Monday, February 13, 2012

ကံ စိတ္ ဥတု ၿပီးေတာ့ အာဟာရ

ရန္ကုန္မွာ ဟင္းစားအသီးအရြက္ေတြျဖစ္တဲ့ ေဂၚဖီ၊ ကိုက္လန္၊ ပန္းမုန္လာ၊ မုန္ညင္း၊ မုန္လာဥနီနဲ႔ တစ္ျခားအသီးအရြက္ေတြအားလံုး ဘာျဖစ္ျဖစ္ စားရတာ အရသာမရွိဘူးလို႔ အေမ ခဏခဏ ညည္းေလ့ ရွိပါတယ္။ ေဆးေတြျဖန္းၾကလို႔ အနံ႔လည္း မေကာင္းဘူး။ အသားေတြ ငါးေတြဆိုလည္း အေမတို႔ ငယ္တုန္းကလို စားရတာ မခ်ိဳေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။ ကၽြန္မက ဟုတ္လားအေမလို႔သာ ျပန္ေျပာႏိူင္ ခဲ့ပါတယ္။ 

ကၽြန္မကိုယ္တိုင္လည္း သတင္းေတြ ဖတ္ေနရပါတယ္။ ငါး၊ ပုဇြန္ေမြးျမဴေရးကန္ေတြမွာ Oxytetracycline/ Oxolinic acid/ Chloramphenicol/ Nitro furans/ Tetracycline/ Sulfanilamide/ Neomycin/ Chloroform/ Chlopromazine/ Nitromidazoles/ Colchicines/ Daps one/ Dimetridazole/ Metronidazole/ Clenbuterole/ Ronidazoles/ Malachite green and leuco Malachite green ဆိုတဲ့ ဓါတုေဆး၀ါးေတြ ေကၽြးၿပီး ေမြးျမဴၾကတယ္။ အနည္းဆံုးေတာ့ အဲဒီအထဲက တစ္မ်ိဳးကေန သံုးမ်ိဳးေလာက္ ငါးကန္တိုင္း သံုးၾကပါတယ္ တဲ့။ အဲဒီေဆးေတြသံုးၿပီး ႀကီးထြားႏွႈန္းျမန္ဆန္ေအာင္ လုပ္ၾကတာပါ။ သူတို႔အတြက္က ဒီငါးေတြအျမန္ႀကီးပါမွ ေစ်းကြက္ တင္ေရာင္းႏိူင္မွာ၊ ေငြ အျမန္ေပၚႏိူင္မွာကိုး။  ငါးေတြကို ေကၽြးရတဲ့ ငါးစာကလည္း အရင္ကလို သမားရိုးက် ဖြဲႏုတစ္မ်ိဳးတည္း မဟုတ္ေတာ့ ဘဲ ျဖည့္စြက္စာေတြျဖစ္တဲ့ ပဲဖတ္နဲ႔ ငါးေၾကမႈန္႔တို႔၊ ေဖာ္စပ္စာျဖစ္တဲ့ ဆန္ကြဲ၊ ေျပာင္း၊ ငါးေပါင္းမႈန္႔၊ ဗီတာမင္နဲ႔ သတၱဳဓာတ္ေတြထည့္သြင္းထားတဲ့ ငါးစာတို႔ကို ေကၽြးရပါသတဲ့။ ဒီေတာ့ ျမန္ျမန္ေရာင္းႏိူင္ေလ၊ ငါးစာဖိုး အကုန္အက်သက္သာေလ၊ တြက္ေျခကိုက္ေလေပါ့ရွင္။

ငါးမွ မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ျခား ေမြးျမဴေရးတိရိစာၦန္ေတြျဖစ္တဲ့  ၾကက္တို႔ ၀က္တို႔ ဘဲတို႔မွာလည္း ဒီအတိုင္းပဲ။ အသားတိုး၊ အထြားျမန္ဖို႔အတြက္ ဒီလိုဓါတုပစၥည္းေတြ ေကၽြးၿပီးေမြးျမဴရင္ ဒီသတၱ၀ါေတြကို စားသံုးသူေတြအတြက္ ေရရွည္မွာ ကိုယ္တြင္းအဆိပ္အေတာက္ျဖစ္ပြား ႏိူင္ၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ ကင္ဆာေရာဂါ အထိ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။

