ဆီဘူးပိုစ့္ေလး ခဏေအာက္ဆဲြခ်ၿပီး ခုတေလာ ဖီလင္လာေနတဲ့ အေၾကာင္းေလး ေရးပါရေစ။ အဲဒီအေၾကာင္း ခ် မေရးျဖစ္ မခ်င္း တေန႔တေန႔ အဲဒါပဲ စဥ္းစားမိေနေတာ့တာ။ ထမင္းစားရင္း စဥ္းစား၊ ေရေသာက္ရင္း စဥ္းစား၊ ေရခ်ိဳးရင္း စဥ္းစား၊ မတ္တတ္ရပ္ စဥ္းစား၊ ကန္႔လန္႔ျဖတ္ စဥ္းစား၊ ထိုင္ေနရင္း စဥ္းစား၊ မိႉင္ေတြရင္း စဥ္းစား၊ ေျခေထာက္မိုးေပၚေထာင္ စဥ္းစား၊ ညမိုးခ်ဳပ္သန္းေခါင္ စဥ္းစား၊ လက္ေပၚ နဖူးတင္ စဥ္းစား (ေမွာက္ရက္ အိပ္တတ္လို႔ ) အို...ဒီအေၾကာင္း ေခါင္းထဲကကို မထြက္ေတာ့တာပါ...။ ကဲ...ေခါင္းထဲက ထုတ္ၿပီး ခ်ေရးလိုက္ပါၿပီ...:)
တေန႔က မိတ္ေဆြေတြ စကားေျပာျဖစ္ၾကရင္း စကားလမ္းေၾကာင္းက သိခဲ့ဖူးတဲ့သူတေယာက္ အေၾကာင္း ေရာက္သြားတယ္။ အဲဒီမွာ အေတာင္ပံပါတဲ့ စိတ္ေတြဟာ သူနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ မွတ္မွတ္ရရ အေၾကာင္းေလး တခုဆီ ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ ႐ုပ္႐ွင္ေတြမွာ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ ျပကြက္ အျဖဴအမဲေတြလို ဖ်တ္ကနဲ ဖ်တ္ကနဲ အာ႐ံု ပိတ္ကားထက္ ထင္ဟပ္လာခဲ့ေတာ့တာ။
လြန္ခဲ့တဲ့ ၄ႏွစ္ေလာက္က အဲဒီအမ်ိဳးသား မိတ္ေဆြ ျမန္မာျပည္ အၿပီးျပန္မယ္ဆိုလို႔ ေလဆိပ္ လိုက္ပို႔ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ သူက အင္ဂ်င္နီယာ လူေတာ္တေယာက္ပါ။ ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ့ အထဲမဝင္ခင္ က်မတို႔ အားလံုးေ႐ွ႕မွာ ေျမႀကီး...အဲ ကားပက္ (Carpet) ခင္းထားတဲ့အေပၚ "စကၤာပူေျမ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မနင္းဘူးကြ ဘယ္ေတာ့မွ ထပ္ ကြၽန္မခံေတာ့ဘူးကြ" လို႔ ဖေနာင့္နဲ႔ ၃ႀကိမ္ေပါက္ၿပီး ဆိုေလတယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာကလည္း တကယ့္ အတည္ေပါက္ပဲ။ က်မတို႔မွာ သူ႔လုပ္ရပ္အတြက္ လက္ခုပ္ပဲ တီးရမလို၊ က်န္ခဲ့တဲ့သူေတြ ကြၽန္ဆက္ခံေနရစ္ၾကလို႔ သေဘာေပါက္ၿပီး ကိုယ္တိုင္အတြက္ ငိုပဲ ငိုရမလို...။
ခုေတာ့ သူျပန္ေရာက္ေနတယ္တဲ့...။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေတြ႔ေတာ့ "ဝဋ္မကုန္ေသးဘူးကြာ" လုိ႔ ရယ္က်ဲက်ဲ ေျပာ႐ွာသတဲ့။ ေအးေလ...စလံုးေျမ မနင္းဘူးလို႔ပဲ ေျပာခဲ့တာ။ သူ ဖေနာင့္နဲ႔ ေပါက္သြားတာက ေျမႀကီးမွ မဟုတ္ဘဲ။ ကားပက္ႀကီးပဲ ဟာပဲကို...:)
ၾကားဖူးတယ္ ျမန္မာျပည္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ မိသားစုနဲ႔ ဖုန္းေျပာေနတဲ့ လူတေယာက္...။ "မင္းတို႔ သားအမိေတြက ပို႔လို႔ကို မေလာက္ႏိူင္ဘူး၊ ဒီမွာ ငါက ေငြလြယ္လြယ္ ရေနတာ မဟုတ္ဘူး၊ သူမ်ားႏိူင္ငံမွာ ပင္ပင္ပန္းပန္း ကြၽန္လာခံေနရတာကြ" တဲ့...။
အဲဒီေနာက္မွာ က်မ ခဏ ခဏ စဥ္းစားျဖစ္ခဲ့တာက ကြၽန္ ဆိုတဲ့ စကားလံုးပဲ။ က်မ နားလည္တဲ့ ကြၽန္ ဆိုတာက အခေၾကးေငြ ရယူၿပီး ခိုင္းေစသမွ်ပဲ လုပ္တဲ့သူ။ ဒီေနရာမွာ ခိုင္းေစသမွ်ပဲ လို႔ က်မ သံုးထားပါတယ္။ အဓိပၸါယ္က မခိုင္းမေစပဲနဲ႔ မလုပ္တဲ့သူ၊ ကိုယ္ပိုင္ အသိဉာဏ္နဲ႔ ဘာမွ မသိ မတတ္ မလုပ္သူ လို႔ က်မ နားလည္ထားပါတယ္။ က်မ အေနနဲ႔ ခုလို တိုင္းတပါးမွာ အလုပ္ လာလုပ္ ေနရတာကို ကြၽန္လာခံေနရေလျခင္းရယ္ လို႔ တခါမွ မေတြးဖူးပါဘူး။
က်မတို႔ အားလံုးဟာ ကိုယ္တတ္ထားတဲ့ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာေတြနဲ႔ ႏိူင္ငံရပ္ျခားမွာ မိသားစုနဲ႔ ခြဲခြာလို႔ အလုပ္လာလုပ္ ၾကရတယ္။ အားလံုးဟာ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္ၾကသူေတြခ်ည္းပါပဲ။ သို႔ေသာ္...အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ႐ိွၾကပါလိမ့္မယ္။ ေရၾကည္႐ိွရာ၊ ျမက္ႏုရာေပါ့။ ေပ်ာ္လြန္းလွခ်ည့္ ဆိုတဲ့သူမ်ိဳး မေတြ႕မိသေလာက္ပါပဲ အေျခအေန ေျပာင္းလို႔ ေခတ္ေကာင္းရင္ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ျပန္၊ ကိုယ့္လုပ္အားကို ကိုယ့္တိုင္းျပည္တိုးတက္ေရး အတြက္ ေပးဆပ္မဲ့ သူေတြခ်ည္းပါပဲ။ အဲဒီက်ရင္ေရာ ခုလို အျမင္မ်ိဳး႐ိွေနသမွ်ေတာ့ ျပည္တြင္းကြၽန္ ျဖစ္ေနအံုးမွာပါပဲ။ ဘယ္မွာ ေနေနပါ...ကိုယ္ပိုင္ အသိဉာဏ္ မသံုးပဲ အထက္က ခိုင္းသမွ်လုပ္၊ ေျပာသမွ် ဟုတ္ေနရင္ အဲဒါ ကြၽန္ ပါပဲ။
အေသအခ်ာ ထပ္ေျပာရရင္ ေတာ္ရာမွာ ေနေနၾကရတဲ့ က်မတို႔ေတြ အတြက္ ကြၽန္လာခံေနတာပါကြာ ဆိုတဲ့ အယူအဆ ႐ိွေနလို႔ကေတာ့ ႏူရာဝဲစြဲ ဆိုသလိုပဲ ျဖစ္ေနေတာ့မွာ။
နဲနဲေလး စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါအံုး။ က်မတို႔ဟာ ကိုယ္ တတ္သိနားလည္တဲ့ ပညာေတြနဲ႔ ႏိူင္ငံသားေတြ၊ ကိုယ္လိုပဲ အသက္ေမြး ဝမ္းေၾကာင္း လာၾကတဲ့ တျခားႏိူင္ငံသားေတြနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး ေစ်းကြက္ဝင္ၾကရတာပါ။ အရည္အခ်င္း မ႐ိွရင္ တင္က်န္ႏိူင္ဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ အလုပ္ထဲမွာ ကိုယ္ဟာ အလုပ္႐ွင္ ခိုင္းမွ လုပ္တတ္သူလား...၊ ကိုယ့္ဖာသာ ကိုယ္တာဝန္ယူရတဲ့ အပိုင္းကို ခိုင္းေနစရာမလိုပဲ အကြက္ေစ့ေအာင္ ျမင္တတ္၊ လုပ္တတ္သူလား...။ ဦးေဆာင္ဦး႐ြက္ ျပဳတတ္သူ၊ အလုပ္ထဲမွာ လ်ာထားခ်က္ေတြ ျပည့္မီ ေက်ာ္လြန္ေအာင္ ကိုယ့္ရဲ႕ အသိအျမင္၊ အေတြ႕အၾကံဳ၊ အၾကံဉာဏ္ေတြနဲ႔ ပံ့ပိုးလုပ္ေဆာင္ ႏိူင္သူ၊ ဒါဆိုရင္ အဲဒီလိုလူမ်ိဳးကို ကြၽန္ လို႔ မဆိုသင့္ဘူး။ ဒါဟာ ကြၽန္စိတ္ မဟုတ္ဘူး၊ ကုမၸဏီအလုပ္ကို ကိုယ္ပိုင္လို သေဘာထားၿပီး တိုးတက္ေရးကို လိုလားႀကိဳးစားတဲ့သူ။ အဲဒါ သခင္ စိတ္ဓါတ္ပါပဲ...။
က်မတို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳး အမ်ားစုဟာ အဲသလို စိတ္ဓါတ္႐ိွသူ၊ ခိုင္းစရာ မလိုပဲ ေထာင့္ေစ့ေအာင္ လုပ္တတ္သူေတြပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ပိုၿပီးေတာ့လည္း အလုပ္ေပးခံရတတ္ပါတယ္။ ဒါ သဘာဝပါပဲ။ အလုပ္႐ွင္ေတြရဲ႕ သေဘာက စိတ္ခ်ရတဲ့သူကို ပိုခိုင္းတတ္တာပါပဲ။ စိတ္ဓါတ္မက်ပါနဲ႔။ ေပးတဲ့ လစာနဲ႔ ေခါင္းပံုျဖတ္ခံရတယ္ထင္ရင္၊ လက္႐ိွ အလုပ္ေတြ မႏိူင္မနင္း ျဖစ္ေနလို႔ Overload ျဖစ္ေနတယ္ ထင္ရင္ မန္ေနဂ်ာနဲ႔ ျဖစ္ေစ၊ အလုပ္႐ွင္နဲ႔ တိုက္႐ိုက္ ျဖစ္ေစ ပြင့္လင္းစြာ ေျပာဆို ေဆြးေႏြး ႏိူင္ပါတယ္။
ကြၽန္သက္႐ွည္ေအာင္ လုပ္ေနတာလို႔ မထင္ၾကပါနဲ႔။ ဘယ္သူကမွ ဖေနာင့္နဲ႔ေပါက္ၿပီး အလႊတ္ခံရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္စိတ္၊ ကိုယ့္သေဘာ၊ ကိုယ့္ေ႐ြးခ်ယ္မႉနဲ႔ ကိုယ္ပါ။ အဲဒါကိုမွ ငါဟာျဖင့္ ဒီမွာ ကြၽန္လာခံေနရတယ္ ဆိုတဲ့ အေတြး႐ိွေနရင္ တယ္ မနိပ္လွပါဘူး။ အလုပ္ရဲ႕ဖိအား၊ မိသားစုနဲ႔ ခဲြေနရတဲ့ စိတ္ဒုကၡေတြအျပင္ ကြၽန္ ဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္ အေျခခံထားတဲ့အခါ မိေအး ႏွစ္ခါနာ ျဖစ္ရေတာ့မွာ။ စိတ္ဓါတ္ေလးကို ျပင္၊ အျမင္ေလးကို ေျပာင္းၾကည့္ၾကပါ။ အလုပ္သြားတဲ့ ေျခလွမ္းေတြက အစ ေပါ့ပါးသြက္လက္ေနတာ ေတြ႕လိမ့္မယ္။
အေရးႀကီးတာက စိတ္ဓါတ္နဲ႔ ခံယူမႈပါ။ ကြၽန္လို႔ ယူဆေနသ၍ ကြၽန္စိတ္႐ိွၿပီး ကြၽန္ဘဝက တက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေ႐ြးခ်ယ္မႈ တခု လူတိုင္းမွာ ႐ိွပါတယ္။ သခင္စိတ္လား...ကြၽန္စိတ္လား...သခင္ျဖစ္ႏိူင္သလို၊ ကြၽန္ဘဝမွာပဲလည္း ေနခဲ့ႏိူင္ပါတယ္...။ အဓိက စိတ္ပါပဲ...။
တေန႔က မိတ္ေဆြေတြ စကားေျပာျဖစ္ၾကရင္း စကားလမ္းေၾကာင္းက သိခဲ့ဖူးတဲ့သူတေယာက္ အေၾကာင္း ေရာက္သြားတယ္။ အဲဒီမွာ အေတာင္ပံပါတဲ့ စိတ္ေတြဟာ သူနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ မွတ္မွတ္ရရ အေၾကာင္းေလး တခုဆီ ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ ႐ုပ္႐ွင္ေတြမွာ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ ျပကြက္ အျဖဴအမဲေတြလို ဖ်တ္ကနဲ ဖ်တ္ကနဲ အာ႐ံု ပိတ္ကားထက္ ထင္ဟပ္လာခဲ့ေတာ့တာ။
လြန္ခဲ့တဲ့ ၄ႏွစ္ေလာက္က အဲဒီအမ်ိဳးသား မိတ္ေဆြ ျမန္မာျပည္ အၿပီးျပန္မယ္ဆိုလို႔ ေလဆိပ္ လိုက္ပို႔ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ သူက အင္ဂ်င္နီယာ လူေတာ္တေယာက္ပါ။ ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ့ အထဲမဝင္ခင္ က်မတို႔ အားလံုးေ႐ွ႕မွာ ေျမႀကီး...အဲ ကားပက္ (Carpet) ခင္းထားတဲ့အေပၚ "စကၤာပူေျမ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မနင္းဘူးကြ ဘယ္ေတာ့မွ ထပ္ ကြၽန္မခံေတာ့ဘူးကြ" လို႔ ဖေနာင့္နဲ႔ ၃ႀကိမ္ေပါက္ၿပီး ဆိုေလတယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာကလည္း တကယ့္ အတည္ေပါက္ပဲ။ က်မတို႔မွာ သူ႔လုပ္ရပ္အတြက္ လက္ခုပ္ပဲ တီးရမလို၊ က်န္ခဲ့တဲ့သူေတြ ကြၽန္ဆက္ခံေနရစ္ၾကလို႔ သေဘာေပါက္ၿပီး ကိုယ္တိုင္အတြက္ ငိုပဲ ငိုရမလို...။
