အမ်ိဳးသမီးပီပီ Facial လို႔ေခၚတဲ့ မ်က္ႏွာသစ္၊ ေပါင္းတင္ အဲသလို
အသားအရည္ထိန္းသိမ္းေပးတဲ့ ဆိုင္ေတြကို တခါတေလ ကၽြန္မ သြားေလ့ရွိပါတယ္။
လွခ်င္ပခ်င္တဲ့ စိတ္အျပင္ အနားယူခ်င္၊ ဇိမ္ခံခ်င္တဲ့ စိတ္ေၾကာင့္လည္း
ပါပါတယ္။ အဲဒီမွာက ဇက္ေၾကာ၊ ပခံုးေၾကာေတြကို ႏွိပ္နယ္ေပးတာလည္း
ပါ၀င္တာကိုး။ ကၽြန္မက Adonis ကို သြားေလ့ရွိတယ္။ အဲဒီဆိုင္ရဲ႕
၀န္ေဆာင္မွႈကို ကၽြန္မ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္မိတာေၾကာင့္ပါ။
Facial လုပ္ရမဲ့အခန္းထဲ ေရာက္တာနဲ႔ ပက္လက္လွဲအိပ္ေစၿပီး ေျခဖ၀ါးေတြကို ေျခမ်က္ေစ့ျမဳတ္တဲ့ အထိ ေရေႏြးစိမ္ေပးပါတယ္။ အဲဒါကိုလည္း အေတာ္ေလး သေဘာက်မိတယ္။ လူေတြဟာ ေန႔တစ္ဓူ၀ သြားလာလုပ္ကိုင္ေနၾကတဲ့ေနရာမွာ လူျမင္တင့္တယ္ေစဖို႔ လွတစ္မ်က္ႏွာကို ဂရုစိုက္သေလာက္ ဒီေျခဖ၀ါးေတြကိုေတာ့ ဂရုစိုက္ ေႏြးေထြးေစသူ အင္မတန္ ရွားမွာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြမွာ ကၽြန္မ စိတ္ေတြကို ေျဖေလွ်ာ့ခ်၊ မ်က္ေစ့မွိတ္ၿပီး စိတ္ေရာ လူပါ နားေနေလ့ ရွိပါတယ္။ တကယ္လည္း သက္ေတာင့္သက္သာရွိတာမို႔ပါ။
ၿပီးရင္ေတာ့ မ်က္ႏွာသန္႔စင္ေပးၿပီး အေအးေပါင္းတင္တဲ့နည္း (Cool steam)နဲ႔ မ်က္ႏွာေပၚက ေခၽြးေပါက္ေတြ ပြင့္ေစပါတယ္။ ေနာက္တစ္ဆင့္က်ေတာ့ မ်က္ႏွာေပၚက Black heads၊ white heads လို႔ေခၚတဲ့ အဆံေလးေတြ ညွစ္ထုတ္ေပးပါတယ္။ Facial process တစ္ခုလံုးမွာ အဲဒီအဆင့္ဟာ ကၽြန္မ မႀကိဳက္ဆံုးအဆင့္ပါပဲ။ ၀န္ေဆာင္ေပးသူ (Beauty Therapist လို႔ ေခၚၾကပါတယ္) ကၽြမ္းက်င္ရင္ မဆိုစေလာက္ကေလးပဲ နာေပမဲ့ မကၽြမ္းက်င္ရင္၊ အကိုင္အတြယ္ၾကမ္းရင္ နည္းနည္း နာက်င္တတ္လို႔ပါပဲ။
ေနာက္တစ္ဆင့္ကေတာ့ ကၽြန္မအႀကိဳက္ မ်က္နွာ၊ လည္ပင္းနဲ႔ ဇက္ေၾကာေတြမွာ အဆီတစ္မ်ိဳး လူးေပးၿပီး ႏွိပ္နယ္ေပးတဲ့ အဆင့္ပါ။ မ်က္ႏွာကို လည္ပင္းကစလို႔ အေပၚကို ပင့္တင္ၿပီး ႏွိပ္နယ္ေပးတာမို႔ lifting ပါ ပါၿပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ခုနလူးထားတဲ့ အဆီေတြကို ေဆးေၾကာ ဖယ္ရွားေပးပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးအဆင့္ မ်က္ႏွာေပါင္းတင္ေပးတဲ့ အဆင့္ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ မ်က္ႏွာအသားအရည္ရဲ႕ အေျခအေနေပၚမူတည္ၿပီး ဘာနဲ႔ ေပါင္းတင္ေပးရမယ္ ဆိုတာကို ေရြးခ်ယ္ေပးပါတယ္။ အိပ္ေရးေတြ သိတ္ပ်က္လို႔ မ်က္ႏွာအသားအရည္ ေျခာက္ ခမ္းေနရင္ ေရပါတဲ့ Mask မ်ိဳး၊ ညိဳတဲ့ အသားအရည္အတြက္ Whitening ပါတဲ့ Mask မ်ိဳးေပါ့။ အဲသလို မ်က္ႏွာေပၚ ေပါင္းတင္ခရင္မ္ေတြ နာရီ၀က္ကေန ေလးဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ လူးထားတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ အခန္းမီးကို အေမွာင္နီးပါး မွိန္ထားခဲ့ၿပီး အခ်ိန္ေစ့မွ ၀န္ေဆာင္မွႈေပးတဲ့ မိန္းကေလးက ျပန္၀င္ လာေလ့ရွိပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က လူေရာ စိတ္ပါ လံုး၀နားေနရမဲ့ အခ်ိန္ပါ။ မၾကာခဏဆိုသလို အိပ္ေပ်ာ္လုလုအေနအထားကို ေရာက္သြားတတ္တဲ့ အခ်ိန္ေပါ့ း)
ကၽြန္မ ေျပာခ်င္တာ ခုမွ ေရာက္ပါၿပီ။ ေပါင္းတင္ခရင္မ္လူးရမဲ့ အဆင့္ပါ။ ေပါင္းတင္ခရင္မ္မလူးခင္မွာ မ်က္ႏွာေပၚကို မ်က္ႏွာတစ္မ်က္ႏွာစာ အေပါက္ေလးေတြပါတဲ့ ပိတ္ပါးကေလး အုပ္ထားေပးပါေသး တယ္။ ႏွာေခါင္းေပါက္ေနရာမွာ အေပါက္ကေလးႏွစ္ေပါက္ ေဖာက္ထားေပးတဲ့ ပိတ္ပါးကေလးေပါ့။ မ်က္ႏွာေပါင္းတင္ခရင္မ္ လူးေပးခါနီးမွာ ကၽြန္မကို ေမးလာပါတယ္။ (ေပါင္းတင္ခရင္မ္ဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး ပ်စ္ပ်စ္ေစးေစးေတြပါ) မ်က္ႏွာေပါင္းတင္ ခရင္မ္ကို ႏွႈတ္ခမ္းေတြေပၚမွာပါ လူးမလား ဆိုတာပါပဲ။ ကၽြန္မကလည္း ရတယ္ လူးလိုက္ပါလို႔ပဲ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ လူးေပးၿပီးတာနဲ႔ မီးကေလး မွိန္ခ်လို႔၊ ကၽြန္မကို အခန္းထဲထားခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္မရဲ႕ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးအေပၚမွာ ပိတ္ပါးကေလးတစ္စရယ္၊ ေပါင္းတင္ခရင္မ္ ေစးပ်စ္ပ်စ္ေတြရယ္က မွိတ္ထားတဲ့ မ်က္လံုးေပၚမွာ တင္းတင္းေစ့ထားတဲ့ ႏွႈတ္ခမ္းေပၚမွာ။ ေျပာရရင္ တစ္မ်က္ႏွာလံုး ပိန္းပိတ္ေနတဲ့ အေနအထားမွာ။ ပထမေတာ့ ကၽြန္မ အဆင္ေျပသလို