Monday, September 12, 2011

ေရာင္စံုပန္းငံုကေလးမ်ားရဲ႕ လုမၺနီဥယ်ာဥ္

ကြၽန္မတို႔ ဇနီးေမာင္ႏံွမွာ သားသမီး မထြန္းကားတဲ့အတြက္ သူ႔ဘက္ကိုယ့္ဘက္ ႏွစ္ဖက္ေမာင္ႏွမေတြ က ေမြးလာတဲ့ တူ၊ တူမကေလးေတြအေပၚပဲ ခ်စ္ေနၾကရပါတယ္။  တူ၊ တူမကေလးေတြ ဘယ္အ႐ြယ္ေတြ ေရာက္ကုန္ၾကၿပီလဲ၊ က်န္းမာရဲ႕လား၊ အစားေရာ အစံုစားရဲ႕လား၊ အရပ္ေရာ ထြက္လာၿပီလား၊ ဘယ္လိုစကားေလးေတြ စေျပာေနၿပီလဲ စသျဖင့္ ဖုန္းဆက္တိုင္း ေမးျဖစ္ေနေတာ့တာပါပဲ။ တခါတေလလည္း သူတို႔ေလးေတြ အိမ္မွာ႐ိွေနခ်ိန္ဆို တီတီတာတာ ခ်စ္ဖြယ္ရာအသံကေလးေတြကို ဖုန္းထဲကေန ၾကားရတတ္ျပန္ေသးတယ္။

အထူးသျဖင့္ေတာ့ ကြၽန္မ မွာေလ့႐ိွတာက ကေလးေတြကို မ႐ိုက္ဖို႔ပါပဲ။ ကြၽန္မငယ္ငယ္ကတည္းက (ကြၽန္မက ေမြးခ်င္း၆ေယာက္မွာ အႀကီးဆံုးပါ) ေမာင္ညီမေလးေတြကို မိဘေတြက ႐ိုက္တဲ့အခါ ေ႐ွ႕ကၾကားဝင္ခံၿပီး ဝင္ဆဲြေလ့႐ိွပါတယ္။ ကြၽန္မမ်က္ေစ့ေ႐ွ႕မွာ အ႐ိုက္ခံေနရတဲ့ ေမာင္ေလး၊ ညီမေလးေတြကို ကြၽန္မ မၾကည့္ရက္ခဲ့ပါဘူး။ သူတို႔က အ႐ိုက္ခံရလို႔ငို၊ ကြၽန္မလည္း ေဘးကေန ဝင္ဆဲြရင္း ငိုပါပဲ။ အဲသလိုမွ မရရင္ လမ္းထိပ္ သြားထြက္ထိုင္ၿပီး မ်က္ေစ့ေ႐ွ႕မွာ ေတြ႔ေနရတဲ့ ျဖတ္သြားေနတဲ့ ကားတဝီဝီေတြကို ေငးၾကည့္ေနတတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကားေတြကို အာ႐ံုစိုက္ ၾကည့္ေနခဲ့တာလားဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ျပန္ပါဘူး။ မ်က္လံုးက မ်က္ရည္ေတြ စီးက်ေနတာကို မသုတ္ဘဲ ေနတာမို႔ ေဝဝါးေနခဲ့တာရယ္။ ကြၽန္မ အဲဒီအ႐ြယ္ ခပ္ငယ္ငယ္ထဲက ေတြးမိခဲ့တာက လူႀကီးေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ ေဒါသေတြကိုထြက္ေပါက္ေပးဖို႔၊ ဒါမွမဟုတ္ သူတို႔ျဖစ္ေစခ်င္သလို မျဖစ္ရေကာင္းလားရယ္လို႔ ဂ႐ုဏာေဒါသနဲ႔  ကေလးေတြကို ႐ိုက္ႏွက္တာ ဆိုတာပါပဲ။ ဘာ့ေၾကာင့္ပဲျဖစ္ေစ ကေလးေတြကို ႐ိုက္ႏွက္တာကိုေတာ့ လံုးဝမႏွစ္သက္ခဲ့မိတာပါ။

ကေလးတစ္ေယာက္ စာေမးပဲြက်လို႔၊ အမွတ္နည္းလို႔ အသံုးမက်တဲ့ကေလးလို႔ ေျပာတာကိုလည္း ဘယ္လိုမွ လက္မခံႏိူင္ပါဘူး။ အတန္းပညာတတ္မွ လူေတာ္ျဖစ္ရမွာလား၊ ကေလးေတြမွာ႐ိွတဲ့ တျခား ထူးခြၽန္ထက္ျမက္တာေလးေတြ  ေလ့လာၿပီး ေျမေတာင္ေျမႇာက္ေပးရမွာက အဓိကမဟုတ္လားရယ္လို႔ ကြၽန္မအျမဲတမ္း ယံုၾကည္ထားတာကလဲြလို႔ ခ်က္က်လက္က် ႐ွင္းမျပတတ္ခဲ့ပါဘူး။ ဆရာကိုတာေရးတဲ့ ဉာဏ္မ်ားျခင္းဆိုတဲ့ စာအုပ္ကေလး ဖတ္မိတဲ့အခါမွာ ကြၽန္မေျပာခ်င္တာေတြကို စံနစ္တက်ေရးျပ ထားတာ ျဖစ္ေနတာမို႔ အေတာ္ေလး ႏွစ္သက္အားရမိခဲ့တယ္။ ဖတ္ေနရင္းကပဲ ဆရာ့အေရးအသားနဲ႔ ခံယူခ်က္ေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ ဖခင္ေကာင္း ဆန္သလဲဆိုတာ ေတြ႔လာရတယ္။ ကြၽန္မျဖင့္ စာတစ္အုပ္လံုးကို ျပံဳးျပံဳးႀကီး ဖတ္မိခဲ့ေတာ့တာပါပဲ။ 

ဆရာေတြေရးတဲ့စာအုပ္ေတြကို ဘယ္တုန္းကမွ ရီျဗဴးမေရးခဲ့ဖူးေပမဲ့ ဆရာကိုတာရဲ႕ ဉာဏ္မ်ားျခင္းဆိုတဲ့ ဒီစာအုပ္ေလးကိုေတာ့ မိဘတိုင္း ဖတ္သင့္တယ္လို႔ ယူဆမိတာမို႔ တစ္ခ်ိဳ႕အခ်က္အလက္ေလးေတြ ကို ေကာက္ႏႈတ္ေရးျပခ်င္ပါတယ္။


ဆရာကိုတာက ဉာဏ္မ်ားျခင္းရဲ႕ အဖြင့္မွာ ခုလို ဆိုခဲ့ပါတယ္။

ဉာဏ္မ်ားတယ္ဆိုရင္ မေကာင္းတဲ့ အဓိပၸါယ္လို႔ ယူဆႏိူင္တယ္။ အေတာ္ဉာဏ္မ်ားတဲ့လူဆိုရင္ အဲဒီလူဟာ ေကာက္တယ္၊ ပရိယာယ္ေဝဝုစ္႐ိွတယ္ စသည္ျဖင့္ အဓိပၸါယ္ေကာက္ၾကတယ္။
သာမန္အားျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔လို လူၿပိန္းေတြကေတာ့ ဉာဏ္ဆိုတာ လူတိုင္းလူတိုင္း အနည္းနဲ႔အမ်ား ပိုင္ဆိုင္ၾကတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ ေယဘူယ်အရည္အခ်င္းတစ္ခုလို႔ စဥ္းစားေလ့႐ိွတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဆရာႀကီး ဟိုးဝဒ္ဂါဒနာက ဉာဏ္ဆိုတာ တစ္ခုတည္းေသာ ပစၥည္းဆိုတာမ်ိဳးကို စြန္႔လိုက္ၾကပါေတာ့တဲ့ဗ်ာ။ သူက အမ္အိုင္သီအိုရီဆိုတာ ဉာဏ္မ်ားစြာ (Multiple Intelligences) သီအိုရီရဲ႕ အတိုေကာက္ပါပဲ။ ဉာဏ္မ်ားတယ္ဆိုရင္ ေကာင္းသတဲ့ဗ်ား။