ခုေတာ့ သူျပန္ေရာက္ေနတယ္တဲ့...။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေတြ႔ေတာ့ "ဝဋ္မကုန္ေသးဘူးကြာ" လုိ႔ ရယ္က်ဲက်ဲ ေျပာ႐ွာသတဲ့။ ေအးေလ...စလံုးေျမ မနင္းဘူးလို႔ပဲ ေျပာခဲ့တာ။ သူ ဖေနာင့္နဲ႔ ေပါက္သြားတာက ေျမႀကီးမွ မဟုတ္ဘဲ။ ကားပက္ႀကီးပဲ ဟာပဲကို...:)
ၾကားဖူးတယ္ ျမန္မာျပည္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ မိသားစုနဲ႔ ဖုန္းေျပာေနတဲ့ လူတေယာက္...။ "မင္းတို႔ သားအမိေတြက ပို႔လို႔ကို မေလာက္ႏိူင္ဘူး၊ ဒီမွာ ငါက ေငြလြယ္လြယ္ ရေနတာ မဟုတ္ဘူး၊ သူမ်ားႏိူင္ငံမွာ ပင္ပင္ပန္းပန္း ကြၽန္လာခံေနရတာကြ" တဲ့...။
အဲဒီေနာက္မွာ က်မ ခဏ ခဏ စဥ္းစားျဖစ္ခဲ့တာက ကြၽန္ ဆိုတဲ့ စကားလံုးပဲ။ က်မ နားလည္တဲ့ ကြၽန္ ဆိုတာက အခေၾကးေငြ ရယူၿပီး ခိုင္းေစသမွ်ပဲ လုပ္တဲ့သူ။ ဒီေနရာမွာ ခိုင္းေစသမွ်ပဲ လို႔ က်မ သံုးထားပါတယ္။ အဓိပၸါယ္က မခိုင္းမေစပဲနဲ႔ မလုပ္တဲ့သူ၊ ကိုယ္ပိုင္ အသိဉာဏ္နဲ႔ ဘာမွ မသိ မတတ္ မလုပ္သူ လို႔ က်မ နားလည္ထားပါတယ္။ က်မ အေနနဲ႔ ခုလို တိုင္းတပါးမွာ အလုပ္ လာလုပ္ ေနရတာကို ကြၽန္လာခံေနရေလျခင္းရယ္ လို႔ တခါမွ မေတြးဖူးပါဘူး။
က်မတို႔ အားလံုးဟာ ကိုယ္တတ္ထားတဲ့ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာေတြနဲ႔ ႏိူင္ငံရပ္ျခားမွာ မိသားစုနဲ႔ ခြဲခြာလို႔ အလုပ္လာလုပ္ ၾကရတယ္။ အားလံုးဟာ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္ၾကသူေတြခ်ည္းပါပဲ။ သို႔ေသာ္...အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ႐ိွၾကပါလိမ့္မယ္။ ေရၾကည္႐ိွရာ၊ ျမက္ႏုရာေပါ့။ ေပ်ာ္လြန္းလွခ်ည့္ ဆိုတဲ့သူမ်ိဳး မေတြ႕မိသေလာက္ပါပဲ အေျခအေန ေျပာင္းလို႔ ေခတ္ေကာင္းရင္ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ျပန္၊ ကိုယ့္လုပ္အားကို ကိုယ့္တိုင္းျပည္တိုးတက္ေရး အတြက္ ေပးဆပ္မဲ့ သူေတြခ်ည္းပါပဲ။ အဲဒီက်ရင္ေရာ ခုလို အျမင္မ်ိဳး႐ိွေနသမွ်ေတာ့ ျပည္တြင္းကြၽန္ ျဖစ္ေနအံုးမွာပါပဲ။ ဘယ္မွာ ေနေနပါ...ကိုယ္ပိုင္ အသိဉာဏ္ မသံုးပဲ အထက္က ခိုင္းသမွ်လုပ္၊ ေျပာသမွ် ဟုတ္ေနရင္ အဲဒါ ကြၽန္ ပါပဲ။
အေသအခ်ာ ထပ္ေျပာရရင္ ေတာ္ရာမွာ ေနေနၾကရတဲ့ က်မတို႔ေတြ အတြက္ ကြၽန္လာခံေနတာပါကြာ ဆိုတဲ့ အယူအဆ ႐ိွေနလို႔ကေတာ့ ႏူရာဝဲစြဲ ဆိုသလိုပဲ ျဖစ္ေနေတာ့မွာ။
နဲနဲေလး စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါအံုး။ က်မတို႔ဟာ ကိုယ္ တတ္သိနားလည္တဲ့ ပညာေတြနဲ႔ ႏိူင္ငံသားေတြ၊ ကိုယ္လိုပဲ အသက္ေမြး ဝမ္းေၾကာင္း လာၾကတဲ့ တျခားႏိူင္ငံသားေတြနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး ေစ်းကြက္ဝင္ၾကရတာပါ။ အရည္အခ်င္း မ႐ိွရင္ တင္က်န္ႏိူင္ဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ အလုပ္ထဲမွာ ကိုယ္ဟာ အလုပ္႐ွင္ ခိုင္းမွ လုပ္တတ္သူလား...၊ ကိုယ့္ဖာသာ ကိုယ္တာဝန္ယူရတဲ့ အပိုင္းကို ခိုင္းေနစရာမလိုပဲ အကြက္ေစ့ေအာင္ ျမင္တတ္၊ လုပ္တတ္သူလား...။ ဦးေဆာင္ဦး႐ြက္ ျပဳတတ္သူ၊ အလုပ္ထဲမွာ လ်ာထားခ်က္ေတြ ျပည့္မီ ေက်ာ္လြန္ေအာင္ ကိုယ့္ရဲ႕ အသိအျမင္၊ အေတြ႕အၾကံဳ၊ အၾကံဉာဏ္ေတြနဲ႔ ပံ့ပိုးလုပ္ေဆာင္ ႏိူင္သူ၊ ဒါဆိုရင္ အဲဒီလိုလူမ်ိဳးကို ကြၽန္ လို႔ မဆိုသင့္ဘူး။ ဒါဟာ ကြၽန္စိတ္ မဟုတ္ဘူး၊ ကုမၸဏီအလုပ္ကို ကိုယ္ပိုင္လို သေဘာထားၿပီး တိုးတက္ေရးကို လိုလားႀကိဳးစားတဲ့သူ။ အဲဒါ သခင္ စိတ္ဓါတ္ပါပဲ...။
က်မတို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳး အမ်ားစုဟာ အဲသလို စိတ္ဓါတ္႐ိွသူ၊ ခိုင္းစရာ မလိုပဲ ေထာင့္ေစ့ေအာင္ လုပ္တတ္သူေတြပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ပိုၿပီးေတာ့လည္း အလုပ္ေပးခံရတတ္ပါတယ္။ ဒါ သဘာဝပါပဲ။ အလုပ္႐ွင္ေတြရဲ႕ သေဘာက စိတ္ခ်ရတဲ့သူကို ပိုခိုင္းတတ္တာပါပဲ။ စိတ္ဓါတ္မက်ပါနဲ႔။ ေပးတဲ့ လစာနဲ႔ ေခါင္းပံုျဖတ္ခံရတယ္ထင္ရင္၊ လက္႐ိွ အလုပ္ေတြ မႏိူင္မနင္း ျဖစ္ေနလို႔ Overload ျဖစ္ေနတယ္ ထင္ရင္ မန္ေနဂ်ာနဲ႔ ျဖစ္ေစ၊ အလုပ္႐ွင္နဲ႔ တိုက္႐ိုက္ ျဖစ္ေစ ပြင့္လင္းစြာ ေျပာဆို ေဆြးေႏြး ႏိူင္ပါတယ္။
ကြၽန္သက္႐ွည္ေအာင္ လုပ္ေနတာလို႔ မထင္ၾကပါနဲ႔။ ဘယ္သူကမွ ဖေနာင့္နဲ႔ေပါက္ၿပီး အလႊတ္ခံရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္စိတ္၊ ကိုယ့္သေဘာ၊ ကိုယ့္ေ႐ြးခ်ယ္မႉနဲ႔ ကိုယ္ပါ။ အဲဒါကိုမွ ငါဟာျဖင့္ ဒီမွာ ကြၽန္လာခံေနရတယ္ ဆိုတဲ့ အေတြး႐ိွေနရင္ တယ္ မနိပ္လွပါဘူး။ အလုပ္ရဲ႕ဖိအား၊ မိသားစုနဲ႔ ခဲြေနရတဲ့ စိတ္ဒုကၡေတြအျပင္ ကြၽန္ ဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္ အေျခခံထားတဲ့အခါ မိေအး ႏွစ္ခါနာ ျဖစ္ရေတာ့မွာ။ စိတ္ဓါတ္ေလးကို ျပင္၊ အျမင္ေလးကို ေျပာင္းၾကည့္ၾကပါ။ အလုပ္သြားတဲ့ ေျခလွမ္းေတြက အစ ေပါ့ပါးသြက္လက္ေနတာ ေတြ႕လိမ့္မယ္။
အေရးႀကီးတာက စိတ္ဓါတ္နဲ႔ ခံယူမႈပါ။ ကြၽန္လို႔ ယူဆေနသ၍ ကြၽန္စိတ္႐ိွၿပီး ကြၽန္ဘဝက တက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေ႐ြးခ်ယ္မႈ တခု လူတိုင္းမွာ ႐ိွပါတယ္။ သခင္စိတ္လား...ကြၽန္စိတ္လား...သခင္ျဖစ္ႏိူင္သလို၊ ကြၽန္ဘဝမွာပဲလည္း ေနခဲ့ႏိူင္ပါတယ္...။ အဓိက စိတ္ပါပဲ...။
ဟုတ္ပါတယ္...က်မ လဲ အဲ့ဒီ အၿမင္ကို မၾကိဳက္ပါဘူး..အထူးူသၿဖင့္ ဘဘၾကီးေတြ ဆီက တိုင္းတပါးမွာ ကြ်န္သြားခံတာဆုိတဲ့ စကားေတြ ၾကားရရင္ သြားၿပီး နားရင္းတီးပစ္ခ်င္တာပါပဲ..ဒီမွာ အလုပ္လုပ္ေနတာ ဗမာ တမိ်ဳးတည္းမဟုတ္ပါဘူး..လူမိ်ဳးေပါင္းစံဳပါ ဒါဆို အဲ့ဒီလူေတြကလည္း ကြ်န္ခံေနတာေပါ့ေနာ္...ဒါဆို ကြ်န္နဲ.ဆန္.က်င္ဖက္ သခင္ ၇ဲ့ အဓိပၸါယ္က ကိုယ့္တုိငး္ၿပည္မွာ ကြ်န္ခံၿခင္းမ်ားၿဖစ္ေနမလား....သူတို.လက္ေအာက္မွာ ခိုင္းတာလုပ္ ေၿပာသမွ်နားေထာင္မွ သခင္တဲ့လား...ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ပါ ကြ်န္ဆိုလဲကြ်န္ေပါ့..ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီ ကြ်န္ေတြရတဲ့ ေငြက သန္.ရွင္းတယ္ေနာ...ထမင္းလုတ္တိုင္းမ်ိဳက်ပါတယ္...ခစ္ခစ္..
ReplyDeleteအမခ်စ္ၾကည္ေအးေရ ဒီလိုေလး ျပတ္ျပတ္သားသားေျပာေပးတာကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေလာကမွာ လူတိုင္းဟာ ကိုယ့္အတြက္ကိုယ္လုပ္ေနၾကတာမ်ားပါတယ္။ အဲဒါကိုမွ ေရၾကည္ရာမ်က္နုရာ ကိုသြားေရာက္ေနတိုင္လုပ္ကိုင္စားေသာက္ၾကရတာပါ။ သူ႕နိုင္ငံကိုယ့္နုိင္ငံရယ္လုိ႕မၾကည့္ဘဲ လူသားအားလံုးဟာ ကမၻာလံုးၾကီးတစ္ခု တည္းမွာ ေနထိုင္ေနၾကာတာပါဆိုတဲ့ စိတ္ကေလးကို ထားတတ္မယ္ဆိုရင္ အားလံုးဟာ သူ႕နုိင္ငံသား ကိုယ့္နိုင္ငံသားမခြဲျခားဘဲ တစ္သားတည္းျဖစ္သြား မယ္လို႕ထင္ပါတယ္။ အဲလိုျမင္တတ္သြားျပီဆိုရင္ တစ္ေျမတည္းေနတစ္ေရတည္းေသာက္ေတြ ျဖစ္သြားၾကမွာပါ။ အေရးၾကီးတာက စိတ္ထားပါပဲအမေရ။ ကိုယ့္ေရေျမကို မခ်စ္တာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ အဲလိုစိတ္ေလးသာထားနိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာရရင္ ကမၻာနဲ့ခ်ီျပီး ခ်စ္တတ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ျဖစ္သြားမွာပါ။ က်ြန္ေတာ္ကေတာ့ ကမၻာနဲ့ခ်ီခ်စ္တတ္တဲ့သူေနာ္။ ဘာကိုမွမခြဲျခားဘူး။ သူလည္းသူယံုၾကည္ရာ ကိုယ္လညး္ကုိယ္ယံုၾကည္ရာေပါ့။
ReplyDeleteအားလံုး ကမၻာနဲ့ခ်ီခ်စ္တတ္သူေတြျဖစ္ၾကပါေစ။
ကိုကိုးအိမ္
မွန္တယ္ အစ္မခ်စ္..။ကၽြန္ေတာ္တို့ဒီမွာ ကၽြန္ခံေနတာမဟုတ္ပါဘူး။အလုပ္(သ
ReplyDeleteမာအာဇီဝက်တဲ့အလုပ္) လာလုပ္ေနျကတာပါ။ဘယ္မွာေနေန၊ဘယ္မွာလုပ္လုပ္
မွန္ကန္တဲ့ ခံယူခ်က္၊သေဘာထား ရွိျကသင့္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ
ထဲမွာလည္း အဲလို ကၽြန္ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို သံုျပီး တြင္တြင္ျငီးတတ္ျကတဲ့သူ
ေတြ ရွိတယ္။
အင္း..မမေရ..မိမိခံယူမဲ႔စိတ္ေပၚမွာပဲ
ReplyDeleteမူတည္ေနတာေပါ႔ေနွာ္။
အနွစ္ရွိတဲ႔စာေလးအေရာက္လာဖတ္သြားပါတယ္။
ခင္မင္စြာျဖင္႔
ခုိင္နုငယ္
မွန္တယ္... အဲလိုလူေတြ အမ်ားၾကီးေတြ႕ဖူးတယ္...
ReplyDeleteကိုင္းကြ်န္းမွီ ကြ်န္းကိုင္းမွီဆိုသလိုပါပဲ... လက္ရွိ ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္အေပၚမွာ စိတ္ေကာင္း ေစတနာေကာင္းေလးထားၿပီး (ကြ်န္ခံေနရတယ္လို႕ ျမင္စရာ မလို) ၾကည္လင္တဲ့ စိတ္ကေလးနဲ႕ လုပ္ႏိုင္ဖို႕ အေရးၾကီးတယ္လို႕ ျမင္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ပါပဲ...
ဘာမွျဖစ္ခ်င္ဖူးဂ် ေခါင္းစဥ္က ေတြ႕တာနဲ႔လန္႔တြားတယ္ း) း)
ReplyDeleteဒီအျမင္ေလးမွန္တယ္ဗ်ာ ဘယ္နွယ္႔ နုိင္ငံျခားသြားအလုပ္လုပ္ရ တာလြယ္တာမွတ္လို႔ ေျပာရက္တယ္ ကၽြန္တဲ႔လား ခက္ၿပီ
ဟုတ္တယ္ အမ..