တစ္ခါတုန္းကလည္း ကၽြန္မမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ ေကာင္းမွႈနဲ႔ ျပည္ပပို႔ ပုဇြန္ထုတ္ႀကီးေတြ စားဖူးလိုက္ ပါေသးတယ္။ လား လား ပုဇြန္ေခါင္းထဲမွာ ခဲေတြ သြတ္ထားလိုက္တာ။ ပုဇြန္ဆီႀကိဳက္တဲ့ ကၽြန္မ ပုဇြန္ေခါင္းေတြျဖဳတ္ၿပီး စားရေတာ့ ႏွေမ်ာလိုက္တာေလ။ ေကာင္းတဲ့ဘက္က လွည့္ေတြးလိုက္ေတာ့ "နင္လားဟဲ့ ကိုလွေစာ...ငတို႔ကေတာ့ ေရွာင္သေဟ့" လို႔ ခပ္တင္းတင္း (မခ်ိေသာ္လည္းေပါ့ေလ) လုပ္ၿပီး လႊင့္ပစ္လိုက္တယ္။ ပုဇြန္ေခါင္းက ကိုလက္စထေရာမ်ားတာမို႔ မစားသင့္ဘူး ေျပာၾကတယ္ မဟုတ္လား။

အင္းးး ကုန္းေန ေရေနသတၱ၀ါေတြေတာ့ ကုန္သေလာက္ရွိၿပီ။ ဒါဆိုလည္း တို႔ကေတာ့ ေမတၱာဘာ၀နာေလး ပြားရင္း အသီးအရြက္ပဲ စားမကြာလို႔ ေျပာၾကမလား။ ထပ္စဥ္းစားလိုက္ဦး။ အေမေျပာတဲ့ ေဆးျဖန္း အသီးအရြက္ေတြ၊ မၾကာေသးခင္ကမွ ၾကည့္လိုက္ရတဲ့ ေရျခံေတြထဲက အင္းသီးစိုက္ခင္းေတြ... မ်က္ေစ့ထဲ ျမင္လာျပန္ေရာ။ ရြာကျပန္လာတဲ့ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ေျပာတာေတာ့ ညက ငွက္ေပ်ာသီး အစိမ္းေတြဟာ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မွာ ၀င္းလို႔၀ါလို႔ စားခ်င္စဖြယ္ ေ၇ႊေရာင္ ၀င္းမွည့္ေနတာ မ်ိဳးတဲ့။ ေဆးရည္ စိမ္မွည့္ထားတာေတြေလလို႔ ေျပာတယ္။

မဇၥ်ိမတိုင္းသားေတြလို  "ပဲ စားမကြာ ဗီတာမင္ ေအတူဇိပါသကြ" ဆိုျပန္ေတာ့လည္း ဘာထူးတုန္းရွင္။ ပဲထဲမွာလည္း ခဲေရာၾကျပန္သတဲ့။ ပဲထဲမွာေရာဖို႔ ခဲလုပ္တဲ့ ဟသၤာတၿမိဳ႕နယ္က ရြာသာ၊ လက္ခုပ္ပင္၊ အုိးဘုိကုန္းဆိုတဲ့ရြာေတြမွာ တစ္ေန႔ကို ပဲထဲေရာဖို႔ ခဲ တန္ခ်ိန္ ၁၀တန္ကေန ၁၅တန္ေလာက္အထိ ထုတ္ၾကရသတဲ့။ ပဲကုန္သည္ေတြကိုယ္တိုင္က အမွာရွိလို႔ ထုတ္ၾကရတာပါဗ်ာ တဲ့။