ဟိုးဝဒ္ဂါဒနာရဲ႕ ဉာဏ္ေတြကို အမွတ္စဥ္ထိုးရရင္

၁) ဘာသာစကားဉာဏ္ (Linguistic intelligence)
၂) ေလာဂ်စ္-သခ်ၤာဉာဏ္ (Logical-mathematical intelligence)
၃) ဂီတဉာဏ္ (Musical intelligence)
၄) ကြက္လပ္ အကြာအေဝးဉာဏ္ (Spatial intelligence)
၅) ခႏၶာကိုယ္ လႈပ္႐ွားေ႐ြ႕လ်ားဉာဏ္ (Bodily-Kines thetic intelligence)
၆) လူအခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံေရးဉာဏ္ (Inter personal intelligence)
၇) လူအတြင္းၾကည့္ဉာဏ္ (Intra personal intelligence) နဲ႔
၈) သဘာဝဉာဏ္ (Natural intelligence) ရယ္လို႔ ဉာဏ္၈မ်ိဳး ခဲြျခားျပခဲ့ပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ့္အေနနဲ႔ မႏွစ္က ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ဉာဏ္မ်ားစြာအေၾကာင္း၊ ဆယ္တန္းကို ဂုဏ္ထူးေျမာက္ျမားစြာနဲ႔ ေအာင္တဲ့ ေက်ာင္းသားမ်ား ကို ေျပာျပခဲ့ဖူးတယ္။ ေျပာတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကေတာ့ မင္းတို႔ ေတာ္တာေတာ့ မွန္တယ္၊ မင္းတို႔က ဂုဏ္ထူး အမ်ားႀကီး ရတာကိုး၊ ဒါေပမဲ့ မင္းတို႔ဟာ မင္းတို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္၊ ဘာသာစကား ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္ ေရးတတ္သားတတ္တဲ့ ဉာဏ္နဲ႔ ေလာဂ်စ္ သခ်ၤာဉာဏ္႐ိွရင္၊ ေက်ာင္း စာေမးပဲြဆိုတာမ်ိဳးက ေကာင္းေကာင္းေျဖႏိူင္တာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးလား၊ တျခားဉာဏ္ေတြ ႐ိွတဲ့ တျခားဉာဏ္ေတြေကာင္းတဲ့လူေတြလည္း အျပင္ေလာကႀကီးမွာ ႐ိွတယ္။ စာေမးပြဲေတြ အမ်ားႀကီးေအာင္တဲ့ အတန္းေတြအမ်ားႀကီးေအာင္တဲ့ ပါရဂူဘဲြ႔ရသူေတြ မႀကီးပြားေပမဲ့ ႀကီးပြားေအာင္ျမင္ေနတဲ့ စီးပြားေရးသမားေတြ ႐ိွတယ္။ သူတို႔ဟာ ေက်ာင္းစာသင္ဖို႔ လိုတဲ့ ဉာဏ္မေကာင္းေပမဲ့ ( ေက်ာင္းစာသင္ဖို႔ ဘာသာစကား ဉာဏ္၊ ေလာဂ်စ္-သခ်ၤာဉာဏ္ပဲ လိုတယ္) လူလူခ်င္းဆက္ဆံတဲ့ဉာဏ္ ေကာင္းတယ္။

ဆရာတာ စာေရးတယ္ကြာ၊ ဆရာတာလို စာေရးဆရာမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ၾကည့္တတ္တဲ့ဉာဏ္ ႐ိွလို႔ ေရးႏိူင္တာပါပဲ။ မင္းတို႔တစ္ေတြ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ငါ ေတာ္လွၿပီဆိုၿပီး ဘဝင္မျမင့္ဖို႔နဲ႔ တျခားလူေတြရဲ႕ ေကာင္းကြက္ကို ၾကည့္တတ္ေစခ်င္လို႔၊ ဒီအျပင္ ငါ့မွာ ေက်ာင္းစာသင္ဖို႔ လိုအပ္တဲ့ ဉာဏ္စြမ္းအျပင္ တျခား ဘာဉာဏ္ေတြမ်ား ေကာင္းေနအံုးမလဲလို႔ သတိျပဳမိေစခ်င္တာနဲ႔ ဒီအမ္အိုင္သီအိုရီကို ေဆြးေႏြးရတာပါပဲလို႔ ႐ွင္းျပရတယ္။  

ကဲ ဒါေလာက္ဆိုရင္ျဖင့္ စာသင္ခန္းထဲမွာ သူမ်ားတန္းတူ မထူးခြၽန္ႏိူင္တဲ့ မိမိကေလးေတြရဲ႕ အျဖစ္ဟာ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ မိဘေတြ ရိပ္မိႏိူင္ေလာက္ၿပီ လို႔ ကြၽန္မယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒါဟာ အားငယ္စရာ မဟုတ္ပါဘူး။ မိမိကေလးရဲ႕ တျခားဉာဏ္ရည္ကို အကဲခတ္ေလ့လာၿပီး ေရေလာင္းေပါင္းသင္ေပးဖို႔သာ လိုပါတယ္။

ဉာဏ္မ်ားျခင္း စာအုပ္ေလးထဲမွာ ဆရာကိုတာေရးထားတာေတြက သူ႔ရဲ႕ လုမၺနီေက်ာင္းကေလး မွာ ျပဳလုပ္ေလ့႐ိွတဲ့ အလုပ္႐ံုေဆြးေႏြးပဲြေတြမွာ စိတ္ပညာဆရာ ေဒါက္တာသိန္းလြင္ရဲ႕ ပို႔ခ်ခ်က္ေတြထဲ ကေန သူနားလည္သလို ျပန္လည္ေရးသားထားတာလို႔ ဆရာက ဆိုပါတယ္။

စာအုပ္ထဲမွာ ေခါင္းစဥ္ငယ္ေလးေတြ ၁၃ပိုင္း ခဲြထားပါတယ္။ အဲဒီထဲက တစ္ပိုင္းျဖစ္တဲ့ "မိေကာင္းဖေကာင္းျဖစ္ျခင္း အႏုပညာ"ဆိုတာမွာ မိဘ ၃မ်ိဳးခဲြျခားျပထားပါတယ္။

၁) အာဏာ႐ွင္ဆန္ဆန္ ျပဳမူတတ္ေသာ (ဝါ) ႏိူင္လိုမင္းထက္ျပဳတတ္ေသာ၊ အင္အားသံုးေသာ မိဘ
၂) အဆီးအတားမ႐ိွ မိဘ နဲ႔
၃) အားကိုးအားထားျပဳစရာ (စည္းကမ္းက်နေစသူ)မိဘ ေတြပါပဲ။

အဲဒီမွာ ဆရာကိုတာရဲ႕ စာႂကြင္းကေလးကလည္း ျပံဳးခ်င္စရာရယ္...