ReplyDeleteေမ က စကာၤပူမွာ ၾကီးတာပါ၊ ျမန္မာျပည္ကုိ ခ်စ္သလုိ စကာၤပူကုိလဲ ခ်စ္တယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဘဲြ႕ရၿပီးမွာ လာအလုပ္လုပ္ၾကၿပီး အဲ့လုိ စကားမ်ိဳးေတြ ေျပာရင္ သိပ္အသဲယားတာပဲ၊ ကုိယ့္နုိင္ငံမွာ အဆင္မေျပလုိ႔ လာတာပဲ၊ သူတုိ႔ ေျပာသလုိသာဆုိ အေရာင္းစားခံထားရတာ က်ေနတာပဲ
မမသက္ေဝေျပာသလုိပဲ ကုိင္းကြ်န္းမွီ ကြ်န္းကုိင္းမွီေပါ့၊
ခ်စ္ၾကည္ေအး ေရ
ReplyDeleteသခင္စိတ္ ကၽြန္စိတ္ ဆိုတာ အရမ္း အေရးႀကီးပါတယ္ အခု ၾကည္ေအး ေျပာသလိုဘဲ မေရႊစင္ အလုပ္လုပ္ တုန္းက ေနမေကာင္းလည္း သြား off ရက္လည္း အလုပ္စိတ္မခ် ဆိုေတာ႔ ကိုယ္႕အားရက္ ေတာင္ ကိုယ္ ေကာင္းေကာင္း မေနရေအာင္ ကၽြန္စိတ္ ရွိတယ္လို႕ ေျပာၾကတယ္ ဟုတ္ဘူး လို႕ အဲဒါမွ ကိုယ္႔ အလုပ္ လို သေဘာထားတဲ႔ သခင္စိတ္ပါလို႕
ၾကည္ေအး သူငယ္ခ်င္း ကေတာ႔ မိသားစု နဲ႕လည္း ခြဲေနရ သူမ်ား ႏိုင္ငံ မွာ လည္း ေရာက္ေနေတာ႔ စိတ္ေပါက္ေပါက္ နဲ႔ ေျပာမိတာ ေနမွာပါ
ခင္မင္တဲ႔
ေရႊစင္ဦး
သိပ္ေကာင္းတဲ့ စာေတြပါ။ ဒိမွာ က်မတို ့ပင္ပန္းသလို ဒီကလူေတြလည္းပင္ပန္းၾကတာပါပဲ။ က်မတို ့လုပ္တဲ့အလုပ္ကိုသူတို ့လည္းလုပ္ၾကရတာပါပဲ။
ReplyDeleteက်မတို ့က တစိမ္းေတြၾကားေရာက္ေနေတာ့ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ တခါတေလအားငယ္ေနတတ္ပါတယ္။
တခါတေလ ကိုယ့္ကို အထင္ေသးႏွိမ္တတ္တဲ့ အလုပ္ရွင္နဲ ့ေတြ ့ရင္
အားငယ္စိတ္ေတြနဲ ့ အဲ့ဒီလို အထင္မ်ိဳးေတြ ၀င္လာတတ္ပါတယ္။
နားလည္ေပးႏိုင္ပါတယ္။
ဒီလိုပါပဲ...မႀကီးေရ...
ReplyDeleteႏိုင္ငံၿခားေရာက္ ၿမန္မာေတြတိုင္း ႀကံဳေတြ႕ေနႀကရတဲ႔
ခံစားခ်က္ေလးေတြပါပဲ..။
ကိုယ္႕ႏိုင္ငံမွာ ေခါင္းမေမာ္ႏိုင္ေသးသ၍ေတာ႔
သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ေခါင္းငံု႕ေနႀကရအံုးမွာပါပဲ...
:D
အစ္မ ေပးခ်င္တဲ႕ မက္ေဆ႕ေလးေကာင္းလိုက္တာ
ReplyDeleteစိတ္ထဲမွာ ကၽြန္လာခံေနရတယ္လို႕ ထင္ေနတဲ႕သူေတြအားလုံးကို ဒီပိုစ္႔ေလး ဖတ္ေစခ်င္မိတယ္..
စိတ္ထားတတ္ဖို႕ဘဲ လိုတာပါဘဲေနာ္...
စိတ္၀င္စားစြာ ဖတ္သြားပါသည္ ကြ်န္လုိ.မေခၚနုိင္ပါ သမာအာဇီ၀အလုပ္ျဖင့္ စင္ၾကယ္ေသာ၀င္ေငြျဖစ္ပါသည္
ReplyDeleteမခ်စ္ၾကည္ေအး အမည္ကုိ အျခားဘေလာ့ ကြန္မန္ေတြမွာ ေတြ.ဖူးပါသည္ ခုပုိ.စ္က ဒုတိယအၾကိမ္ ဖတ္ေသာ ပုိ.စ္ျဖစ္ပါသည္ တကယ့္ကုိေလးစားမိပါသည္ အရင္က ပုိ.စ္အေဟာင္းေတြဖတ္ပါဦးမည္
ဒီပုိ႔စ္ကုိ ေရးတဲ့ မခ်စ္ၾကည္ေအးရဲ႕ ဦးတည္ခ်က္နဲ႔ ေစတနာကုိ နားလည္သေဘာေပါက္ေပမယ့္ အယူအဆပုိင္းအရ က်ေနာ္သေဘာေပါက္ နားလည္ပုံနဲ႔ ကြဲလြဲေနတဲ့အေလ်ာက္ က်ေနာ့္အျမင္ကုိ ေအာက္ပါအတုိင္း တင္ျပလုိက္ပါတယ္။
ReplyDelete>>>>အဲဒီေနာက္မွာ က်မ ခဏ ခဏ စဥ္းစားျဖစ္ခဲ့တာက ကြၽန္ ဆိုတဲ့ စကားလံုးပဲ။ က်မ နားလည္တဲ့ ကြၽန္ ဆိုတာက အခေၾကးေငြ ရယူၿပီး ခိုင္းေစသမွ်ပဲ လုပ္တဲ့သူ။ ဒီေနရာမွာ ခိုင္းေစသမွ်ပဲ လို႔ က်မ သံုးထားပါတယ္။ အဓိပၸါယ္က မခိုင္းမေစပဲနဲ႔ မလုပ္တဲ့သူ၊ ကိုယ္ပိုင္ အသိဉာဏ္နဲ႔ ဘာမွ မသိ မတတ္ မလုပ္သူ လို႔ က်မ နားလည္ထားပါတယ္။ က်မ အေနနဲ႔ ခုလို တိုင္းတပါးမွာ အလုပ္ လာလုပ္ ေနရတာကို ကြၽန္လာခံေနရေလျခင္းရယ္ လို႔ တခါမွ မေတြးဖူးပါဘူး။<<<< (မခ်စ္ၾကည္ေအး)
ဒီေနရာမွာ မခ်စ္ၾကည္ေအးရဲ႕ ကၽြန္အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိပုံက နည္းနည္း လြဲေနတယ္လုိ႔ ျမင္မိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတြထဲမွာ ခုိင္းစရာမလုိဘဲ အလုိက္တသိ ဖင္ေပါ႔ေပါ႔နဲ႔ အားႀကဳိးမာန္တက္ လုပ္တတ္တဲ့ကၽြန္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္အသိဉာဏ္ကုိ အျပည့္အဝ အသုံးခ်ၿပီး သခင့္အက်ဳိးအတြက္ ေက်ပြန္သထက္ ေက်ပြန္ေအာင္လုပ္တတ္တဲ့ ကၽြန္ေတြလည္း ေက်းေခတ္ကၽြန္ေခတ္က အျဖစ္သနစ္ေတြကုိ ျပန္ၾကည့္ရင္ သိႏုိင္ပါတယ္။ ပိုဆုိးတာက ကုိယ့္သခင့္အက်ဳိးအတြက္ သူတဖက္သားနစ္နာတဲ့အထိေတာင္ လူပါးဝတတ္တဲ့၊ လူလည္က်တတ္တဲ့ ကၽြန္မ်ဳိးေတြလည္းရွိလုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ျမန္မာ့စကားမွာ “သခင္အားရ ကၽြန္ပါးဝ” ဆုိတဲ့ စကားေတာင္ ရွိပါေသးတယ္။
က်ေနာ္ကေတာ့ ကၽြန္ဆုိတာ “သူတပါးထံမွာ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြ ဆုံး႐ႈံးၿပီး ရသင့္ရထုိက္တဲ့အခြင့္အေရးေတြ ျပည့္ျပည့္ဝဝ မရရွိဘဲ အလုပ္လုပ္ေပးရသူ” လုိ႔ တုိတုိတုတ္တုတ္ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ခ်င္ပါတယ္။ တကယ့္အနက္အဓိပၸါယ္အျပည့္အဝကေတာ့ ရွည္ရွည္လ်ားလ်ား ရွင္းျပမွပဲ ျပည့္စုံႏုိင္မွာပါ။
ေနာက္ၿပီး သူမ်ားက အတင္းအဓမၼ ကၽြန္ျပဳလုိက္မွမဟုတ္၊ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ကၽြန္ခံမွန္းသိသိႀကီး ကၽြန္ခံလုိက္တာမ်ဳိးလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။
ကၽြန္ျဖစ္လာပုံ အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိသလုိ ကၽြန္ေတြရဲ႕ စိတ္ထားပုံလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးလည္းရွိေနျပန္ပါတယ္။ ကၽြန္ဘဝမွာ စိတ္ညစ္ၿပီး ႐ုန္းထြက္ခ်င္ေနသူ၊ ကၽြန္ဘဝမွာ ေပ်ာ္ဝင္ေနသူ၊ ကၽြန္ဘဝကုိ ေရာက္လုိ႔ ေရာက္မွန္းမသိသူ၊ မိမိရဲ႕ သခင္က မိမိကုိ စြန္႔ပစ္သြားမွာကုိ စုိးရိမ္တဲ့ကၽြန္ စသျဖင့္ ကၽြန္အမ်ဳိးမ်ဳိး အစားစား ရွိပါေသးတယ္။ ကုိယ့္အခြင့္အေရးကုိယ္မသိလုိ႔ မိမိဘာသာ ကၽြန္ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနသူေတြလည္း တပုံတပင္ ရွိပါတယ္။
(ဆက္ရန္)
ဒီကေန႔ ဂလုိဘယ္လုိက္ေဇးရွင္းေခတ္မွာ လူေတြဟာ ကမၻာအႏွံ႕ကုိ သြားလာ လုပ္ကုိင္ေနၾကေတာ့ အားလုံးဟာ ႏုိင္ငံျခားမွာ ထြက္လုပ္ၾကၿပီဆုိရင္ ဘယ္ႏုိင္ငံကလူမဆုိ အတူတူပဲလုိ႔ တန္းညႇိတဲ့အျမင္နဲ႔ပဲ ျမင္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။ (အဲလုိျမင္ရတာ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ အနည္းငယ္ အသေရ ဆယ္ၿပီးသားျဖစ္ေတာ့ စိတ္သက္သာရာလည္း နည္းနည္း ရတာကုိး။) ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ေတြ လက္ခံသေဘာေပါက္သင့္တဲ့ အေျခခံအားျဖင့္ ကြဲျပားခ်က္ေတြ ရွိေနပါတယ္။
ReplyDelete(၁) အေရးႀကီးဆုံးအခ်က္က လြတ္လပ္ဖြံ႔ၿဖဳိးတဲ့ ႏုိင္ငံႀကီးမ်ားကေန အျပင္ထြက္အလုပ္လုပ္သူေတြနဲ႔ မလြတ္လပ္ေသးတဲ့ ဖြံ႕ၿဖဳိးဆဲႏုိင္ငံက အလုပ္ထြက္လုပ္ၾကသူေတြ အေျခအေနျခင္း မတူၾကပါ။
- လြတ္လပ္တဲ့ ႏုိင္ငံႀကီးမွက ထြက္လုပ္သူေတြမွာ တပန္းသာတဲ့အခ်က္က သူတုိ႔လုပ္တဲ့ ႏုိင္ငံရပ္ျခားအလုပ္အကုိင္ အခြင့္အလမ္းေတြဟာ သူတုိ႔ ႏုိင္ငံတြင္းမွာလည္း ရွိေနပါတယ္။ သူတုိ႔ထြက္လုပ္ၾကျခင္း အေၾကာင္းေတြမွာ လစာအျပင္၊ ရာသီဥတု၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ အေတြ႕အႀကဳံသစ္ စတဲ့ အခ်က္ေတြ ပါပါတယ္။ ျပည္ပမွာ အလုပ္အကုိင္ အဆင္မေျပခဲ့လွ်င္ သူ႕ႏုိင္ငံသူ ျပန္သြားလုပ္ခ်င္ရင္ ရပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ႏုိင္ငံျခားမွာ မလုပ္ရ၊ မေနရလုိ႔လည္း သူ႕အတြက္က ဘဝပ်က္ေလာက္ေအာင္ မနစ္နာပါဘူး။
-မလြတ္လပ္တဲ့ ဖြံ႕ၿဖဳိးဆဲႏုိင္ငံငယ္မ်ားကေနၿပီး ျပည္ပကုိ ထြက္လုပ္တဲ့လူေတြမွာ အဲသည္အခြင့္အေရးမရွိပါဘူး။ ျပည္ပမွာ လုပ္ေနရတဲ့ အလုပ္မ်ဳိး၊ လစာမ်ဳိး ျပည္တြင္းမွာ ရႏုိင္ဘုိ႔ မလြယ္ပါ။ အလုပ္ျပဳတ္ၿပီး ျပည္တြင္းကို ျပန္သြားရတာကုိ ဘဝပ်က္တယ္လုိ႔ အမ်ားစုက ခံယူၾကပါတယ္။ အဲသည္မွာတင္ သူ႕ရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားဟာ လြတ္လပ္တဲ့ႏုိင္ငံက လာလုပ္တဲ့လူနဲ႔ယွဥ္ရင္ တပန္း႐ႈံးေနပါတယ္။ ဒီေတာ့ အေတာ္မ်ားမ်ားက စိတ္ေနစိတ္ထားမွာ သဘာဝက်စြာ အလုိလုိ ေအာက္က်ဳိ႕ေနပါတယ္။ လက္ရွိ ျပည္ပက အလုပ္ျပဳတ္ၿပီး ျပည္တြင္းျပန္ဝင္ရမွာကို ဘဝပ်က္တယ္လုိ႔ ေတြးျမင္ေနတဲ့ စိတ္ရွိသေရြ႕ ကၽြန္စိတ္ အနည္းငယ္ရွိတယ္လုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သခင္ပစ္သြားမွာကုိ ေၾကာက္တဲ့ ကၽြန္ရဲ႕ စိတ္ထားမ်ဳိးနဲ႔ ဆင္ဆင္တူေနလုိ႔ပါပဲ။
တခုေတာ့ရွိတယ္။ မလြတ္လပ္တဲ့ ဖြံ႕ၿဖဳိးဆဲ ႏုိင္ငံက လာလုပ္တာမွန္ေပမယ့္ အလုပ္အကုိင္အဆင္မေျပတဲ့အခါ ကုိယ့္တုိင္းျပည္ကုိ ျပန္ရလဲ ဘာမွ မမႈဘူး။ ကုိယ့္တုိင္းျပည္မွာလည္း ကုိယ္ဘာသာ ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္တယ္ စတဲ့ စိတ္ထားမ်ဳိး ထားႏုိင္ရင္ေတာ့ မခ်စ္ၾကည္ေအးေျပာတဲ့ သခင္စိတ္၊ တနည္း လြတ္လပ္တဲ့စိတ္ ရွိတဲ့လူလုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။
(ဆက္ရန္)
(၂) လြတ္လပ္ဖြံ႕ၿဖဳိးၿပီး ႏုိင္ငံႀကီးမ်ားကေန စကၤာပူလို ႏုိင္ငံမ်ဳိးကုိ လာလုပ္ၾကသူေတြ အမ်ားစုဟာ ရာထူးေကာင္း၊ လစာေကာင္း၊ အလုပ္ေကာင္းၾကသူေတြပါ။ သူတုိ႔ရတဲ့ အခြင့္အေရးးေတြ၊ မက္လုံးေတြဟာ စကၤာပူႏုိင္ငံသားေတြ ရတဲ့ အခြင့္အလမ္းေတြထက္ေအာင္ ပုိပါတယ္။ တတိယႏုိင္ငံေတြက လာလုပ္ၾကသူေတြအမ်ားစုဟာ အလုပ္ၾကမ္းသမားမ်ားနဲ႔ သာမန္ လခစား လယ္ဗယ္ေတြသာလွ်င္ ျဖစ္ပါတယ္။ အင္မတန္ ရွားပါးလွတဲ့ လက္တဆုပ္စာ အနည္းငယ္မွ်ကသာ လုပ္ငန္းရွင္အျဖစ္နဲဲ႔ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ထိပ္တန္းေကာင္းေပ့ဆုိတဲ့ အလုပ္ေတြကုိလည္ေကာင္း ရၾကပါတယ္။ အမ်ားစုက သူလုိငါလုိ ရြက္ၾကမ္းေရက်ဳိမွ်သာပါ။
ReplyDeleteစကၤာပူမွာ အဲဒီလုိ ရြက္ၾကမ္းေရက်ဳိအလုပ္အမ်ားစု (စကၤာပူႏုိင္ငံသားေတြအပါအဝင္)ဟာ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ အလုပ္သမားသမဂၢက သတ္မွတ္ထားတဲ့ အခြင့္အေရးေတြကုိ တန္းေစ့ေအာင္ မရတဲ့သူေတြမ်ားပါတယ္။ ကုမၸဏီႀကီးေတြမွာ လုပ္ၾကသူေတြအဖုိ႔ အထုိက္အေလ်ာက္ လူတန္းေစ့ေစ့ ခံစားခြင့္ရေပမယ့္ အလုပ္ၾကမ္းသမား လူတန္းစားအတြက္ဆုိရင္ အေျခခံရပုိင္ခြင့္ အခြင့္အေရးေတြ ဆုံး႐ႈံးေနတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ လစာကုိ စာခ်ဳပ္ကတိရွိတဲ့အတုိင္း မေပးဘဲ အၾကာႀကီး ပစ္ထားလုိ႔ ဒုကၡေရာက္ရွာၾကရတဲ့ သတင္းေတြ အရင္ႏွစ္ထဲက ပလူပ်ံသလုိ ဖတ္ေနရပါတယ္။ အလုပ္သမားဝန္ႀကီးဌာနေရွ႕မွာ ထုိင္ၿပီး ဆႏၵျပတာေတြ ဘာေတြအထိ ျဖစ္ကုန္ပါတယ္။ စကၤာပူက သတင္းစာႀကီးေတြကုိ အစုိးရ ထိန္းခ်ဳပ္လုိ႔သာလွ်င္ အမ်ားစုက သတိထားမိၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ အခု အင္တာနက္ေခတ္မွာေတာ့ ဒီအလုပ္သမားနစ္နာမႈေတြဖက္က ေရးသားတင္ျပတဲ့ အင္တာနက္သတင္းမီဒီယာေတြ ဘေလာ့ဂ္ေတြ ေပၚလာၿပီျဖစ္လုိ႔ စိတ္ဝင္စားသူမ်ားအေနနဲ႔ အဆုိပါျဖစ္ရပ္ေတြကို မၾကာခဏ ေတြ႕ျမင္ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။