ရွိေပမဲ့ ခဏအၾကာမွာ ကၽြန္မ စိတ္ေတြ မြန္းၾကပ္လို႔ လာပါေတာ့တယ္။ မ်က္လံုးေတြ မွိတ္ထားရက္နဲ႔ ကၽြန္မ ျမင္ေနရတာက ပကတိ အေမွာင္။ ဖြင့္မရတဲ့ မ်က္လံုးေတြ၊ အဲဒီမ်က္လံုးေတြရဲ႕အေပၚမွာ ေလးလံဖိပိတ္ထားတဲ့ ကရင္မ္ ေစးပ်စ္ပ်စ္ေတြ။ ႏွႈတ္ခမ္းေတြကလည္း ဖြင့္မရ၊ ေစးပ်စ္ေနတဲ့ ကရင္မ္ေတြနဲ႔ တင္းက်ပ္ေစ့ပိတ္လို႔။ ႏွာေခါင္းေပါက္ကေန ေလရွႈလို႔ ရေနရက္က မြန္းၾကပ္လာလိုက္တာ။ ဘယ္လိုမွ ေနမရေအာင္ ကၽြန္မ တစ္ကိုယ္လံုး တုတ္ေႏွာင္ခံထားရသလို အက်ဥ္းက်တဲ့ ခံစားမွႈမ်ိဳး။ ဘုရားသာ တမိေတာ့တယ္။ ဒီလိုအေနအထားမ်ိဳးမွာ ခပ္ၾကာၾကာသာေနရရင္ ကၽြန္မ ေသ သြားေတာ့မလားေတာင္ ထင္မိပါရဲ႕။ တကယ္ပဲ အသက္ရွႈရပ္သြားေတာ့မလား ထင္မိေပမဲ့ ကၽြန္မနွာေခါင္းေပါက္ကေန အသက္ရွႈလို႔ ရေနေသးတာကို သိေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခက္တာက ဘယ္လိုမွ အသက္ရွႈလို႔ မ၀ဘူး။ မ်က္ႏွာေပၚ အဂၤေတကိုင္ထားတဲ့ ခံစားေနရမွႈဟာ တကယ္ကိုပဲ ဆိုး၀ါးလွပါတယ္။ လူေတြဟာ ဖိခ်ဳပ္ခံရမွႈအေပၚ ရုန္းကန္တိုးထြက္လိုစိတ္နဲ႔ တုန္႔ျပန္တယ္ဆိုတာကို ကၽြန္မ လက္ေတြ႔ ခံစားခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ခဏေလးေပါ့။
ဒါ ကၽြန္မ ခံစားမွႈသက္သက္ပါ။ တကယ္ေတာ့ အဲလိုသာ မြန္းၾကပ္ေနမယ္ဆို ဆိုင္က ဘယ္လုပ္ေပးပါ့မလဲေနာ္။ သူမ်ားေတြလည္း ဒီလိုပဲ မ်က္ႏွာေပါင္းတင္ခရင္မ္ေတြ လူးၿပီး ေနဖူးၾကတာပဲ။ ကၽြန္မလည္း အရင္ခါေတြမွာ လုပ္ဖူးခဲ့တာပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ၊ အဲ့ဒီတစ္ခါပဲ အဲသလို ခံစားမွႈမ်ိဳး ရခဲ့တာ။ အဲသလို အသက္ရွႈမ၀ဘဲ ေသမ်ားေသေတာ့မလားလို႔ ကၽြန္မအေတြးေတြ ကေယာင္ကတမ္း လန႔္ေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္မ တရားမွတ္ဖို႔ သတိရလိုက္မိတယ္။ ေသခ်င္ေသပါေစေတာ့ ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ တစ္ကိုယ္လံုးကို ေျပေလွ်ာ့ခ်လိုက္ၿပီး ခံစားေနရတဲ့ မြန္းၾကပ္မွႈေလးကို တစ္စၿပီး တစ္စ ဆြဲထုတ္ ရွႈ႕မွတ္ေန လိုက္ေတာ့တယ္။
