္လိုမွ နားလည္စာနာေနမွာ မဟုတ္တာ သူမ ေလာင္းရဲတယ္။ ကစားတတ္သူပီပီ ကစားပြဲတခု ေအာင္ျမင္စြာလွည့္ပတ္ကစားႏိူင္တိုင္း ပိုလို႔ ခြၽန္ျမလာတဲ့ သူ႔ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးအေပၚ ေက်နပ္အားရစြာ လက္ခေမာင္းခတ္ေနက်ပဲ။
အခ်စ္ဆံုး အမုန္းဆံုး အညာတတ္ဆံုး အလွည့္စားတတ္ဆံုး သံသရာမွာ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မေတြ႔ပါရေစနဲ႔ေတာ့။ စိတ္မွာရတဲ့ဒဏ္ရာဟာ လိႈက္စားလြန္းမက အတြင္းဆံုးထိ ထိုးေဖာက္လို႔ တဆတ္ဆတ္နာက်င္ရတယ္။ ျဖဴစင္ခဲ့သမွ် ျပန္ရခဲ့တာ ႐ိုးအခဲ့သမွ် ျပန္ရခဲ့တာ သိပ္ခ်စ္လြန္းခဲ့သမွ် ျပန္ရခဲ့တာ နာက်င္မႈေတြပဲ နာက်င္မႈေတြ နာက်င္မႈေတြ နာက်င္မႈေတြ နာက်င္မႈေတြ နာက်င္မႈေတြ နာက်င္မႈေတြဟာ.....
အသက္တခုလံုးကိုထုတ္ခ်င္းေပါက္သြားမတတ္ သူမဟာ ႐ွင္လ်က္နဲ႔ အေသ ျဖစ္တယ္။ 
ဘယ္လိုမွ နားမလည္ႏိူင္တဲ့ ဇာတ္လမ္းတခုလံုးမွာ သူမက သားေကာင္ သူမက ဗီလိန္ သူမက မုဆိုး အရာရာ သူမေၾကာင့္။ နာမည္ဆိုးရဖို႔ ရင္တခုလံုး ေၾကမြရတယ္။ ဘာတခုမွအေကာင္းမက်န္ေတာ့တဲ့စိတ္နဲ႔ခႏၶာဟာ တယဥ့္တိုက္ ကုန္ခမ္းျခင္းဆီ ဦးတည္ေရြ႕လ်ားေနေတာ့တယ္။ ဟန္မေဆာင္လိုဘူး ဟန္ေဆာင္ေနတာမႀကိဳက္ဘူး မ်က္ႏွာဖံုးေတြကို ကုတ္ဖဲ့ဆြဲဖယ္ခြၽတ္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းလြန္းသူမ်က္ႏွာကို ၾကည့္မိတိုင္း ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္က စူးေအာင့္လာတယ္။ သူမကပဲ မိန္းမဆိုးျဖစ္ရတဲ့ဇာတ္ဟာ တဆိတ္ေတာ့ နာလြန္းလွတယ္။ ထိုးဇာတ္ပီပီ ရင္ထု လူးလိွမ့္ခန္းေတြမွာ ဇာတ္ကြက္ေတြက သူမပဲ နာက်င္ရဖို႔ တဘက္သတ္ဆန္ဆန္ေတြ စီရင္ထားခဲ့ေလတာ။
ဘယ္ေတာ့မွမိုးမလင္းေတာ့တဲ့ နာက်င္မႈေတြက ေမွာင္တဲ့အျပင္ မိုက္လြန္းေနေသးတယ္။ ေန႔အလင္းထဲက ဖယ္ထုတ္ခံထားရတဲ့ ဝဋ္ဆင္းရဲဟာ မျမင္ရတဲ့ကံၾကမၼာကို တေစၦမ်က္ကန္းတေကာင္လို ရမ္းတိုးေနရတယ္။ အနာအက်င္ အဆံုးအ႐ွံဳးေတြ မ်ားလွခ်ည္ရဲ႕ကြယ္။
လႊတ္ခ်ပစ္လိုက္လို႔ ေပါ့ပါးသြားမယ့္ အလင္းကို သူမမ်က္လံုးေတြက ျမင္ၾကည့္ဖို႔ အားမရိွေသးဘူး။ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိသယ္ယူသြားမယ့္ နာက်င္မႈေတြကို ထုတ္ပိုးေနစဥ္ က်င့္သားရအေမွာင္ဟာ ေနာက္တေက်ာ့ ျပန္ၿပိဳးပ်က္လို႔ေနခဲ့ၿပီ။ 
သူမ ~
ခ်စ္ၾကည္ေအး
၂၇၀၆၂၀၁၈

No comments:

Post a Comment

ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထင္ျမင္ခံစားရသလိုသာ ေရးခဲ့ပါရွင္

ကိုုယ္ ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ

ႏွင္းေတြ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္

ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...