အဲဒီေတာ့ အခြင့္အေရးေတြကုိ သူမ်ားတန္းတူ အျပည့္အဝမရဘဲနဲ႔လုပ္ရတာဆုိရင္ ကၽြန္ဘဝနဲ႔ မျခားလွပါဘူး။ ပုိဆုိးတာက နစ္နာေနတဲ့ လူေတြရဲ႕ ဘဝကုိ မစာနာဘဲ ငါေတာ့ မခံရလုိ႔ အေနသာႀကီးဆုိတဲ့ စိတ္မ်ဳိးေမြးျပန္ရင္လည္း အဲဒီ ငါမဆုိင္စိတ္ဓါတ္မ်ဳိးကုိ သခင္စိတ္ဓါတ္မ်ဳိးလုိ႔ ေခၚလုိ႔မရျပန္ပါဘူး။
(၃) ကၽြန္စိတ္၊ သခင္စိတ္ဆုိတာကုိ လုပ္ငန္းခြင္တခုတည္းက အေျခအေနနဲ႔တင္ ဆုံးျဖတ္လုိ႔မရပါဘူး။ ဒီႏုိင္ငံမွာ ကုိယ့္အေပၚကို ထိခုိက္မႈရွိတဲ့ ေပၚလစီေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လြတ္လပ္စြာ ေဝဖန္ခြင့္ရွိသလား၊ လြတ္လပ္စြာထုတ္ေဖာ္ခြင့္ရွိသလား၊ လြတ္လပ္စြာ စုေဝးခြင့္ရွိသလား၊ လြတ္လပ္စြာ ေရးသားထုတ္ေဝခြင့္ရွိသလား၊ သတင္းလြတ္လပ္မႈရွိသလား စတဲ့အခ်က္ေတြအေပၚမွာ ၾကည့္ၿပီး လြတ္လပ္မႈရွိမရွိကုိ ဆုံးျဖတ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လြတ္လပ္မႈမရွိတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေခါင္းငုံခံေနရသေရြ႕ေတာ့ ကၽြန္ဘဝကုိ ေရာက္ေနသလုိပါပဲ။
(၄) ေနာက္ဆုံးအခ်က္ကေတာ့..... >>>>အေျခအေန ေျပာင္းလို႔ ေခတ္ေကာင္းရင္ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ျပန္၊ ကိုယ့္လုပ္အားကို ကိုယ့္တိုင္းျပည္တိုးတက္ေရး အတြက္ ေပးဆပ္မဲ့ သူေတြခ်ည္းပါပဲ။<<<<....... ဆုိတဲ့ မခ်စ္ၾကည္ေအးရဲ႕ စကားနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ပါပဲ။ လူအေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ေျပာၾကပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ သခင္စိတ္ရွိသူေတြအတြက္ ကုိယ့္တုိင္းျပည္အေျခအေနကုိ သူမ်ား ေျပာင္းလဲေပးေအာင္ ထုိင္ေစာင့္ေနတာ သဘာဝမက်ဘူး။ ကုိဧရာရဲ႕ ပုိ႔စ္တခုမွာ “ကၽြန္ဆုိသည္မွာ မိမိလြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ တပါးသူက လာေရာက္ ကယ္တင္ေပးတာကုိ ထုိင္ေစာင့္ေနသူျဖစ္သည္” လုိ႔ ဆုိတာ ဖတ္ဘူးပါတယ္။
ကုိယ့္တုိင္းျပည္တုိးတက္ေရးက ေခတ္ေကာင္းေတာ့မွ လုိအပ္တာမဟုတ္ပါ။ အခုကတည္းက စလုပ္ဖုိ႔ လုိအပ္ေနၿပီျဖစ္ပါတယ္။ ေန႔ည ေရႊ႕ေနရမယ့္အခ်ိန္မဟုတ္ပါ။ အဲသည္လုိ အေနအထားမွာ ကုိယ္က မျပန္ရဲလုိ႔ျဖစ္ေစ၊ ဒီမွာ စီးပြားေရးအတန္အသင့္ ေျပလည္ေနတဲ့ ဘဝကို မစြန္႔ခ်င္လုိ႔ျဖစ္ေစ၊ တုိင္းျပည္ကုိ သူမ်ားေျပာင္းလဲေအာင္ လုပ္ေပးတာကုိ ထုိင္ေစာင့္ေနခ်င္လုိ႔ ျဖစ္ေစ အျပင္ကပဲ ေစာင့္ေနတယ္ဆုိရင္ (က်ေနာ္အပါအဝင္) အဲသည္စိတ္မ်ဳိးထားေနသူအားလုံးမွာ (ျမန္မာႏုိင္ငံသားတေယာက္အေနနဲ႔) တကယ့္ သခင္စိတ္မရွိေသးဘူးဆုိတာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အမွန္အတုိင္း မလိမ္မညာဘဲ မညႇာတမ္း ဝန္ခံၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
တခုေတာ့ရွိပါတယ္။ ဒီကြန္မင့္က ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြအတြက္ကုိပဲ ရည္ရြယ္တာပါ။ ႏုိင္ငံျခားသား ခံယူသြားသူေတြအတြက္ အက်ဳံးမဝင္လွပါဘူး။
အမအေတြးေလးက ေကာင္းပါတယ္ ခံယူတတ္ဖို ့ဘဲလို
ReplyDeleteတာပါဗ်ာ ခုလိုအိုင္ဒီယာေလးကိုအေကာင္းၿမင္ေအာင္ေရး
ထားတဲ့အတြက္ပို ့စ္ေလးက တန္ဖိုးရွိပါတယ္
မခ်စ္ၾကည္ေအး ကုိ တခုေလာက္ေမးခ်င္လုိ႔ပါ။ >>>>အေျခအေန ေျပာင္းလို႔ ေခတ္ေကာင္းရင္ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ျပန္၊ ကိုယ့္လုပ္အားကို ကိုယ့္တိုင္းျပည္တိုးတက္ေရး အတြက္ ေပးဆပ္မဲ့ သူေတြခ်ည္းပါပဲ။<<<<....... ဆုိတဲ့ မခ်စ္ၾကည္ေအးရဲ႕ စကားနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ပါပဲ။ ဘယ္လုိ ေခတ္အေျခအေနက ကုိယ့္တုိင္းျပည္တုိးတက္ေရးအတြက္ ေပးဆပ္ရမဲ့ အခ်ိန္ဆုိတာ သိခ်င္ပါတယ္။ မခ်စ္ၾကည္ေအးက တုိင္းျပည္အတြက္ ဘယ္ေတြလုပ္ေပးခ်င္လုိ႔ ဘယ္လုိ အေျခအေနေတြကုိ ထည္႔စဥ္းစားေနပါသလဲ။ ျမန္မာႏုိင္ငံထဲမွာ လက္ရွိ ေနထုိင္ေနတဲ့ လူငယ္လူရြယ္ တခ်ဳိ႔ကေတာ့ လုိအပ္ေနတဲ့ ပရဟိတလုပ္ငန္းေလးေတြ လုပ္ေနၾကတယ္၊ ဒီႏွစ္ပုိင္းမွာ အဲလုိ တည္ေထာင္ထားတဲ့ ပရဟိတလုပ္ငန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေပၚလာတယ္ဆုိတာ မခ်စ္ၾကည္ေအး သတိထားမိပါသလား။
ReplyDeleteသေဘာက်တယ္... စိတ္ထားတတ္ရင္ ျမတ္ပါတယ္ေပါ့... း))
ReplyDeleteခင္မင္တဲ့
ေန၀သန္
မခ်စ္ၾကည္ေအးေရ...
ReplyDeleteတခုက်န္သြားလုိ႔ပါ။ အေပၚက ကြန္မင့္သူတခ်ဳိ႕ေရးတာကုုိ အခုမွ ဖတ္ၿပီး သတိျပဳမိလုိ႔ပါ။ တခုကုိ ဥပမာေပးရမယ္ဆုိရင္....
“ကြ်န္လုိ.မေခၚနုိင္ပါ သမာအာဇီ၀အလုပ္ျဖင့္ စင္ၾကယ္ေသာ၀င္ေငြျဖစ္ပါသည္”
ကၽြန္အလုပ္ကုိလည္း သမာအာဇီဝအလုပ္မဟုတ္ဟု၊ မစင္ၾကယ္ေသာ ဝင္ေငြ ဟု မဆုိႏုိင္ပါ။ သူ႕သခင္အလုပ္က သမာအာဇီဝျဖစ္ေနသေရြ႕ ကၽြန္က လုပ္ေပးတဲ့ အလုပ္ဟာလည္း သမာအာဇီဝအလုပ္၊ စင္ၾကယ္ေသာ ဝင္ေငြ ျဖစ္ေနႏုိင္ပါေသးတယ္။ သမာအာဇီဝအလုပ္လုိ႔ မဆုိႏုိင္ရင္ ကၽြန္ျဖစ္ေနရင္ပဲ မဂၢင္ရွစ္ပါးကို က်င့္ႀကံခြင့္မရေတာ့မယ့္သေဘာ ျဖစ္သြားႏုိင္ပါတယ္။
ကၽြန္ျဖစ္မျဖစ္ဆုိသည္မွာ “လြတ္လပ္မႈ ရွိမရွိ၊ အခြင့္အေရးျပည့္ဝစြာ ခံစားခြင့္ရွိမရွိ”မွ်ျဖင့္သာ ဆုံးျဖတ္သင့္တယ္လုိ႔ ျမင္မိပါတယ္။
ကိုေပါ နဲ႔ အမည္မသိေရ...က်မရဲ႕ ကြၽန္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္က ႏိူင္ငံရပ္ျခားမွာ လာေရာက္လုပ္ကိုင္ေနရတဲ့ ကိုယ့္လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ အငံု႔စိတ္၊ အဲဒီ စိတ္ထားေလးတခုေပၚမွာပဲ အေကာင္းဘက္က ၾကည့္ျမင္တတ္ေအာင္ ေျပာခဲ့တာပါ။
ReplyDeleteက်မ ေရးခဲ့ပါတယ္ အေျခအေနအရ၊ မိသားစု စားဝတ္ေနေရး အတြက္ လာေရာက္လုပ္ကိုင္ေနရတဲ့ အခ်ိန္မွာ မိသားစု ဝမ္းဝဖို႔ အရင္ၾကည့္ရမွာပါ။ ထိုင္ေစာင့္ေနတာ မဟုတ္ပါ။ ပရဟိတ အလုပ္ေတြ က်မ ႏိူင္သေလာက္ လူအား၊ ေငြအား လုပ္ေနသူပါ။ ဘာေတြလုပ္ေနတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ လုပ္ေနတယ္လို႔ မ႑ပ္တိုင္ တက္ျပဖို႔ မလိုဘူးထင္ပါတယ္။
ခုေနမွာ ထိုင္ေစာင့္မေနတဲ့ သူေတြကေရာ ဘာေတြ လုပ္ေနၾကလဲ... သူတို႔လဲ သူတို႔ တတ္ႏိူင္သေလာက္ လႈပ္႐ွားေနၾကတာပါပဲ၊ အေျခအေန အခ်ိန္အခါ ဆိုတာ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ သတ္မွတ္ပံု တူခ်င္မွ တူပါမယ္၊ ဒီမိုကေရစီ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မယ္၊ ေရမီးမွန္တာ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မယ္။ အဲဒါကိုမွ အဲဒီအခ်ိန္မွ အၫြန္႔ခူးစားတယ္ မထင္ပါနဲ႔၊ လူတိုင္းမွာ ကိုယ့္ Bench mark နဲ႔ကိုယ္ပါ။
ေကာ္မန္႔ အ႐ွည္ႀကီးအတြက္ ေက်းဇူးပါ ကိုေပါေရ...
အမွန္ကေတာ့ ကြ်န္ျဖစ္တယ္ မျဖစ္တာဆုိတာထက္ ကုိယ္ပုိင္ခံယူခ်က္မွာေပၚမွာမူတည္ပါတယ္ စိတ္မထားတတ္ရင္ေတာ့ အားလံုးအေပၚမွာ ရန္သူလုိ.သေဘာထား အားလံုးကုိ မေကာင္းတဲ့ အျမင္ နဲ. ျမင္ၾကတယ္လုိ.ထင္မိပါတယ္ အဲဒီ့လုိလူမ်ိဳးဟာ အေမရိကားလုိ ဥေရာပလုိ နုိင္ငံမ်ဳိးေရာက္သြားရင္လည္း ေၾကနပ္နုိင္မဲ့လူစားမ်ဳိးမဟုတ္ပါဘူး
ReplyDeleteကြ်န္လုိစိတ္ထားရွိတာ မရွိတာထက္ ကုိယ္အတြက္ေကာင္းမယ္ထင္တယ္ ကုိယ့္ဘ၀တုိးတက္မယ္ထင္လုိ. နုိင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကတာပါ ကြ်န္ေတာ္ကုိယ္တုိင္လည္း မလုပ္နုိင္ဖူးထင္ရင္ မတရားဖူးလုိ.ထင္ရင္ အခ်ိန္မေရြး ျမန္မာျပည္ကုိျပန္သြားမွာပါ
နုိင္ငံျခားမွာလာလုပ္ေနတဲ့သူေတြက ကုိယ္သေဘာနဲ.ကုိယ္လုပ္ေနၾကတာျဖစ္ျပီး မတရားဖူးထင္ရင္ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ကြ်န္လုပ္ေနရတာလုိ. ထင္မိရင္ မည္သူမဆုိလြတ္လပ္စြာျပန္နုိင္ၾကပါတယ္ ဘယ္သူ.မွေတာ့ ခယေအာက္ၾကိဳ.ျပီး မျပန္ပါနဲ.လို.တားၾကလိမ့္မယ္လုိ.မထင္ပါ
တစ္ခ်ဳိ. တုိင္းျပည္ကို ခ်စ္ပါတယ္လုိ.ေျပာေနသူမ်ားဟာ အေ၀းကေနျပီး ေအာ္ခ်င္တာေအာ္ ေျပာခ်င္တာေျပာေနသူမ်ား ျဖစ္ေနတာကုိ စိတ္မေကာင္းစြာေတြ.ရွိေနရပါတယ္ တစ္ခ်ဳိ.ဆုိ ျမန္မာျပည္ျပန္ျပီး နုိင္ငံေရးအလုပ္လုပ္ဖုိ.ေနေနသာသာ လူမူေရးအလုပ္ေတြကုိလုပ္ဖုိ.ေတာင္ ျမန္မာျပည္ေတာင္ မျပန္ရဲတဲ့သူေတြျဖစ္ေနတာကုိ ၀မ္းနည္းစြာေတြ.ရွိရပါတယ္
ကြ်န္ေတာ့္ကြန္မန္.က မည္သူ.ကုိမွမရည္ရြယ္ပါ တုိက္ဆုိင္မူရွိခဲ့ရင္လည္း ခြင့္လႊတ္ပါ
ကြ်န္ေတာ့္ကြန္မန္.မထင္မွတ္ပဲရွည္သြားျပီး မခ်စ္ၾကည္ေအး ကုိ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ခဲ့ရင္လည္း ကြ်န္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္
ခင္မင္လ်က္
Z
It all depends on which workng environent and condition that you are in. I do understand very well that you have a good intention towards all Burmese people working abroad. But, to alot of people, it's much easier said than done having that kind of positive thoughts. Choice.....your choice,yes.....in which circumstances!!!!! Pls try to be more empathic with your engineer friend who was not able to keep his words. While I was in Singapore in 8os I had seen quite a number of Burmese professionals who were not that happy with their works.So, they felt out of frustration like slaves. You raise a very big issue indeed and thank you for your post.