ကဲ ဆိုေတာ့ကာ အဲဒါေတြ စားေနလို႔ ဘယ္ေလာက္မ်ား စိတ္ခ်ရပါ့မလဲ။ အသက္ကို ဉာဏ္မေစာင့္ဘဲ ဓါတုေဆး၀ါးကင္းေသာ အေကာင္ပေလာင္နွင့္ အသီးအရြက္တို႔ေစာင့္၏ လို႔ပဲ ေျပာရေတာ့မွာပဲ။ ေက်းဇူး တင္စရာတစ္ခုက ေရႊျမန္မာေတြရဲ႕ အလြန္စထေရာင္းျဖစ္တဲ့ အင္ျမဴးန္းစစၥတန္ကိုပါပဲ။ ကၽြန္မတို႔ (ေရွးတုန္းက ေတာေနလူေတြဆိုရင္ ပိုေတာင္ ေလ့ေသးတယ္) ျမန္မာမ်ားက ကေလးေပါက္စန ကတည္းက ေျမႀကီးေပၚ ပစ္ထားလိုက္တာပဲ။ ေျမဓါတ္ရေအာင္လို႔တဲ့။ ဒီေတာ့ ကေလးက ေတာ္ရံု ပိုးမႊားေလာက္ေတာ့ ေကာက္ေတာင္ ၀ါးစားလိုက္ဦးမွာဆိုတဲ့ အထဲက။

ထးပါေတာ့။ ေျပာခ်င္တာကို ျပန္ေကာက္ရရင္ စီးပြားေရးသမားေတြ၊ ကုန္သည္ႀကီးေတြ ဘာေၾကာင့္ ဒီလို လုပ္ေနၾကရသလဲ။ အေျဖက ရွင္းရွင္းေလး။ အဲလိုမွ မလုပ္ရင္ မကိုက္လို႔ပါ ခင္ဗ်ာတဲ့။ ရာသီဥတုေၾကာင့္၊ ေဒၚလွ ေစ်းမၿငိမ္တာေၾကာင့္၊ မွန္းခ်က္နဲ႔ နွမ္းထြက္ မကိုက္လို႔ေပါ့ခင္ဗ်ာတဲ့။ ပို႔ကုန္ေတြဆိုရင္ မွာယူတဲ့ တစ္ဘက္ႏိူင္ငံက အင္မတန္ စစ္ေဆးတာ။ ဥပမာ ငါးျမစ္ခ်င္းဆိုပါေတာ့၊ ငါး လတ္ မလတ္ တင္မဟုတ္ဘူး။ ငါးရဲ႕ ဘ၀တစ္ပါးမကူးေျပာင္းခင္က တစ္ကိုယ္ရည္က်န္းမာေရးလည္း စစ္ေသးတာလို႔ ဆိုတယ္။ ငါးစာအျဖစ္ ဘာေတြ ေကၽြးသလဲဆိုတာမ်ိဳးေတြ၊ ငါးစာစက္ရံုကေထာက္ခံစာနဲ႔ ငါးစာေတာင့္ နမူနာေတြ၊ ငါးစာထုတ္လုပ္မွႈ စံနစ္က် မက်ေတြကိုပါ စစ္ေဆးေတာင္းဆိုပါသတဲ့။  ငါးတစ္ခ်ိဳ႕က ၾကက္ေခ်းစားတာေၾကာင့္ ငါးေမြးတဲ့သူေတြဟာ ၾကက္ျခံနဲ႔ပါ တြဲေမြးတတ္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ငါးတိုင္းဟာ ၾကက္ေခ်း မစားဘူးတဲ့ကြယ္။ အဲသလို ဘ၀င္ကိုင္တဲ့ ငါးေတြေၾကာင့္မ်ား ငါးေမြးတဲ့သူေတြ ရွဳံးၾကတာလား။ ဘာလား ညာလား လား  လား နဲ႔ ေတြးမိပါရဲ႕။ ကၽြန္မကိုက ဉာဏ္မမီတာ ျဖစ္ႏိူင္ပါတယ္။

