Saturday, May 21, 2011

စစ္ကိုင္းခရီး အဆက္

ကြၽန္မရဲ႕အက်င့္ကိုက ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ရယ္...။ ဟိုဟာလည္း တပိုင္း၊ ဒီဟာလည္း တစနဲ႔ ထားခဲ့တတ္တဲ့ အက်င့္။ ေမ့ကုန္ၾကၿပီ ထင္ပါရဲ႕ ကြၽန္မေရးလက္စ ႐ြာျပန္ခရီးစဥ္ကေလး အေၾကာင္း...။ ကဲ ျပန္စၾကပါစိုရဲ႕႔... စစ္ကိုင္းကို ျပန္သြားၾကရေအာင္ပါ။ မနက္ပိုင္းတုန္းက စစ္ကိုင္း မ်က္မျမင္ကေလးမ်ားေက်ာင္းကို သြားခဲ့ၾကတယ္ေလ။ ေန႔လည္မေတာ့ ကြၽန္မတို႔အားလံုး ဆာေလာင္ေနခဲ့ၾကၿပီ။ ကားသမားနဲ႔ ကြၽန္မ အကိုေတာ္ရဲ႕ ရီေကာ္မန္ေဒး႐ွင္းျဖစ္တဲ့ "သိတ္စားေကာင္းတယ္" ဆိုတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္တဆိုင္ကို လွည့္႐ွာၾကတယ္။ ဒီနားမွာပဲ  ဒီနားမွာပဲ ဆိုေပမဲ့ လည္ထြက္ေနၿပီး ဆိုင္က ႐ွာမေတြ႔ႏိူင္ဘူး။ ေတြ႔ေတာ့လည္း ဆိုင္က ပိတ္ထားျပန္ေရာ။ မတတ္ႏိူင္ေတာ့ဘူး ေနာက္ဆံုး "မဆိုးပါဘူး စားေပ်ာ္ပါတယ္" ဆိုတဲ့ ဆိုင္တဆိုင္ကိုပဲ ဦးတည္ခဲ့ၾကေတာ့တယ္။  


ဆိုင္နာမည္က သူဇာတဲ့။ ေအးေဆးပဲ စားမဲ့သူလာမွ ထ ခ်က္တဲ့ဆိုင္...။ အ႐ြက္ေတြေတာင္ အခင္းထဲက ခုခူး ခုေၾကာ္တယ္ ထင္ရတယ္။ လတ္ဆတ္တာေပါ့။ အနည္းငယ္ ေစာင့္ရေပမဲ့ ဗိုက္ဆာေနၾကတာမို႔ တကမာၻေလာက္ၾကာတယ္ ထင္ခဲ့ၾကတာ။ စားမဲ့လူ မ်ားတာနဲ႔ ဟင္းတမ်ိဳးကို ၂ပြဲစီမွာၾကတယ္။ ဟင္းပဲြေတြ ေရာက္လာမွ မ်က္လံုးျပဴးၾကရတာ။ တပြဲ တပဲြကို နဲတာ မဟုတ္ဘူး။ အရမ္းဆာေနၾကေပမဲ့ ေသခ်ာတယ္။ ဘယ္လိုမွ မကုန္ႏိူင္ဘူး။ တတ္ႏိူင္ပါဘူး ကုန္သေလာက္ပဲ စားၾကတာေပါ့။





တခ်ိဳ႕ပံုေတြ မ႐ိုက္လိုက္မိဘူး။ ၾကက္ဥလိတ္ စပါယ္႐ွယ္ ဆိုတာ မွာေသးတယ္။ ေနာက္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။
အစားအေသာက္ေတြက ထင္ထားတာထက္ စားေကာင္းၿပီး ေစ်းလည္း ခ်ိဳပါတယ္။ ေငြ႐ွင္းေတာ့ ၄ေသာင္းေတာင္ မျပည့္ဘူးလို႔ မွတ္မိပါတယ္။ 

အခ်ိဳတည္းဖို႔ မလိုင္ထိုးမုန္႔ အရမ္းမိုက္တယ္ အီစိမ့္ေနေအာင္ စားေကာင္းတယ္ (အလႉ႐ွင္က အမေ႐ႊဇင္ဦးပါ :)