ReplyDeleteအမေရ ဟုတ္တယ္ ဒီပိုစ့္ေလးေရးသင့္တယ္။ အဲဒီကိုေရာက္သြားတဲ့သူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အဲဒီလိုပဲေျပာတတ္ၾကတာမ်ားတယ္။ အခုလို အမေရး လိုက္တာတကယ္ေကာင္းတယ္။ စိတ္ထားတတ္ရင္ၿပီးတာပဲေလ..။
ReplyDeleteအဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ အမ။ စီဗံုးေတြမျမင္ရလို႔ပါ
မခ်စ္ၾကည္ေအး ဒီလုိ ေရးထားတာေလးကုိ<> ေဆြးေႏြးခ်င္လုိ႔ ေရးလုိက္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေရးထားတာကုိ ျပန္လည္ေဆြးေႏြးတာမုိ႔လုိ႔ ထပ္မံေဆြးေႏြးလုိက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဆုိလုိခ်င္တာက ကုိယ္လုပ္ခ်င္တာ၊ ကုိယ္လုပ္ရမဲ့ဟာ၊ ကုိယ္လုပ္သင့္တာ ေတြကုိ တျပိဳင္နက္တည္း (parallel)လုပ္ႏုိင္ရင္ေကာင္းမယ္၊ လုပ္သင့္တယ္လုိ႔ ၀င္ေျပာတာပါ။ မခ်စ္ၾကည္ေအးရဲ့ ပုိ႔စ္မွာက အေျခအေန အခ်ိန္အခါေပးရင္လုိ႔ ေရးထားလုိ႔ ဘယ္လုိအေျခအေနလဲ။ ဘယ္လုိအခ်ိန္အခါလည္း သိခ်င္လုိ႔ ေမးလုိက္တာပါ။ မခ်စ္ၾကည္ေအးဘာေတြလုပ္ေနလဲ ေမးတာမဟုတ္ပါဘူး။ မခ်စ္ၾကည္ေအးေရးထားတာထဲက မရွင္းလင္းတာေလး၊ ကၽြန္ေတာ္သေဘာနဲ႔မကုိက္တာေလးကုိ ေမးၾကည္႔တာပါ။ လူတုိင္းမွာ ကုိယ္ပုိင္ စံႏွဳန္းေတြ၊ ေတြးေခၚခ်က္ေတြရွိေပမဲ့ အမ်ားနဲ႔ သက္ဆုိင္တဲ့အခါ အက်ဳိးရွိအုံးမွ၊ လက္ေတြ႔ဆန္အုံးမွ ေကာင္းပါတယ္။
ReplyDeleteကၽြန္ရဲ႕ အဓိပါယ္ကို ဖြင့္ရင္ေတာ့ ကိုယ္ခံယူခ်က္ေတြနဲ႕ ကိုယ္ အမ်ဳိးမ်ဳိးဖြင့္ လုိ႔ရပါတယ္၊ ကၽြန္မလဲ စလံုးမွာ အလုပ္လုပ္ရတာ ကၽြန္ဇာတာပါလို႔ လို႔ ထင္မိတယ္၊ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ မိုးလင္းက မိုးခ်ဳပ္ တကုတ္ကုတ္နဲ႕ ဒီအလုပ္ေတြပဲ ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ၿပီး ကိုယ့္စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ေစတဲ့ မိသားစုနဲ႕ အတူတူ မေနရ ၊ အဓိက က စိတ္ပင္ပန္းတာ ကို ဆိုလိုတာပါ၊ ဘယ္သူမွေတာ့ ကၽြန္ခံေနရသလိုပဲလို႔ စိတ္မွာထင္ၿပီး အငံုစိတ္နဲ႕ ေအာက္က် ေနာက္က်ခံၿပီး လုပ္ေနတဲ့သူ မပါပါဘူး၊ ကိုယ္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ႀကိဳးစားၿပီး လုပ္ေနၾကတဲ့ သူေတြၾကီးပါပဲ၊
ReplyDeleteကၽြန္ခံေနရတယ္ ဆို တာ တင္စားၿပီးေျပာတာပါ၊ ဘယ္သူမွေတာ့ ငါဟာ ကၽြန္ပါလားဆိုၿပီး ေတာ့ အဲဒီအတိုင္းခံယူၿပီးေတာ့ မလုပ္ပါဘူး၊ ျမန္မာျပည္ မွာ ေနသလို ေနလို႔ မရတာကို စိတ္နာၿပီး ေျပာတဲ့ သေဘာပါ၊
အမေတြးထင္ထား သလိုေတာ့ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ေတာ့ တခါမွ မထင္ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္လိုလုပ္ေနရတယ္လို႔႕ ေတာ့ ထင္တယ္၊ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္ မွာတံုးက ကိုယ္က ဘုရင္ေလ၊ ဒါဆို ျပန္ပါလားလုိ႔ ဆိုရင္ေတာ ေဆာရီးပါ ကိုယ္လဲ ကိုယ့္ အေျခအေနနဲ႕ ကိုယ္မို႔ မျပန္ႏိုင္ေသးလုိ႔ ဒီလိုပဲ စကားလံုးနဲ႕ ထြက္ေပါက္ရွာတာပါ၊
ဘယ္သူမွာေတာ့ ဒီမွာ ေနရတာ ေပ်ာ္လိုက္တာ ေပ်ာ္လိုက္တာ ဆိုၿပီးေတာ့ ေနၾကတဲ့ သူေတြ မရွိၾကပါဘူး၊
လူေတြပဲ လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားကြဲလြဲခြင့္ ရွိပါတယ္၊ ကိုယ့္လုိ႔ မေတြးတိုင္း သူမ်ားေတြကို မွားတယ္ လို႔ မထင္ပါနဲ႕၊ သူ႔ စံႏူန္း နဲ႕ သူပါ၊ လူတိုင္းကို level လိုက္ညွိလုိ႔ မရပါဘူး၊
လြတ္လပ္စြာ ထင္ျမင္ ယူဆ ကြဲလြဲႏိုင္ပါေစ၊၊
စလံုးမွာ Status ေတြ ကြဲပါတယ္
ReplyDeleteတခ်ိဳ ့ Work Pass သမားေတြ လခ ဘယ္ေလာက္ရတယ္
ဘယ္လိုအလုပ္ လုပ္ရတယ္
Agent Fee ဘယ္ေလာက္ေပးရတယ္
ဘယ္လို စားေသာက္ေနထိုင္ရတယ္ဆိုတာ
ၿမင္မယ္ဆိုရင္ တိုင္းတပါးမွာ ကြ်န္ခံ ေနရတယ္ဆိုတဲ့ စကား ကို နည္းနည္း နားလည္မယ္ ထင္ပါတယ္
တကယ့္ကို လူကို လူလို ့မၿမင္ဘဲ
က်ြန္ေတြ ခိုင္းသလို အမိန္ ့ေပးေစခိုင္းေနတာ ကို contruction က အလုပ္ၾကမ္းေတြမွာ အမ်ားဆံုးေတြ ့ရပါတယ္
ဘာလုိ ့ လုပ္ေနရတာလဲ ရွင္းပါတယ္ ေငြအတြက္ပါ
ဘာလို ့ၿပန္ရမွာေၾကာက္ေနရပါသလဲ ေငြ ေၾကာင့္ပါ
ဘာလို ့ကိုယ့္ကိုယ့္ကို မေက်နပ္ ၿဖစ္ေနရပါသလဲ
ကို ့ဘဝအေၿခအေန ကို ကိုေဒါသၿဖစ္
ေၿပာင္းလဲ လို ့လဲ မၿဖစ္ဘူးဆို တာ ကို ့ဘာသာသိေနလို ့ပါ
ထြက္ေပါက္တခု အေနနဲ ့အိမ္ကလူေတြကို ေၿပာရင္
ငါဒီမွာ က်ြန္ခံေနရတာ ေပ်ာ္တယ္လို ့မ်ားထင္ေနလား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေၿပာၾကပါတယ္
အမ်ိဳးမ်ိဴး ရွိပါတယ္ေလ။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကိုယ့္အမိႏိုင္ငံမွာ မရႏိုင္တဲ့ ၀င္ေငြမ်ိဳးနဲ႕ ႏိုင္ငံ ျခား မွာရလာမယ့္ အေတြ႕ အႀကံဳ၊ အတတ္ပညာ၊ အရင္းအႏွီး နဲ႕ အဆက္အသြယ္ ကိုလိုခ်င္တာပါ။ က်ေနာ္ဆိုရင္ လဲ ဒီလိုပဲ ကိုယ့္ဘာသာ ခံယူထားပါတယ္။ အမ ခ်စ္ၾကည္ေအး ေရ.. လူတိုင္းနဲ႕ ေတာ့ အျမင္ျခင္းဘယ္ ထပ္တူက် ႏုိင္ပါ့မလဲေနာ့။
ReplyDeleteအမခ်စ္ အမရဲ႔ ေစတနာနဲ႔ စိတ္ဓါတ္ၿမွင္႔တင္ေပးတာကို နားလည္ပါတယ္အမ ဒါေပမဲ႔လို႔ ဆိုက္ထဲေရာက္ရင္ စူပါဘိုက္ဇာက တမ်ိဳး တ႐ုပ္ ကုလားကတမိဳး နဲ႔ ျပိဳင္းေအာင္လုပ္႐တာဆိုေတာ့ ငါကြ်န္လာခံေန႐တာလို့ တူးတူးခါးခါေတြးမိတာဘဲ အမ႐ :p
ReplyDeleteခင္တဲ့ ကိုမင္း
အမခ်စ္ပို႔စ္ေလးသိပ္ေကာင္းတယ္....
ReplyDeleteႏိုင္ငံျခားေရာက္ျမန္မာေတြမ်ားမ်ားဖတ္သင့္တဲ႔ပို႔စ္ပဲ...
ခင္တဲ႔
မိုးေငြ႔
ကြ်န္ေတာ္လည္း အဲဒီအေၾကာင္း ပို႕စ္တစ္ခုေရးျပီး အေတာ္ေလး ျငင္းသံခံုသံေတြ ၾကားလိုက္ရေသးတယ္။ :D
ReplyDeletehttp://www.phoonuthit.com/2009/08/blog-post_02.html
ကိုေပါ...မေန႔က ေကာ္မန္႔က ကိုေပါဆိုလိုရင္းနဲ႔ က်မျပန္ေျဖတာ လဲြေနသလိုခံစားရတာမို႔ ဒီေန႔ အသစ္တခု ထပ္ေရးလိုက္တယ္...တို႔က စိတ္ႀကီးတယ္...:P
ReplyDeleteဒီလို ကိုေပါရဲ႕ ကိုေပါေပးတဲ့ ဥပမာထဲက ကြၽန္က သခင္စိတ္႐ိွေသာ ကြၽန္လို႔ ဆိုရမွာပါ၊ သခင့္အက်ိဳးစီးပြားကို ကိုယ့္ဟာလို သေဘာထား လုပ္ကိုင္တဲ့အတြက္ သူဟာ ေလဘယ္လ္ အရ ကြၽန္ျဖစ္ေနေပမဲ့ သခင္စိတ္ အျပည့္႐ိွသူ။ အဲဒီမွာ အဓိက ကဲြလဲြတာက ကိုေပါက သခင္-ကြၽန္ ဆိုတဲ့ စေတးတပ္စ္ ျဖစ္တည္မႈေပၚ Focusထားၿပီး က်မက သူ႔ရဲ႕ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေပၚ Focus ထားၿပီး တံဆိပ္ကပ္ခဲ့တာ.. အဲဒါဆို ႐ွင္းၿပီေနာ္...:)
ေနာက္တခုက လစာ-အဲဒါကေတာ့ အင္မတန္ ႐ွင္းပါတယ္။ ကိုယ္ရတာ တန္တယ္ထင္ရင္ဆက္လုပ္၊ ကိုယ္က Over qualified ျဖစ္ေနလို႔ မတန္ဘူးထင္ရင္ တူတူတန္တန္ ေပးႏိူင္တဲ့ ကုမၸဏီ႐ွာ...ဒါပါပဲ...
ေနာက္ဆံုးတခု-ကိုေပါ ေျပာသလိုဆို ျပည္ပက ထိုင္မေစာင့္ပဲ ႐ြာျပန္၊ ပါတီေထာင္ၿပီး ေ႐ြးေကာက္ပဲြဝင္မွ သခင္စိတ္႐ိွသူလို႔ ေခၚရမလို ျဖစ္ေနၿပီဗ်...ဟား ဟား...:P
ဟိုးတုန္းက ကြၽန္ေတြက ေျခေထာက္မွာ သံကြင္းခတ္ၿပီး ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံထား ရတာေလ၊ ခုက စိတ္ကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားျခင္း ခံေနရတဲ့ ဘဝေတြဗ်၊ လြတ္ေျမာက္ေအာင္လုပ္ၾကလို႔ ေျပာဖို႔သာလြယ္တာပါ။ စိတ္ရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင့္ရဖို႔ ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ျမႇင့္တင္ဖို႔ အရင္ လုပ္ၾကရအံုးမယ္ မဟုတ္လား...
