ခ်စ္ေသာ ပုဂံေျမ-၂

ကိုင္း မ်က္လံုးေထာင့္စြန္းက မ်က္ရည္ေတြကို တစ္႐ႉးစေလးနဲ႔ အသာတို႔သုတ္ၿပီး ဟီးခ်ငိုခဲ့ရတာကိုရပ္လို႔ ပုဂံခရီးကို ဆက္ပါမယ္။ ခုတေလာ ဟီးခ်ငိုတာေတြ ေခတ္စားေနတယ္...ညႇင္း ညႇင္း ညႇင္း...

ၿပီးခဲ့တဲ့ ပိုစ့္မွာ တင္ခဲ့တဲ့ ပုဂံေနအထြက္ပံုကို ႐ိုက္အၿပီး ဟိုတယ္ကိုျပန္ၿပီး မနက္စာစားပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔သြားခဲ့တဲ့အခ်ိန္က ပုဂံဧည့္ရာသီေက်ာ္ခဲ့ၿပီဆိုေတာ့ ဟိုတယ္မွာလည္း ဧည့္႐ွင္းေနတဲ့အတြက္ ထင္ပါရဲ႕၊ မနက္စာကို ညဘက္ကတည္းကို ႀကိဳတင္မွာၾကားထားၿပီး သူတို႔မီႏူးထဲက ႀကိဳက္ရာ ေ႐ြးခ်ယ္ ခြင့္ေပးပါတယ္။ ကြၽန္မက သူတို႔မီႏူးထဲမွာ မပါတဲ့ မုန္႔ဟင္းခါးစားခ်င္တယ္ဆိုေတာ့ ဟိုတယ္ဝန္ထမ္းက အနီးအနား ရတဲ့ဆီကဝယ္ၿပီး ရေအာင္စီစဥ္ေပးထား႐ွာပါတယ္။ မုန္႔ဟင္းခါးက ပဲအႏွစ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ပုဂံစတိုင္လ္ခ်က္ထားတာမို႔ စားဖူးေနက် ရန္ကုန္မုန္႔ဟင္းခါးနဲ႔ မတူဘဲ အရသာတစ္မ်ိဳးေလး ထူးေနပါတယ္။

မနက္စာစားၿပီးလို႔ ဟိုတယ္ေလာ္ဘီထဲအေရာက္မွာ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ဧည့္လမ္းညႊန္ႀကီးကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ အရပ္ခပ္ပ်ပ္ပ်ပ္၊ အသားညိဳညိဳ၊ ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္ျပည့္ျပည့္နဲ႔ ပုဆိုးတိုတို၊ လြယ္အိတ္တစ္လံုးလြယ္၊ ကြမ္းဝါးထားတဲ့့ အာေခါင္နီနဲ႔ သူ႔ကိုေတြ႔လိုက္ရခ်ိန္မွာ ကြၽန္မစိတ္ထဲ အင္မတန္မွ ႏွစ္လိုခင္မင္ဖြယ္ အကိုႀကီးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႔လိုက္ရသလိုပါ။ စကားတစ္ခြန္း ႏွစ္ခြန္း ေျပာမိၾကတဲ့အခါ သူဟာ ျမင္းကပါ႐ြာသား ပုဂံသားစစ္စစ္ႀကီး ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း သိလိုက္ရပါတယ္။

ပထမဦးဆံုး ကြၽန္မတို႔ကို ေခၚေဆာင္သြားခဲ့တာက ဖြားေစာ႐ြာ သစ္မထီးေက်ာင္းတိုက္အနီးမွာ႐ိွတဲ့ ဓမၼရာဇိကေစတီကိုပါ။ ၁၁၉၇ခုႏွစ္ (တခ်ိဳ႕စာအုပ္အညႊန္းအရ ၁၁၉၈ခုႏွစ္)မွာ နရပတိစည္သူမင္း တည္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ပုဂံေစတီပုထိုးေတာ္ေတြမွာ အာ႐ံုခံမုဒ္ဦး ေလးဘက္ေလးတန္ ႐ိွေပမဲ့ ဓမၼရာဇိကေစတီမွာေတာ့ ငါးမ်က္ႏွာမွာ မုဒ္ဦးငါးခု႐ိွပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔ ဘဒၵကမာၻမွာ ပြင့္ေတာ္မူခဲ့ၿပီးေသာ ဘုရားေလးဆူနဲ႔ ေနာင္ပြင့္မဲ့ အရိမေတၱယ်ဘုရားတို႔ကို ရည္မွတ္ၿပီး ေၾကးဆင္းတုငါးဆူ စံပါယ္ဖို႔အတြက္ မုဒ္ဦး ငါးခုတည္ေဆာက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ပႏၷက္ေအာက္ေျခကိုက စတုရန္းပံုမဟုတ္ဘဲ ငါးေျမႇာင့္ပံု ပႏၷက္ခ်ထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။

ပစၥယာတစ္ဆင့္ခ်င္းမွာ ေရဆင္းေပါက္ေတြကို (ဘယ္လိုေခၚတယ္ ကြၽန္မမသိပါ) ဒီလို ကြန္ကရစ္ေတြ နဲ႔ ျပန္ျပင္ထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္...