စာႂကြင္း။ ။ "ကိုရင္တာက စာေတာ့ေရးတတ္ပါေပတယ္လို႔ ဒီစာကို ဖတ္ၿပီးတဲ့အခါ ကြၽန္ေတာ့္ဇနီးက ေျပာတယ္။ စာေတာ့ ေရးတတ္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ အေဖေကာင္းျဖစ္ဖို႔ေတာ့ လိုေသးတယ္ လို႔ ေဝဖန္တဲ့ သေဘာပါပဲ။ ကိုရင္တာဟာ ႏိူင္လိုမင္းထက္ျပဳတဲ့ မိဘအမ်ိဳးအစားနဲ႔ အဆီးအတားမ႐ိွ မိဘအမ်ိဳးအစား ဒီႏွစ္ခုၾကားမွာ လမ္းသလားေနတဲ့ အဖပီတာႀကီးပါပဲ၊ အားကိုးအားထားစရာ အေဖႀကီးက ရာခိုင္ႏႈန္း နည္းေနတယ္၊ ႀကိဳးစားဦး ကိုရင္တာ"လို႔ ေျပာပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ "သူငယ္ဥယ်ာဥ္ (၁)" ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ဆရာက သူ႔ရဲ႕ လုမၺနီကေလးေက်ာင္းရဲ႕ တစြန္းတစကို ဒီလို ဖြင့္လွစ္ျပခဲ့ပါတယ္။

လုမၺနီကေလးေက်ာင္းမွာလည္း ကေလးေလးေတြ ႐ိွတယ္။ ကေလးေတြဟာ အ႐ုပ္ေတြ ဆဲြရတာေပါ့။ လက္ေခ်ာင္းကေလးေတြ သန္ေအာင္လို႔တဲ့၊ ကေလးစိတ္ကူးေလးေတြကိုလည္း ပြင့္အာဖို႔တဲ့။ ကေလးေလးတစ္ေယာက္က ပံုေလးတစ္ပံု ဆြဲတယ္။ လိပ္ကေလး တစ္ေကာင္ပံုပါပဲ။ အဲဒီလိပ္ကေလးဟာ တိမ္ေတြထဲမွာ ေရာက္ေနတယ္။ သမီး လိပ္ကေလးဟာ လွလိုက္တာ၊ တိမ္ေတြေပၚမွာ လိပ္ကေလး ကစားေနတာလားလို႔ ဆရာမေဒၚနီလာက ေမးတယ္။ အဲဒါ နတ္သမီးလိပ္ ေလ။ ဒါေၾကာင့္ မိုးေပၚမွာ ေရာက္ေနတာလို႔ သမီးေလးက ျပန္ေျဖတယ္။ သမီးေလး စိတ္ကူး ဆန္းပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လည္း သူ႔လို စိတ္မကူးတတ္ဘူး။ ဆရာမ ေဒၚနီလာလည္း စိတ္မကူးတတ္ပါဘူး။ ကေလးေလးတစ္ေယာက္ ဘာလုပ္လုပ္ သူ႔မွာ စိတ္ကူး႐ိွတယ္။ သူက အေသအခ်ာ လုပ္ေနတာ။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူ႔ဘာသာ စကားတတ္သေလာက္ ျပန္ေျပာတတ္တယ္။

ကေလးေလးေတြ လုပ္တာကို မေကာင္းဘူး၊ မတူဘူး မေျပာအပ္ဘူး၊ ဘာေၾကာင့္ အဲသလို လုပ္တာပါလဲလို႔ ေမးရင္ သူက သူေျပာတတ္သလို စီကာ ပတ္ကံုး ျပန္ေျပာျပလိမ့္မယ္။ ၿပီးေတာ့ ကေလးဟာ ခ်ီးမြမ္းတာကို အလြန္ႀကိဳက္တာေပါ့ လို႔ ဆရာက ဆိုပါတယ္။

"သူငယ္ဥယ်ာဥ္ (၄)"  မွာေတာ့ စာသင္ခ်င္တယ္ ေျပာတာ ကေလးသဘာဝ မဟုတ္။ ကစားခ်င္ တယ္ ေျပာတာမွ ကေလးသဘာဝ၊ ကႀကီး ခေခြး ေရးတာ သူ႔အတြက္ ဘာမွ အဓိပၸါယ္ မ႐ိွ၊ သူ ဘယ္လုပ္ခ်င္မလဲ လို႔ဆိုထားပါတယ္။ စာ စမေရးမီ ကေလးေတြအတြက္ လိုအပ္တဲ့ ကြၽမ္းက်င္မႈေတြ ကိုလည္း ေျပာျပထားပါေသးတယ္။

စကၠဴဆုတ္တာ (စကၠဴတစ္႐ြက္ကို ႀကိဳက္သလို အဆုတ္အျဖဲခိုင္းတယ္၊ တျဖည္းျဖည္း ေသးေသးေလးထိ ဆုတ္တတ္၊ ျဖဲတတ္လာတယ္။ ကေလးရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ သန္ေအာင္ က်င့္ေပးေနတာ ျဖစ္ပါတယ္) ႐ႊံ႕နဲ႔ ကစားခိုင္းတာ play dough ဆိုတာ ႐ိွတယ္။ သူကေတာ့ အေရာင္နဲ႔ေပါ့။ ႐ႊံ႕ပါပဲ။ အ႐ုပ္ကေလးေတြ ေလွ်ာက္လုပ္တယ္။ ဒါလဲ လက္သန္ေအာင္ က်င့္တာပါပဲ။ အေရာင္ျခယ္တယ္။ စကၠဴေပၚမွာ ကပ္တယ္၊ သဲနဲ႔ ေဆာ့တယ္။ လုမၺနီမွာေတာ့ မြန္တက္ဆိုရီ ကစားတဲ့ ပစၥည္းတစ္ခ်ိဳ႕႐ိွတယ္။ သစ္သားတူထုတာတို႔၊ သစ္သားတံုးေတြ စီတာတို႔၊ ႂကြက္သားငယ္ငယ္ေတြကို သန္ေအာင္ ေလ့က်င့္ေပး တာေတြပါ။

Pre-writing skills အေတာ္မ်ားမ်ားရၿပီး လက္ေခ်ာင္းကေလးေတြ သန္လာေတာ့မွ ဝလံုး မဝိုင္းခင္ မ်ဥ္းေျဖာင့္ကေလးေတြ ဆဲြခိုင္း၊ အစက္ကေလးေတြ လိုက္ဆက္ခိုင္းေပါ့။  တျဖည္းျဖည္း ပန္းပင္ေလးေတြ ႀကီးလာသလို စာေရးဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္လာမွ စာေရးဖို႔ လုပ္ပါတယ္။ ခေရယြန္နဲ႔ အေရာင္ျခယ္၊ ဆဲြခ်င္တာဆြဲ၊ မ်ဥ္းေျဖာင့္၊ မ်ဥ္းလဲ၊ မ်ဥ္းေစာင္း ေနာက္ၿပီးမွ မ်ဥ္းေကြးေပါ့။ မ်ဥ္းဆဲြတဲ့အခါ အေရာင္စံုေလးေတြနဲ႔ ဆဲြခိုင္းတာမို႔ အေရာင္လည္း မွတ္မိ၊ ကေလးေတြလည္း ေပ်ာ္ေစပါတယ္တဲ့။ ၿပီးမွ ဝလံုးေရးေစတာပါ။ အဲဒီမွာ  ခ်က္ခ်င္း ဝလံုးေရးဖို႔ ကေလးေလးေတြအတြက္ ခက္ခဲလွတယ္ဆိုတာ မိဘေတြ သေဘာေပါက္ဖို႔ လိုပါတယ္။  ေက်ာင္းမွာေတာ့ ကေလးသဘာဝကို မဆန္႔က်င္ေစလိုတဲ့အတြက္ ကစားေစတဲ့နည္း (Play way approach) နဲ႔ စာသင္တာမို႔ ကေလးေတြ ေပ်ာ္ၾကပါတယ္။ ၿငိမ္ၿငိမ္ကေလးထိုင္ၿပီး ေရးေနရတာဟာ ကေလးသဘာဝနဲ႔ ဆန္႔က်င္ေနတာမို႔ပါလို႔ ဆရာတာက ဆိုထားပါတယ္။

