Thursday, April 5, 2018

ကြဲအက္ ဖန္ပုုလင္းတလံုုး၏ျဖစ္စဥ္

ဖန္ပုလင္းေတြဟာ နာက်င္တတ္သလား
ဖန္ပုုလင္းေတြဟာ ဆူးစူးတတ္သလား
ဖန္ပုုလင္းေတြဟာ ညအေမွာင္ေရာက္ရင္ ငိုုတတ္သလား
ဖန္ပုုလင္းေတြမွာ
လိွိ်ဳ႕ဝွက္ခ်က္မရိွဘူး
ပကတိမ်က္စိနဲ႔ထြင္းေဖာက္ျမင္ႏိူင္တယ္
ထိရွကြဲအက္လြယ္တယ္
ကြဲအက္ၿပီးတဲ့အခါ အေကာင္းအတိုုင္းျပန္မျဖစ္ႏိူင္တာ သူ႔သစၥာပဲ
မေမ့ႏိူင္ျခင္းေတြကို ဖန္ပုလင္းထဲသိမ္းထည့္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကည့္တယ္
ေန႔စြဲအလိုက္ အမွတ္တရေတြ
ရယ္သံသဲ့သဲ့ အျပံဳးျမျမေတြ
ပါးျပင္ေပၚက အေတြ႔ေႏြးေႏြးေတြ
ညိွဳ႕ငင္တတ္ေသာအၾကည့္ေတြ
စြဲလန္းတတ္ေစေသာ က်င့္စဥ္ေတြ
လက္ခ်င္းတြဲခ်ိတ္ထားခဲ့တာေတြ
စကားလံုးဖြဖြေတြ
တခုၿပီး တခု
ဖန္ပုလင္းထဲ အစဥ္အတိုင္းထည့္စဥ္
ေနာက္ဆံုး ထံုးစံအတိုင္းေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့သလို
အသည္းကြဲရတာေတြ
ဆတ္ဆတ္ခါနာက်င္ရျခင္းေတြ တသက္စာဒဏ္ရာေတြ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ 
ခမ္းခမ္းနားနား အျပီးသတ္ ပိတ္သိမ္းလိုက္တယ္
လူလူသူသူဖန္ပုလင္းတလံုးအျဖစ္
ျပည့္စံုအသက္ဝင္သြားတဲ့အခါ
လက္ထဲကေန လႊတ္ခ်ခဲ့လိုက္တယ္ 
ခုမွပဲ...
ၾကမ္းျပင္ေပၚက အလံုးစံုေသာနာက်င္မႈေတြနဲ႔
ကြဲျဖာလြင့္ထြက္သြားတဲ့ ဖန္ပုလင္းတလံုးဟာ
ကြ်န္မကိုယ္တိုင္....
ျဖစ္ 
သြား 
တယ္



ခ်စ္ၾကည္ေအး
ဝ၅ဝ၄၂ဝ၁၈

No comments:

Post a Comment

ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထင္ျမင္ခံစားရသလိုသာ ေရးခဲ့ပါရွင္

ကိုုယ္ ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ

ႏွင္းေတြ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္

ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...