ဒီဇင္ဘာထဲက ကၽြန္မတို႔တစ္ေတြ

ဒီဇင္ဘာလ ေရာက္လာျပန္ပါၿပီ။ ႏွစ္တႏွစ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးလျဖစ္တဲ့အျပင္ ခရစ္စမတ္ ပိတ္ရက္၊ ႏွစ္သစ္ကူး ပိတ္ရက္နဲ႔ တစ္ခ်ိဳ႕ႏိူင္ငံေတြမွာ ဒီဇင္ဘာ ၂၆ရက္ကိုေတာင္ Boxing Day ဆိုၿပီး ပိတ္တတ္ပါေသးတယ္။ အဲဒီလို ပိတ္ရက္ေတြအမ်ားႀကီးရွိတာမို႔ ကၽြန္မတို႔လို ရံုးသမားေတြအတြက္ ေမွ်ာ္ရတဲ့လလည္း ျဖစ္တယ္။ တစ္ႏွစ္လံုးအတြက္ မသံုးရေသးတဲ့ခြင့္ရက္ေတြရွင္းရင္း အလုပ္က ခဏနားခ်င္လည္း နား၊ အေမနဲ႔ရြာကို လြမ္းလို႔ အိမ္ ျပန္ခ်င္ျပန္၊ ခရီးေလးဘာေလးလည္း သြားခ်င္သြားႏိူင္တဲ့ လမို႔ ေပ်ာ္ရတဲ့လလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ႏွစ္တႏွစ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးလျဖစ္တာမို႔ ခဏကေလးရပ္ၿပီး ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ခြင့္ရတဲ့ လျဖစ္သလို ေရွ႕ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္မိတဲ့ လလည္း ျဖစ္တယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္တာမွာ ကိုယ္ ဘာေတြမ်ား လုပ္ခဲ့ပါလိမ့္၊ ေမွ်ာ္မွန္းထားခဲ့တဲ့ ရည္ရြယ္တာေတြ လုပ္ျဖစ္ခဲ့သလား၊ ကိုယ့္အတြက္ ဘာေတြမ်ား တိုးပြားလာသလဲ၊ ဆုတ္ယုတ္သြားခဲ့သလဲ၊ အမ်ားအတြက္ မိသားစုအတြက္ ဘာေတြမ်ား လုပ္ေပးႏိူင္ခဲ့သလဲ။ လာမဲ့ႏွစ္အတြက္ ရီစလူးရွင္းက ဘာလဲ….။ အဲသလို ခဏရပ္လို႔ နဖူးေပၚ လက္တင္တင္၊ လက္ေပၚ နဖူးတင္တင္၊ ပက္လက္ ေမွာက္ရက္ ႀကိဳက္သလို စဥ္းစားၾကည့္ႏိူင္တယ္ မဟုတ္လားရွင္။

တရားသေဘာနဲ႔ ၾကည့္မယ္ဆို ေကြးေသာလက္ မဆန္႔ခင္လို႔ လက္ခံထားေပမဲ့ မနက္ျဖန္ေတာ့ မေသႏိူင္ေသးဘူးလို႔ ကၽြန္မတို႔စိတ္ထဲက ယံုၾကည္ေနတတ္ၾကေသးေတာ့ ပလန္ေတြ စီကာစဥ္ကာ ခ်မွတ္လုပ္ေဆာင္တတ္ၾကေလတာ။ မနက္ျဖန္မေျပာနဲ႔ ေနာက္ႏွစ္ ေနာက္ႏွစ္ေတြအတြက္ေတာင္ စိတ္ကူးထားတတ္ၾကတာမို႔ အခ်ိန္မေရြး ေသႏိူင္တယ္ဆိုတဲ့ တရားသေဘာက အာရံုထဲမွာ ကြယ္ေနတတ္တာ။ ေသကာမွ ေသေရာ၊ အလုပ္ထဲမွာကိုက ႀကိဳတင္စီစဥ္မွႈေတြနဲ႔ အသားက်ေနတဲ့ ကၽြန္မတို႔တစ္ေတြမွာ လက္ေတြ႔ဘဝအတြက္လည္း စိတ္ကူးနဲ႔ အစီအစဥ္ေတြ အျမဲပဲ ရွိေနတတ္ၾကပါတယ္။