"သူငယ္ဥယ်ာဥ္ (၃)"  မွာ စိတ္ပညာဆရာ ဦးသိန္းလြင္ ေျပာထားတာေလးဟာလည္း မိဘေတြ၊ ဆရာေတြ သတိျပဳရမဲ့ အခ်က္ပါပဲ။

ကေလးေတြ စာဖတ္ခ်င္စိတ္႐ိွေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ဆိုေတာ့ ကေလးပံုေျပာစာအုပ္ တစ္အုပ္ဝယ္၊ ပံုေျပာပါ။ ေကာင္းတဲ့ေနရာ ေရာက္ရင္ ရပ္ထား။ ကေလးကို ဆက္စဥ္းစား ခိုင္းေပါ့။ ေနာက္ေန႔မွ ေျပာမယ္ေပါ့။ ကေလးဟာ သူ႔အလိုအေလ်ာက္ စဥ္းစားလိမ့္မယ္။ ဒါမွမဟုတ္ စာဖတ္စကေလးဟာ ႀကိဳးစားဖတ္ရင္ ဖတ္လိမ့္မယ္။

သို႔ေသာ္ အဲသလို ႀကိဳးပမ္းလုပ္ေဆာင္ရတဲ့ ကိစၥေလးေတြမွာ အလွမ္းမမီတာမ်ိဳး မလုပ္ပါနဲ႔။ မမီတမီ မလွမ္းမကမ္းေလးေတြပဲ လုပ္ပါတဲ့။ အဲဒါကို သင္ယူမႈဆိုင္ရာပညာမွာ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈႏွင့္ ေလ်ာ္ညီေသာ ကိစၥမ်ား (Developmentally Appropriate Tasks-DAT)လို႔ ေခၚသတဲ့။

ကေလးရဲ႕ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈက ၁က်ပ္ဖိုး႐ိွတယ္ ဆိုပါစို႔။ တစ္က်ပ္နဲ႔ ဆယ္ျပားဖိုး အလုပ္ေပးပါတဲ့။ တစ္က်ပ္နဲ႔ ျပားႏွစ္ဆယ္ဖိုး မေပးနဲ႔တဲ့။ တစ္က်ပ္ဖိုးလည္း မေပးပါနဲ႔တဲ့။ တစ္က်ပ္နဲ႔ ဆယ္ျပားအလုပ္ကို အေပါင္းတစ္ (+1 intervention)လံႈ႔ဆြမႈလို႔ေခၚပါတယ္။ တစ္က်ပ္ဖိုးပဲေပးလို႔ ကေလးအတြက္ လံႈ႔ဆြမႈမျဖစ္ရင္ ကေလးအဖို႔ ၿငီးေငြ႔သြားမွာပဲ။ လံႈ႔ဆြမႈလည္း ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ ကေလးကို အထင္ႀကီးၿပီး သို႔မဟုတ္ မိဘက ေလာဘႀကီးၿပီး တစ္က်ပ္အျပင္ ျပား၂၀ဖိုး၊ ျပား၅၀ဖိုး ထပ္ေပါင္းေပးရင္လည္း ကေလး အေပၚ ဖိအား (Stress)မ်ားလိမ့္မယ္။ ေလာဘလည္း မႀကီးနဲ႔၊ အထင္လည္း မေသးနဲ႔တဲ့။

အေပါင္းတစ္ လံႈ႔ဆြမႈလုပ္တတ္ဖို႔ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ အေပါင္းတစ္ လံႈ႔ဆြမႈဟုတ္ မဟုတ္ ေတာ္တဲ့ ဆရာေတြ၊ ကေလးတစ္ေယာက္ခ်င္းစီကို ဂ႐ုစိုက္ၾကည့္တဲ့၊ ကေလးကို စိတ္ဝင္စားတဲ့သူေတြပဲ သိမယ္။ ၿပီးေတာ့ ကေလးတစ္ေယာက္ခ်င္းမွာ ကိုယ္ပိုင္လကၡဏာ႐ိွတယ္။ ဘယ္သူနဲ႔မွ မတူတဲ့ သီးသန္႔သေဘာ႐ိွပါတယ္။ ကေလးရဲ႕ အားနည္းခ်က္၊ အားေကာင္းခ်က္ေတြကို ၾကည့္ၿပီး အားေကာင္းခ်က္ေပၚမွာ တည္ေဆာက္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အားနည္းခ်က္ကိုေတာ့ ခဏခဏ မေဖာ္ျပပါနဲ႔တဲ့။

"မိဘ ဆရာပူးေပါင္း ကေလးပညာေကာင္း"ဆိုတာ အလကားေရးထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ မိဘေတြ သိေစခ်င္ပါတယ္။ ဆရာေတြကိုလည္း သိေစခ်င္လို႔ ဆရာကိုတာရဲ႕ ဉာဏ္မ်ားျခင္း စာအုပ္ေလးထဲက ဆဲြယူ ထုတ္ႏႈတ္ ျပခဲ့တာပါ။ ျမန္မာျပည္မွာ အဲသလို ကေလးေက်ာင္းကေလးေတြ႐ိွတာ ကြၽန္မျဖင့္ ဝမ္းသာေၾကနပ္ မိသလို တည္ေထာင္ဖြင့္လွစ္သူေတြကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ မဆံုးပါဘူး။ ကေလးေလးေတြကို သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ကို နားလည္ၿပီး စံနစ္တက် ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးျခင္းဟာ အနာဂတ္ကို ပံုပန္းတက် ေဆးေရာင္ျခယ္ျခင္းျဖစ္တယ္ လို႔ ကြၽန္မ ယံုၾကည္မိပါတယ္။ လုမၺနီလိုမ်ိဳး အလားတူ တျခားကေလးေက်ာင္းေလးေတြ ႐ိွေကာင္း ႐ိွမွာပါ။ မ်ားေလ ေကာင္းေလပါပဲ။

ကေလးေတြရဲ႕ စိတ္၊ အေတြး၊ က်န္းမာေရး၊ သင္ယူမႈ စတာေတြကို နည္းမွန္လမ္းမွန္နဲ႔ သင္ၾကားပ်ိဳးေထာင္ေပးမဲ့၊ အနာဂတ္ရဲ႕ ေရာင္စံု ပန္းဖူးငံုကေလးေတြ ပိုးထိုးေလာက္ကိုက္ျခင္းမွ ကင္းေဝးေစမဲ့ လုမၺနီလို  ဥယ်ာဥ္ေလးေတြ မ်ားစြာ ေပၚထြန္းလာေစဖို႔ပဲ ေမွ်ာ္လင့္မိပါရဲ႕။


24 comments:

  1. လုမၺနီေက်ာင္းကေလးရဲ႕ သင္ၾကားမႈက ဒီအတုိင္းဆို ႏိုင္ငံတကာ စံခ်ိန္စံညႊန္းနဲ႔ အေတာ္ေလး နီးစပ္တာကို ေတြ႔ရပါတယ္၊ က်ေနာ့္သားကလည္း ဒီအ႐ြယ္ပဲ ျဖစ္လို႔ ေက်ာင္းကို ဘယ္လို ခ်ဥ္းကပ္မလဲဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြ ေလ့လာျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မခ်စ္ၾကည္ေအးရဲ႕ ဒီပို႔စ္နဲ႔ စာအုပ္အညႊန္းက အခ်ိန္ကိုက္ကို စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းတယ္၊ အမ်ားအားျဖင့္ ကေလးေတြကို လူႀကီးေတြက သူတို႔ရဲ႕ အတၱအေျခခံနဲ႔ပဲ ခ်ဥ္းကပ္ေလ့ ႐ွိပါတယ္၊ သူတို႔ သိထားတဲ့၊ လက္ခံတဲ့ ေဘာင္ေတြထဲကေနပဲ တရားေသ၊ တလမ္းသြား ျမင္ေလ့ ႐ွိၾကတယ္၊ တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ အဆင့္မွာ ခ်လိုက္ၿပီး ကိုယ္ခ်င္းစာ စိတ္ေလးနဲ႔ ဝင္ၾကည့္တဲ့အခါ တကယ္ပဲ စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းတာ ေတြ႔ရပါတယ္၊ ဒီပို႔စ္ေလးကို ဖတ္ၿပီး အမ်ားႀကီးပဲ ျဖန္႔ထြက္ေတြးမိ သြားတယ္ မခ်စ္ၾကည္ေရ.....။