ကိုေပါ...အေသအခ်ာ ေပးသြားတဲ့ ေကာ္မန့္ အတြက္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ထပ္ေျပာလိုက္ပါတယ္၊ အျမင္ေတြကေတာ့ ကဲြလဲြေကာင္း ကဲြလဲြေနႏိူင္ပါေသးတယ္၊
သေဘာမတူရင္လည္း ေနေပါ့ "ဘာျဖစ္ခ်င္တာလဲ" လို႔ပဲ ထပ္ေမးလိုက္မယ္...(အက်ႌလက္ ပင့္တင္ရင္း ေျပာသြား....) :P
မခ်စ္ၾကည္ေအး ဒီလုိ ေရးထားတာေလးကုိ<> ေဆြးေႏြးခ်င္လုိ႔ ေရးလုိက္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေရးထားတာကုိ ျပန္လည္ေဆြးေႏြးတာမုိ႔လုိ႔ ထပ္မံေဆြးေႏြးလုိက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဆုိလုိခ်င္တာက ကုိယ္လုပ္ခ်င္တာ၊ ကုိယ္လုပ္ရမဲ့ဟာ၊ ကုိယ္လုပ္သင့္တာ ေတြကုိ တျပိဳင္နက္တည္း (parallel)လုပ္ႏုိင္ရင္ေကာင္းမယ္၊ လုပ္သင့္တယ္လုိ႔ ၀င္ေျပာတာပါ။ မခ်စ္ၾကည္ေအးရဲ့ ပုိ႔စ္မွာက အေျခအေန အခ်ိန္အခါေပးရင္လုိ႔ ေရးထားလုိ႔ ဘယ္လုိအေျခအေနလဲ။ ဘယ္လုိအခ်ိန္အခါလည္း သိခ်င္လုိ႔ ေမးလုိက္တာပါ။ မခ်စ္ၾကည္ေအးဘာေတြလုပ္ေနလဲ ေမးတာမဟုတ္ပါဘူး။ မခ်စ္ၾကည္ေအးေရးထားတာထဲက မရွင္းလင္းတာေလး၊ ကၽြန္ေတာ္သေဘာနဲ႔မကုိက္တာေလးကုိ ေမးၾကည္႔တာပါ။ လူတုိင္းမွာ ကုိယ္ပုိင္ စံႏွဳန္းေတြ၊ ေတြးေခၚခ်က္ေတြရွိေပမဲ့ အမ်ားနဲ႔ သက္ဆုိင္တဲ့အခါ အက်ဳိးရွိအုံးမွ၊ လက္ေတြ႔ဆန္အုံးမွ ေကာင္းပါတယ္။
ReplyDeleteအမည္မသိ ေက်းဇူးတင္တယ္႐ွင့္။ မေန႔က က်မျပန္ခဲ့တဲ့ ေကာ္မန္႔က ေမးတာနဲ႔ က်မျပန္ ေျဖတာ လဲြေနတယ္၊ ဆယ္နာရီခဲြက အလုပ္ဖြင့္ရက္အတြက္ က်မအိပ္ခ်ိန္ေလ...ဆိုေတာ့ မ်က္စိ ေခ်ာ္သြားတယ္...ေဆာရီးပါ၊
ဒီလိုပါ က်မ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႕နဲ႔ ေျပာျပပါမယ္။ သူက စလံုးမွာ EPေတြ CPF ရေနတဲ့ ေခတ္ေကာင္းစဥ္ အခါကတည္းက အလုပ္လုပ္ စုေဆာင္းရင္း ေနာက္ဆံုး မိသားစုနဲ႔ ေဝးေနရတဲ့ဒဏ္ မခံႏိူင္ပဲ CPF ႐ိွသမွ် ထုတ္ၿပီး ႐ြာအၿပီး ျပန္သြားခဲ့တယ္။ သူတတ္တဲ့ပညာ၊ အေတြ႕အၾကံဳေတြ၊ စုေဆာင္းေငြေတြနဲ႔ ေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၸဏီတခု ေထာင္တယ္။ သိၾကတဲ့အတိုင္း ပါမစ္တခုရဖို႔ လူႀကီးကို ေပးေကြၽးရ၊ ပါမစ္ရခါနီးက်မွ အဲဒီလူႀကီးက ေျပာင္းသြားၿပီး ေနာက္တေယာက္ ေရာက္လာ၊ သူလံုးလံုး မသိပါ ဆိုတဲ့ လူႀကီးအသစ္ကို ထပ္ခြံ႕ရျပန္ေရာ။ တခါ သူက ဒီမွာ လုပ္သြားတဲ့အတိုင္း ပစၥည္းေတြကို အမွန္အကန္ထည့္ခ်င္သူ...ၾကာေတာ့ ထန္းညက္တုံးေခြးလ်က္တာကမွ ၾကာအံုးမယ္။ သူ႔မွာ ပါသြားတဲ့ အထုတ္ကေလး ေျပာင္ပါေရာ...။ ဒါနဲ႔ ပိုင္ဆိုင္သမွ် တိုက္ နဲ႔ကား ေရာင္းခ်ၿပီး မိသားစုပါ ေခၚၿပီး စလံုးျပန္လာတယ္။ အစက ျပန္စရတယ္
ဒါဟာ လက္႐ိွျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေနပဲ၊ ဘာဆိုဘာမွ Transparency မ႐ိွ၊ စည္းစံနစ္မ႐ိွတဲ့ အေနအထား အဲလို အေျခအေနမိ်ဳးမွာ ကိုယ္လိုခ်င္တာရဖို႔ သြားျဖဲျပရ၊ ေကြၽးေမြးရ ဒါမ်ိဳးေတြနဲ႔ ကင္းခ်င္တဲ့ က်မ စ႐ိုက္ေၾကာင့္ မျဖစ္ႏိူင္တာ၊
မေျပာႏိူင္ဘူးေလ၊ အေျခအေနေျပာင္းရင္ပဲ က်မ ေျပာတာ၊ ႏိူင္ငံ ခ်မ္းသာမွ ျပန္မယ္ ဆိုတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး႐ွင့္။ တျခား ဥပမာေတြ အမ်ားႀကီး ႐ိွေသးေပါ့ ႐ွည္မစိုးလို႔ ဒီေလာက္ပါပဲ...
ေကာ္မန္႔ေပးၿပီး အျမင္ေလးေတြ ခ်ျပသြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္း အားလံုးကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...:)
ReplyDeleteMr.Z ေရ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္တဲ့အျပင္ ဝင္ေရာက္ေဆြးေႏြးသြားတဲ့ အတြက္ က်မက ျပန္လည္ ေက်းဇူး တင္မိပါတယ္...ေနာက္လည္း လာလည္စာဖတ္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္႐ွင္...:)
အမေလးးး....ဟုတ္ကဲ့ ဟုတ္ကဲ့ ဘာမွမၿဖစ္ခ်င္ပါဘူး။ အက်ႌလက္ေတြဘာေတြေတာင္ ပင့္တင္ကုန္ၿပီဆုိေတာ့ အေၿခအေနက မလြယ္ဘူး။ ဘာမွ၀င္မေၿပာရဲေတာ့ဘူး။ ၿပန္ၿပီ။ ဟိဟိ.... :P
ReplyDeleteဂ်င္းစုတ္
ဟုတ္ပ အစ္မရယ္..က်ေနာ္ကေတာ့ ေရွ့လာေျပာရင္ ျပန္ေျပာျပစ္လိုက္တာပဲ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ေျပာေနၾကတာ...
ReplyDeleteက်ေနာ္ကေတာ့ လက္ကိုမခံႏိုင္ဘူး အစ္မေျပာတာမွန္တယ္။ ဒီတစ္ခါ က်ေနာ္ေထာက္ခံရမယ့္အလွည့္ေနာ္ :)
ခင္တဲ့(ခ်ိဳက်)
မခ်စ္ၾကည္ေအးခင္ဗ်ား
ReplyDeleteေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မခ်စ္ၾကည္ေအး ဘေလာ့ကုိလည္း မၾကာမၾကာလာလည္ပါမယ္
ကြ်န္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ ၂၀၀၀ ေလာက္ကျမန္မာျပည္ကုိ အျပီးျပန္သြားခဲ့တယ္ စားစရာမရွိ မရွိရင္မုန္.ဟင္းခါး ေရာင္းစားမယ္ဆုိျပီး ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့တယ္ ဒါေပမဲ့ ရန္ကုန္မွာအဆင္မေျပေတာ့လည္း ဒီကုိပဲ ျပန္လာျပီးအလုပ္လုပ္ေနရေတာ့တာပါပဲ ဖေနာင့္နဲ.ေတာ့ေပါက္ျပီး ျပန္မလာေတာ့ဖူးဆုိတဲ့ အုိင္ဒီယာမရွိခဲ့တာေတာ့အမွန္ပဲ အသက္ ၆၀ ေက်ာ္ျပီးမွ အျပီးျပန္ေတာ့မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဖေနာင့္နဲ.ေပါက္ျဖစ္မလား ေတာ့မသိဖူး
ကြ်န္ေတာ္ဆုိတစ္ႏွစ္ ၂ေခါက္ ရန္ကုန္ကုိျပန္ရတယ္ ေနမေကာင္းတဲ့အေမကုိ ျပန္ျပဳစုဖုိ.ပါ ကုိယ္ရန္ကုန္မွ ေနျပန္ရင္လည္း အိမ္ကုိျပန္ေထာက္နုိင္တဲ့ စီးပြားေရးလည္းမလုပ္နုိင္ဖူး ေနာက္ျပီး သက္ဆုိင္ရာေတြနဲ. ေပါင္းမွစားမွရတဲ့ စီးပြားေရးကုိလည္းမလုပ္ခ်င္ေတာ့ ဒီကုိပဲျပန္လာရေတာ့တာေပါ့
နုိင္ငံျခားမွာေနတဲ့သူေတြ ရန္ကုန္ျပန္တဲ့အခါေပ်ာ္ၾကတယ္ မိဘေဆြမ်ိဳး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ.ေတြ.ရတာေတြအျပင္ ကုိယ္ေနခဲ့တဲ့အရပ္ဆုိေတာ့ သံေယာဥ္ဇဥ္ခ်ဥ္ေႏွာင္မူကုိ တကယ့္ကုိရွိေနတယ္ ခဏျပန္ေတာ့ပုိက္ဆံလည္း သံုးနုိင္တာလည္းပါတာေပါ့ ဒါေပမဲ့ ေရရွည္ေနဖုိ.ၾကေတာ့ အသက္ၾကီးမွပဲျဖစ္ေတာ့မယ္ ထင္ပါတယ္ ျမန္မာျပည္မွာ ပုိက္ဆံတစ္ေထာင္က ဘာမွသံုးလုိ.မရေပမဲ့ တစ္ခ်ဳိ.ေတြမွာ တစ္ေထာင္ရဖုိ.မနည္းရွာေနရၾကရပါတယ္ တစ္ကယ္ေတာ ့လူေတြက ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ဒုကၡေရာက္ေနၾကတယ္
ခင္မင္လ်က္
Z
Zေရ အမလည္း အရင္က ဘာမွ မလုပ္တတ္ရင္ အေၾကာ္ ေၾကာ္ေရာင္းမယ္ကြာ မငတ္ပါဘူး လို႔ ေျပာဖူးတယ္...
ReplyDeleteZက မုန္႔ဟင္းခါးဆိုေတာ့ ကြက္တိပဲ...႐ြာျပန္ၿပီး ခ်စ္ၾကည္ဇက္-မုန္႔ဟင္းခါး ပ႐ိုက္ဗိုက္ လီမိတက္ ေထာင္လိုက္ၾကစို႔...:P
ပို႔စ္ေရာေကာ္မန္႔ေရာ အားလံုးေပါင္းၿပီးေလြးလိုက္တယ္၊ အရမ္းေကာင္းတာပဲ၊ ရွလြတ္။
ReplyDeleteကိုယ္တို႔ကေတာ့ရွင္းတယ္၊ ကိုယ္ကပဲ ကိုယ့္ကိုျပန္ခိုင္းတယ္၊ ေက်နပ္ရင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးလုပ္တယ္၊ မေက်နပ္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေခ်ာ့ေခ်ာ့ မလုပ္ဘူး။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ပိုင္ေနသေရြ႕ သခင္လည္းကိုယ္ ကြၽန္လည္းကိုယ္ပဲ။
မခ်စ္ၾကည္ေအး...
ReplyDeleteအခုလုိ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ျပန္ၾကားေပးတဲ့အတြက္ ဦးတုိ႔ ျမန္မာ့အသံ...အဲေလ... က်ေနာ္ကလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့... ကၽြန္လုိ႔ဆုိလုိက္ရင္ က်ေနာ့္မ်က္စိထဲမွာ အရင္ဆုံးေျပးျမင္တာက ျမသန္းတင့္ရဲ႕ “ေနထြက္ေသာည” ျပဇာတ္ထဲက ဦးဖုိးလူ ဆုိတဲ့ အဖုိးႀကီးကုိပါပဲ။ သူက သူမ်ားအိမ္မွာ အေစခံလုပ္ၾကတဲ့အထဲက သမၻာအရင့္ဆုံး အေစခံ(ကၽြန္)ႀကီးဆုိပါေတာ့။ ဦးဖုိးလူ စကားေျပာတဲ့အခန္းကို ျမသန္းတင့္ သ႐ုပ္ေဖာ္တဲ့အခါ....
ဦးဖုိးလူ (အရည္ဝၿပီးေသာ ကၽြန္ႀကီးတေယာက္ဟန္ျဖင့္)။.......။“....... ........ ......... ”
....ဆုိတာမ်ဳိး ဦးဖုိးလူရဲ႕ အမူအယာကုိ သ႐ုပ္ေဖာ္တတ္တယ္။
အဲသည္ သ႐ုပ္ေဖာ္ေလးပုံေလးက တုိတုိနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ထိတယ္။ ဦးဖုိးလူက ကၽြန္ေတြခ်င္းအတူတူ တမူးပုိရွဴခ်င္တဲ့ ကၽြန္ရည္တတ္ႀကီး အခ်ဳိး ခ်ဳိးခ်င္တာဆုိေတာ့.... အဲသည္ျပဇာတ္ကုိ ဖတ္ၾကစဥ္က က်ေနာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမတေတြအၾကားမွာ တေယာက္ေယာက္က တမူးပုိရွဴဖုိ႔ႀကံတယ္ဆုိရင္ အဲဒီ “အရည္ဝၿပီးေသာ ကၽြန္ႀကီး တေယာက္ဟန္ျဖင့္” ဆုိတဲ့ စကားေလးနဲ႔ အခ်င္းခ်င္း ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့ရတာကုိ သတိရမိတယ္။ အဲဒီ ဇာတ္လမ္းထဲက ဦးဖုိးလူကေတာ့ ဇာတ္လမ္းအရ အေစခံဘဝမွာ ေပ်ာ္ဝင္ေနတဲ့ ကၽြန္စိတ္အျပည့္ရွိတဲ့ ကၽြန္မ်ဳိးပါ။
ဒုတိယအေနနဲ႔ “Gone With The Wind” ဇာတ္ကားထဲမွာပါတဲ့ Scarlett O'hara တုိ႔အိမ္က အထိန္းေတာ္ ကၽြန္မ ဝဝႀကီးကုိ ျမင္ေယာင္မိတယ္။ သူဆုိရင္ အကြက္ကလည္းေစ့၊ အားလည္းကုိးရ၊ သစၥာလည္းရွိ၊ ယုံလည္း ယုံၾကည္စိတ္ခ်ရတဲ့ ကၽြန္မႀကီးေပါ႔ေနာ္။ မခ်စ္ၾကည္ေအးစကားနဲ႔ေျပာရရင္ေတာ့ သခင္စိတ္ရွိတဲ့ ကၽြန္ေခၚရမလား မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း ကၽြန္ကေတာ့ ကၽြန္ပါပဲ။
မခ်စ္ၾကည္ေအးေျပာသလုိပဲ ကၽြန္ဘဝက လြတ္ေျမာက္ဖုိ႔ဆုိတာ စိတ္ဓါတ္အားျဖင့္ ပထမ အရင္လြတ္ေျမာက္ဖုိ႔လုိတာကေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ အဲဒီအခ်က္ကုိ သေဘာတူပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ဓါတ္က ဘယ္လုိပင္လြတ္ေျမာက္ေနေပမယ့္ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ ပကတိအေျခအေနက လြတ္ေျမာက္မႈကုိ မေပးေသးဘူးဆုိရင္ ဘဝေပးအေျခအေနအရ ကၽြန္ဘဝမွာပဲ ရွိေနႏုိင္ေသးတဲ့ သေဘာသဘာဝကုိ က်ေနာ္က ဆုိလုိခ်င္ခဲ့တာပါ။ ထင္ရွားတဲ့ ဥပမာကုိ ျပရရင္ သခင္စိတ္နဲ႔ “ဒုိ႔ဗမာ” အစည္းအ႐ုံးဖြဲ႕ၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သခင္ေတြ တပ္ေခၚေနၾက႐ုံနဲ႔ အမွန္တကယ္ နယ္ခ်ဲ႕လက္ေအာက္က မလြတ္ေျမာက္ေသးတာမုိ႔ တကယ့္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ဆက္လက္႐ုန္းကန္ခဲ့ၾကတဲ့ ဥပမာမ်ဳိးပါပဲ။
ကၽြန္ဘဝကုိ စိတ္ကုန္တဲ့အခါ ထြက္ေပါက္က ႏွစ္မ်ဳိးရွိတယ္။ တမ်ဳိးက လုံးဝ လက္ေျမႇာက္အ႐ႈံးေပးသြားတာ။ ႐ုန္းထြက္ဖုိ႔မႀကဳိးစားခ်င္ေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ဘဝမွာပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးေနသြားၾကတာမ်ဳိး။
ေနာက္တမ်ဳိးကေတာ့ အမွန္တကယ္လြတ္လပ္မႈကုိ ရေအာင္ ႀကဳိးစားၾကတာမ်ဳိးေပါ႔။
က်ေနာ္ကေတာ့ အဲဒီ ႏွစ္ခုၾကားထဲမွာ ဟုိမေရာက္ ဒီမေရာက္ျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သုံးသပ္မိပါတယ္။ အမွန္ကေတာ့ (အဟမ္း.... နည္းနည္း ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာရရင္) အစြန္းႏွစ္ဖက္မေရာက္ေအာင္ ႀကဳိးစားၿပီးေနတာ....အဟဲ။ မကၽြံ႕တကၽြံ...အဲေလ... မကၽြန္႔တကၽြန္ေပါ႔။
အခုလုိ ရွည္ရွည္လ်ားလ်ား ေတာ္ကီပြားလုိက္ရတဲ့အတြက္ အင္မတီး အင္မတန္ လက္ေညာင္းသြားပါလယ္။ အမွတ္တရအေနနဲ႔ ငယ္ငယ္တုန္းက (ေတဇထဲမွာထင္ရဲ႕) ဖတ္ခဲ့ရဖူးတဲ့ ကဗ်ာေလးတပုိဒ္ကုိ မွတ္မိသေလာက္ မွ်ေဝလုိက္ပါတယ္။ (ေပၚလစီေတာ့နည္းနည္းပါတယ္။ သည္းခံပါ။ း-)
ေမ်ာက္ညဳိကေလး ေတာထဲမွာ
မုဆုိးတေယာက္ ဖမ္းမိလာ
ေမ်ာက္ျပဆရာ လက္ကုိအပ္
သူ႕ချမာေလး မလြတ္လပ္
တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔ အ႐ုိက္ခံ
ကရငုိရ မင္းသားဟန္
ေရွ႕ျပန္ေနာက္ျပန္ ကၽြမ္းကိုထုိး
ပုိက္ဆံေပးဖုိ႔ သူရွိခုိး။
မုန္႔ဖုိးပဲဖုိး သူ႕အေပၚ (ဒီစာေၾကာင္းမွာ ေသခ်ာ မမွတ္မိ၍ ရမ္းတုပ္)
ေပးၾကကမ္းၾက ဆုခ်ေသာ္
သူ႕လုပ္အားေပၚ အျမတ္ထုတ္
ေမ်ာက္ျပဆရာ အႀကံဟုတ္။
အခ်ဳပ္မခ်ယ္ မကင္းလွ်င္
သူ႕ကၽြန္ဘဝ သည္တုိင္းပင္
လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္ေနလုိက
အမိႏုိင္ငံကုိ ျမတ္ႏုိးၾက။
....................