ခုဆို အိႏိၵယမွာ ပဲစဥ္းငံုစိုက္ေတာ့မဲ့အျပင္ သူတို႔ဆီမွာကိုက ပဲေစ်းမတည္ၿငိမ္ေတာ့ ဒီဘက္ကလည္း လိုက္လွႈပ္ရွားေနရတာ။ ပဲအဓိက ၀ယ္ယူေနတဲ့ တရုတ္နဲ႔ အိႏိၵယ ႏွစ္ႏိူင္ငံလံုးဆီက ပဲအ၀ယ္ေတြ ေလ်ာ့လာတယ္။ ဒီေတာ့ ပဲကုန္သည္ေတြ၊ ပဲစိုက္သူေတြ ေၾကကြဲေနၾကရတာေပါ့။ အဲဒါဟာ ခဲေရာရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းတစ္ရပ္လား။ ကၽြန္မတို႔ ရြာမွာက ေစ်းကြက္ကို တစ္ဦးတည္း ခ်ဳပ္ကိုင္ထားမွႈေတြ ရွိတယ္ေလ။ အဲသလို ကိုယ္ႀကိဳက္သလို ေစ်းကြက္ကို လက္၀ါးႀကီးအုပ္ေနႏိူင္လို႔မ်ား ခုလို လုပ္ကိုင္ေနၾကသလား၊ ဒါကေရာ ခဲေရာရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းတစ္ရပ္ပဲတဲ့လား ဆိုတာလည္း စဥ္းစားစရာ။

တရုတ္ျပည္ႀကီးလို ၾကက္ဥအတုကအစ ရီဆိုင္ကယ္(Recycled)-ဆီေတြ အဆံုး။ ေဖာ္မလင္ၾကက္သားေတြက အစ မယ္လမိန္းႏိူ႔မွႈန္႔ေတြ အဆံုး။ သြားတိုက္ေဆးက အစ ကေလးကစားစရာေတြ အဆံုး စားသံုးသူအက်ိဳးမၾကည့္ဘဲ တၿပံဳးၿပံဳး ထုတ္လုပ္ေနၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့" ျမန္မာျပည္တြင္ ထုတ္လုပ္သည္" ဆိုတာရဲ႕ေနာက္မွာကပ္ေပးလိုက္မဲ့ အင္တာေနရွင္နယ္တံဆိပ္ေတြအတြက္ ႀကိဳတင္ ရင္ေမာေနမိပါတယ္။ 

(ဒီေန႔က ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၃၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႔ပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို သတိရမိေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သာ ရွိေနရင္ ဒီကိစၥေတြအေပၚ ဘယ္လိုမ်ား ကိုင္တြယ္ ေျဖရွင္းမွာပါလိမ့္လို႔ သိခ်င္မိျပန္တယ္။)

ကၽြန္မကိုကလည္း တစ္ေန႔ တစ္ေန႔ မေနႏိူင္၊ မထိုင္ႏိူင္ ခုတစ္ေလာ ေတြးမိေနတာေတြက "ရြာတံခါးႀကီးဖြင့္လိုက္တဲ့အခါ" ဆိုတာမ်ိဳးခ်ည္းပဲ ေတြးေနမိပါတယ္။ အဲဒီအခါ ျပည္ပပို႔မဲ့ ျပည္တြင္း ထြက္ကုန္ေတြရဲ႕ အရည္အေသြးပိုင္းက အင္မတန္ အေရးႀကီးလာပါၿပီ။ စိုက္ပ်ိဳး ေမြးျမဴသူေတြ၊ ကုန္သည္ႀကီးေတြ သူတို႔မွာလည္း သူတို႔ အခက္အခဲနဲ႔ သူတို႔ ရွိေနၾကမွာပါ။ ဒါေတြကို စနစ္တက် ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းေပးႏိူင္ရင္ ဒီကိစၥက ျပတ္မွာပဲ။ အဲ ဘယ္လိုေျဖရွင္းၾကမလဲဆိုတာကေတာ့ ကၽြန္မထက္ ဉာဏ္ပညာႀကီးသူေတြ စဥ္းစားေပးၾကေစခ်င္ပါတယ္။ အိမ္း ခုကေတာ့ စဥ္းစားတဲ့အဆင့္ေပါ့ေလ။

ဘာျဖစ္ျဖစ္ ေရြးခ်ယ္စရာမရွိေတာ့တဲ့ေနာက္မွာေတာ့ သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္သာ ေအာ္ဆိုလိုက္ခ်င္ပါတယ္။

♫♪ စားမွာပဲ စားမွာပဲ ငါ့ကို လာမတားနဲ႔
စားမွာပဲ စားမွာပဲ ငါ့ကို လာမတားနဲ႔.....♩ ♬ ♭