စားအၿပီးမွာ စစ္ကိုင္း ေကာင္းမႈေတာ္ကို သြားခဲ့ၾကတယ္။ စစ္ကိုင္း ေကာင္းမႈေတာ္ပိုစ့္ကို ကြၽန္မ ေရးခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ စစ္ကိုင္း ေကာင္းမႈေတာ္ဘုရား ရင္ျပင္ေပၚမွာ ႐ိုက္ခဲ့တဲ့ ပံုေလးတခ်ိဳ႕ တင္လိုက္ပါတယ္...






ေျပာျပရဦးမယ္။ ေန႔လည္စာေတြက ထင္ထားတဲ့အတိုင္း မကုန္ႏိူင္ၾကဘူး။ တဝက္ေလာက္နီးနီး က်န္ေနတာနဲ႔ "ထုတ္သြားၾကရေအာင္ လမ္းမွာ ဆာေတာ့ စားၾကတာေပါ့"လို႔ အခ်င္းခ်င္း တိုင္ပင္ေျပာ ေျပာၾကပါေသးရဲ႕။ ထိုးမုန္႔ေလးစားရင္း ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္၊ စကားစျမည္ ေျပာၾကတုန္းမွာပဲ အသံခပ္ယဲ့ယဲ့ေလး ႏွစ္သံ နားထဲၾကားမိတာနဲ႔ အသံလာရာ လွမ္းၾကည့္မိတယ္။ အဘြားအို ႏွစ္ေယာက္၊ လက္ထဲမွာ ျခင္းေတာင္း ခပ္စုတ္စုတ္ ေဟာင္းေဟာင္းေလးေတြ ကိုယ္စီနဲ႔။ ကြၽန္မ အမ်ိဳးသားက အသာေလးထသြားၿပီး ေမးေတာ့မွ "သူတို႔ ထမင္း မစားရေသးတာမို႔ ထမင္းက်န္ ဟင္းက်န္ေလးမ်ား ႐ိွေသးရင္ ေပးပါ" လို႔ ဆိုသတဲ့။ ဒါနဲ႔ပဲ ကြၽန္မတို႔ ထုတ္သြားမယ္ ရည္႐ြယ္ထားတာေတြ အကုန္ ထုတ္ေပးလိုက္တယ္။ ဆုေတြ ေတာင္းေပးသြားလိုက္ၾကတာမွ အ႐ွည္ႀကီးပါပဲ။ ကြၽန္မတို႔လည္း ပီတိျဖစ္ၾကရတယ္။ 

ပီတိျဖစ္ေနရင္းက ေတြးမိတဲ့ အေတြးေလး ေျပာျပခ်င္ေသးတယ္။ အခု လႉလိုက္တဲ့ အစားအေသာက္ေတြက စားမကုန္ေတာ့ေအာင္ ပိုေနလို႔ လႉခဲ့တာ။ တကယ္လို႔မ်ား ဗိုက္ေတြကလည္း အရမ္းဆာေနၿပီ၊ ကြၽန္မတို႔ မစားရေသးခင္ အဘြားအိုေတြ ေရာက္လာခဲ့မယ္။ ဟင္းပြဲေတြကလည္း ထပ္မွာလို႔ မရႏိူင္ေတာ့ဘူး...ဆိုခဲ့ရင္။ လႉႏိူင္ပါ့မလား...ကြၽန္မတို႔ မစားဘဲ လႉႏိူင္ပါဦးမလား...။

သတိထားမိတာက ကြၽန္မတို႔တေတြအားလံုး ပိုမွ လႉၾကတယ္။ ကိုယ့္အတြက္ ျပည့္ဝမွ က်န္တဲ့သူအတြက္ စဥ္းစားတတ္ၾကတယ္။ ဒါ လူ႔သဘာဝပဲေလ...႐ိွမွ လႉႏိူင္မွာေပါ့လို႔ ဆင္ေျခေပးႏိူင္ပါတယ္။  