    ReplyDelete
  2. မခ်စ္ေရ..
    လုမၸဏီေက်ာင္းကို သေဘာအရမ္းေကာင္းၿပီး ပရဟိတအလုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးလုပ္တဲ့ ဆရာကိုတာ့ရဲ႕ ဇနီး မမႀကီးရဲ႕ ေက်းဇူးနဲ႔ ေရာက္ဖူးပါတယ္။ လုမၸဏီေက်ာင္းဟာ တကယ့္ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္မွီ ျမန္မာကေလးမ်ားအတြက္ ျမန္မာမွဳက မကင္းလြတ္ေစေအာင္ စီစဥ္ထားတဲ့ ရွားရွားပါးပါး ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းပါ။ ကေလးစာေပေတြကိုလည္း ေစတနာထားၿပီး ေသခ်ာပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ေပးေနတာ အားရစရာပါ..။ အစ္မလင့္ခ္ကို မမႀကီးကို share လိုက္ပါ့မယ္ေနာ္..။

    ReplyDelete
  3. အခုလုိ အရွည္ၾကီး ေရးျပတာ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ က်ေနာ္လည္း ကေလးကို ရိုက္တာမၾကိဳက္လို႔ တူေလးကို ထိန္းခဲ့တုန္းက ကေလးရိုက္တဲ့အမနဲ႔ ခဏခဏ မၾကည္ဘူး :P

    ReplyDelete
  4. မုန္႕ဆီေၾကာ္ကေတာ႔ ေနာက္ႏွစ္အနည္းငယ္မွေၾကာ္မယ္။ အဲဒီစာအုပ္ကိုေတာ႔ ျမန္မာျပည္ျပန္တုန္းက ျပန္ယူလာခဲ႔တယ္။ :)

    ကေလးေတြအေၾကာင္းနဲ႕ပတ္သက္ရင္ စာအုပ္ေလးအုပ္ကိုသေဘာက်တယ္။
    (၁) ရင္ေသြးငယ္တုိ႕ရဲ႕မနက္ျဖန္ (ေမာင္သစ္ဆင္း)
    (၂)ကေလးျပႆနာ(ပါရဂူ)
    (၃)ဘာေၾကာင္႔ ေက်ာင္းတက္ရတာလဲ။ (ကိုတာ)
    (၄)ဉာဏ္မ်ားျခင္း (ကိုတာ)

    ကိုတာေရးတာေတြကို ေစတနာပါလုိ႕ၾကိဳက္တယ္။ ပါဂ်ရိုးစီးတဲ႔စာေရးဆရာဆုိျပီး တစ္ခ်ိဳ႕ကစၾက ေနာက္ၾကေပမယ္႔ သူကေတာ႔ ျပံဳးျပံဳးပဲ။

    ကေလးေတြကို လက္ပိုက္ခိုင္းတာေတာင္ သူ မၾကိဳက္တဲ႔အေၾကာင္းလည္း သေဘာက်တယ္။

    လုမၺနီ ေက်ာင္းကေတာ႔ ေစ်းၾကီးတာကလြဲရင္ က်န္တာေတြကို သေဘာက်ပါတယ္။

    ကိုတာဟာ သင္႔ဘ၀မွာ ေပးစာေရးကတည္းက ဦးေႏွာက္စားတဲ႔စာဖတ္သူျဖစ္ခဲ႔ျပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ သင္႔ဘ၀ကေန စာေပေလာကထဲ၀င္လာျပီး မံုေရြးကို ထူေထာင္ခဲ႔ပါတယ္။ အဖုိးနည္းသက္သာျပီး လူငယ္ေတြဖတ္သင္႔တဲ႔ မိတ္ဆက္စာစဥ္ေတြ အေျမာက္အျမားထုတ္ခဲ႔ပါတယ္။ စံပယ္ျဖဴမဂၢဇင္းကိုလလည္း ျပန္လည္အသက္သြင္းခဲ႔ပါတယ္။

    သူ႕ရဲ႕ အေအာင္ျမင္ဆံုးစာအုပ္ကိေတာ႔ ျဖန္႕ထြက္ေတြးျခင္း (Lateral thinking မိတ္ဆက္)ျဖစ္ပါတယ္။

    ေနာက္ထပ္ ပညာတတ္ေလာကမွာ နည္းနည္းဂယက္ရိုက္ေစခဲ႔တာေတြကေတာ႔ သိပၸံပညာရွင္တစ္ေယာက္ရဲ႕စာသင္ေက်ာင္း၊ ရစ္ခ်က္ဖုိင္းဖိုင္းအေၾကာင္း၊ ကြ်န္ေတာ္သည္ေမ်ာက္ကဆင္းသက္၏။ အေတြးလွည္းဘီး၊ ကိုရင္တာ ႏွစ္ပါးသြား ႏွစ္အုပ္တြဲေတြျဖစ္ပါတယ္။

    ေနာက္ပိုင္းမွာ သစ္ညပ္ဟန္းရဲ႕စာေတြကို ဘာသာျပန္တာေတြလည္းေကာင္းပါတယ္။ ကိုတာ႔အေၾကာင္းေတြလို႕ နည္းနည္း၀င္ပြားမိသြားပါတယ္ မခ်စ္ေရ။

    Regards,
    Zephyr

    ReplyDelete
  5. ရစ္ခ်က္ဖုိင္းမန္း*

    ReplyDelete
  6. What of you know about that guy?
    For starters, he is a son-in-law of Htun Kyi, and the publishing business is run on monies stolen from country and people. (Who dare to say it is otherwise?)
    He himself makes acquaintances with figures like Saya Gyi Paragu and entering writer's sphere.
    Also the publishing is one of the for-show businesses to money laundering vices stated above.
    No personal attack, but he was sent to Singapore on government's expenses while his father-in-law still holds a chair in regime.
    He wrote some articles about leadership in which disgraced the Lady in a veiled way.
    Of his translated stuffs, if one track to the sources like de Bono et al, a lot of things are incorrect or interpreted in twisted ways (remember sources/authors are Liberal-Democrats and so of their ideas).
    So it is no wonder even educated persons can be deceived.
    After all that guy is more or less in the same league with someone like Mg Sue Sann, except he writes in less disgusting way than MSS,and if one really likes to learn /explore things it is suggested that better look for sources, assuming they already live in abroad with easy access to everything. General public inside the country could not be blame for lack of resources or access, but educated ones abroad should know better about who are hypocrites and opportunists.