ထားပါေတာ့ေလ။ ကၽြန္မေျပာခ်င္တာက ဒီဇင္ဘာအေၾကာင္းပါ။ ဒီဇင္ဘာမွာ ပိတ္ရက္ေတြမ်ား၊ ခြင့္ရက္ေတြ ရွင္းနဲ႔ အလုပ္တက္ရက္ နည္းသလို ေပ်ာ္စရာေနာက္တစ္ခုက Year-end Bonus ေတြ ရတတ္တာလည္း ပါပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ရံုးဆိုရင္ ေဘာနပ္စ္အျပင္ ေရွာ့ပင္းေဗာက္ခ်ာေတြ လည္း ေပးတတ္ပါေသးတယ္။ ဝန္ထမ္းေတြ ခရစ္စမတ္ေဈးဝယ္ဖို႔ဆိုၿပီး တစ္ေယာက္ကို ေဒၚလာ၅၀၀ဖိုးစီ ဒီဇင္ဘာ ၂၃-၂၄ေလာက္မွာ ေပးေလ့ရွိပါတယ္။ ဆိုေတာ့ ဒီဇင္ဘာဟာ ဝန္ထမ္းအမ်ားစု အိတ္ေဖာင္းတဲ့ လမို႔  “ေပ်ာ္တာေပါ့ အေမရယ္”လို႔ သီခ်င္းေလး ညည္းႏိူင္တဲ့လလည္း ျဖစ္တယ္ေပါ့ရွင္။

ခဏကေလး….။ အဆံုးထိမေပ်ာ္ခင္ မီးပိြဳင့္မွာ မီးနီျဖတ္ကူးသလို ရပ္-ၾကည့္-သြားလုပ္ရမဲ့ ကိစၥေလး ရွိေသးတယ္။ အဲဒါကဘာလဲဆိုေတာ့ အယံုမလြယ္မိၾကဖို႔ပဲ။ ရွင္းပါမယ္…၊ ဒီလိုပါ…။

ဒီဇင္ဘာမွာ ကုန္တိုက္ေတြက စ၊ လမ္းေဘးေဈးသည္ေတြအထိ Year-end sales ေတြကလည္း မ်ားပါ့။ ဘယ္ေနရာ ၾကည့္လိုက္ ၾကည့္လိုက္ ေလွ်ာ့ေဈးဆိုတာခ်ည္းပါပဲ။ လက္ထဲ ေငြေလးကလည္း ရွိေန၊ ဟိုကလည္း လာပါ ယူပါ ႏွစ္က်ပ္ခြဲ ေအာ္ေန ဆိုေတာ့ကာ… အဲဒီမွာ ပါသြားတတ္တာပါပဲ။

တစ္ႏွစ္လံုး လိုခ်င္လြန္းလို႔ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ လုပ္လာတဲ့၊ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ ပစၥည္းကေလးမ်ား ေဈးခ်ထားတဲ့အထဲ ပါေနလို႔ကေတာ့ ေကာက္ဝယ္ၿပီးသားပဲ မဟုတ္လား။ မူရင္းေဈးကိုလည္း သိေနတယ္၊ အခု ခ်ထားတဲ့ ေဈးကလည္း ထက္ဝက္ေလာက္မို႔ အေတာ္တန္ေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဝယ္ပါ၊ ေကာင္းပါတယ္။ ကိုယ္ႏွစ္သက္လို႔ ဝယ္မယ္လို႔ ရည္ရြယ္ထားတဲ့ပစၥည္းကို ေဈးတန္လို႔ ဝယ္လိုက္တာက အေၾကာင္းမဟုတ္ေပမဲ့ ရည္ရြယ္ထားတာလည္း မဟုတ္၊ တကယ္လိုအပ္ေနတာလည္း မဟုတ္ဘဲ ဝယ္ျဖစ္သြားတာမ်ိဳးေတြ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ျဖစ္တတ္တာက တန္လိုက္တာဟဲ့ ဆိုၿပီး ကၽြန္မတို႔ ေကာက္ဝယ္လာတတ္ၾကတာပဲ မဟုတ္လား။ 

Free gift ဆိုတာကလည္း ကၽြန္မတို႔ကို ေတြေဝေစတဲ့ အလဲထိုးမွႈတစ္ခုပါပဲ။ အဲဒီလို Free ေပးတတ္တဲ့ ပစၥည္းေသးေသးမႊားမႊားေလးေတြက သိပ္အသံုးမတည့္လွတဲ့ တိုလီမုတ္စေလးေတြ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔က အလကားရတာဆိုတာမ်ိဳးဆို သိပ္မက္ေမာတတ္ၾကတာကလား။  ပစၥည္းတစ္ခုမွာ သူ႔တန္ရာတန္ေၾကးက ရွိေနၿပီးသားပါ။ ေပးထားတဲ့ အလကားအတြက္ အျခားပစၥည္းတစ္ခုအေပၚမွာ ကာဗာျဖစ္ထားၿပီးသားပါ။ ဒါေၾကာင့္ သိထားရမွာက ေလာကမွာ ဘယ္အရာမွ အလကားမရဘူးဆိုတာပါပဲ။