မြန္းၾကပ္မွႈေတြနဲ႔ ေနသားတက်ရွိလာၿပီး အမွတ္စိတ္ေလးနဲ႔ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရတဲ့ အဲဒီ ေလးဆယ့္ငါးမိနစ္ဟာ တရားသာ မွတ္မေနဘူးဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ၾကာရွည္မယ္မွန္း မသိႏိူင္ဘူး။ အဲဒီေန႔က အိမ္အျပန္လမ္းမွာ ကၽြန္မရင္ထဲ အေတြးေတြ ပတ္ခ်ာလည္ေနေတာ့တာ။ ခဏကေလးမွ ခဏကေလး အေမွာင္ထဲ မြန္းၾကပ္ပိတ္မိတာကိုေတာင္ ဒီေလာက္ခံစားထိတ္လန္႔ေနရရင္ ကၽြန္မမ်က္လံုးေတြ မျမင္ရေတာ့ဘဲ အေမွာင္ထုထဲ အျမဲတမ္းသာေနသြားရရင္ ဆိုတဲ့ အေတြး။ ေျခေတြ လက္ေတြ ရုန္းကန္လွႈပ္ရွားေနႏိူင္ ပါရက္
အဲဒီအေတြးေတြနဲ႔ ေန႔မသိ ညမသိ အေမွာင္ထုထဲမွာ ေနေနရသူေတြ။ ေျခေတြလက္ေတြ လွႈပ္ရွား ရွင္သန္ႏိူင္ပါရက္နဲ႔ ခရီး ေ၀းေ၀းမေရာက္ႏိူင္ရေအာင္ ပိတ္ဆို႔ခံေနၾကရသူေတြ။ သူတို႔အေပၚ ကိုယ္ခ်င္းစာ စိတ္ေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ အသက္ဆက္ရွင္သန္ေနႏိူင္မႈ ဘ၀ခြန္အားေတြကို ေလးစားအားက် မိရတယ္။ ေငြပန္း ကေလးေတြဟာျဖင့္ အျဖဴေရာင္၊ ေကာင္းကင္ႀကီးဟာျဖင့္ အျပာေရာင္၊ တိမ္ေတြဟာျဖင့္ တစ္ခါတစ္ေလ မီးခိုး၊ တစ္ခါတစ္ေလ ၀ါေရႊ၊ ပန္းသီးကေလးဟာျဖင့္ အနီေရာင္ အဲသလို အေရာင္စံုလွတဲ့ သဘာ၀ အလွေတြ သူတို႔ကို ခံစားသိၾကေစခ်င္လိုက္တာ။ သဘာ၀ကို အရွိအတိုင္း မခံစားႏိူင္သူေတြအေပၚ ဂရုဏာသက္မိရင္း ကၽြန္မ မ်က္ရည္က်ခဲ့ရတယ္။
အဲဒီတုန္းက မြန္းၾကပ္မွႈမ်ိဳးကို ခုစာေရးရင္း ျပန္ေတြးမိတာနဲ႔တင္ ကၽြန္မ ေမာလွိုႈက္လို႔လာေတာ့တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ေန႔ေန႔ အခ်ိန္အားရတဲ့အခါ ကၽြန္မ Facial သြားျဖစ္ဦးမွာပါပဲ။
လွခ်င္တာကုိး
ReplyDeleteကိုဆိုဆီ....သိတယ္။ အဲလို ေျပာၾကမယ္ဆိုတာ။။။ အဲတုန္းကသာ ေသသြားရင္ ဘယ္သူကမွ သနားၾကမယ္ မထင္ဘူး....ဟဟဟားးးးး
ReplyDeleteစကားေျပာလာျပီ ေလ..။ း)
ReplyDeleteက်မ ဆိုလည္း မ်က္နွာ ကလိ ေပမဲ့..ေျခေထာက္ဆို အရမ္းပ်င္းတယ္။ ေျခေထာက္ေတြကလည္း ရြတ္တြ ေနတာပဲမို႕..ခဏ ခဏ pedicure လုပ္ဖို႕ စိတ္ကူးေပမဲ့.. ကိုယ့္ေျခေထာက္ကို တျခားတေယာက္ေယာက္ ကို ကိုင္ခိုင္းရမဲ့ အလုပ္ကို ..ခုထိ မလုပ္ရဲေသးဘူး။
အမူးေျပေတာ့ ထန္းပင္တခါျပန္ေမာ့ၾကတာေပါ့ အမခ်စ္ေရ....