ဒီတပြဲေတာ့ ေမာသြားလုိ႔ နားဦးမယ္။
ေနာက္မ်ားမွ....ဆုံၾကဦးမယ္ေလ....ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေပါ႔ း-)
မတ္အားရယ္ ၊ မတ္လတ္ရယ္ေၾကာင္႔ ( မအားမလပ္ေၾကာင္႔ ) အခုမွပဲ ေရာက္ျဖစ္တယ္ အစ္မ။ ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္သြားပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို ဥာဏ္မမွီေတာ႔ ဘာမွ ဝင္မေျပာေတာ႔ပါဘူး။
ReplyDeleteဘုရားကို အလုပ္အေကၽြးျပဳေစ ဆိုျပီး ဘုရင္က သတ္မွတ္ခိုင္းေစေတာ႔ သူတို႕ ေဆြခုႏွစ္ဆက္ မ်ိဳးခုႏွစ္ဆက္ ဘုရားကၽြန္ ျဖစ္ခဲ႔ၾကရတယ္ လို႔ေတာ႔ အရင္က က်ေနာ္ နားမလည္ေသာ သမိုင္းက်မ္းေတြမွာ ဖတ္ခဲ႔ဖူးပါတယ္။
အခုေတာ႔ေလ. . ဆရာ ေနဝင္းျမင္႔ ရဲ႕ ေရကန္သာ ၾကာတိုင္းေအး ဖတ္ေနတယ္ ခင္ဗ်။
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ
ကိုေဇာ္
ကိုတီေျပာသြားတာေလး သေဘာက်မိတယ္ အစ္မ။
ReplyDelete“ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ပုိင္ေနသ၍ သခင္လည္းကုိယ္ ကြ်န္လည္းကုိယ္“ ဆုိတာ။
ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ အစ္မရဲ႕ပုိ႔စ္က ျမန္မာေတြကုိ စိတ္ထားတတ္ေအာင္ ရည္ရြယ္တဲ့ ေစတနာပါတယ္ဆုိတာ ထင္ရွားတယ္။
ပုိ႔စ္ေကာင္းေလးအတြက္ ေက်းဇူးပါ အစ္မေရ။ က်န္တာေတာ့ လူခ်င္းေတြ႔မွ ေျပာမယ္ေနာ္။ း)
မခ်စ္ၾကည္ေအးသူငယ္ခ်င္းအင္ဂ်င္နီယာကို ေျပာလိုက္ပါဗ်ာ။ ျမန္မာျပည္ျပန္ျပီး ေအးေအးလူလူ ကၽြန္လိုမလုပ္ရပဲ (သူသတ္မွတ္ထားတဲ႔ ကၽြန္)ေနႏိုင္တယ္ဆိုရင္လဲ ျမန္ျမန္သာျပန္ပါလို႔။ ျပန္ေနလို႔မျဖစ္ဘူး။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင္႔ ႏိုင္ငံျခားထြက္ အလုပ္လုပ္ရတယ္ဆိုရင္လဲ ဟိုေတြး ဒီေတြးနဲ႔ ထပ္ျပီး ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ စိတ္ဒုကၡမေပးပါနဲ႔လို႔။
ReplyDeleteတကယ္လို႔ သားသမီးေတြမ်ားရွိခဲ႔ရင္ ႏိုင္ငံျခားမွာေန၊ၾကီး၊ပညာယူႏိုင္ခဲ႔လို႔ သူတို႔အလွည္႔က်ရင္ ကိုယ္႔လိုမျဖစ္ေအာင္ ပိုေကာင္းတဲ႔၊ ပိုအခြင္႔အလမ္းရွိတဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္တခု ဖန္တီးေပးထားႏုိင္ခဲ႔တဲ႔အတြက္ ေလွခါးတထစ္တက္ႏိုင္ခဲ႔တယ္လို႔ စိတ္ေျဖပါဆိုတာ ေျပာလိုက္ပါဗ်ာ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီပို႔စ္ကေတာ႔ သူနဲ႔သူ႔လိုစိတ္ရွိသူေတြအတြက္ အားေဆးျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္။ အဲ႔... အရာရာကို တေနရာထဲက ရပ္ၾကည္႔သံုးသပ္မေနဘူးဆိုရင္ေပါ႔ဗ်ာ။
မမ ပုိ႔စ္ေရာ ကြန္မန္႕ေရာဖတ္သြားတယ္သိလား သမီးက သိပ္ေတာ႕မသိေတာ႕ ပြဲၾကည္႕႔ပိတ္သတ္ပဲလုပ္သြားတယ္ေနာ္ သမီးသိတဲ႕အပုိင္းက်မွ အေသေဆြးေႏြးမယ္ အုိေခ ????
ReplyDeleteအစ္မခ်စ္ၾကည္...
ReplyDeleteေပးခ်င္တဲ့ messageကို စာဖတ္သူထပ္တူရဖို႔ဆိုတာ... စာေရးသူနဲ႔ စာဖတ္သူႏွစ္ေယာက္ ရင္ဘတ္ခ်င္းနီးကပ္ဖို႔လိုတယ္...
(ဥပမာ...>>>အဲဒီမွာ အဓိက ကဲြလဲြတာက ကိုေပါက သခင္-ကြၽန္ ဆိုတဲ့ စေတးတပ္စ္ ျဖစ္တည္မႈေပၚ Focusထားၿပီး က်မက သူ႔ရဲ႕ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေပၚ Focus ထားၿပီး တံဆိပ္ကပ္ခဲ့တာ..<<< )
အေၾကာင္းအရာ နက္နဲေလ၊ အတိုးခ်ဳံးေပးဖို႔ခက္ေလပဲလို႔ ထင္ပါတယ္...
"တို႔ေတြက ေမာင္ႏွမေတြမို႔ အစ္မေျပာခ်င္တဲ့ အဓိကေတြကိုပဲ အကုန္ယူပစ္လိုက္ပါတယ္..."
very conservative လို႔ ေျပာအုံးမလားေတာ့ မသိ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ... "အစားအေသာက္ စားတာနဲ႔ပဲ ခိုင္းႏွင္းတတ္ေလေသာ...ကြ်န္ေတာ္ပစ္တဲ့ခဲ မွန္ဖူးတဲ့ စာသူငယ္" ကိုတီဇက္ေအ ေျပာသလို ကြန္မန္႔ေတြကလဲ တကယ့္ရွယ္ေတြပဲမို႔ အကုန္ကိုေလြးပစ္တာ...
အိုး ေကာင္းမွေကာင္း!
Sister, thanks for your post!
မႀကီးခ်စ္ေရ...မႀကီးခ်စ္ရဲ႕ပိုစ့္ကိုေရာ..ဝင္ေဆြးေႏြးထားတဲ့
ReplyDeleteေကာ္မက္ေတြကိုေရာ..ေသေသခ်ာခ်ာဖတ္သြားတယ္..
ညီမေတာ့ပိုစ့္ကိုေရာ..ေကာမက္ေတြကိုေရာသေဘာက်တယ္မႀကီး
ခုလိုအျပန္အလွန္ေဆြးေႏြးမႈ႕ရွိမွပိုအသက္ဝင္သလိုဘဲ
မႀကီးခ်စ္ေရ....ခ်စ္ၾကည္ဇက္မုန္႕ဟင္းခါး ပ႐ိုက္ဗိုက္ လီမိတက္
ေထာင္တာနဲ႕ဖြင့္ပြဲကိုဖိတ္ေနာ္...မုန္႕ဟင္းခါးအဝလာတီးမယ္
ဟီးးးဟီးးး
စားဖို႕ဆိုလိုကေတာ့...အခ်ိန္မေရြးလာထားဘဲ :p
ကို႕ကိုကို ဘယ္ဘဝေရာက္ေနလဲ မသိဘူး...စကားလံုးနဲ႔ ကာကြယ္ေနတယ္... စာကို ဖတ္ၾကည္႔ကတည္းက သခင္အားရ ကၽြန္ပါးဝ လုပ္ေနမဲ႔ ကၽြန္ပံုစံပဲ... ဘဘေတြေျပာတဲ႔ ျပည္ပ အားကိုး ပုစိန္ရိုး ဆိုျပီး သူတို႔ပဲ တရုတ္ အားကိုးေနသလိုေပါ႔... ဒီလို ေအာ္တတ္တဲ႔ လူေတြက ပိုျပီး ကၽြန္သက္ရွည္ပါတယ္...ေကာင္းေလစြ ေကာင္းေလစြ...ပညာေတာ္သင္ သီးသန္႔ သြားတာ မဟုတ္ပဲ တျခားမွာ အလုပ္နဲ႔ သြားသမွ် ေငြလိုခ်င္လို႔ မဟုတ္လား... ဒါဆို 'ေငြဝယ္ကၽြန္' ပဲ...ကၽြန္ျဖစ္ေနတာေတာင္မွ အဆင္ေျပေနေတာ႔ ကၽြန္အဆီေရာင္ ေျပာင္တဝင္းဝင္း လုပ္ခ်င္ေနေသးတယ္.....
ReplyDeleteေမာင္ေမာင္၏ဘေလာ့ဂ္ said :
ReplyDeleteကြ်န္ခံေနတာမဟုတ္ဘူးေလ ထိုက္သင့္တဲ ့ လခရဖို ့ အခိုက္အတန့္ လုပ္ေနရတာပါ။ အခ်ိန္တန္ယင္ အိမ္ျပန္ၾကရမွာပဲေလ။
ကိုယ့္ဟာ ကိုယ္ ျမင့္ျမင့္ေတြးယင္ ျမင့္ျမင့္မားမား ျဖစ္လာမွာပါ။
ကိုယ့္ဟာ ကိုယ္ ကြ်န္လို ့ေတြးယင္ေတာ့လဲ ကြ်န္လို ျဖစ္လာမယ္ထင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ
အေပၚက anonymous... "ပညာေတာ္သင္ သီးသန္႔သြားတယ္"ဆိုပါလား...
ReplyDeleteကဲ ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာပဲ ေဆြးေႏြးၾကရေအာင္...
အဲဒိ ပညာေတြသင္ၿပီး၊ ေငြဝယ္ကၽြန္မလုပ္ပဲ(ခင္ဗ်ားေျပာသလို) ျမန္မာျပည္ျပန္မယ္ဗ်ာ...
--- ဘယ္ေနရာေတြမွာ သြားၿပီး အသုံးခ်ရမလဲ
(ထားပါေတာ့... ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္မွီတံတားႀကီး ၁စင္းေဆာက္ၾကပါစုိ႔)
--- ဒီတံတားႀကီးကို ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မွီ ေဆာက္ခြင့္ျပဳမယ္ထင္သလား
--- ကိုယ္လုပ္ရမဲ့ အလုပ္တာဝန္ေတြကို တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္ကိုင္ႏိုင္မယ္လို႔ ထင္သလား
--- တတ္ေျမာက္ထားတဲ့ ပညာေတြကို စနစ္တက် အသုံးခ်ခြင့္ရွိမယ္ထင္သလား...
ဆိုတဲ့ လားေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ အဓိပၸာယ္မရွိတဲ့ တားျမစ္ခ်က္ေတြ ပိတ္ဆို႔မႈေတြနဲ႔...
ကဲ အဲဒိ ပညာေတာ္သင္ႀကီး ဘာေတြလုပ္ေနရလိမ့္မယ္ ထင္သလဲ...
တကယ္ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ဟာ ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာ အရည္အခ်င္းေတြ ခ်ျပခြင့္ မရႏိုင္ဘူး...
ပညာကို တန္ဖိုးထားတဲ့ ကိုယ္ပိုင္အရည္အခ်င္းနဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရားကို တန္ဖိုးထားတဲ့လူေတြအတြက္ ဘယ္လိုေနရာမ်ိဳးဟာ မေနသင့္တဲ့ အရပ္လဲ...
ႏွစ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ အရည္အခ်င္းမျပည့္မွီတဲ့ ပညာေရးကို အစစအရာရာ ခ်ိဳ႕တဲ့စြာ သင္ၾကားလာခဲ့ရသူေတြဟာ ဒီလိုေနရာေဒသမ်ိဳးမွာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာကုိ မနည္းကို တည့္မတ္ၿပီး ထိန္းေက်ာင္းလာခဲ့ရတာပါ...
ျမန္မာျပည္ထဲမွာ... က်န္ရွိေနေသးတဲ့ ပညာကို တကယ္လိုလားတဲ့ အခြင့္အလမ္းေတြမရွိေသးတဲ့ ကေလးေတြ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေတြမွာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ထိရွေနၾကၿပီလဲ...
ဘယ္ႏွေယာက္ေတာင့္ခံထားႏိုင္ေသးလဲ...
