Monday, July 18, 2011

ရာဇဝင္ထဲမွာ "---------------" ကို ထားရစ္ခဲ့...

မီးရထားသံလမ္းတစ္ခုကို ကြၽန္မ ဓါတ္ပံု သြား႐ိုက္ခဲ့တယ္။ မီးရထားသံလမ္းမ်ား ဘာဆန္းလို႔လဲ ေမးစရာ႐ိွတာေပါ့။ ကြၽန္မ အခု ေျပာျပမယ္။ အဲဒီ မီးရထားသံလမ္းရဲ႕ ရာဇဝင္ကို....။

အဲဒီရထားလမ္းနဲ႔ပတ္သက္လို႔ စကၤာပူ-မေလး႐ွားအၾကား 
(ဘဘလီကြမ္းယူ လက္ထက္) ၁၉၉၀ကေနစၿပီး ညိႇႏိႉင္းမႈေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ လုပ္ခဲ့လိုက္ၾကတာ ဘဘလီသား ဦးဦးလီ (လီ႐ွန္းလံု) လက္ထက္က်မွပဲ အဆင္တေျပ ညိႇႏိႉင္းႏိူင္ခဲ့ေတာ့တယ္။ အတိအက်ဆိုရရင္ ၂၀၁၁ ေမလ ၂၄ရက္ေန႔က သေဘာတူ ညိႇႏိႈင္းၿပီးဆံုးသြားခဲ့ၿပီး၊ Tanjong Pagar-တန္ဂြၽန္ပါဂါမီးရထားဘူတာ႐ံုမွာ အခုလို ေၾကာ္ျငာကပ္ခဲ့ပါတယ္။ 



Tanjong Pagar-တန္ဂြၽန္ပါဂါမီးရထားဘူတာကို ၁၉၃၂-ေမလ ၃ရက္ေန႔က်မွ ဖြင့္ခဲ့တာဆိုေတာ့ အဲဒီမတိုင္ခင္က ရထားစီးခရီးသည္ေတြဟာ Woodlands-သစ္ေတာေျမမွာ ဆင္းၿပီး Johor-ဂ်ိဳဟိုးကို ဖယ္ရီနဲ႔ ဆက္သြားခဲ့ၾကရတာပါ။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ မေလး႐ွား-စကၤာပူ မခြဲၾကေသးတာမို႔ လူဝင္မႉႀကီးၾကပ္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ျပႆနာေတြ မ႐ိွခဲ့ေပမဲ့ ၁၉၆၅-ဩဂတ္စ္မွာ စကၤာပူက မေလး႐ွားကေန ခဲြထြက္တဲ့အခါ စကၤာပူပိုင္နယ္ေျမထဲ ေရာက္ေနတဲ့ မေလး႐ွားပိုင္ မီးရထားလမ္းနဲ႔ ဘူတာ႐ံုေတြ ေနရာေျပာင္းေ႐ႊ႕ေရးအတြက္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ညိႇႏိႈင္းမႈေတြ လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