ReplyDeleteအစ္မေရ ဆိုင္နာမည္ေလးမ်ား ေျပာျပလို ့ရမလားရွင္ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေစ်းႏွုန္းေရာေပါ ့ေနာ္
ReplyDeleteေက်းဇူးပါ
မာလာ
ညီမ မာလာေရ...ဆိုင္နာမည္က Adonis ပါ။ ေစ်းႏွႈန္းကေတာ့ အစားစားရွိပါတယ္။ ကိုယ္ေရြးတဲ့ Treatment facial ေပၚ မူတည္ပါတယ္။ အစ္မက ပရိုမိုးရွင္း စလံုး ၅၀၀ ကို Treatment ၄ခါ ပါတဲ့ Packageကို ၀ယ္လိုက္တာပါ။ ဆိုေတာ့ တစ္ေခါက္သြားရင္ ၁၂၅ က်ပါတယ္။ ပံုမွန္ဆို ဒီထက္ေစ်းႀကီးေပမဲ့ အဲလို ပရိုမိုးရွင္းေစ်းနဲ႔ ရရင္ တန္တယ္လို႔ ေျပာရပါမယ္။ လင့္ခ္က ဒီမွာပါ။ http://www.adonis-beauty.com/
ReplyDeleteတိုုက္ဆိုုင္လိုုက္တာ အမခ်စ္ေရ။ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၃ ပတ္ေလာက္က Facial သြားရင္း အဲ႔ဒီအဆင္႔မွာ သူစျပီး ေစးပ်စ္ပ်စ္ခရင္မ္အေအးေတြလိမ္းတဲ႔အခ်ိန္မ ရုုတ္တရက္ လူက အရမ္းမြန္းၾကပ္လာတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ ဆက္မေနႏိုုင္ေတာ႔ေလာက္ေအာင္ျဖစ္လာလိုု႔ ငါမ်က္စိဖြင္႔ရမွျဖစ္မယ္လိုု႔ေျပာျပီး ခ်က္ခ်င္းရပ္ခိုုင္း မ်က္ႏွာေပၚကပိတ္စေတြ ခရင္မ္ေတြ မ်က္လုုံးအုုပ္ထားတာေတြ အကုုန္ဖယ္ျပီး အသက္ကိုု ပါးစပ္ကေရာ ႏွာေခါင္းကေရာ အားရပါးရရွဴျပစ္လိုုက္ရတယ္။ အရင္အေခါက္ေတြတုုန္းက တခါမွအဲ႔လိုုမျဖစ္ခဲ႔ဖူးပဲ ဒီတခါမွ ဖစ္တာခ်င္းလည္း တူတယ္။ ခဏေနေတာ႔မွ အကုန္ျပန္လုုပ္ရတယ္။ အဲ႔အခ်ိန္ ဝင္သက္ထြက္သက္ရွဴရင္း အမွတ္နဲ႔ေနလိုုက္ေတာ႔မွ ေနလိုု႔ရသြားေတာ႔တယ္။ အဲ႔ခဏမွာ ငါသာမ်က္စိမျမင္ေတာ႔ရင္ ဘယ္လိုုေနမလဲ မ်က္စိမျမင္ရတဲ႔သူေတြ ဘယ္လိုုေနရွာမလဲဆိုုတဲ႔အေတြးေတြနဲ႔ အေမွာင္ထုုဆိုုတာၾကီးကိုု ဆက္အေတြးပြားေနမိတယ္။ အမ်ိဳးသားကိုုေတာင္ေျပာျပမယ္ဆိုုျပီး တျခားကိစၥေတြနဲ႔ ေျပာဖိုု႔ေမ႔သြားတယ္။ အမခ်စ္ေရးထားတာေပးဖတ္လိုုက္ျပီး အဲ႔လိုုခံစားခဲ႔ရတယ္လိုု႔ေျပာလိုုက္ဦးမယ္ :-) အဲ႔လိုုျဖစ္လိုု႔ မသြားေတာ႔ဘူးလားဆိုုေတာ႔..အင္း ခုုနကပဲ ပရိုုမိုုးရွင္းတခုုေတြ႔လိုု႔ အဲ႔ဒီဆိုုင္ ေကာင္းမေကာင္း review လိုုက္ဖတ္ေနတယ္ :-P