    ReplyDelete
  7. ဒါေပမဲ့ တစ္ခ်ဳိ႕ ကေလးေတြက ရုိက္ မွရတယ္၊

    ReplyDelete
  8. computer,

    နာမည္ရင္းနဲ႕ေရးရမွာမေၾကာက္ပါနဲ႕ေလ။ ဘယ္သူမွမဖမ္းပါဘူး။ သူဟာ ဘယ္သူ႕သားမက္လဲဆိုတာကို ဖတ္တာမဟုတ္တဲ႔အတြက္ စာဖတ္သူေတြမွာျပႆနာမရိွလွပါဘူး။ သူေရးတာကိုမွားတယ္လို႕ေျပာတာကိုလည္း ဟုတ္ရင္လည္းဟုတ္မယ္လို႕လက္ခံေပးလုိ႕ရႏိုင္ပါေသးတယ္။ ဆရာၾကီးပါရဂူကို သူေလးစားတယ္ဆိုတာကိုေတာ႔ အပိုလုပ္တာလား၊ တကယ္အေလးထားတာလား ဆရာ႔ပါရဂူ႕အသိုင္းအ၀ိုင္းကိုသာေမးၾကည္႕ေစခ်င္ပါတယ္။ ဆရာပါရဂူ ၂၀၀၃ ၀န္က်င္းမွာ အသည္းအသန္ျဖစ္တယ္ဆိုလား သတင္းထြက္တုန္းက အရင္ဆံုးေရာက္တာ ကိုတာတို႕ျဖစ္ပါတယ္။

    က်န္တာေတြကိုေတာ႔အေထြအထူးမေျပာခ်င္ပါဘူး။ ကေလးေတြအေၾကာင္းကိုဖတ္တာျဖစ္တဲ႔အတြက္ ကေလးေတြအတြက္ေကာင္းတာေရးတာကို သေဘာက်ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ေဒါက္တာေက်ာ္စိန္ရဲ႕ အလုပ္ရံုေဆြးေႏြးပြဲကဟာေတြကို ေရးထားတယ္ဆိုတာ တကယ္ဖတ္ရင္သိပါလိမ္႔မယ္။

    ေနာက္ဆံုးတစ္ခုက မံုေရြးကို ေငြေၾကးခ၀ါခ်ဖို႕ဖြင္႔ထားတယ္ဆိုလို႕ အေတာ္ေလးအံ႔ၾသပါတယ္။ မံုေရြးေရာက္ဖူးရင္ အဲဒီကလူေတြနဲ႕တကယ္သိရင္ ေငြေၾကးခြက္ခြက္လန္တာေတြေရာသိမွာပါ။ ေနာက္ျပီး ျမန္မာျပည္မွာ ေငြေၾကးခ၀ါခ်ဖုိ႕အတြက္ေတာ႔ စာေပထုတ္ေ၀ေရးထက္ပိုျပီး အဆင္ေျပတာေတြအမ်ားၾကီးရိွပါေသးတယ္။

    Silta ကို ဖြင္႔တာကမွ Money Laundry Point of view အတြက္ပိုျပီးသပ္ရပ္တဲ႔ အၾကံအစည္ျဖစ္ဦးမယ္။

    စာေရးတဲ႔သူနဲ႕ သူ႕ရဲ႕စာကိုခြဲျခားျပီးဖတ္ၾကည္႕ျပီးေနာက္တစ္ေခါက္ေ၀ဖန္ခ်က္ေရးေစခ်င္ပါေသးတယ္။

    ဟစ္ပိုခရစ္နဲ႕ေအာ႔ပါထူးနစ္ဆိုတာေတြကေတာ႔ ျပင္းလြန္းတယ္ထင္ပါတယ္။

    အခုေရးထားတဲ႔ ကေလးေတြအေၾကာင္းမွာေရာ အျမင္မေတာ္တာမ်ားပါသြားပါသလား ေနာက္တစ္ခါ ကြန္မင္႔ျပန္လာဖတ္တဲ႔အခါ ေရးခဲ႔ေစခ်င္ပါေသးတယ္။

    ခင္မင္စြာျဖင္႔
    Zephyr

    ps. Ma chit kyi aye, အမႊာေလးေမြးရင္ တစ္ေယာက္ျပန္ေရာင္းမယ္ေနာ္။ ၀ယ္မယ္မဟုတ္လား။

    ReplyDelete
  9. ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကိုညီလင္းသစ္၊ ျမေသြး နဲ႔ ကိုေမာင္သန္႔ေရ :)

    ကိုဆိုစီ>> ဟာဗ်ာ၊ အဲဒါ ႐ိုက္က်င့္ ႐ိွသြားလို႔ပါဗ်...

    ကိုZ ေျပာတဲ့ စာအုပ္ ၄အုပ္မွာ ဒီတစ္အုပ္ပဲ ဖတ္ဖူးတယ္။ က်န္ ၃အုပ္ကို ဒီတခါျပန္ရင္ ဝယ္ဖို႔ စာရင္းတို႔ထားလိုက္ၿပီဗ်။ ဟုတ္တယ္၊ ဆရာတာက လက္မပိုက္ဘဲ သဘာဝအတိုင္း လက္ေလး တရမ္းရမ္း႐ိွေစခ်င္တာ။ သေဘာက်တာေတြသာ ေရးရရင္ တစ္အုပ္လံုး ႐ိုက္တင္ရမဲ့ အေပါက္ပဲ ကိုZ ေရ။ ပိုစ့္တအား႐ွည္သြားမစိုးလို႔ မနဲ ဘရိတ္အုပ္လိုက္ရတာ။
    ကိုZ စိတ္ႏိူင္ရင္ ၂ေယာက္လံုးယူမယ္။ ေတာ္ၾကာ အိမ္ကလူနဲ႔ လုခ်ီေနရအံုးမယ္ :))

    ကြန္ျပဴတာ>> အ႐ွည္အ႐ွည္ေတာ့ မေရးေတာ့ဘူးဗ်ာ၊ ကိုZ ကလည္း ျပန္ေျဖေပးထားၿပီးၿပီပဲ။( ေက်းဇူးပါ ကိုZ)
    ဆရာတာ ဘယ္သူဘယ္ဝါဆိုတာထက္ သူ႔စာေတြနဲ႔ သူ႔ရဲ႕လုပ္ရပ္ကိုပဲ ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ ကေလးေတြကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးေနတာကိုက လူသားဆန္လွပါၿပီ။ ဒါေလာက္ပါပဲ...

    ReplyDelete
  10. အစ္မခ်စ္
    ဒီပို႔စ္ကုိ ဖတ္ရတာ ၾကိဳက္တယ္..။

    ReplyDelete
  11. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  12. ႏုနယ္တဲ့ ကေလး အရြယ္ေလးေတြကို တတ္ႏုိင္ရင္ မရိုက္တာ အေကာင္းဆံုး ပါဘဲ။ ဒါေပမယ့္ တခ်ဳိ ့ကေလးေတြက ေတာ္ေတာ္ ဆိုးတယ္။ သူတုိ ့ေၾကာက္ရမဲ့သူ မရွိရင္ မလြယ္ဘူး။ ခုေနာက္ပုိင္း အဲဒီလို ကေလးေတြ မ်ားလာျပီ။ ဒီလို ေက်ာင္းေလးေတြ ျမန္မာျပည္မွာ မ်ားမ်ားရွိဖုိ ့လုိအပ္ပါတယ္။ ဒါမွ ကေလးေတြ လိမၼာ ယဥ္ေက်းလာမွာ...

