Wednesday, July 28, 2010

Cebu ၿမိဳ႕(ဖိလစ္ပိုင္) သို႔ တေခါက္-၃

ဒုတိယေန႔ အစမွာေတာ့ သူရဲေကာင္း လာပူလာပူ ရဲ႕ ဂူဗိမၼာန္ (Lapu Lapu Shrine)ကို သြားေရာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ April 7, 1521မွာ ဆီဘူးဘုရင္ Rajah Humabon ရဲ႕ လိႈက္လဲွစြာ ႀကိဳဆိုမႈနဲ႔ ေပၚတူဂီလူမ်ိဳး Ferdinand Magellan ေရာက္႐ိွလာၿပီး အနီးအနားလူတစု ၇၀၀ခန္႔ ကို ခရစ္ယာန္ဘာသာထဲ သြတ္သြင္းဝင္ေရာက္ေစခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ Mactan Island ရဲ႕ဘုရင္ Datu Lapu-Lapu ကေတာ့ အလြယ္တကူ လက္မခံပဲ ျပန္တိုက္ခဲ့တာေၾကာင့္ April 27, 1521ခု Battle of Mactan မွာ Lapu-Lapu ရဲ႕ သတ္ျဖတ္ျခင္းကို ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒါကို ဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ Mactan Island မွာ လာပူလာပူရဲ႕ ဂူဗိဗၼာန္ တည္ထားခဲ့ျခင္းပါ။

The Lapu-Lapu shrine is a 20-meter bronze statue in Punta Engaño, Mactan Island, Cebu, Philippines, erected in honor of Datu Lapu-Lapu, a Muslim king who defeated Spanish soldiers and killed Portuguese explorer Ferdinand Magellan in the Battle of Mactan on 1521.

(Link:http://en.wikipedia.org/wiki/Lapu-Lapu_shrine)


သူရဲေကာင္း လာပူလာပူ ရဲ႕ ဂူဗိမၼာန္



သူရဲေကာင္း လာပူလာပူ ရဲ႕ ေၾကး႐ုပ္တု


အနီးအနားက အမွတ္တရ ပစၥည္း အေရာင္းဆိုင္ေလးေတြ....


Saint Michael -archangel ကို နာမည္ ယူထားတဲ့ San Miguel Corporation ဆိုတဲ့ food, beverage and packaging company ဟာ ၁၈၉၀မွာ တည္ေထာင္ခ့ဲၿပီး ခုဆိုရင္ one of Southeast Asia's leading food, beverage, and packaging companies ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ လမ္းေဘးကေန ျဖတ္သြားရင္း အထင္ကရ San Miguel ကို ကားေပၚကေန လွမ္း႐ိုက္ခဲ့ေသးတယ္။



ၿပီးတာနဲ႔ ဆီဘူးက အေကာင္းဆံုး ဟိုတယ္ေတြကို လိုက္ျပပါတယ္။ Plantation Bay Resort & Spa၊ Shangri-La နဲ႔ Imperial Palace Waterpark Resort & Spa တို႔ကို သြားၾကည့္ခဲ့ ၾကပါတယ္။ အားလံုး ၾကယ္ငါးပြင့္ အဆင့္႐ိွတဲ့ ဟိုတယ္ေတြခ်ည္းပါ။

ဧည့္ႀကိဳဝန္ထမ္း အမ်ိဳးသားေတြ အရမ္း သေဘာေကာင္းၿပီး ကားရပ္တာနဲ႔ ေမာင္းသူ လက္ထဲက ကားေသာ့ယူ၊ ပါ့က္ကင္ထိုးေပး သူကေပး၊ တံခါး ဖြင့္ေပးသူကဖြင့္နဲ႔ ဟိုတယ္မွာ တည္းသူရယ္ ဘာရယ္မေ႐ြး အားလံုးကို တန္းတူ ခရီးဦးႀကိဳျပဳပါတယ္။ က်မ ေရာက္သြားခဲ့တဲ့ ဟိုတယ္တိုင္းမွာ ေရကူးကန္ေတြ ခမ္းနားလြန္းတာ သတိထားမိပါရဲ႕။ သာမန္ေတြ႔ဖူးေနက် ဟိုတယ္ေရကူးကန္ ဆိုတာထက္ Water Park လိုမ်ိဳး ေရလႊာေလွ်ာစီးလိုမ်ိဳးေတြ အၿပိဳင္ အဆိုင္ လုပ္ထားၾကတာပါ။