ဘယ္ႏွေယာက္ကေတာ့ ျဖစ္သလို ေရစုံေမ်ာလိုက္ၿပီလဲ (သို႔) မိုးခါးေရေသာက္လိုက္ၾကၿပီလဲ...
ဒီလို အေျခအေနေတြထဲမွာ ႀကီးျပင္းလာတဲ့ ပညာကို တကယ္လိုလားသူေတြ...
ပညာေတာ္သင္အခြင့္အလမ္းႀကံဳလို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊
ဒါမွမဟုတ္ တတ္ထားသမွ် ပညာကို အသုံးခ်ခြင့္ရႏိုင္မယ့္၊
ထိုက္သင့္တဲ့ (ဒီမွာ မိဘကိုလုပ္ေကြ်းဖို႔ေလာက္ပဲ ထားပါ) လခရႏိုင္တဲ့ လုပ္ငန္းခြင္မ်ိဳးမွာ အလုပ္လုပ္ဖို႔အခြင့္အေရးရလာၿပီဆိုပါစို႔...
အဲဒိလူငယ္အတြက္ anonymous ပဲ ဆုံးျဖတ္ေပးလိုက္ပါ...
၁)ႏိုင္ငံအတြင္းမွာပဲ စိတ္ေတြနာက်င္ထိခိုက္ၿပီး ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မဲ့ေနတဲ့ စိတ္ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ေနမလား...
၂)ကိုယ့္က်င့္တရားကို အပ်က္စီးခံၿပီး မိုးခါးေရေသာက္မလား...
၃)အဲဒိ အခြင့္အလမ္းကိုပဲ လက္ခံၿပီး မိဘေက်းဇူးကို (မေသခင္ေလး) ဆပ္ခ်င္လား၊ အနာဂတ္အတြက္ စတင္တည္ေဆာက္မလား...
ကဲ ဆုံးျဖတ္ေပးပါအုံး...
နံပါတ္(၃)အခ်က္ကို လက္ခံလို္က္ၿပီဆိုပါစို႔...
--- ကံအေၾကာင္းမလွလို႔ ဒီလူငယ္ဟာ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ ရပိုင္ခြင့္ေတြကို မတရားခ်ိဳးႏွိမ္တဲ့ ေနရာမွာ လုပ္ေနရမွမ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္...
--- အဆင့္မမွီတဲ့ ပညာေရးေၾကာင့္ အရည္အခ်င္းမျပည့္မွီလို႔ တာဝန္ဝတၱရားေတြကို ျပည့္ျပည့္ဝဝ မထမ္းေဆာင္ႏိုင္လို႔ စိတ္ဓာတ္က်ေနတာမ်ိဳးလဲ ျဖစ္ႏိုင္ေသးတယ္...
--- english မေကာင္းလို႔ အမ်ားသူငွာနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့ ေနရာေတြမွာ နားလည္မႈလြဲေနလို႔၊ အထင္ေသးခံေနရတာမ်ိဳးေတြ ရွိေနလား...
--- အထက္က အခ်က္ေတြက အရမ္းဆိုးဝါးေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ မိမိကိုယ္တုိင္က စိတ္ဓာတ္ေပ်ာ့ည့ံ၊ ဆတ္ဆတ္ထိမခံတာေၾကာင့္လား...
အဲဒိ အခက္အခဲေတြအတြက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ခံယူထားတဲ့ စိတ္၊ အေတြ႕အႀကံဳေတြနဲ႔ေျပာရရင္...
ကိုယ့္မွာ ဘယ္လိုအရည္အခ်င္းေတြ လုိေနလဲ...
လိုတာအကုန္ျဖည့္... ဒါပဲ...(စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေရာေပါ့)
ကၽြန္ေတာ္ ခံယူထားတာကေတာ့ တစ္လ ၃၀၀၀တန္တဲ့ အလုပ္သမားဟာ ၅၀၀၀တန္အလုပ္ကို ရေနလဲ အလုပ္မွာ အရည္အခ်င္းမျပည့္မွီရင္ လခမ်ားေနလဲ သူဟာ စိတ္ဖိစီးမႈေတြ ရေနမွာပါ...
မိမိကိုယ္ကို မလိမ္ညာပဲ၊ အမွန္အတိုင္းျမင္... ၿပီးရင္ လုိတဲ့အရည္အခ်င္းေတြကို ျဖည့္ေပေတာ့ (ကိုယ္လိုခ်င္သေလာက္ေလ... supervisor ေလာက္ျဖစ္ခ်င္ရင္ supervisor ေလာက္အရည္အခ်င္းရွိေအာင္ႀကိဳးစား၊ manager ျဖစ္ခ်င္ရင္လဲ ဒီလိုပဲေပါ့...)
ကိုယ့္မွာ...
---အရည္အခ်င္းမရွိလို႔၊
---ရွိေအာင္လဲ မႀကိဳးစားလို႔၊
--- ႀကိဳးစာရဲ့သားနဲ႔ ကံမေကာင္းေသးလို႔ (ဒါကေတာ့ ကိုယ့္ျပဳခဲ့သမွ်ေလ၊ ဒီလိုဆိုလဲ ေကာင္းတာမ်ားမ်ားလုပ္ၿပီး မေကာင္းတဲ့ကံေတြ ေလ်ာ့နည္းေအာင္ ႀကိဳးစားႏိုင္ပါေသးတယ္)
သူမ်ားေတြေလာက္ကိုယ္ မျဖစ္ႏိုင္ေသးရင္လဲ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ လူေတြကို ရန္လိုေနမဲ့အစား မုဒိတာပြားၿပီး ကိုယ့္မွာလုိတာေလးကို ျဖည့္ေပါ့ဗ်ာ...
ေျပာတာလဲမ်ားသြားၿပီ...
ကဲ anonymous... အဆင္ေျပရင္ ပညာေတာ္သင္သီးသန္႔သြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္အေၾကာင္းေလး အက်ယ္တဝင့္ ေျပာျပေပးႏိုင္မလား...
ပညာေတာ္သင္သီးသန္႔သြားခဲ့တဲ့သူ ေငြဝယ္ကၽြန္အျဖစ္မခံပဲ(ခင္ဗ်ားေျပာသလို) ျမန္မာျပည္ျပန္ၿပီး ဘာေတြလုပ္မလဲ စိတ္ဝင္စားလို႔ပါ...
Ko TZA ရဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပိုင္သေရြ႔ သခင္လည္းကိုယ္ ကၽြန္လည္းကိုယ္ ဆိုတဲ့ comment ရယ္...
ReplyDeleteTurn-on-idea ရဲ႔ ေနာက္ဆံုး comment ရွည္ၾကီးရယ္ အၾကိဳက္ဆံုးပဲ..
ေကာင္းမွေကာင္း
ကြန္မန္႔ေတြေရာ ပို႔စ္ေရာ အားပါးတရ ဖတ္သြားတယ္ဗ်ာ
ReplyDeleteကိုTZAေရ က်ေတာ္လဲ သားအႀကီးဆံုးမို႔ အိမ္မွာေတာ့ သခင္လဲ ကိုယ္ ကြၽန္လဲ ကိုယ္ပါဗ် ာ အလုပ္ထဲမွာေတာ့ မရဘူးဗ်ီဳး :D
TURN-ON-IDEAS ေ၇....
ReplyDeleteခင္ဗ်ားက စကားကို လံုးခ်တာပဲကိုး...စာကို ေသခ်ာ မဖတ္တတ္တာ ေသခ်ာတယ္...ငါ ေ၇းထားတာ ႏိုင္ငံျခားကို သြားသူေတြထဲမွာ ပညာသြားသင္သူလား ၊ ပိုက္ဆံအတြက္ အလုပ္သြားလုပ္သူလား ကို ေျပာထားတာ...မင္းစာဖတ္တတ္မယ္လို႔ ငါက ထင္မိတာ...
ျပည္ပကို ေငြအလိုအ၇ အလုပ္ထြက္လုပ္၇တယ္ ဆိုကတည္းက ဒါ ကၽြန္ တစ္မ်ိဳးပဲ။ ပညာေတာ္ သင္တဲ႔ လူေတြေတာင္မွ တကယ္ဆို ပညာလိုခ်င္လို႔ သြားသင္တယ္ ဆို၇င္ 'ပညာကၽြန္' လို႔ ေျပာလို႔၇တာပဲ.. ပညာသင္ခါ မရွက္၇ာ စကားေျပကို ဖတ္ဖူးတယ္ မဟုတ္လား...လူေတြ အျမင္ကို အမွားေတြ...စိတ္ၾကီးဝင္ျပီး ဖင္ေခါင္းက်ယ္ေအာင္ အျမင္ေတြကို မေရာေထြးနဲ႔..အေပၚက ကိုေပါ ေျပာသြားသလိုပဲ...သခင္စိတ္ၾကီး ဝင္ေနတဲ႔ သူမ်ား အခိုင္းခံေတြ ဆိုတာ ကို႔ဖာသာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သေဘာေပါက္စမ္းပါ ငါ႔လူ၇ာ...
ကဲပါဗ်ာ... ေအးေဆးေပါ့...
ReplyDeleteကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့သလိုပဲ... ကိစၥက နက္နဲေလ အတိုးခ်ဳံးေျပာဖုိ႔ခက္ခဲေလပါပဲ...
ဒါေတာင္မွ ကၽြန္ေတာ္အမ်ားႀကီး ရွင္းျပခဲ့တာပါ...
(ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ေျပာခ်င္စိတ္ မရွိေတာ့မွာစိုးလို႔)
တကယ္က ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ ကိစၥကိုပဲ အဓိကထားၿပီး ရွင္းေပးခဲ့တာ...
ပညာေတာ္သင္သပ္သပ္သြားတဲ့လူလဲ ဒီပညာေတြအသုံးခ်ရအုံးမယ္ေလ...
ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးက် ကိုယ္တတ္ထားတဲ့ ပညာေတြကို အသုံးခ်ဖို႔ ကိုယ္က်င့္တရား ပ်က္စရာမလိုတဲ့ အလုပ္၁ခုကို ေရြးခ်ယ္ရမွာ...
ဒီလိုဆိုရင္ ပညာေတာ္သင္အတြက္ပဲ ႏိုင္ငံျခားထြက္လာလာ၊ ေငြရွာဖို႔ပဲ ထြက္လာလာ ကိုယ္တတ္ထားတဲ့ပညာေတြ အသုံးခ်ဖို႔ အလုပ္လုပ္ရမယ္...
ကဲ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေခါင္းစဥ္၁ခုေအာက္ေရာက္သြားတာပါပဲ...
ဒါေၾကာင့္လဲ ကၽြန္ေတာ္က အဲဒိအလုပ္အေၾကာင္းနဲ႔ပဲ အဆုံးသတ္ေပးခဲ့တာပါ...
ဒီအတိုင္း အလုပ္ရွာဖို႔သပ္သပ္၊ ေငြရွာဖို႔သပ္သပ္(ခင္ဗ်ားေျပာသလို) လာခဲ့လဲ ဘာျဖစ္ေသးလဲ...
သူ႔ရဲ့ လာရျခင္းရည္ရြယ္ခ်က္သာလွ်င္ သူ႔ရဲ့ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးပဲ...
အခြင့္အလမ္းေတြ ပိတ္ဆို႔ေနတဲ့ ဒီလိုႏိုင္ငံမ်ိဳးမွာ... အရြယ္ေရာက္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ (မိဘက ကိုယ့္ကို လိုအပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မ်ိဳးျဖစ္ေနၿပီ) မိဘေတြ မေသခင္ေလး တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေထာက္ပံ့ဖို႔ လာၿပီးေငြရွာတယ္ဗ်ာ...
အနာဂတ္အတြက္ စတင္တည္ေဆာက္ခ်င္လို႔၊ မိုးခါးေရ မေသာက္ခ်င္လို႔ လာတယ္ဗ်ာ...
အဲဒါ ဘာျဖစ္တုန္း...
ႏိုင္ငံျခားကို ပညာေတာ္သင္နဲ႔မဟုတ္ပဲ ဒီအတိုင္းအလုပ္လာရွာ၊ ၿပီးရင္ ကိုယ့္မွာ အရည္အခ်င္းရွိသေလာက္ (မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ တကယ္အရည္အခ်င္းရွိမယ္ဆိုရင္ အခ်ိန္တန္တဲ့အခါ) ထုိက္တန္တဲ့ အလုပ္၁ေနရာရၾကပါတယ္...
ကၽြန္ေတာ္သိတဲ့ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုရင္ အေျခအေနအေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ပညာေတာ္သင္နဲ႔ မလာရေပမဲ့ တကယ္အရည္အခ်င္းရွိေတာ့ ခ်ျပခြင့္ရ၊ ထိုက္တန္တဲ့ အလုပ္ေတြရေနတာ...ပညာေတာ္သင္နဲ႔လာခဲ့တဲ့ လူထက္ေတာင္မွ ေနရာေကာင္းရေနေသး...
ကဲ အဲဒိလိုလူမ်ိဳးကလဲ သူ႔မွာ လုပ္သက္အေတြ႔အႀကဳံနဲ႔ further studyအတြက္ လိုအပ္မယ္ဆိုလဲ တက္ဖို႔အခြင့္အလမ္းရွိေသးတယ္...
ဒါဆုိရင္ ပညာေတာ္သင္ဘဝေတာင္ရႏိုင္ေသး (ခင္ဗ်ား အထင္တႀကီးနဲ႔ ေအာ္ေနတဲ့ ဘဝ)...
မတက္ျဖစ္ရင္လဲ ဒါသူ႔ရဲ့ဆုံးျဖတ္ခ်က္ပါ...ေတာ္ၾကာ အရည္အခ်င္းမျပည့္မွီဘူး ထင္ေနအုံးမယ္...
လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႔ ကိုယ္ပိုင္အရည္အခ်င္းကိုသာ တန္ဖိုးထားစမ္းပါ...
ဒီေလာက္ဆို ရေလာက္ၿပီထင္တယ္...
သူမ်ားနိုင္ငံမွာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ကိုယ့္နိုင္ငံမွာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ အလုပ္လုပ္တာပဲဟာ...
ReplyDeleteကိုယ့္မွာအရည္အခ်င္းရွိရင္ ေနရာေကာင္းရမွာပဲ...အရည္အခ်င္းရွိတဲ့သူေတြထိုက္တန္တဲ့ေနရာမွာforeignerေတြနဲ ့level အတူတူလုပ္ခြင္ ့ရေနႀကတာပဲေလ...အဲတာကိုကြ်န္လို ့ေခါ ္မွာလား...ဘာမွမဆိုင္ဘူး...ကုိယ့္ႏိုင္ငံပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သူမ်ားႏိုင္ငံပဲျဖစ္ျဖစ္ အရည္အခ်င္းမမွီရင္ ေအာက္က်ေနာက္က် လုပ္ေနရမွာပဲ...ကိုယ္ခံယူတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေပၚမွာသာ မူတည္တာပါ...
ဟားဟားဟား...မင္းတို႔ လုပ္ေန၇တာေတြ လာၾကည္႔ခ်င္ ေသးတယ္..
ReplyDeleteး)))
းP
:P
:P
သခင္စိတ္ၾကီးေတြနဲ႔ လုပ္ေန၇သလား ကုတ္ကုတ္နဲ႔ ကၽြန္ေတြလို လုပ္ေန၇လား း))))))
သူမ်ားနိုင္ငံမွာအလုပ္လုပ္တဲ့သူေတြကမွ..ေကာင္းဆိုး၊မွား၊မွန္ျပန္ျပီးေတာ့ေစာဒကတက္ခြင့္၊ရွင္းျပခြင့္၊ေဝဖန္ခြင့္ရွိေသးတယ္။ကိုယ့္နိုင္ငံမွာအဲလို
ReplyDeleteအခြင့္အေရးမ်ိ ုးရွိလို ့လား။ခိုင္းတာလုပ္၊ေပးတာယူ၊ေက်ြးတာစား၊
ျပန္ေျပာရင္ေဂ်ာင္း.....အဲဒါကမွက်ြန္အစစ္...။