ျမတ္စြာဘုရား အေလာင္းေတာ္ျဖစ္စဥ္ ဘဝ ဘဝေပါင္းမ်ားစြာမွာ လႉဒါန္းခဲ့တဲ့ အေသြး အသားေတြ၊ မ်က္လံုးလိုခ်င္သူအတြက္ မ်က္လံုးေတာ္ေတြ လႉခဲ့တာ နည္းမွ မနည္းပါဘဲကလား။ ဒါ ပိုေနလို႔ လႉတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ဘုရားျဖစ္ခဲ့တာ၊ လူတိုင္း မလုပ္ႏိူင္၊ မတတ္ႏိူင္တဲ့ စြန္႔ျခင္းႀကီးေတြနဲ႔ သတၱဝါေတြအတြက္ ေပးဆပ္ေတာ္ မူခဲ့တာ။ ေတြးရင္းနဲ႔ ကြၽန္မ ၾကက္သီးေတြေတာင္ ထခဲ့ရတယ္။ ၾကည္ညိဳစရာ ေကာင္းလြန္းလို႔ပါ။ ဘုရားမျဖစ္ခင္ အေလာင္းေတာ္ ဘဝမွာကိုပဲ ၾကည္ညိဳစရာေကာင္းလြန္းတာမို႔ ဘုရားရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္ေတြ ပြားရင္း စိတ္ထဲကေန အႀကိမ္ႀကိမ္ ဦးခ်မိခဲ့ေတာ့တာ။

အဲဒီကေန ဆြမ္းဦးပုည႐ွင္ဘုရားကို ဆက္ခဲ့ၾကတယ္...



22 comments:

  1. အေၾကြးတင္ ခံၿပီး လႈလုိ႕ကလဲ မေကာင္းဘူးေလ မယ္ခ်စ္ရယ္၊:P
    (အမည္မေဖၚလိုသူ အမ တဦး)

    ReplyDelete
  2. ေကာင္းမႈေတာ္ ရင္ျပင္မွာ သနပ္ခါးတံုးေတြ၊ အုိးပုတ္၊ ခ်ိဳး႐ုပ္ေတြက ဟိုး.. အရင္က အတိုင္းပဲ၊ ဘာမွ မေျပာင္းလဲဘူး၊ ပုည႐ွင္ကို ဆက္ေစာင့္ေနမယ္..။

    ReplyDelete
  3. ပုဂံကေန ပုပ္ပါးကိုသြားတဲ ့လမ္းခုလပ္မွာ ထန္းတဲၾကီးနဲ ့ထမင္းဆိုင္ ၁ဆိုင္၇ွိတယ္းးဟင္းေတြကို မွာေတာ့မွ ဆိုင္ေနာက္ကအခင္းထဲေနခူးၿပီးခ်က္ေပးတာ အခ်ဳိတည္းဖို ့ထန္းညွက္ၿဖဴနဲ ့ပဲၿခမ္း ေကာင္းလြန္းလို ့ေတာင္း၀ယ္းးမေ၇ာင္းဘူးတဲ ့အလာကားေပးတာတဲ ့ယူသြားတဲ ့ၿမန္မာေတြ၇ဲ ေစတနာကို ေတြ ့၇ေတာ့ ၾကည္းႏူမိပါတယ္

    ReplyDelete
  4. ညိမ္းႏိုင္Sun May 22, 09:51:00 AM GMT+8

    ေနာက္တစ္ေခါက္သြားမွ ေပါင္းေရးပါေတာ့လား....လို့....:)))
    အိုးပုတ္ေလးေတြက ခ်စ္စရာ...၊ကေလးဘဝကိုေတာင္သတိရမိ...။
    လြမ္းသြားဘီ...အစ္မရာ....။

    ReplyDelete
  5. တခ်ိဳ႕က ပိုေနတာေတာင္ မလွဴရက္ၾကဘူးေလ။ ပိုလို႕ပဲလွဴလွဴ။ ရွိတာကိုပဲလွဴလွဴ လွဴျဖစ္လို႔ သာဓုပါဗ်ာ။

    ReplyDelete
  6. I have never been to those places, shame on me!!!! The food looks yummy and သာဓုသာဓုသာဓု for donating them, MaMa C.

