ေျပာျပန္ရင္လည္း…..

တစ္ေန႔က ကိစၥေလးတစ္ခုရွိလို႔ အျပင္သြားေတာ့  စူပါမားကတ္သံုး လက္တြန္းလွည္းသံုးခုကို အထက္ေအာက္ျဖစ္သလို ဆင့္ၿပီး လမ္းေဘးပစ္ထားတာ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ 

လမ္းေထာင့္မွာမို႔ ကားအရွိန္ေလ်ာ့တုန္းေလး ဖုန္းနဲ႔ အလွ်င္အျမန္လွမ္းရိုက္လိုက္တယ္။ ဒီလိုျမင္ကြင္းမ်ိဳး ေတြ႔ေတြ႔ေနတာ ၾကာပါၿပီ။ တခါတေလ ကၽြန္မတို႔ေနတဲ့ တိုက္ေအာက္မွာ လက္တြန္းလွည္းေတြကို ၾကြက္ၿမီးတန္းသလို အတန္းလိုက္ႀကီး ေတြ႔ရတတ္ေသးတယ္။

လူေတြ အေတာ္စည္းကမ္းမဲ့လာပါလားလို႔ ေတြးမိတယ္။  ဒါေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕ စူပါမားကတ္ေတြက စက္ေလွကားအဆင္းမွာ စတီးတိုင္ေတြ ေထာင္လို႔ လက္တြန္းလွည္းတစ္ခုစာ ဝင္လို႔မရေအာင္ ဘေလာက္လုပ္ထားတတ္ၾကတာ။ 

တစ္ခါထပ္ၿပီးေတြ႔ခဲ့ရတာက အိမ္တစ္အိမ္ေရွ႕မွာပါ။  အိမ္တံခါးေဘးနားမွာ ျပတင္းေပါင္နဲ႔ လက္တြန္းလွည္းကို တြဲၿပီး ေသာ့ေတာင္ခတ္ထားလိုက္ေသးတဲ့ ပိုင္ႏိူင္မႈကို ေတြ႔ရေတာ့ ကၽြန္မ အေတာ္ေလး စိတ္ေလသြားမိတယ္။ 

 

စင္ကာပူက ၿပီးခဲ့တဲ့ ဆယ့္ေလးငါးႏွစ္ေလာက္တုန္းကနဲ႔စာရင္ ႏူိင္ငံျခားသားအလုပ္သမားေတြ မ်ားျပား လာလိုက္တာ။ ေကာ္လာျဖဴ ေကာ္လာျပာေတြ ေက်ာင္းလာတက္ၾကသူေတြ ရင္းႏွီးျမွဳတ္ႏွံဖို႔လာၾကသူေတြ အစံုပါပဲ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အာရွသားေတြ ပိုမ်ားတယ္။ ဒီေတာ့ စင္ကာပူခမ်ာ မတစ္ေထာင္သား အုပ္ထိန္းေနရတဲ့ ဖခင္ပီတာႀကီးနဲ႔ တူတူလာတယ္။

ခုလို စည္းကမ္းမဲ့တာမ်ိဳး အရင္က သိပ္မေတြ႔ရဘူး။ ေျပာရရင္ သူတို႔ႏိူင္ငံသားေတြက ဥပေဒနဲ႔ စည္းကမ္းနဲ႔ ကိုင္တြယ္ထားတဲ့ ေဘာင္ထဲမွာ ေနေနက်ျဖစ္ေနၿပီ ဆိုရမယ္။ စည္းကမ္းရွိတယ္ဆိုတာထက္ တင္းၾကပ္ထားတဲ့ ဥပေဒနဲ႔ အေရးယူမႈေတြကို ေၾကာက္တတ္ၾကတယ္ဆိုရင္ ပိုမွန္လိမ့္မယ္။

ခုလို စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ေတြဟာ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ တိုးတိုးၿပီး ဝင္ေရာက္လာေန တဲ့ ႏိူင္ငံျခားသားေတြေၾကာင့္မ်ားလားလို႔ ေတြးလိုက္မိေတာ့ ကၽြန္မ ၾကားဖူးခဲ့တာေလးတစ္ခုကို ဖ်တ္ကနဲ သတိရသြားတယ္။ (ဒ႑ာရီလိုလို၊ ပံုျပင္လိုလို ဟာသတစ္ခုပါ၊ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး ထင္ပါရဲ႕)

တစ္ခါက ခြင့္နဲ႔အလုပ္က ျပည္ေတာ္ျပန္လာတဲ့ ျမန္မာႏိူင္ငံသားတစ္ေယာက္ေနာက္ကို အလုပ္ရွင္ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးႀကီးက အလည္လိုက္ပါလာသတဲ့။ တစ္ေန႔ေတာ့ ဟိုဟိုဒီဒီသြားေနရင္း လမ္းေဘးမွာ ရွဴရွဴပန္းေနတဲ့ ကိုေရႊျမန္မာမ်ားကိုေတြ႔ေတာ့ ဂ်ပန္ႀကီးက ႏွာေခါင္းရံွဳ႕ၿပီး ကဲ့ရဲ႕ျပစ္တင္စကားဆိုပါေရာ။ ကိုျမန္မာမွာ ျပန္မေျပာသာေပမဲ့ စိတ္ထဲကေတာ့ တယ္မေက်နပ္ခ်င္ဘူးေပါ့။ ဒါေလးမ်ား တို႔ေတြက စာမဖြဲ႔ေသးဘူးလို႔ ေတြးမိမွာေပါ့ေလ။ ဒီလိုနဲ႔ စိတ္ထဲ ခပ္တင္းတင္းေလး ေတးမွတ္ထားလိုက္တယ္။

ခြင့္ရက္ေစ့လို႔ ဂ်ပန္ျပန္သြားၾကရတဲ့အခါ တစ္ေန႔မွာ သတင္းစာထဲ ထူးဆန္းတဲ့ သတင္းတစ္ခုပါလာသတဲ့။ လမ္းေဘးရွဴရွဴးပန္းတဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ရဲစခန္းက ဖမ္းမိထားတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းပါ။ အဲဒီမွာ ကိုေရႊျမန္မာက ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးၾကည့္ၿပီး ေတြ႔ၿပီလား မင္းတို႔ ဂ်ပန္မွာလည္း ဒီလို လမ္းေဘးရွဴရွဴပန္းတဲ့ေကာင္ေတြရွိသကြလို႔ ဆိုသတဲ့။ ဒါနဲ႔ ဂ်ပန္ႀကီးက အဲဒီရဲစခန္းဟာ တို႔အလုပ္နားတင္ကြ၊ လာ သြားၾကည့္ၾကရေအာင္ဆိုၿပီး သြားၾကည့္ၾကတဲ့အခါ အဲဒီရွဴရွဴးပန္းတဲ့သူဟာ ကိုေရႊျမန္မာတစ္ေယာက္ျဖစ္လို႔ေနပါသတဲ့။

အဲဒီဟာသအဆံုးမွာ ကၽြန္မ မရယ္ႏိူင္ မၿပံဳးႏိူင္ျဖစ္ခဲ့ရဖူးတယ္။

ႏိူင္ငံျခားသားေတြ၊ အထူးသျဖင့္ အာရွသားေတြ မ်ားမ်ားလာေနတဲ့ စင္ကာပူမွာ ခုလို စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ေတြ ေတြ႔ရတိုင္း ေတြ႔ရတိုင္း အဲဒီစည္းမဲ့ကမ္းမဲ့မႈေတြဟာ ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာေတြေၾကာင့္ မျဖစ္ပါေစနဲ႔လို႔သာ.....