ေရကူးကန္ ၄-၅ခုကို ပတ္ပတ္လည္ ဆက္သြယ္ ယွက္ေဖာက္ထားတဲ့ ေရေျမာင္းကေလးေတြ တေလွ်ာက္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး စီးေမ်ာ လိုက္ပါႏိူင္ေသးတာ။ ကေလးေတြ မေျပာနဲ႔ က်မတို႔အ႐ြယ္ လူႀကီးေတြေတာင္ တကယ့္ကို ခုန္ဆင္း ေဆာ့ကစားခ်င္ေလာက္ ေအာင္ ဆဲြေဆာင္ႏိူင္လြန္းတဲ့ ေရကူးကန္ေတြပါ။ ဪ...တကယ္ပဲ ဟိုတယ္တည္းခိုသူ ဧည့္သည္ေတြအတြက္ စရိတ္အပို ကုန္က်ခံၿပီး လုပ္ေပးထား႐ွာတာလို႔ အတီးအတ ေတြးမိေသးတယ္။


ေနာက္ဆံုး ဟိုတယ္က်မွ တည္းခိုခေစ်းႏႈန္း သိခ်င္စိတ္ေတြ ထိန္းမရတာနဲ႔ ဧည့္ႀကိဳေကာင္တာနား သြားၾကည့္မိမွ အို႔ ဟိုး ဒါ့ေၾကာင့္ကိုး...လို႔ သေဘာေပါက္သြား ေတာ့တယ္။ ေရကူးကန္မွာ ကစားဖို႔ရယ္၊ ေန႔လည္စာ သို႔မဟုတ္ ညစာ၊ ၿပီးေတာ့ ဟိုတယ္တခြင္ ကားေလးပတ္ေမာင္းျပတာရယ္ ၃ နာရီ ဆို ဘယ္ေလာက္၊ ၄ နာရီဆိုဘယ္မွ် အဲသလိုမ်ိဳး Package လည္း႐ိွ သကိုး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဟိုတယ္ဧည့္သည္အျပင္ နာရီပိုင္းနဲ႔ ေရကစားဖို႔ လာသူေတြအတြက္ ေရကူးကန္ေတြကို ဒီေလာက္ ေကာင္းေကာင္း လုပ္ေပးထားတာေပါ့။

ဒါဟာလည္းပဲ ဟိုတည္ႀကီးေတြ အေနနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ရပ္တည္မႈအတြက္ တဖက္တလမ္းက ဝင္ေငြ႐ွာျခင္းပဲ မဟုတ္လား။ တခိ်ဳ႕ ဟိုတယ္ေတြကေတာ့ ဟိုတယ္ထဲမွာပဲ ေကာ္ဖီဆိုင္ဖြင့္လို႔ျဖစ္ေစ၊ ဆိုင္ေနရာ ျပန္လည္ငွားရမ္းလို႔ပဲ ျဖစ္ေစ ဘူေဖးညစာေတြ၊ ဟိုင္းတီးဘူေဖးေခၚ ေန႔လည္ခင္းစာေတြနဲ႔ပဲ ျဖစ္ေစ ဝင္ေငြ႐ွာေလ့႐ိွၾကပါတယ္။ ခရက္ဒစ္ကဒ္ ကုမၸဏီေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး ေစ်းခ်တာမ်ိဳးေတြလည္း ႐ိွပါရဲ႕။ ေရကူးကန္ အခ်ိန္ပိုင္း ေပးသံုးတာမ်ိဳးေတာ့ ခုမွ ေတြ႔ဖူးတာပါ။

က်မတို႔႐ြာက ဟိုတယ္ေတြ ေဘာလံုးပဲြရာသီမွာ စကရင္အႀကီးႀကီးနဲ႔ ျပၿပီး ဘီယာေရာင္းစားၾကတာမ်ိဳး ႐ိွေပမဲ့ ေဘာပဲြရာသီက အခ်ိန္ပိုင္းေလးပဲဆိုေတာ့ ေရ႐ွည္မွာ ဘယ္လိုမ်ား ရပ္တည္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းၾကပါလိမ့္။ ေရေဆာ့ဖို႔ဆိုတာ ကေလးေရာ လူႀကီးပါ အႀကိဳက္ျဖစ္တာမို႔ အျမဲလို စည္ကားေနႏိူင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါလည္း ေစ်းေတာ့ မေသးလွပါဘူး။ ႐ြာမွာ ဟိုတယ္လုပ္ငန္း လုပ္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ေတြ႔တုန္းက ခမ်ာ ၿငီးညဴ႐ွာတယ္။ ဧည့္သည္မ႐ိွေတာ့လည္း မ႐ိွလို႔၊ ႐ိွျပန္ေတာ့လည္း မီးမလာလို႔ မီးစက္ေမာင္းရတဲ့အတြက္ ဆီဖိုးထပ္စိုက္ရတဲ့ အေၾကာင္းပါ။