ReplyDeleteညီမ ကိုကိုး...တိုက္ဆိုင္တယ္ဆိုလို႔ ၀မ္းသာတယ္ (ဟမ္) း)
ReplyDeleteတို႔ အမ်ိဳးသမီးေတြကိုက လွခ်င္ပခ်င္ေတာ့လည္း ခက္သကြယ္...းD
Facial လုပ္တိုင္းအဲလိုခံစားမိတယ္ ဒါမယ့္ မၾကီးလိုအေတြးမ်ိဳးမေတြ႔မိဘူး..။ ဟုတ္တယ္ေနာ္...အေတြးေကာင္းလိုက္တာ စာေလးတပုဒ္ရသြားတယ္..ေတာ္ခ်က္..။
ReplyDeleteအစ္မခ်စ္ေရ.. ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးေနာ္။ က်ြန္မလည္းတတ္ႏိုင္လားမတတ္ႏိုင္လားစဥ္းစားႏိုင္တာေပါ ့ရွင္ Treatment steps ကိုေတာ ့အရမ္းသေဘာက်ပါတယ္
ReplyDeleteခံစားဘူးတယ္ မခ်စ္ေရ အခုေတာ့ စိတ္က်ဥ္းၾကပ္မႈလည္းျဖစ္ဘူးခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး း) စကားမစပ္ L. Shampoo နဲ႔အဆင္ေျပလား ?
ReplyDeleteစိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ မ်ားတယ္..အဲဒီလို တခါမွ မၿဖစ္ေသးဘူး...
ReplyDeleteအီဂ်စ္ေတြ ေခတ္ေကာင္းစဥ္တုန္းက တစ္စံုတစ္ေယာက္မေသေသးဘဲ မံမီအလုပ္ခံရရင္ ရမယ့္ခံစားမႈက အဲဒါမ်ိဳး ျဖစ္မယ္လို႔ ေတြးမိတယ္ အမခ်စ္ၾကည္ေအးေရ...၊ း)
ReplyDeleteျမေသြး ၁၀တန္းေက်ာင္းသူဘ၀က ျပည္ပမွာေနတဲ့ အေဒၚ၊ ရန္ကုန္လာရင္း သူေခၚလို႔ ေဟာလီး၀ုဒ္ေဒၚကစ္တီဆိုင္ လိုက္သြားဖူးတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက အဲ့ဒါေတြ အခုလို ေခတ္မစားေသးဘူး။ သူကေတာ့ ဟိုမွာလုပ္ေနၾကေလ..။ ကိုယ္က ခုနအစ္မေျပာသလို ခံစားမႈေတြ ၀င္လာတာေပါ့။ မ်က္လံုးကလည္း ပိတ္ထားေသးေတာ့ အရမ္းကို ထိတ္လန္႔မိတယ္။ ျဖတ္ေလွ်ာက္ေနတဲ့ ေျခသံေတြကို နားေထာင္ရင္း ငါ ဘာမ်ားျဖစ္သြားမလဲ၊ ငါ့ကိုဘာမ်ားလုပ္ဦးမလဲဆို တထိတ္ထိတ္နဲ႔ေပါ့။ မေနႏိုင္တဲ့အဆံုး အေဒၚကို လွမ္းေအာ္ေတာ့ သူက တစ္ဘက္ခန္းမွာ ရွိတယ္ဆို အသံျပန္ျပဳတယ္။ သူနဲ႔ အဲ့ဒါႀကီး မၿပီးမခ်င္း သူနဲ႔ စကားေျပာေနရင္း စိတ္ေျဖရတယ္။ ေနာင္ ..အဲ့ဒီဆိုင္သြားမယ္ လိုက္မလားဆို..ႏိုးးးးးဘဲ..။
ReplyDeleteအခုေတာ့ မေၾကာက္ေတာ့ပါဘူး။ တစ္ေရးအိပ္ပစ္လိုက္တာ အိပ္ေရးေတာင္ မ၀ခ်င္ဘူး.. :))