Ref. : www.mizzimaburmese.com/
        MRTV-4

17 comments:

  1. ရွားရွားပါးပါး တစ္ရသြားပါလား... ေဟးေဟး..:)

    သဘာ၀အတိုင္း သီးပြင့္ၿပီး အရသာရွိတဲ့ အစားအစာေတြ ရွားကုန္ၿပီေနာ္အစ္မေရ..။ ဇီးပန္းသီးတဲ့.. ဖြယ္တယ္တယ္။ ၾသဇာမာလကာတဲ့... ေပါ့ရႊတ္ရႊတ္..။ အသီးအရြက္ေတြ ပိုးသတ္ေဆးဆင္ေအာင္ ေရေဆးစားပါ၊ က်က္ေအာင္ခ်က္ပါဆိုေတာ့ ငယ္ငယ္က အစိမ္းေရာင္အာနိသင္ေတြ မပ်က္ေအာင္ ေရျမန္ျမန္ေဆး၊ စိမ္းစိမ္းေလးေၾကာ္စားခဲ့ရခ်ိန္ေတြ ႏွေမ်ာမိတယ္..။

    ReplyDelete
  2. အဲလိုဘဲေအာ္ရင္းစားရင္း ေဆးခန္းေရာက္ရင္းေပါ႔ မမခ်စ္ရယ္ မ်ားမ်ားရွာထားရမယ္ ျဖစ္လာရင္ ျမန္ျမန္ကုဖို႕ဆိုတာ မ်ားမ်ားရွိမွကုႏိုင္တာမလား
    အဲဒီေတာ႕ ကဲ ဘာစားၾကမလဲေျပာ း))))

    ခ်စ္တဲ႕

    မဒိုးကန္

    ReplyDelete
  3. ဟုတ္တယ္ အမေရ...အသားစားရင္ ဟိုဟာျဖစ္တယ္ ဒီဟာျဖစ္တယ္ဆိုတာ့ အသီးအရြက္ေျပာင္းစားမလားလို႔ ထုိင္၀မ္မုန္ညင္းကိုေၾကာ္ပါတယ္ ေဆးနံ႔ရလုိ႔ လႊင့္ပစ္လိုက္ရပါေရာလား...။ ခုအိမ္မွာ အသီးအရြက္တခုခုေၾကာ္ေတာ့မယ္ဆို ဆားေရနဲ႔ေဆးနယ္ ေရေႏြးေဖ်ာ္ျပီးမွ ၾကက္သြန္ျဖဴဆီသတ္ျပီး ျပန္ေၾကာ္ရတယ္...။ တီဗီကလည္းမၾကာခနေအာ္ေနတယ္ ကင္ဆာမျဖစ္ဖို႔ ေရွာင္ရန္ ေဆာင္ရန္ေတြေပါ့...။ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ အိမ္တိုင္းစားျဖစ္တဲ႔ ငါးေျခာက္ပါတယ္ ေရွာင္ရမယ့္ထဲမွာ... ၀က္အူေခ်ာင္း သနပ္စံု...။ အဲလိုမ်ိဳးေတြေပါ့...ယမ္းစိမ္းသံုးထားတဲ႔အစားအစာေတြ..။ အသီးေတာင္မွ ေတာကလာေရာင္းတဲ႔အသည္ကေနပဲ ၀ယ္စားျဖစ္ေတာ့တယ္ သေဘာၤသီးတို အပင္ကခူးလာတဲ႔အလံုးေသးေသးေလးေတြ ငွက္ေပ်ာသီးဆိုလဲ အဲလိုပဲ...။ ညီမေလးတို႔ ရံဳးကလမ္းထိပ္မွာ ေတာသည္ေတြအမ်ားၾကီးပဲ စိတ္ေကာခ်ရသလားမသိဘူး ..၀ယ္ေတာ့စားေနၾကတာပဲ...။

    ReplyDelete
  4. ခ်စ္ၾကည္ကေတာ့ ေတြးေတြးၿပီး ေရးရွာတယ္လို႔သာ ေကာ္မန္႔ေရးခဲ့ပါေတာ့တယ္...