မေလး႐ွားနဲ႔ စကၤာပူအၾကား ၁၉၉၀က ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ သေဘာတူညီခ်က္အရ Tanjong Pagar-တန္ဂြၽန္ပါဂါမီးရထားဘူတာကို Bukit Timah-ဘူကစ္တီးမားကို ေ႐ႊ႕ေပးဖို႔နဲ႔ ေ႐ႊ႕ၿပီးတဲ့အခါ အဲဒီေနရာမွာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း အက်ိဳးတူ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ၾကဖို႔ မေလး႐ွားဘက္က သေဘာတူခဲ့ပါတယ္။ အျပန္အလွန္အေနနဲ႔ စကၤာပူဘက္ကလည္း Tanjong Pagar-တန္ဂြၽန္ပါဂါ မီးရထားဘူတာေနရာမွာ ပ႐ိုက္ဗိတ္လီမိတက္ကုမၸဏီတစ္ခု တည္ေဆာက္ၿပီး မေလး႐ွား ၆၀% ၊ စကၤာပူ ၄၀%အတိုင္း အက်ိဳးအျမတ္ ခြဲေဝၾကဖို႔ သေဘာတူခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီမွာ ဘယ္လိုျဖစ္ၾကတယ္ မေျပာတတ္ပါဘူး။ နားလည္မႈေတြ လဲြၾကၿပီး စကၤာပူက သေဘာတူညီမႈကို ခ်က္ခ်င္းအေကာင္အထည္ေဖာ္လိုၿပီး မေလး႐ွားဘက္ကေတာ့ ဘူတာေ႐ႊ႕ေျပာင္းဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ က်ၿပီးမွ ျဖစ္မယ္လို႔ ဆိုခဲ့ၾကရင္းကေန ညိႇမရျဖစ္ခဲ့လိုက္ၾကတာ...ခုလက္႐ိွ ၂၀၁၁ က်မွ အၿပီးသတ္ၾကပါေတာ့တယ္။ မူလက ဘူတာ႐ံု ေ႐ႊ႕ဖို႔လ်ာထားတဲ့ Bukit Timah-ဘူကစ္တီးမားကို မဟုတ္ဘဲ Woodlands-သစ္ေတာေျမအထိ ေ႐ႊ႕ေပးဖို႔
မေလး႐ွားဘက္က သေဘာတူခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ တျခား အျပန္အလွန္ သေဘာတူညီခ်က္ေတြ၊ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ေရး  ေ႐ွ႕လုပ္ငန္းစဥ္ေတြလည္း ညိႇႏိႈင္းခဲ့ၾကပါေသးတယ္။



Bukit Timah-ဘူကစ္တီးမား ဘူတာ႐ံုကေလး



တန္ဂြၽန္ဘာဂါဘူတာကေန ရထားပို႔ေဆာင္ဆက္သြယ္ေရးကို ျပဳလုပ္ေတာ့မွာ မဟုတ္ေပမဲ့ ပင္မဘူတာ႐ံု အေဆာက္အဦးကိုေတာ့ National Monument of Singapore အျဖစ္သတ္မွတ္ၿပီး ဆက္လက္ထား႐ိွဖို႔ ႏွစ္ႏိူင္ငံ သေဘာတူညီမႈေတြရခဲ့တဲ့ ဧၿပီလ ၉ရက္ေန႔က ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ တကယ္လည္း ထားသင့္ပါတယ္။ ၾကည့္ပါဦး ဘယ္ေလာက္ ထုနဲ႔ထည္နဲ႔ ေဆာက္ထားတဲ့ ေ႐ွးလက္ရာ အေဆာက္အဦးႀကီးလဲ ဆိုတာ...။








မေလး႐ွားႏိူင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရအၿပီး
(၁၉၆၂ခုႏွစ္)မွာ အဲဒီ လွပထည္ဝါတဲ့ ၿဗိတိသွ်လက္ရာ ဘူတာ႐ံုအေဆာက္အဦးႀကီးကို Keretapi Tanah Melayu (KTM) သို႔မဟုတ္ Malayan Railways Limited လို႔ နာမည္တပ္ခဲ့ၿပီး ျမန္မာလိုေတာ့  "မေလး႐ွား မီးရထားပို႔ေဆာင္ဆက္သြယ္ေရး" ေပါ့ေလ။ ဟိုးအရင္ ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီေခတ္ရဲ႕ ကာလမ်ားဆီတုန္းကေတာ့ FMSR-Federated Malay States Railways လို႔ ေခၚခဲ့ပါသတဲ့။ အဲဒါႀကီးကို French construction firm တစ္ခုျဖစ္တဲ့ Brossard and Mopin Ltd က ဖို႔ေျမ (Reclaimed Land) ေပၚမွာ ေဆာက္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၃၂ ခုႏွစ္ ေမလ ၂ရက္ေန႔မွာ တရားဝင္ ဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့တာပါ။

F M S R လို႔ အတိုေကာက္ ေရးထိုးထားတဲ့ စာလံုးတစ္ခုခ်င္းစီရဲ႕ ေအာက္ေျခမွာေတာ့ အီတလီႏိူင္ငံသား Rudolfo Nolli ရဲ႕ လက္ရာ အျဖဴေရာင္ ေက်ာက္႐ုပ္တုႀကီး ၄ခုကို ေတြ႔ႏိူင္ပါတယ္။ အဲဒီ ေက်ာက္႐ုပ္တုႀကီး ၄ခုဟာ စကၤာပူ-မေလး႐ွား ႏွစ္ႏိူင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရး ေဒါက္တိုင္ႀကီး ၄ခုျဖစ္တဲ့ စိုက္ပ်ိဳးေရး၊ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရး၊ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးနဲ႔ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈလုပ္ငန္းေတြကို ကိုယ္စားျပဳတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။




ဘူတာ႐ံုအတြင္းဘက္ နံရံေပၚက ေဆးေရးပန္းခ်ီကားေတြ...