 

ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ပါဦး။ ကၽြန္မတို႔အိမ္မွာ မလိုအပ္ဘဲ ဝယ္လာၿပီး ေခ်ာင္ထိုးထားတဲ့ ပစၥည္းေတြ၊ အလကားရလို႔ ယူလာၿပီး မသံုးျဖစ္တဲ့ပစၥည္းေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား မ်ားေနၿပီလဲ။ Buy one get one freeတို႔၊ Buy two get one freeတို႔မွာ ကၽြန္မတို႔ ဘယ္ေလာက္မ်ား အတုန္းအရုန္းျဖစ္ခဲ့ဖူးၿပီလဲ။

အေရာင္းကၽြမ္းက်င္သူေတြ၊ ျမွင့္တင္သူေတြဟာ ရွင္တို႔ ကၽြန္မတို႔လို လူသားေတြပဲ။ ဒါထက္ပိုတာက သူတို႔ဟာ လူ႔အထာ၊ လူ႔ေလာဘကို နပ္ေနေအာင္ သိၾကတဲ့သူေတြ၊ အေသအခ်ာ ေလ့လာ ေလ့က်င့္ၿပီးသားသူေတြ ဆိုတာပါပဲ။ သူတို႔ဟာ သူတို႔ေရာင္းကုန္ကို လူေတြလက္ထဲ ဘယ္လိုထည့္ရမယ္ ဆိုတာ သိေနၾကတဲ့ သူေတြ။ ေရာင္းမစြံတဲ့ကုန္ကို ကၽြန္မတို႔ အိတ္ထဲကပိုက္ဆံနဲ႔ ဘယ္လို လဲႏိူင္မလဲ ဆိုတာကို အျမဲႀကံဆေနၾကတဲ့ သူေတြပဲဆိုတာ သိထားပါ။

ေနာက္တစ္ခုက ကၽြန္မတို႔ဟာ ပစၥည္းတစ္ခုကို လူေတြတန္းစီဝယ္ယူေနၿပီဆိုရင္ ကိုယ္လည္း အမ်ားေနာက္က တန္းစီဝယ္ယူလိုက္ခ်င္စိတ္ ရွိေနတတ္ၾကတယ္။ ဒါဟာ အေတာ္တန္လို႔ပဲ ဆိုၿပီး စိတ္က အလုိလို ဆံုးျဖတ္တတ္ၾကတယ္။ တကယ္လိုေနတာ ဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ ဘယ္ေတာ့မွ မစဥ္းစားတတ္ၾကဘူး။ (အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မသာ ဆိုင္ဖြင့္ရင္ ဆိုင္ေရွ႕မွာ ကၽြန္မေဆြမ်ိဳးေတြကို တန္းစီခိုင္းထားမယ္ စိတ္ကူးတယ္ရွင့္) ေျပာရရင္ ဒါလည္းပဲ သူတို႔ရဲ႕ လွည့္ကြက္တစ္ခုသာပါပဲ။ ျမင္ေအာင္ၾကည့္တတ္ဖို႔သာ လိုပါတယ္။

လူဆိုတာမ်ားကလည္း လက္ထဲေငြရႊင္ေနရင္ ေတာ္ရံုေဈးေလာက္ကို သိပ္ၾကည့္မေနဘဲ ဝယ္လိုက္တတ္တာမ်ိဳး မဟုတ္လား။ ခုလို စိတ္ေရာလူပါ ေပါ့ပါးၾကည္လင္ေနတဲ့ ႏွစ္ တႏွစ္ ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးလမ်ိဳးမွာဆိုရင္ ပိုၿပီးေတာင္ လက္လြယ္ေနတတ္ပါေသးတယ္။

ဒါေၾကာင့္အခ်ဳပ္ေျပာရရင္ တစ္ႏွစ္တာလံုး လူပင္ပန္း စိတ္ပင္ပန္းနဲ႔ အလုပ္လုပ္ၿပီး ရလာတဲ့ ေငြေလးကို ေသခ်ာ စီစစ္သံုးတတ္ၾကပါေစ၊ မလိုအပ္တာေတြ မဝယ္မိၾကပါေစနဲ႔၊ sales ဆိုတိုင္း၊ Free ဆိုတိုင္း၊ လူေတြ တန္းစီေနတိုင္းလည္း မယံုမိၾကပါေစနဲ႔လို႔ သတိေပးခ်င္တာပါပဲ။

အန္တီခ်စ္ၾကည္ေအး ေလသံက The grandmother-next door ေလသံမ်ား ေပါက္ေနသလားပဲ…း) ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခ်စ္လို႔ ေျပာတယ္ မွတ္ၾကပါ။