    ReplyDelete
  13. မႀကီးခ်စ္ေရ
    ကေလးဆိုတာ လံုးဝမရိုက္ဘဲနဲ႕လည္းထားလို႕
    မရေသးဘူးအမ..ရိုက္သင့္တဲ့အခ်ိန္..ရိုက္သင့္တဲ့
    ေနရာဆိုတာလည္းရွိတယ္အမ..
    ကေလးရဲ႕ဆႏၵကိုလြတ္လပ္စြာအေကာင္အထည္
    ေဖာ္ခြင့္ေပးရတာမ်ိဳးလည္းရွိပါတယ္..
    ညီမမွာတူတေယာက္ရွိတယ္..အကိုဝမ္းကြဲကေမြးတာ
    ဒါေပမဲ့အကိုတို႕လင္မယားကကြဲေနေတာ့..ကေလးကို
    အဘြားေတြ..အေဒၚေတြကဘဲၾကည့္ရူ႕ရတာေပါ့
    ညီမတူကအရမ္းဆိုးတယ္..
    တရက္အိမ္သြားလည္ေတာ့ မနက္ပိုင္းမုန္႕ဟင္းခါးဝယ္
    စားေတာ့..သူကနံနံပင္ေတြငွက္ေပ်ာအူေတြကို
    ဝါးျပီးေထြးထုတ္တယ္..ေထြးတဲ့အခါေကာင္းေကာင္း
    မေထြးဘဲ..ဖူးးး ဆိုျပီးေထြးပလိုက္တာ..
    အဲေတာ့ ညီမက သားသား အဲလိုမေထြးရဘူး
    အရမ္းညစ္ပတ္တယ္..သားမဝါးနိုင္လို႕ေထြးရင္
    အမႈိက္ပံုးထဲသြားေထြးရတယ္..လို႕ေျပာလိုက္တာ
    သူ႕ကိုအဲလိုေျပာရမလားဆိုျပီး..စိတ္ေကာက္ျပီးေတာ့
    အိမ္ေရွ႕ကိုဝုန္းဒိုင္းေနေအာင္ေဆာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီး
    နဲ႕ထြက္သြားတာ..အသက္ 5နွစ္ဘဲရွိေသးတဲ့ကေလးေနာ္..ျဖစ္ခ်င္ေတာ့..
    ညီမရဲ႕အဘြားကဘုရားရွိခိုးေနတယ္..
    အဲေတာ့သူ႕ကိုသားအဲလိုမၾကမ္းတမ္းရဘူး..
    ဘြားဘြားႀကီး..ဘုရားရွိခိုးေနတယ္လို႕ေျပာျပတာ..
    ပိုဆိုးသြားတယ္..
    တံခါးေတြအဝတ္ထည့္တဲဲ့ျခင္းေတာင္းေတြ
    ဘာေတြကိုေျခေထာက္နဲ႕
    လိုက္ကန္တာ..သူ႕ကိုအဲလိုမလုပ္နဲ႕လို႕
    ေျပာတဲ့အတြက္ သူကပိုလုပ္မယ္ဆိုတဲ့ သေဘာ..
    အဲလိုအခ်ိန္မွာအဲကေလးကိုမရိုက္သင့္ဘူးလား..အမ
    ရိုက္ျပီးဆံုးမသင့္တဲ့ကေလးေတြလည္းရွိပါတယ္

    အေကာင္းဆံုးကေတာ့ ကေလးဆိုတာမရိုက္ဘဲနဲ႕
    သူတို႕နားလည္ေအာင္ေျပာျပနိုင္ရင္ေတာ့
    အေကာင္းဆံုးေပါ့အမရယ္..

    ReplyDelete
  14. The act of defending someone is an admirable feat even the case is not really sound. It is duly noted with full credits.

    The person in the question is politically incorrect both in a way of factually and figuratively speaking.

    Do you think it is justified or even acceptable to praise about it while the whole business is build upon stolen properties from the state and people. Then by merely producing half-baked translations of popular science books and all that just for the sake of the so called betterment to people?
    If you are, in anyway and means, associated with these people and clans, then I rest my case.

    And you did not openly acknowledge these facts while they hold true.

    Where those capital and monies comes from to do such and such less than or marginally profitable businesses? Publishing? Private school? Some more?

    Such practices are more dangerous than obvious businessman like tay za because they look perfectly fine on the surface but in the long run equally damaging because it is also propagating doctrine in subtle and less obtrusive ways. And not to mention being targeted to more educated audiences.

    The fact that (ex) regime supreme council member's son-in-law explaining or preaching about Liberal-Democrat ideologies to the poor public? Could be very good joke of irony to say the least. May be Toffler or Friedman will have a good laugh. Told you so, it is really flat.

    Why are you abroad if you are not associated with any of them, may I ask? Answer is obvious that because of these thugs and thieves. Otherwise you will write your blog in Yangon home and I reply from, say Taunggyi, and while both parties being on fibre lines.

    Of authors on a personal note,Kyaw Win deserves most credit to the bunch, he paid his dues and done his homework, had real involvement in movements nonetheless so he really knows his stuffs and not being pretentious with less patronizing style and tone anyway. But it is rather irrelevant here though is related.

    If you like the idea of shaping children's future, why you not ever say a good word on those purely good-will schools that are being forced to shut down. I rather want to see on your very blog openly discussing and praising the right thing. They do not have air-conditioned class rooms or even basic amenities, rather in extremely dire state but well tested to withstand time and history.

    The one you talked about is only for 'yay por cee' class, if not all.

    It is also important to look at someone not only what they do, but also where they come from and to whom they associated with, honestly say I.

    Now I truly rest my case.

    Regards.

    ReplyDelete
  15. ကြန္ျပဴတာ>> ေကာ္မန္႔ အ႐ွည္ႀကီး ေျခေျချမစ္ျမစ္ ေရးျပတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

    ကြၽန္မဘက္က အယူအဆေလး ေျပာျပပါရေစ။
    လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရာဇဝင္ကို တူးဆြၿပီး နာက်င္ၾကစတမ္းဆိုရင္ ဟိုး ပုဂံေခတ္ကေန ခုထိ နာက်င္စရာေတြ ႐ိွေနမွာပါ။
    ကြၽန္မကေတာ့ အႏုပညာ႐ွင္ေတြကို သူတို႔ရဲ႕ ကုန္ထြက္နဲ႔ပဲ တိုင္းတာခ်င္ပါတယ္။
    ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ေလာကမွာ လူေကာင္း လူဆိုးရယ္လို႔ ၂မ်ိဳးပဲ႐ိွၿပီး အဲဒီ ၂မ်ိဳးဟာ ေခါင္းနဲ႔ပန္းလို ကပ္လ်က္ပါ။ လူေတြဟာ အျမဲ မေကာင္းႏိူင္သလို အျမဲတမ္းပဲလည္း ဆိုးမေနႏိူင္ၾကပါဘူး။
    အဲဒါေၾကာင့္ လူေတြကို လူေကာင္းလူဆိုးရယ္လို႔ ေလဘယ္လ္ မတပ္ဘဲ တေျပးညီပဲ ျမင္ပါတယ္။ လက္႐ိွ အေနအထားကိုပဲ ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ပါတယ္။
    (စကားမစပ္ ကြၽန္မနဲ႔ ဆရာတာ အမ်ိဳးမေတာ္ဘူး႐ွင့္၊ အဲလိုပဲ ကြၽန္မတို႔ အသိုင္းအဝိုင္းမွာ စစ္နဲ႔တူတာဆိုလို႔ ေရစစ္ေတာင္ မ႐ိွပါဘူး ကြန္ျပဴတာေရ...)

    ဒီေက်ာင္းေလးတခုထဲကို ကြၽန္မ ေျပာေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္မ မသိတဲ့ ဒီလို ေက်ာင္းေလးေတြ ႐ိွေကာင္း ႐ိွမွာပါလို႔ ကြၽန္မ ေရးထားပါတယ္။
    ဒီပိုစ့္မွာ ကြၽန္မ ေျပာခ်င္ခဲ့တာက စံနစ္ပါ။ စည္းကမ္း႐ိွေသာ၊ သိပၸံနည္းက်ေသာ၊ လက္ေတြ႔က်ေသာ ပ်ိဳးေထာင္မႈပါ။
    ဒါေလးေတြကို တျခားေသာေက်ာင္း၊ တျခားေသာ ဆရာ မိဘေတြ သတိျပဳေစခ်င္လို႔ ေရးခဲ့တာပါ။
    စာေရးသူကို ျဖစ္ေစ၊ ေက်ာင္းကေလးကို ျဖစ္ေစ ေကာင္းတာေတြအတြက္ေတာ့ ခ်ီးက်ဴးရမွာပါ။
    ေကာင္းတဲ့အရာမွန္သမွ်ကို ကိုယ္နဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ဆီကေတာင္ ယူသင့္ရင္ ယူရမွာပါပဲ
    ကိုယ္ သူ႔ကို လက္မခံႏိူင္တာနဲ႔ပဲ သူဘာလုပ္လုပ္ အေကာင္းမျမင္ႏိူင္တာမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူး မဟုတ္လား...