ခုေတာ့ သူလည္း ဘယ္လိုရပ္တည္ေနတယ္ မေျပာတတ္ဘူး။ ဟိုတယ္မွာပဲ မနက္စာ၊ ေန႔လည္စာေတြကို ျမန္မာမုန္႔၊ ျမန္မာဟင္း ေလးေတြ ေကာင္းေကာင္းခ်က္ၿပီး သင့္တင့္တဲ့ေစ်းနဲ႔ စားလို႔ရေအာင္ ေရာင္းခ်၊ ၿပီးမွ စားသံုးသူေတြ အတြက္ စပါယ္႐ွယ္ ဟိုတယ္ ဒစ္စေကာင့္ ထပ္ခ်ေပး၊ အဲသလို လူေခၚရင္ေရာ...။ ဟင္း...ေမာပါတယ္...သူမ်ားေတြအတြက္ပဲ ပူေနရတယ္။

အဲဒီ ၾကယ္ငါးပြင့္ဟိုတယႀ္ကီးေတြကေန ကိုယ္ေနတဲ့ဟိုတယ္ အေသးအႏႈတ္ကေလးဆီ မျပန္ခ်င္ေတာ့ဘူး စိတ္က ျဖစ္လာတာ ေရထဲ ခုန္ခ်ေနခဲ့ခ်င္တာ။ နစ္တခါ ျမဳတ္တလွည့္ ျဖစ္ေနမစိုးလို႔သာ....။


Thursday, July 22, 2010

Cebu ၿမိဳ႕(ဖိလစ္ပိုင္) သို႔ တေခါက္-၂

မေန႔က ပိုစ့္တင္ၿပီးတဲ့အထိ တခ်ိဳ႕က က်မ ဆီဘူးကေန ေရးတင္လိုက္တယ္ ထင္ေနၾကတာ...။ ဟုတ္တာေပါ့ က်မကမွ ေအာ့ဖစ္႐ွဲယ္လီ ျပန္ေရာက္ပါၿပီလို႔မွ မေၾကျငာခဲ့တာ...ဆိုေတာ့...။ ဆရာမႀကီး မခ်စ္ၾကည္ေအး ဆီဘူးက ျပန္ေရာက္ပါၿပီ မိတ္ေဟာင္းမိတ္သစ္မ်ား ျပန္လည္ ဆက္သြယ္ႏိူင္ပါၿပီ လို႔ လကၡဏာ ဆရာမလိုလို...ျမန္မာေဆးကုစားတဲ့ ဆရာမလိုလိုနဲ႔ ျပည္ေပၚမွာ ေ႐ႊေၾကာ္ျငာ ထုတ္ရမဲ့ပံု...။ အို...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တို႔က ဆရာမႀကီးပဲ...အဲဒီအဆင့္က တျပားမွ ေလွ်ာ့ဖို႔ စိတ္ကူး မ႐ိွေပါင္....:)

ခရီးစဥ္ စလိုက္ၾကရေအာင္။ က်မတို႔နဲ႔ အတူ ခရီးစဥ္တေလွ်ာက္လံုး ေခၚသြားခ်င္ပါတယ္။ ၁၇ရက္ေန႔ ခရီးစထြက္မဲ့ စေနမနက္မွာ ၉နာရီထြက္မဲ့ ေလယာဥ္စီးဖို႔ အိမ္က အခ်စ္ဆံုးႀကီးက မနက္ ၅နာရီတိတိမွာ က်မကို အိပ္ရာက ႏိႉးပါတယ္။ ကဲ ခရီးစဥ္မွာ လိုက္ပါမဲ့လူမ်ား မနက္ ၅နာရီ အိပ္ရာထ၊ က်မတို႔နဲ႔ အတူသြားၾကရေအာင္ပါ...:)