    ReplyDelete
  5. က်မတို႕ ျမိဳ႕နားက..ရြာေတြ မွာ ဆို.. ..ဟင္းသီးဟင္းရြက္ စိုက္တဲ့သူေတြ ကိုယ္တိုင္က..သူတို႕ ထြက္ကုန္ကို မစားဘူးတဲ့။
    ဘာသြား၀ယ္စားလဲေတာ့မသိ။
    တရုတ္ျပည္က သြင္းတဲ့..ပက္ကင္းလွလွ ေလးေတြ ၀ယ္စားမယ္ ထင္ရဲ႕...

    ( ဟယ္...တတ္နိုင္ပါဘူး...... လွဘူးခင္ရယ္ )း)

    ReplyDelete
  6. ခုုေတာ့ကိုုယ့္ဘာသာပဲတတ္နိုုင္သေလာက္စိုုက္စားေနတယ္အမေရ...

    ReplyDelete
  7. ဒီအတိုင္းဆို..ရြာမွာရွိတဲ့
    ကန္ထဲက..သဘာ၀ငါးေတြ
    ညက္ခုံးလႈပ္ကုန္ေတာ့မယ္ထင္ပ း)
    ပဲထဲေတာင္ခဲေရာတယ္ဆိုေတာ့
    ဘာမွမစားခ်င္ေတာ့ပါဘူးအစ္မရယ္..
    ေတာမွာကိုယ္တိုင္ေမြးၾကတဲ့
    ဗမာၾကက္ရယ္၊အာလူးရယ္ပဲေန႔တိုင္းစားေတာ့မယ္ း)
    ေျမၾကီးေအာက္က..ဥေတြမွာေတာ့
    မရွိေလာက္ဘူးထင္တာပဲကြယ္ :D

    ReplyDelete
  8. ဒီလိုနဲ ့လူ ့သက္တမ္းေတြလဲ တျဖည္းျဖည္းတိုလာ ၾကရျပီေပါ့...

    ReplyDelete
  9. ေျမႀကီးကေရႊသီးတဲ႔ႏုိင္ငံမွာ ဒီလိုေတြရွိတယ္လား
    မစားပဲလည္းမေနနုိင္ အားလုံးမလြတ္ၾကပါဖူးဗ်ာာ
    ဘယ္ဟာကုိဘယ္လိုအေလးထားေရွာင္ရွားရမွန္းကုိသိေတာ႔ဖူး တကယ္

    ReplyDelete
  10. အစ္မေရ ဒီမွာလည္း အသီးအႏံွေတြက သဘာဝမဟုတ္ဘဲ အၾကီးၾကီးေတြရယ္
    ၾကီးတာမွ ေတာ္ရံု မဟုတ္ လူေပါက္သတ္ရင္ေသႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ၾကီးတဲ႔ အသီးေတြ
    ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊ ၾကက္သြန္နီ မုန္လာဥျဖဴတို႔ဆို တစ္သက္မွာ မျမင္ဖူးတဲ႔ အၾကီးၾကီးေတြ
    စားရမွာေတာင္ လန္႔တယ္
    ဒါေပမဲ႔ အစ္မေျပာသလိုဘဲ စားမွာဘဲ စားမွာဘဲ လို႕ ေအာ္ျပီး စားေနၾကရတာပါဘဲ :)

    ReplyDelete
  11. မႀကီးခ်စ္ေရ
    မစားဘဲနဲ႕လည္းေနလို႕က...မရ
    စားရျပန္ေတာ့လည္းမလတ္ဆတ္
    အဲတာေၾကာင့္ ပစ္ပစ္ျမန္မာျပန္ရင္
    နယ္ဘက္မွာဘဲေနခ်င္တာ
    ျခံက်ယ္က်ယ္ေလးနဲ႕
    ကိုယ့္ဘာကို အပင္ေလးဘာေလးစိုက္
    အဲလိုေလးေနခ်င္တာ

    ReplyDelete
  12. ကိုယ့္ဘာသာစိုက္စားမွပဲ အေရာအေႏွာကင္းတာ ရမယ္တူပါရဲ ့ မခ်စ္ေရ...