ခုေတာ့ ဒီသံလမ္းေတြကို ဖ်က္ပစ္ေတာ့မွာပါ။ ႏွစ္ေပါင္း  ၇၉ႏွစ္ (၁၉၃၂-၂၀၁၁) သက္တမ္း႐ိွခဲ့တဲ့ မီးရထားလမ္းတစ္ခုအေပၚ လူေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၿငိတြယ္မႈေတြ ႐ိွခဲ့ၾကပါလိမ့္မလဲ။ ကြၽန္မ ေတြးၾကည့္မိပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးရထားကိုေတာ့ ဇြန္လ ၃၀ရက္ေန႔ ည ၁၁ နာရီမွာ ဂ်ိဳဟိုးနယ္ရဲ႕ စူလတန္ Ibrahim Iskandarကိုယ္တိုင္ ေမာင္းႏွင္ ထြက္ခြာသြားခဲ့ၿပီး၊ နာရီပိုင္းအၾကာ ဂ်ဴလိုင္ ၁ရက္ေန႔အကူးမွာ တရားဝင္ ပိတ္ေၾကာင္း ေၾကျငာခဲ့ပါတယ္။ ရထားအသြားအလာ မ႐ိွေတာ့ၿပီျဖစ္တဲ့ အဲဒီ သံလမ္းေပၚမွာ အမွတ္တရ  လမ္းေလွ်ာက္ၾက၊ ဓါတ္ပံု႐ိုက္ႏိူင္ၾကဖို႔ ျပည္သူလူထုကို ႏွစ္ပတ္တိတိ ခြင့္ျပဳ ဖြင့္လွစ္ေပးထားခဲ့ပါေသးတယ္။ 









သံလမ္းေဘးက ပန္းခ်ီေက်ာ္ေတြရဲ႕ နံရံေဆးေရး လက္ရာ...






ကြန္ကရစ္ ဇလီဖားတံုးေပၚက KTM အမွတ္အသား...















ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ စကားအျဖစ္ပဲ ေျပာျပႏိူင္ေတာ့မဲ့၊ မွတ္တမ္းတင္ ဓါတ္ပံုေတြကေန တစ္ဆင့္ပဲ ၾကည့္႐ႈႏိူင္ေတာ့မဲ့ အဲဒီ မီးရထားသံလမ္းေပၚ အမွတ္တရ သြားေရာက္ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾကသူေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ကင္မရာႀကီးေသး ကိုယ္စီနဲ႔ ေပါ့။ တကယ့္ အမွတ္တရတစ္ခုပါပဲ။ 

ခုေတာ့ တကယ္ပဲ ရာဇဝင္ထဲမွာ "မီးရထားသံလမ္း"ကို ထားရစ္ခဲ့ၾကရပါၿပီ.....




 


Ref. and Photos Credit:http://en.wikipedia.org/wiki/Tanjong_Pagar_railway_station
http://infopedia.nl.sg/articles/SIP_954_2005-01-10.html
ပံုတစ္ခ်ိဳ႕ :ညီမျဖဴေမ နဲ႔ ကိုယ္တိုင္


ကြၽန္မနဲ႔အတူ ဓါတ္ပံု႐ိုက္ သြားခဲ့ၾကတဲ့ ညီမေလး ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ေမာင္ေလး တစ္ေယာက္ကိုလည္း ေက်းဇူး အမ်ားႀကီး တင္ပါတယ္...:)

16 comments:

  1. မအားတာနဲ ့မသြားျဖစ္လုိက္ဘူး အဲဒီ ဘူတာရံုက meatball soto သြားစားေနၾက။ အဲဒီအန္တီၾကီးလြမ္းထွာ။