သူဟာ ေလယာဥ္ပ်ံေတြကို သိတ္ခ်စ္သူပါ။ ေလဆိပ္မွာ ဆိုက္ထားတဲ့ ေလယာဥ္ပ်ံေတြ ၾကည့္ရင္း ေကာ္ဖီဆိုင္ ထိုင္ခ်င္သူ။ ေလယာဥ္ပ်ံႀကီးေတြ ေတြ႔လိုက္ရင္ပဲ အိမ္ေထာင္မက် ေသးတဲ့ ရည္းစားေဟာင္းကို အမွတ္မထင္ ျပန္ေတြ႔ရသလို ဝမ္းသာတတ္သူ၊ အင္မတန္ ေပ်ာ္သူပါ။ ခ်က္အင္ၿပီးတာနဲ႔ DFSမွာ ဝယ္စရာ႐ိွွတာ ဝယ္ၿပီး မနက္စာ စားၾကပါတယ္။ ေလယာဥ္ပ်ံႀကီးေတြ ေ႐ွ႕တည့္တည့္က ခံုမွာ ေ႐ြးထိုင္ပါတယ္။


ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ မနက္စာစားတဲ့ အထိ သူ႔အႀကိဳက္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး စားၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ က်မအႀကိဳက္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သူ ဟိုေလွ်ာက္ ဒီေလွ်ာက္ လုပ္ေနခ်ိန္မွာ က်မက ဟို႐ိုက္ဒီ႐ိုက္ လုပ္ႏိူင္ခဲ့လို႔ပါပဲ။ အားမနာပါနဲ႔ ပံုေတြကို ရဲရဲသာ ကလစ္ၿပီး ၾကည့္လိုက္ၾကစမ္းပါ....




၉နာရီ တိတိ အခ်ိန္မွန္စြာ ေလယာဥ္ထြက္ၿပီး Mactan-Cebu Int'L Aiportကို ေန႔လည္ ၁၂နာရီ မိနစ္ ၄၀မွာ ေရာက္ပါတယ္။ GMT+8 မို႔ စကၤာပူနဲ႔ အခ်ိန္တူတူပါပဲ။



လာႀကိဳတဲ့ကားက ဟိုတယ္ကို မပို႔ေသးပဲ ဟိုမွာ ထမင္းဝိုင္းျပင္ၿပီး အသင့္ေစာင့္ေနၾကတဲ့ မိတ္ေဆြ အန္ကယ္ ဘီလီနဲ႔ အန္တီ စူဇန္တို႔ အိမ္ Danao City ကို တန္းေမာင္းသြားပါ ေတာ့တယ္။ က်မတို႔မွာ မနက္စာေရာ၊ ေလယာဥ္ေပၚမွာ စားထားတာေရာ အစားေတြက လည္ပင္းအထိ ႐ိွေနေသးေပမဲ့ စိတ္ေၾကနပ္ေအာင္ နဲနဲပါးပါး ဝင္ေအာင္ စားၾကရပါတယ္။

ထမင္းစားၿပီးမွ အန္ကယ္ဘီလီနဲ႔အတူ ျခံထဲ ေလွ်ာက္ၾကည့္ၾကပါတယ္။ ေပ ၁၂၀x၁၄၀ က်ယ္တဲ့ျခံကေလးရဲ႕ ေနာက္ဘက္၊ ေဘးဘက္ေတြမွာ စားပင္၊ သီးပင္ နဲ႔ ပန္းပင္ေလးေတြ စံုေနေအာင္ စိုက္ထားၿပီး က်မတို႔ကို ျမင္တိုင္း ေဟာင္ေနတဲ့ ေခြး ၅ေကာင္ လည္း႐ိွပါတယ္။ ဒိုဘာမင္ ၃ ေကာင္က ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ၊ အျပင္မွာ သံႀကိဳးနဲ႔ ခ်ည္ထားတဲ့ တယ္ရီယာ တေကာင္ရယ္ ေနာက္ က်မ မသိတဲ့ အမ်ိဳးအစား တေကာင္ရယ္ ႐ိွပါတယ္။



ဝိုင္အမ္ လို႔ေခၚတဲ့ တယ္ရီယာေလးရဲ႕နာမည္က Yahoo Messenger လို႔ အန္ကယ္ဘီလီ ေျပာတဲ့အခါ က်မ အေတာ္ ရယ္ခ်င္မိသြားပါတယ္။ တျခားေခြးေတြရဲ႕ နာမည္ေတြ ႐ြတ္ျပတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ မထိန္းႏိူင္ေအာင္ ရယ္မိပါေတာ့တယ္။ Google , Skype, Friendster နဲ႔ Twitter တဲ့ေလ....ဒါနဲ႔ က်မက အၾကံ ေပးခဲ့ပါတယ္။ အန္ကယ္ဘီလီ ေနာက္ေခြးေတြ ေမြးရင္ နာမည္ကို Face Book တို႔ Blog တို႔ ေပးေနာ္ လို႔...။


ခဏနားအၿပီး အန္ကယ္ ဘီလီတို႔အိမ္ကေန နာရီဝက္ေလာက္ ေမာင္းရတဲ့ ဟိုတယ္ကို ခ်က္အင္ လိုက္လုပ္ေပးပါတယ္။ တခါတည္းမနားပဲ ဆီဘူးရဲ႕ အႀကီးဆံုး SMေ႐ွာ့ပင္းေမာကို လိုက္ပို႔ၾကတယ္။ လူေတြက စည္လိုက္တာ...ဖက္႐ွင္႐ိႉးလည္း ႐ိွေနတာမို႔ ခဏ ဝင္ေငးၾက ေသးတယ္။











အဲဒီ စေနညေန ကိုေတာ့ ေစ်းဝယ္ရင္း၊ SMမွာပဲ ညစာစားရင္း အခ်ိန္ကုန္မွ ဟိုတယ္ ျပန္လာခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။







ဟိုတယ္ စားေသာက္ဆိုင္ေ႐ွ႕



ဒုတိယေန႔ တနဂၤေႏြက်ေတာ့ ဆီဘူးၿမိဳ႕ထဲ သြားခဲ့ၾကရင္း သူတို႔ဆီက ဟိုတယ္ေတြ အသက္႐ွည္႐ွည္ ရပ္တည္ႏိူင္ဖို႔ ဘယ္လို အားထုတ္ၾကရတယ္ ဆိုတာ ေျပာျပခ်င္ ပါေသးတယ္...



Wednesday, July 21, 2010

Cebu ၿမိဳ႕(ဖိလစ္ပိုင္) သို႔ တေခါက္-၁

ခရီးသြားပိုစ့္ မတင္ခင္ က်မရဲ႕ ေတာ႐ိုက္ ေတာင္႐ိုက္ ပံုေလးေတြ အရင္ ၾကည့္ၾကပါအံုးေလ။ က်မတို႔က ဒီတေခါက္ Tour Guide နဲ႔ သြားတာ မဟုတ္ပဲ ခင္ရာမင္ရာ ေဒသခံမိတ္ေဆြေတြနဲ႔ သြားတာမို႔ တခ်ိဳ႕ အခ်က္အလက္ေတြ Wikiထဲ ျပန္႐ွာ ခ်င္ပါေသးတယ္။

ဆီဘူးၿမိဳ႕က ေတာင္ေတြ၊ ပင္လယ္ေတြနဲ႔ ဝန္းရံထားတဲ့ လွပတဲ့ ကြၽန္းၿမိဳ႕ကေလး တၿမိဳ႕ပါ။ ၿမိဳ႕ေတာ္မနီလာလို တႏွစ္ကို တိုင္ဖုန္း ၁၀ႀကိမ္ထက္မနည္း တိုက္ခတ္ျခင္းမွ ကင္းလြတ္တဲ့၊ သဘာဝ ေဘးအႏၲာရာယ္ေတြ ကင္း႐ွင္းတဲ့ ကၽြန္းၿမိဳ႕ကေလးမို႔ ကံေကာင္းတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးပါပဲ။ ေဒသခံေတြကိုယ္တိုင္က မနီလာၿမိဳ႕ႀကီးကို Favorite of Typhoon လို႔ က်ီစယ္ ေခၚေဝၚ ေလ့႐ိွၾကပါတယ္။



ဆီဘူးရဲ႕ အနီးအနား ဘိုဟိုးလ္-Bohol လို႔ ေခၚတဲ့ ကြၽန္းၿမိဳ႕ကေလးကိုလည္း သြားေရာက္ခဲ့ၿပီး အဲဒီ့ ကြၽန္း ၂ ကြၽန္းေပၚက ေတြ႔သမွ်၊ ျမင္သမွ်၊ ဓါတ္ပံု႐ိုက္ဖို႔ လက္လွမ္းမီသမွ် ပန္းေတြကို သိမ္းႀကံဳး႐ိုက္ခဲ့ပါတယ္။ Flowers of Cebu and Bohol လို႔သာ ဆိုၾကပါစို႔....။

ဒီပိုစ့္ကိုေတာ့ ကဇာတ္ေတြ၊ အၿငိမ့္ပဲြေတြမွာ မင္းသမီးမထြက္ခင္ ေ႐ွ႕ထြက္မင္းသမီးေလးေတြ အရင္ထြက္ၿပီး ေဖ်ာ္ေျဖ အသံုးေတာ္ခံသလိုပဲ လို႔ သေဘာထား ၾကည့္႐ႉေပးၾကပါေနာ္....:)


















ကိုုယ္ ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ

ႏွင္းေတြ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္

ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...