    Mon Petit Avatar

    ReplyDelete
  7. စစ္ကိုင္းကိုလြမ္းတယ္ ခ်စ္ခ်စ္ရယ္ ...အလွဴဆိုတာ ပိုလို႔လွဴတာထက္ ရွိတာထဲက ဖဲ႔လွဴတာမွ စိတ္ေစတနာစစ္ျဖစ္တယ္လုိ႔ ညီမေလးေတာ႔ ခံယူထားတယ္ ..။

    P.S / ဒီေခါက္စစ္ကိုင္းသြားရင္အေၾကာင္းၾကားပါ း))

    ReplyDelete
  8. သနပ္ခါးတံုးေတြ လိုခ်င္လိုက္တာေတာ္ အစ္မခ်စ္က ညီမအတြက္ တစ္တံုး၀ယ္လာတာ မဟုတ္ဘူး အိုးပုတ္ခ်ိဳးရုပ္ေတြလည္း ၾကိဳက္တယ္ မေတြ႕တာၾကာျပီ
    အစ္မသြားတဲ႔ ခရီးက ေပ်ာ္စရာၾကီး။ ဒီလိုမွန္းသိ လိုက္ခဲ႔ပါတယ္( ေခၚမွ မေခၚတာ ) း)

    ReplyDelete
  9. အမည္မေဖာ္လိုသူ အမႀကီး...ေႂကြးတင္ခံၿပီး လႉဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး အမရယ္၊ ကိုယ့္အတြက္ထဲက ဖဲ့လႉတတ္ဖို႔ ေျပာခ်င္တာပါ...:)

    ကိုညီလင္းသစ္>> ဟုတ္တယ္ ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚက ဆိုင္တန္းေလးေတြကေတာ့ အရင္အတိုင္းပါပဲ...ေျပာင္းလဲသြားတာက အင္းးး:)

    m m>> ဟုတ္တယ္ အခ်ိဳပဲြ ေကြၽးတဲ့ ျမန္မာ ထမင္းဆိုင္ေလးေတြရဲ႕ ထံုးစံ သိတ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္...:)

    ေမာင္ညိမ္းႏိူင္>> ေအ့ေလ ေနာက္တခါ ေပါင္းေရးဖို႔ စဥ္းစားမယ္ အမလည္း အိုးပုတ္ခ်ိဳး႐ုပ္ ဝယ္ခဲ့ခ်င္တာ မဝယ္ခဲ့ရဘူး...

    ဟုတ္ပါ့ ကလူသစ္ရယ္ ပိုေနေပမဲ့ မေပးလႉတတ္ၾကတာ ဝမ္းနည္းစရာ...

    ညီမMPA>> တေန႔ေန႔ေပါ့ ညီမရယ္ အမလည္း ျမန္မာျပည္အႏွံ႔ ေရာက္ဖူးေအာင္ သြားဖို႔ ရည္႐ြယ္ထားပါတယ္...ျမစ္ေတြဆီ ေတာင္တန္းႀကီးေတြဆီ ဘုရားပုထိုးေတြဆီကိုေပါ့...:)

    ဟုတ္တာေပါ့ ညီမစုလတ္ရယ္ ပိုလို႔ လႉတာထက္ ႐ိွတဲ့ထဲက ဖဲ့လႉဖို႔က ပိုခက္တယ္ေလ၊ အင္းးး လႉတဲ့အခ်ိန္မွာ စိတ္ထားတတ္ဖို႔ကလည္း အေရးႀကီးတာပါပဲ...ဖဲ့လႉၿပီးမွ ႏွေမ်ာေနျပန္ရင္လည္း မဟုတ္ေသးဘူးေလ...