    ReplyDelete
  2. ဇလီဖားတံုးဆုိတာကို ငယ္ငယ္က သိပ္သေဘာမေပါက္ခ့ဲဘူး။ ႏြားဖားႀကိဳးလုိမ်ိဳး ဇလီဆုိတ့ဲ အေကာင္မွာ ထုိးတ့ဲ ဇလီဖားႀကိဳးေတြန႔ဲ တုပ္ထားတ့ဲ အတံုး ထင္ေနခ့ဲတာ။ ေနာက္ အတန္းႀကီးလာေတာ့ ဇလီဖားတုံးဆုိတာကို စာအုပ္ေတြထဲ ျမင္ဖူးလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ဘာလုိ႔ အဲလုိေခၚမွန္း ဂဃနဏ သိေသးတာ မဟုတ္ဘူး။ ဆယ္တန္းေလာက္ေရာက္ေတာ့မွ အျပင္စာေတြ အေသဖတ္မိမွ အဂၤလိပ္လို (Sleeper) ကို ဇလီဖားလုိ႔ ေခၚမွန္း သိေတာ့တယ္။

    ReplyDelete
  3. ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္)Mon Jul 18, 06:56:00 PM GMT+8

    ကိုယ္နဲ႔အေ၀းၾကီးကေန လွမ္းျပီးစိတ္မေကာင္းေတြ ျဖစ္ေနမိတယ္ း)
    ဟိီး ဘာမွလည္းမဆုိင္ဘဲနဲ႔ေလ
    ေရွးေခတ္ပစၥည္းေတြကို ႏွေျမာတဲ႔စိတ္နဲ႔ဘဲ ျဖစ္မွာပါ။
    အစ္မပံုထဲက ရထားလမ္းေတြမ်ား ျမန္မာျပည္က ခေနာ္ခနဲ႔ ဇလီဖားတံုးေတြနဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ဘူး ေကာင္းလိုက္တာ
    ျမစ္ၾကီးနား မႏၱေလးလမ္းမ်ားဆို ရထားခုန္လြန္းလို႔ ေခါင္းေပၚပစၥည္း ခနခနျပဳတ္က်တတ္တယ္
    အဲေလာက္ေကာင္းတဲ႔ ရထားသံလမ္းေတြ ရွိလို႕ေလ။

    ReplyDelete
  4. ဟဲဟဲ အဲမီးရထားနဲ႕ပတ္သက္လို႕ tanjong pagar ဘူတာ႐ံုကစားစရာေတြေကာင္းတာဘဲတိတယ္
    ညဘက္ ဆိုင္ကယ္ေရွာက္စီးပီးရင္ supper ဝင္စားလို႕လဖက္ေရေသာက္လို႕ေကာင္းတယ္
    ramly burger ရတယ္

    ReplyDelete
  5. ဟာ၊ မလုိက္ျဖစ္လိုက္ဘူး.. နာတယ္ကြာ..

    စေနေန႔တုန္းကလည္း သြားဖို႔ေခၚတဲ့သူရွိတယ္၊ မသြားျဖစ္ျပန္ဘူး..

    နာတယ္ကြာ..

    ReplyDelete
  6. မအားတာနဲ႔ အိမ္မလည္ျဖစ္တာ ၾကာသြားတယ္ အမေရ။ မီးရထားဘူတာရံုႀကီးက ေကာင္းလိုက္တာ။ အဲဒါႀကီးမဖ်က္တာဘဲ ေက်းဇူးတင္ရမယ္ထင္တယ္ေနာ္။ အဲဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့ မီးရထားလမ္းကိုေတာ့ ဖ်က္ၿပီး ေရႊျပည္ႀကီးကို ေရႊ႕လို႔ရရင္ေကာင္းမွာလို႔စဥ္းစား မိေနတယ္။ ကိုယ္နဲ႔ဘာမွ မဆိုင္ဘဲနဲ႔ မခ်စ္ေရးထားတဲ့စာနဲ႔ ဓါတ္ပံုေတြၾကည့္ၿပီး လြမ္းသလိုေတာင္ ျဖစ္သြားတယ္။ ႏွေျမာစရာႀကီးေနာ္။