    ReplyDelete
  13. ဒီေဆးေတြ.. သဘာ၀မက်တာေတြကေတာ့ ဒီေခတ္ၾကီးထဲမွာ မေရွာင္ႏိုင္ေတာ့ဘူးထင္ပါရဲ႕.. ေရႊျပည္ၾကီးတင္မကဘူး.. ဘယ္ေနရာမွာမဆို.. ဒီလိုေတြခ်ည္းပဲ... အသီးနဲ႕ အရြက္ၾကိဳက္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့ သည္းခံစားေနရတာပ.. :D

    ခင္မင္လ်က္
    ေန၀သန္

    ReplyDelete
  14. ေဒၚခ်စ္ မီးကေတာ့ မတူတဲ့ ရႈေထာင့္ကေန စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္

    အဲ့တာေၾကာင့္ ကမာၻစစ္ေတြလိုုတာလိုု႔ေျပာရင္ အဆိုုးျမင္တယ္ မေျပာနဲ႔

    ကမာၻက သူ႔နည္းသူ႔ဟန္နဲ႔ ပိုုလာတဲ့ လူေတြကိုု ရွင္းထုုတ္ပစ္တာေနမွာ

    လူေတြ မ်ားလာေတာ့ လူဦးေရေပါက္ကြဲမႈေတြျဖစ္လာ
    စားသံုုးကုုန္ ပိုုလိုုလာ ေသာက္သံုုးေရပိုုလိုု လာ ေလာင္စာ ပိုုလိုုလာ သစ္ေတာေတြပိုုကုုန္လာ
    သံသရာ က ဒီလိုုကိုုလည္ေနတာ

    အဲ့တာေၾကာင့္ လူေတြ ေလ်ာ့ရမယ္ သူတိုု႔ က ကိုုယ့္ကိုု မေလ်ာ့ရင္ ကိုုယ္က သူတိုု႔ကိုု ေလ်ာ့ရမယ္

    အခုုေန တတိယ ကမာၻစစ္ျဖစ္ရင္ ဟစ္တလာလိုု လူေတြကိုု အစုုလိုုက္အျပံဳလိုုက္သတ္ခ်င္မိတယ္
    ဟိ ဆဲၾကေစ

    ReplyDelete
  15. တီခ်မ္း...လူဇိုးမႀကီး....တီဟစ္တလာခ်မ္း....

    ReplyDelete
  16. တီခ်မ္းေျပာသလိုပဲ သျမားလဲေတြးမိတယ္
    ကမာၻစစ္ဆိုတာ သဘာဝၾကီးကလူေလွ်ာ့တာျဖစ္ေလာက္တယ္လို႕

    ReplyDelete
  17. အၾကည္ေရ တို႔ေတြလဲ ဒီမွာ ဗမာစာ မစားရမေနႏိူင္လို႔ ၀ယ္စားရတယ္။ ဟိုတစ္ေလာက ထန္းလွ်က္ေလး၀ယ္လာတာ သမီးက မုန္႔လက္ေကာက္ၾကိဳက္လို႔ ထန္းလ်က္ေလးကိ်ဳေပးတာေပါ႔။ က်ိဳၿပီးေအာက္မွာ အနည္ေတြ ထိ္ုင္ေနတာက အမဲေရာင္ အမွဳန္ေတြ။ အနည္ေတြကလဲ ဘာမွန္းမသိတဲ႔ အဖတ္ေတြနဲ႔ ညစ္ပတ္ေနတာပဲ။ စိတ္ထဲမွာ သံတယရွိတာ ခဲမွဳန္႔ေတြ မ်ားေရာထားလားလို႔ ။ အဲဒါနဲ႔ သမီကို ဆက္မေကြ်းရဲေတာ႔ဘူး။ ၿမန္မာၿပည္မွာ ကြာလတီ ကြန္ထရိုးလိုမ်ိဳး ေကာင္းေကာင္းလုပ္သင္႔ၿပီ။ အထူးသၿဖင္႔ အစားအေသာက္ေပါ႔။ အရမ္းကို အႏၱရာယ္မ်ားပါတယ္။

    ReplyDelete

ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထင္ျမင္ခံစားရသလိုသာ ေရးခဲ့ပါရွင္

ကိုုယ္ ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ

ႏွင္းေတြ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္

ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...