    ေ႐ႊေခ်ာ...အံမယ္ ေခၚလည္း သူက လိုက္မွာက်ေနတာပဲ၊ ခရီးကေတာ့ ေပ်ာ္စရာပါပဲ ကုသိုလ္ေတြလည္း လုပ္ျဖစ္၊ ဗဟုသုတေတြလည္းရ၊ ဓါတ္ပံုေတြလည္း႐ိုက္ခဲ့နဲ႔ ပင္ပန္းရႀကိဳးနပ္တဲ့ ခရီးပါပဲ...:)

    ReplyDelete
  10. အမခ်စ္
    စစ္ကိုင္းေတာင္ တေခါက္သြားခ်င္ျပန္ျပီဗ်ိဳ႕

    ခင္မင္တဲ့
    seesein

    ReplyDelete
  11. ေကာင္းမႈေတာ္ဘုရားဖူးရတာ စိတ္ထဲ ၾကည္ႏူးလိုက္တာ... အခြင့္ရွိရင္ ထပ္ေတာင္သြားခ်င္တယ္.. း))))


    ခင္မင္လ်က္
    ေန၀ႆန္

    ReplyDelete
  12. စစ္ကိုင္းေကာင္းမႈေတာ္ကေန ျငဳပ္ဆံု ၀ယ္ၿပီး၊ ဒီအထိ သယ္လာတာပါ။
    တေလာေလးကမွ လႊတ္ပစ္လိုက္ရလို႔
    လြမ္းသြားၿပီကြယ္ း)

    ReplyDelete
  13. အၾကည္ကေတာ႔ ၿမန္မာၿပည္အႏွံ႔ အစံုေရာက္ခဲ႔တာပဲ။ အားက်ပါ၏။ ဒီမွာ အမ်ိဳးေတြရွိတာေတာင္ စစ္ကိုင္းဖက္ မေရာက္ခဲ႔ဘူး။ ေနာက္တစ္ေခါက္ အၾကာၾကီးၿပန္ရင္ စစ္ကိုင္းဖက္သြားမယ္စိတ္ကူးတယ္။ ဆြမ္းဦးပုညရွင္ ဆက္ဦးေနာ္။

    ReplyDelete
  14. ေကာင္းမူေတာ္မွာ ၾကိမ္ထည္၊ ေငြထည္ ေတြလည္းရွိတယ္ေနာ္။
    ေနာက္မယား အင္း ဟီးဟီး
    ေနာက္ေက်ာကုပ္တံ တစ္ေခ်ာင္ေလာက္ေတာ့ လိုျခင္သား။
    ပုံေတြက ၾကည့္လို ့လွတယ္။
    အစီစဥ္ထဲပါေပမယ့္ သြားရမယ့္ေနရာက မ်ားတာနဲ ့ မသြားျဖစ္ခဲ့ဘူး။

    ReplyDelete
  15. အဲဒီ အိုးပုတ္၊ ခ်ိဳးရုပ္ဆိုင္ ကေလးေတြနဲ႕ သနပ္ခါးဆိုင္ကေလးေတြ ရွိတဲ့ ေစ်းဆုိင္တန္း ကေလး က ဘယ္ေတာ့ ၾကည့္ၾကည့္ မေျပာင္းလဲ ဘူးေနာ္။

    ေအာ္.. အစ္မခ်စ္ရယ္ လွဴ တယ္ဆိုကတည္း မြန္ျမတ္ေနပါၿပီ။ မန္းေလးကို ေရာက္ရင္ အစ္မေရႊစင္ ဆီကို၀င္ မယ္လို႕ စိတ္ကူးထားတာ။ အခု ေတာ့ ေသခ်ာ ေပါက္၀င္ ေတြ႕ျဖစ္ေအာင္ေတြ႕မယ္ဆုိၿပီး ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီ။ :)

    ReplyDelete
  16. ေကာင္းမႈေတာ္ဘုရားေရာက္ရင္ အဲဒီသနပ္ခါးဆိုင္က ေက်ာက္ပ်ဥ္ၾကီးၾကီးနဲ႔ သနပ္ခါးအျမဲလိမ္းခဲ႔တယ္....။ အရမ္းကိုေမႊးျပီးေအးေနေရာ...။

    ReplyDelete
  17. အစားမက္တဲ႕သူပီပီ..အစားေတြျမင္ေတာ႕လဲသေရက်တယ္..
    ေက်းလက္ေဒသကိုခ်စ္တဲ႕သူပီပီ..
    အဲလိုေနရာေတြသြားခ်င္ေသးတယ္..
    ေက်းဇူးပါမမေရ..ဖတ္ခြင္႕ရခဲ႕တဲ႕အတြက္ပါ..