    ကြၽန္မ အျမင္သက္သက္ပါ။
    ခင္မင္စြာျဖင့္
    ခ်စ္ၾကည္ေအး

    ReplyDelete
  16. ညီမမွာလည္း တူကေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္
    ကေလးက ခ်စ္ဖို႕ေတာ႕ေကာင္းတယ္
    ဆိုးတဲ႔အခါလည္းဆိုးတယ္
    ဒါေၾကာင္႔ တခါတခါ စိတ္မရွည္ရင္ ရိုက္မိေရာ ဒါေပမဲ႔ကေလးကို သူမ်ားရိုက္ျပန္ရင္လည္း မၾကိဳက္ဘူး။ မရိုက္ဘဲနဲ႔ အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပလို႕ နားလည္ႏိုင္မဲ႔နည္းလမ္းကေတာ႕ အေကာင္းဆံုးဘဲထင္ပါတယ္ေနာ္

    ReplyDelete
  17. း) အစ္မအျမင္ေတြကုိ အတင္းလုိက္တူတာေတာ႔ဟုတ္ဖူး
    ႀကိဳက္တယ္ ကေလးေတြအတြက္လူသားဆန္ဆန္အလုပ္ေကၽြးျပဳေနသူတုိင္းကုိ ေက်းဇူးတင္တယ္ ေလးစားတယ္


    ေမာင္ဘႀကိဳင္
    blog does not allow anonymous comments.ဆုိတာနဲ႔ ေမာင္ဘႀကိဳင္အခက္ေတြ႕ၿပီ ဒါေပမယ္႔ ဘုရားတၿပီးအေကာင္႔ဖြင္႔မန္႔လိုက္တယ္ အဳံဖြဟဲ႔ တက္စမ္းးးးးးးး

    ReplyDelete
  18. ဟိဟိ ေတြ႕လား တက္သြားၿပီ

    ေမာင္ဘႀကိဳင္

    ReplyDelete
  19. ေမြးလာရင္ဘယ္လိုပံုစံနဲ႕ေနေပးႏိုင္မလဲ
    ခုထဲကစဥ္းစားရေတာ႕မယ္ မမခ်စ္ေရ .း)

    ReplyDelete
  20. သားသမီး ေတြကို စနစ္တက် ျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္ၿပီး ထိန္းေက်ာင္း ဖို႕ အေရးႀကီးတယ္ ဆိုတာ နားလည္ပါ တယ္။ တခါတေလ ေတာ့ လည္း အစြမ္းကုန္လႊတ္ေပး ထား လိုက္တယ္။ဒါေပမယ့္ တခါတေလ ရိုက္ခ်င္စရာ (စိန္ေခၚတဲ့ ပုံစံ ညစ္က်ယ္က်ယ္ ေလးေတြခင္ဗ်)။ ဆံပင္ ေတာင္ ၁ လက္မထက္ ပိုမထား ႏိုင္တာ ၾကာေပါ့။

    ReplyDelete
  21. ကေလးေတြကို စနစ္တက် ဘယ္လိုျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ရမယ္ဆိုတာကို စာအုပ္အညႊန္းေလးနဲ႔ အတူ စနစ္တက် တင္ျပသြားလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အစ္မခ်စ္ေရ။ ဆရာမျဖစ္ခ်င္ျပီး ကေလးခ်စ္တတ္သူအတြက္ေတာ့ ေလ့လာမွတ္သားစရာ ၊ စဥ္းစားစရာေတြရသြားပါတယ္။

    ခင္တဲ့
    ေမသိမ့္

    ReplyDelete
  22. မမေရ.. မေရာက္တာၾကာျပီ။ ဟိုဒင္း လူတုတ္ေကြး မိလိုက္၊ နက္ တုတ္ေကြး မိလိုက္ ျဖစ္ျဖစ္ေနတာနဲ႔ (^^)"..။

    အခုလို ကေလးမိဘေတြ၊ မူၾကိဳ/မူလတန္း ေက်ာင္းဆရာေတြအတြက္ ေဆာင္ထားရင္ အက်ိဳးရွိမယ့္ စာအုပ္ေလးေတြကို မိတ္ဆက္ေပးတာေတြလို႔ တကယ့္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

    Howard Gardner ရဲ့ Multiple Intelligences ကို ဆရာက ထည့္သြင္း မိတ္ဆက္ ေပးထားတာ ေတြ႔ရလို႔လည္း ၀မ္းသာမိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ လူတိုင္းသိသင့္တယ္လို႔ ထင္လို႔ပါ။

    မမခ်စ္ကို. ေက်းဇူး အထူး တင္ပါတယ္။

    ReplyDelete
  23. ကေလးေတြကို ႐ိုက္တာကို ဦးေႏွာက္အသိ( စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ၊ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာကို ထိခိုက္ေစလို႔၊ ဘာလို႔ ညာလို႔) ေၾကာင့္ ဆန္႔က်င္ခဲ့တာမဟုတ္ပဲ ႏွလုံးသားအသိနဲ႔ ကေလးေတြ႐ိုက္ခံရတာ ျမင္တိုင္းနာက်င္တတ္တာ ေၾကာင့္ ဆန္႔က်င္မိခဲ့တာအစ္မရ။ ကေလးခ်စ္တတ္သူလည္း မဟုတ္ပါပဲနဲ႔ ကေလးေတြ႐ိုက္ခံရရင္ ကိုယ္နဲ႔လည္းဘာမွ မဆိုင္ပါပဲနဲ႔ အလကားေနရင္ ၀မ္းနည္းတာလိုလို၊ စိတ္မေကာင္းတာလိုလို၊ ႐ိုက္ေနတဲ့ မိဘကိုပဲ အျပစ္တင္ခ်င္သလိုလို ျဖစ္လာမိျပန္တယ္။ မိဘေတြဘက္ကိုလည္း စာနာပါတယ္။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ေတာင္ မနည္း႐ုန္းကန္ေနရတဲ့ မိဘေတြမွာဆို ကေလးက ကက်ဳိးကေၾကာင္ လုပ္လာရင္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားရတာေတြ အကုန္လုံးက ကေလးအေပၚပုံက်သြားတာမ်ဳိးေတြေပါ့။ ဆရာကိုတာရဲ႕ စာေတြကိုေတာ့ ၾကိဳက္တယ္။ သူပါပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေနေပါ့။ စာအုပ္ဖတ္ရင္ တစ္ခါတေလ စာေရးဆရာဘယ္သူဘယ္၀ါေတာင္ သတိထားမိခ်င္မွ ထားမိတာ။ အထုပၸတၱိအက်ဥ္းေတြ ဘာေတြပါလာရင္လည္း ေက်ာ္ဖတ္တာပဲ မ်ားတယ္။ အစ္မေျပာတာေလး သေဘာက်တယ္။ အႏုပညာ႐ွင္ရဲ႕တန္ဖိုးကို သူ႔ရဲ႕အႏုပညာနဲ႔ပဲ သတ္မွတ္တိုင္းတာသင့္တယ္။

    ReplyDelete
  24. မိန္းမေတာင္မရေသးေပမယ့္.. (ယူဖို႔ေတာ့ ၁၀ ႏွစ္စီမံကိန္းဆြဲထားပါတယ္) ကေလးမ႐ိုက္ဖို႔ေတာ့ လုံး၀ဆုံးျဖတ္ထားတယ္အစ္မေရ... :)))

    ReplyDelete

ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထင္ျမင္ခံစားရသလိုသာ ေရးခဲ့ပါရွင္

ကိုုယ္ ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ

ႏွင္းေတြ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္

ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...