ေျပာရဦးမယ္၊ ေတြ႔ခဲ့တာ၊ ၾကားခဲ့တာေလး။ ဘယ္စာအုပ္ထဲမွာမွ မ႐ိွဘူး ႐ွာမၾကည့္နဲ႔။ ေျပာျပမယ္၊ တိုးတိုးေလး...။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတစ္ေယာက္ တန္ခိုးထြားစဥ္ကတဲ့ကြယ္...  သူ မွာယူ သြန္းေလာင္း ထားတဲ့ ေၾကးဆင္းတုေတာ္ တစ္ဆူကို ပုဂံလာၿပီး လႉသြားသတဲ့။ အဲဒီအထိ ကြၽန္မ သာဓု  ႏွစ္ႀကိမ္ေခၚ မိပါတယ္။ သူက အာ႐ံုခံမုဒ္ဦးထဲ႐ိွေနတဲ့ ေ႐ွးဘုရားကို ပလႅင္ေပၚက ေဘးကိုခ်၊ သူ႔ဆင္းတုေတာ္ကို ပလႅင္ေပၚ တင္သတဲ့ကဲြ႔။ မၾကာပါဘူး သူလည္း ရာထူးကျပဳတ္လို႔ ပလႅင္ေအာက္က်ရ႐ွာသတဲ့။ ကိုင္း ပံုျပင္ကေလးကေတာ့ ဒါပါပဲကြယ္။ သတိျပဳ မွတ္သားရမဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ေ႐ွးဘုရား တို႔မည္သည္ မူလတည္ခဲ့သူက သစၥာေတြ၊ က်ိန္စာေတြနဲ႔ တည္ထားခဲ့ၾကတာမို႔  ေျပာင္းခ်င္ ေ႐ႊ႕ခ်င္၊ ျပင္ခ်င္တိုင္း ျပင္လို႔ မရတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။

ေနာက္တစ္ခု ေျပာျပခ်င္တာက သရပါတံခါးပါ။ သရပါဆိုတာ " ျမားကို ဆီးကာေသာ တံခါး"လို႔ အဓိပၸါယ္ ရပါတယ္။  ပုဂံရဲ႕ က်ဳံးၿမိဳ႕႐ိုး ေလးမ်က္ႏွာပါတ္လည္မွာ တံခါး ၁၂ရပ္တည္ထားခဲ့တဲ့အနက္ သရပါဟာ အေ႐ွ႕မ်က္ႏွာ အလယ္ဗဟိုတံခါးျဖစ္ပါတယ္။ ခုေတာ့ ဒီတံခါးေပါက္တစ္ခုပဲ ထင္႐ွားက်န္ရစ္ပါတယ္။ ၈၄၉ ခုႏွစ္မွာ ပုဂံရဲ႕ ၃၉ဆက္ေျမာက္ ပ်ဥ္ျပားမင္း တည္ေဆာက္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ တံခါးရဲ႕ ေဘး တစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာေတာ့ မဟာဂီရိ နတ္ေမာင္ႏွမကို အေစာင့္အေ႐ွာက္အျဖစ္ ေတြ႔ႏိူင္ပါတယ္။

အခ်ပ္ပို

မနက္စာ ဆီထမင္း 

 

ဒါက ဒီေန႔ အိမ္ကလူ ေသြးေတာင္းလို႔ လုပ္စားျဖစ္တဲ့ မႏၲေလး ၿမီး႐ွည္ပါ။ စားၾကပါဦးလား....

ဝက္႐ိုးဟင္းခ်ိဳေလးနဲ႔ ဝက္ေခါက္ေၾကာ္ေလးနဲ႔ တြဲစားပါတယ္...

အိမ္ကလူႀကီးကေတာ့ မ်က္လံုးေလးသာ မိွတ္ၿပီး စားရင္ မႏၲေလး-ဗထူးကြင္းေ႐ွ႕က ၿမီး႐ွည္ စားေနရသလို ပါပဲ တဲ့... ဟင္း ဟင္း :)))