    ReplyDelete
  7. ေမာင္ေဝးTue Jul 19, 09:46:00 AM GMT+8

    တို႔မ်ားရဲ႕ ေရႊျပည္လို႔ေခၚတဲ့အရပ္မွာရိွတဲ့ မီးရထားသံလမ္းေပၚ ေလွ်ာက္သြားရင္ အီအီးေတြက ဟိုတပံု သည္တပံုနဲ႔ ဓာတ္ပံု႐ိုက္လို႔ေကာင္းမွာမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ ရထားတဲြေပၚက အိမ္သာေတြဆိုတာက ၾကမ္းျပင္မွာအေပါက္တေပါက္ ေဖာက္ထားတဲ့အခန္းကိုးဗ်၊ ကြာတာေပါ့ဗ်ာ။

    ReplyDelete
  8. စြဲေဆာင္မႈရွိတဲ့ မွတ္တမ္းဓာတ္ပံုေတြလို႔ ခံစားမိတယ္ ခ်စ္ၾကည္ေရ...

    ReplyDelete
  9. စိတ္၀င္စားစရာ သမိုင္း၀င္ မွတ္တမ္း ေပါ့ အစ္မခ်စ္။

    ReplyDelete
  10. သမုိင္းဝင္ေတာ့မယ့္ ဓါတ္ပုံေတြပဲ မမေရ။ အေဟာင္းေပမယ့္လည္း ေကာင္းေနဆဲပဲေနာ္ း)

    ReplyDelete
  11. မနက္ေစာေစာ သုိ.မဟုတ္ ညေနပုိင္း Jogging လုပ္ရင္း ရထားအေဟာင္းၾကီးျဖတ္သြား ျဖတ္လာကုိ ၾကံဳေနၾက၊ ခုေတာ့ လြမ္းစရာၾကီး၊


    ေမာင္ဇီ

    ReplyDelete
  12. မေခ်ာ ေၿပာသလို

    ကိုယ္နဲ့မဆိုင္ပဲ .. လွမ္းၿပီးနွေမ်ာေနမိတယ္

    မခ်စ္ေရ လာခ်င္တယ္ ဟင့္


    ၾကည္ၾကည္

    ReplyDelete
  13. မမေရ….
    တကယ္ကို ဗဟုသုတရတဲ႕ မသိေသးတာေတြ စံုစံုလင္လင္သိရတဲ႕ အရမ္းေကာင္းတဲ႕ သမိုင္းမွတ္တမ္းတင္ post ေလးပါ…မမ
    PDF လုပ္ပီးသိမ္းထားပါ႔မယ္…
    အသက္ေတြၾကီးလာလို႕ ဖြားေလးျဖစ္ပီး ေျမးေလးေတြ ျပန္ေျပာျပတဲ႕ အခါ ညမကိုယ္လဲ သတိရေနာ္…
    အတူသြားဖို႕ေခၚတဲ႔အတြက္ရယ္ ေန႔လည္စာေကြ်းတဲ႕တြက္ရယ္ ေက်းဇူးပါလို႕….
    Post အသစ္တင္ရင္ fb မွာလဲ update လုပ္ေပးပါလားမ ( ဒါက ေတာင္းဆိုခ်က္ :P)
    <3 u
    ခ်စ္႕ ညီမ ျဖဴေမ

    (ကိုယ္ပိုင္စက္ sf သြင္းဖို႕ ေပးထားရလို႕ ခုမွမန္႔ရေတာ႔တယ္)

    ReplyDelete
  14. Great blog, how about links exchanging? Please contact me asap, Thanks.

    ReplyDelete
  15. ရာဇဝင္ ထဲမွာ ထားခဲ႔ ဆိုလို႕ လန္႕သြားတာဘဲ ... ဒီမွာေတာ႔ ရာဇဝင္ ထဲမွာ ထားရစ္တာေတြ အမ်ားႀကီး ဆိုေတာ႔ အင္း ရုိးသြားၿပီ ေျပာရမွာဘဲ ထားတာမွ အေပ်ာက္ကိုရွင္းသြားတယ္ေလ

    ေရႊစင္ဦး

    ReplyDelete
  16. မဆံုႏိုင္တဲ့ မ်ဥ္းျပိဳင္ေတြ...
    အခုေလာက္ဆို ေအးခ်မ္းတဲ့ ေနရာတခုခုမွာ သြားဆံုေနၾကေရာေပါ့...

    ReplyDelete

ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထင္ျမင္ခံစားရသလိုသာ ေရးခဲ့ပါရွင္

ကိုုယ္ ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ

ႏွင္းေတြ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္

ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...