    ReplyDelete
  18. မေရ... စာေၾကြးေတြ လာရွင္းတယ္။ ဆက္ပါဦး ဆြမ္းဦးပုညရွင္ခရီးကုိ။ ဇြန္ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက သိပ္စိတ္၀င္စားတာ။

    ဟုိအေပၚက မမသီတာ ျငဳပ္ဆုံႀကီး ပစ္လုိက္ရတယ္ဆုိလုိ႔ ႏွေျမာလုိက္တာ... ဇြန္တုိ႔ကုိ ေပးလုိက္ရင္ၿပီးေရာ... း(

    ReplyDelete
  19. Hi Kyi,
    "Pan- Wha" Myanmar restaurant was famous and we used to go there whenever we got Sagaing. But it was long, long ago when we attended at the Mandalay University

    ReplyDelete
  20. ကုိေအာင္(ပ်ဴႏုိင္ငံ)Wed May 25, 08:37:00 PM GMT+8

    စားႏုိင္သူေတြမုိ႕ စားၾကပါ ၀ါးၾကပါ ...

    ReplyDelete
  21. အင္းညီမ

    စားခ်င္စရာေလး ေတြ တခါစားဘူးတယ္ထင္တယ္ ေကာင္းပါတယ္ ညီမ ေရ ေတြးစရာေလး ေတြ ေတြးသြားတယ္ေနာ္

    ReplyDelete
  22. ညီမ စစ>>အတူသြားၾကရေအာင္ေလ...:)

    ေနဝႆန္>>ထပ္သြားပါ အျမန္သြားပါ အေရာင္မေျပာင္းခင္ မီလိုမီျငား အေျပးသြားလိုက္ပါ:)

    လြမ္းေလာက္တာေပါ့ ျငဳတ္ဆံုရယ္ အဲ သီတာ...ရယ္:P

    ဆိြ>>စံုေသးပါဘူး ဆိြရဲ႕ ေတာင္ဖ်ား ေျမာက္ဖ်ား အမ်ားႀကီးက်န္ပါေသး ေဟာ ခု ေအာ္ဇီေတာင္ လာခ်င္ေသးတာ:)

    ေစာ>>နာက္တခါ သြားျဖစ္ရင္ ေစာအတြက္ ေနာက္မယားေလး အပါ ေခၚခဲ့မယ္ ေနာ္

    ကိုေသာမတ္စ္>>ေျပာင္းတာေတြလည္း႐ိွ၊ ေျပာင္းတာေတြလဲ႐ိွေပါ့..အမဇင္ ေတာ့ ေခါင္းဆင္နင္းတယ္ အိပ္မက္ေလာက္ၿပီ...:)

    မိုး>> မလူးခဲ့ရဘူးေအ...ေနာက္တခါမွ ပဲ....:)

    ခ်စ္ျခင္းအလကၤာ>>စားပါ သြားပါ ၾကည့္ပါ ဖတ္လည္း လာဖတ္ပါ႐ွင္ ေက်းဇူးပါေနာ္...:)

    ဇြန္>> ေက်းဇူး ညီမေလး...အဲဒါပဲ ဒီကလည္း ႏွေမ်ာတာ....

    မို>>ဆိုင္နာမည္က ပန္းဝါလားဟင္...ၾကံဳဦးမွာပါ ေနာက္တေခါက္ေပါ့... ႐ိွခဲ့ေသးရင္ေပါ့...
    လာလည္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါေနာ္...:)

    ကိုေအာင္>> နာမလိုသံႀကီးနဲ႔...ဟဟဟ :P

    အမဇင္>>စားဖူးမွာပါ...ေနာက္တေခါက္ အတူသြားမယ္ေလ အမ...:))

    ReplyDelete

ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထင္ျမင္ခံစားရသလိုသာ ေရးခဲ့ပါရွင္

ကိုုယ္ ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ

ႏွင္းေတြ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္

ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...