ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေတြခ်ည္းပဲရွိေနတဲ့ဘဝတခုုဟာ
တကယ္ပဲ ေပ်ာ္စရာေကာင္းေရာလား။ ဘဝမွာ ဘာတခုုမွ စိုုးရိမ္ပူပန္စရာမရွိတဲ့ အေျခအေနကေရာ
တကယ္ပဲ ေၾကာင့္ၾကမဲ့ျဖစ္ေရာလား။ တကယ္ေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေတြဟာလည္း မျမဲဘူး၊ စိုုးရိမ္ပူပန္စရာေတြကလည္း
မျမဲဘူး ဟုုတ္လား…။
လူတေယာက္ကိုု ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ တြန္းတိုုက္ခ်ပစ္ခဲ့သူမွာ နာက်င္ေစလိုုစိတ္ အလ်ဥ္းမရွိပါဘူးကြယ္ ေျပာလာခဲ့ရင္ေတာင္ သူမက ေနာက္တၾကိမ္ထပ္မံလဲက်ပစ္လိုုက္ဖိုု႔ ဝန္ေလးမယ္မထင္ဘူး။ လဲက်သြားခ်ိန္မွာ သိပ္နာက်င္ခဲ့မွာပဲေနာ္ဆိုုတဲ့ ကိုုယ္ခ်င္းစာစိတ္ကေလးမ်ား ျဖစ္သြားမယ္ထင္လား၊ ေက်ာခိုုင္း လ်စ္လ်ဴရွဳထားခဲ့ပါတယ္၊ ကိုုယ့္ကရုုဏာကိုုေတာ့ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ေပါ့၊ မင္းကိုု တြန္းခ်လိုုက္ရလိုု႔ ကိုုယ့္လက္ေတြလည္း နာက်င္ခဲ့ပါတယ္ကြာ ဆိုုလာရင္ေတာင္ သူမဟာ သူ႔ဒဏ္ရာေတြကိုု မန္းမွႈတ္ေပ်ာက္ကင္းေစလိမ့္ဦးမယ့္အထိ၊ ရွင့္လက္ေတြ သိပ္မ်ားနာက်င္သြားလားဟင္ ဆိုုတဲ့ မိုုက္မိုုက္မဲမဲစကားတခြန္းနဲ႔ ကိုုယ့္ဒဏ္ရာကိုု ကိုုယ္ေမ့ခဲ့သူဟာ သူမျဖစ္လိမ့္မယ္။ နာက်င္သြားလား သိပ္မ်ားနာက်င္သြားလားဆိုုတဲ့ ကရုုဏာနဲ႔ မထိုုက္တန္သူပဲ ျဖစ္မွာပါ။ သူမဟာ ေက်ာက္နံရံတခုုကိုု ေဒါသတၾကီးရန္လိုုမွႈေတြနဲ႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ ပစ္ေပါက္ေနခဲ့မိတယ္ေလ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဘာေၾကာင့္သူမကိုုမွ ဆိုုတဲ့ ေမးခြန္းေတြအတြက္ စကားျပန္မေပါက္တဲ့အခါ သူမဟာ ထြက္ေပါက္မဲ့ မြန္းၾကပ္မွႈေတြအစား စကားလံုုးၾကမ္းၾကမ္းေတြသာ ႏွႈတ္က ထြက္က်လာေတာ့တာ။ ကိုုယ္တိုုင္လည္း ေၾကာက္ရြ႔ံကာ တခါဖူးမွ် မရည္ရြယ္ခဲ့တဲ့ စကားလံုုးၾကမ္းတမ္းရိုုင္းစိုုင္းမွႈေတြဟာ သူမရင္ကိုု တန္ျပန္ထိမွန္ေတာ့တယ္။ သူမဟာ စိတ္ဖတ္တတ္သူ ျဖစ္ခ်င္တယ္။ ေက်ာက္နံရံေတြရဲ႕ ေအးစက္မာေၾကာမွႈအလံုုးစံုုကိုု ဘာသာစကားေတြအျဖစ္ နားလည္ခ်င္တယ္။ သူမ နားမလည္တဲ့ေက်ာက္နံရံေတြရဲ႕ ေအးစက္ျခင္းကိုု သူမ နားလည္တဲ့စကားလံုုးေတြနဲ႔ ေစာ္ကားလိုုစိတ္ကိုု သူမကိုုယ္တိုုင္လည္း နားမလည္ျပန္ဘူး။ ဘဝကိုု အခ်ိန္ဇယားဆြဲကာ အျမင့္ပ်ံတက္တတ္တဲ့ ငွက္ေတြကိုုေတြ႔တိုုင္း သူမဟာျဖင့္ သူမဘဝၾကီးကိုု ဘယ္လိုု ပိုုးစိုုးပက္စက္ ျပစ္စလက္ခတ္ စုုတ္ျပတ္သတ္ေနေအာင္ ေနခ်င္သလိုု ေနတတ္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္လာတယ္။ ခ်စ္ျခင္းတရားေတြအေၾကာင္း ျမင့္ျမင့္ျမတ္ျမတ္ေျပာလာသူေတြကိုု ေတြ႔တိုုင္း၊ လူေတြကိုု သူမ မယံုုၾကည္ေၾကာင္း၊ အထူးသျဖင့္ ေသာက္ပိုုေတြလုုပ္တတ္ေျပာတတ္သူေတြကိုု ဘယ္ေလာက္မုုန္းေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္လာတယ္။ တက္က်မ္းေတြ ဘဝေနထိုုင္နည္းေတြ အျမင့္ပ်ံနည္းေတြေရးေနတဲ့သူေတြကိုု ေတြ႔တိုုင္း သူမဟာျဖင့္ ဘယ္သူ႔အတြက္မွ တစံုုတရာအက်ိဳးျပဳမယ္မဟုုတ္တဲ့ ဂဂ်ိဳးဂေဂ်ာင္စာေတြကိုု ေသာက္ကဗ်ာေတြကိုု ေရးလိုု႔ ဖီးလ္လိုု႔ေကာင္းတုုန္းရွိေနေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္လာတယ္။ ဘဝတခုုလြန္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ သူမဟာ ဘယ္ေလာက္ေတာ္ေၾကာင္း၊ ဘယ္လိုုလူျဖစ္ေၾကာင္း၊ လူနဲ႔လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ကိုု ဘယ္လိုုအက်ိုးျပဳခဲ့ေၾကာင္း လူေတြပါးစပ္ကေျပာလာမယ့္ ခ်ီးမြမ္းခန္းေတြကိုု ၾကားရဖိုု႔အတြက္ဆိုုတာထက္ (တကယ္ေတာ့ ၾကားလည္းမၾကားႏိူင္ေတာ့ဘဲေလ) ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု ေၾကနပ္ဖိုု႔သာ လုုပ္ခ်င္တာ။ အဲဒီ အတၱတခုုပဲ။ အဲဒီအတၱတခုုထဲနဲ႔ သူမ လုုပ္ခ်င္ရာလုုပ္တယ္။ သူမဟာ ကိုုယ္လုုပ္ခ်င္ရာလုုပ္ေနတဲ့၊ ဘာကိုုမွလည္း ဂရုုမစိုုက္တတ္တဲ့ အတၱနည္းနည္း၊ ခ်စ္ျခင္းတရားနည္းနည္း၊ အရြဲ႕တိုုက္ျခင္းမ်ားမ်ား၊ အအိပ္အေနနည္းနည္း၊ ဂီတမ်ားမ်ား ကဗ်ာမ်ားမ်ား၊ ပ်င္းရိျခင္းမ်ားမ်ား၊ အမုုန္းတရားမ်ားမ်ားေတြ ထည့္ေဖ်ာ္စပ္ထားတဲ့ လူၾကိဳက္နည္းေဖ်ာ္ရည္တခြက္သာ ျဖစ္တယ္။ သူမဟာ Death note တခုုကိုု လွလွပပေလး ေရးခ်ခဲ့ဖူးတယ္။ ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု လွလွပပေလးလြတ္ေျမာက္သြားခ်င္စိတ္ရွိေနခဲ့တုုန္းကေပါ့။ ေသျခင္းတရားဆိုုတာ အသစ္တဖန္ အစပ်ိဳးျခင္းပဲ။ အမုုန္းတရားေတြကေန လြတ္ၿငိမ္းေနမယ္၊ အစြန္းအထင္းေတြကေန ကင္းလြတ္ေနလိမ့္မယ္။ ဘယ္သူမွ ကိုုယ့္ကိုု မသိေသးတဲ့ ကမာၻအသစ္တခုုမွာ တစ္ကေန ျပန္စရမွာ ဘယ္ေလာက္မ်ား စိတ္လွဳပ္ရွားဖြယ္လဲ။ ခုုေတာ့ Death noteေလးတခုုကိုု ေရးၿပီးခ်န္ထားခဲ့ခ်င္စိတ္ သူမမွာ ရွိမေနေတာ့ဘူး။ သူမေရးခဲ့မယ့္ Death noteကေလးကိုု ၾကည့္ ၿပံဳး ေလွာင္ေနၾကမယ့္ ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္ေတာ္မူထေသာ လူတပါးခ်င္းေတြကိုု သူမက အဲဒီအခြင့္အေရး မေပးႏိူင္ဘူး။ မေပးလိုုဘူး။ သူမ ဒီကမာၻၾကီးထဲကေန ထြက္ခြာသြားခဲ့ၿပီမွန္းကိုု သိေတာင္မသိလိုုက္ၾကရဘူးဆိုုတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးကိုုပဲ သူမ လိုုလားေနတယ္။ တိတ္တိတ္ကေလးပဲေပါ့။ ေျခသံဖြဖြနဲ႔ ေတာင္ပံေတြကိုု အညင္သာဆံုုးခတ္ၿပီး သူမ ပ်ံသန္းသြားမယ္။ သူမစိတ္ႏွလံုုး အတည္ၾကည္ဆံုုးနဲ႔ ထြက္ခြာခ်ိန္မွာေတာင္ ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေအးစက္မာေၾကာတဲ့ ေက်ာက္နံရံၾကီးေတြဆီက ပဲ့တင္သံတခုုတေလမွ ျပန္မၾကားရလည္းဘဲ ဘာအထိအခိုုက္မွ မရွိခဲ့တဲ့ပံုုမ်ိဳးနဲ႔ သူမက သံသရာခရီး ဆက္ခ်င္တယ္။ တကယ္တမ္း နာက်င္လဲက်ခဲ့သူမွာ စိတ္ဒဏ္ရာဘယ္ေလာက္မ်ားခဲ့လည္း သူမဟာ လြတ္ေျမာက္သြားခဲ့ၿပီျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔၊ ရည္ရြယ္တြန္းခ်ခဲ့သူသာ ျပုလုုပ္သူအျဖစ္ ေလးေလးလံလံထမ္းပိုုးကာ သစ္ေနပါေစေၾကာင္း….၊ ေနာက္ဆံုုးအၾကိမ္ သူမက ဆိုုခ်င္ခဲ့ေသးတယ္…။ မင္း ေႏြးေထြးပါေစကြယ္...။
လူတေယာက္ကိုု ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ တြန္းတိုုက္ခ်ပစ္ခဲ့သူမွာ နာက်င္ေစလိုုစိတ္ အလ်ဥ္းမရွိပါဘူးကြယ္ ေျပာလာခဲ့ရင္ေတာင္ သူမက ေနာက္တၾကိမ္ထပ္မံလဲက်ပစ္လိုုက္ဖိုု႔ ဝန္ေလးမယ္မထင္ဘူး။ လဲက်သြားခ်ိန္မွာ သိပ္နာက်င္ခဲ့မွာပဲေနာ္ဆိုုတဲ့ ကိုုယ္ခ်င္းစာစိတ္ကေလးမ်ား ျဖစ္သြားမယ္ထင္လား၊ ေက်ာခိုုင္း လ်စ္လ်ဴရွဳထားခဲ့ပါတယ္၊ ကိုုယ့္ကရုုဏာကိုုေတာ့ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ေပါ့၊ မင္းကိုု တြန္းခ်လိုုက္ရလိုု႔ ကိုုယ့္လက္ေတြလည္း နာက်င္ခဲ့ပါတယ္ကြာ ဆိုုလာရင္ေတာင္ သူမဟာ သူ႔ဒဏ္ရာေတြကိုု မန္းမွႈတ္ေပ်ာက္ကင္းေစလိမ့္ဦးမယ့္အထိ၊ ရွင့္လက္ေတြ သိပ္မ်ားနာက်င္သြားလားဟင္ ဆိုုတဲ့ မိုုက္မိုုက္မဲမဲစကားတခြန္းနဲ႔ ကိုုယ့္ဒဏ္ရာကိုု ကိုုယ္ေမ့ခဲ့သူဟာ သူမျဖစ္လိမ့္မယ္။ နာက်င္သြားလား သိပ္မ်ားနာက်င္သြားလားဆိုုတဲ့ ကရုုဏာနဲ႔ မထိုုက္တန္သူပဲ ျဖစ္မွာပါ။ သူမဟာ ေက်ာက္နံရံတခုုကိုု ေဒါသတၾကီးရန္လိုုမွႈေတြနဲ႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ ပစ္ေပါက္ေနခဲ့မိတယ္ေလ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဘာေၾကာင့္သူမကိုုမွ ဆိုုတဲ့ ေမးခြန္းေတြအတြက္ စကားျပန္မေပါက္တဲ့အခါ သူမဟာ ထြက္ေပါက္မဲ့ မြန္းၾကပ္မွႈေတြအစား စကားလံုုးၾကမ္းၾကမ္းေတြသာ ႏွႈတ္က ထြက္က်လာေတာ့တာ။ ကိုုယ္တိုုင္လည္း ေၾကာက္ရြ႔ံကာ တခါဖူးမွ် မရည္ရြယ္ခဲ့တဲ့ စကားလံုုးၾကမ္းတမ္းရိုုင္းစိုုင္းမွႈေတြဟာ သူမရင္ကိုု တန္ျပန္ထိမွန္ေတာ့တယ္။ သူမဟာ စိတ္ဖတ္တတ္သူ ျဖစ္ခ်င္တယ္။ ေက်ာက္နံရံေတြရဲ႕ ေအးစက္မာေၾကာမွႈအလံုုးစံုုကိုု ဘာသာစကားေတြအျဖစ္ နားလည္ခ်င္တယ္။ သူမ နားမလည္တဲ့ေက်ာက္နံရံေတြရဲ႕ ေအးစက္ျခင္းကိုု သူမ နားလည္တဲ့စကားလံုုးေတြနဲ႔ ေစာ္ကားလိုုစိတ္ကိုု သူမကိုုယ္တိုုင္လည္း နားမလည္ျပန္ဘူး။ ဘဝကိုု အခ်ိန္ဇယားဆြဲကာ အျမင့္ပ်ံတက္တတ္တဲ့ ငွက္ေတြကိုုေတြ႔တိုုင္း သူမဟာျဖင့္ သူမဘဝၾကီးကိုု ဘယ္လိုု ပိုုးစိုုးပက္စက္ ျပစ္စလက္ခတ္ စုုတ္ျပတ္သတ္ေနေအာင္ ေနခ်င္သလိုု ေနတတ္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္လာတယ္။ ခ်စ္ျခင္းတရားေတြအေၾကာင္း ျမင့္ျမင့္ျမတ္ျမတ္ေျပာလာသူေတြကိုု ေတြ႔တိုုင္း၊ လူေတြကိုု သူမ မယံုုၾကည္ေၾကာင္း၊ အထူးသျဖင့္ ေသာက္ပိုုေတြလုုပ္တတ္ေျပာတတ္သူေတြကိုု ဘယ္ေလာက္မုုန္းေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္လာတယ္။ တက္က်မ္းေတြ ဘဝေနထိုုင္နည္းေတြ အျမင့္ပ်ံနည္းေတြေရးေနတဲ့သူေတြကိုု ေတြ႔တိုုင္း သူမဟာျဖင့္ ဘယ္သူ႔အတြက္မွ တစံုုတရာအက်ိဳးျပဳမယ္မဟုုတ္တဲ့ ဂဂ်ိဳးဂေဂ်ာင္စာေတြကိုု ေသာက္ကဗ်ာေတြကိုု ေရးလိုု႔ ဖီးလ္လိုု႔ေကာင္းတုုန္းရွိေနေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္လာတယ္။ ဘဝတခုုလြန္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ သူမဟာ ဘယ္ေလာက္ေတာ္ေၾကာင္း၊ ဘယ္လိုုလူျဖစ္ေၾကာင္း၊ လူနဲ႔လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ကိုု ဘယ္လိုုအက်ိုးျပဳခဲ့ေၾကာင္း လူေတြပါးစပ္ကေျပာလာမယ့္ ခ်ီးမြမ္းခန္းေတြကိုု ၾကားရဖိုု႔အတြက္ဆိုုတာထက္ (တကယ္ေတာ့ ၾကားလည္းမၾကားႏိူင္ေတာ့ဘဲေလ) ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု ေၾကနပ္ဖိုု႔သာ လုုပ္ခ်င္တာ။ အဲဒီ အတၱတခုုပဲ။ အဲဒီအတၱတခုုထဲနဲ႔ သူမ လုုပ္ခ်င္ရာလုုပ္တယ္။ သူမဟာ ကိုုယ္လုုပ္ခ်င္ရာလုုပ္ေနတဲ့၊ ဘာကိုုမွလည္း ဂရုုမစိုုက္တတ္တဲ့ အတၱနည္းနည္း၊ ခ်စ္ျခင္းတရားနည္းနည္း၊ အရြဲ႕တိုုက္ျခင္းမ်ားမ်ား၊ အအိပ္အေနနည္းနည္း၊ ဂီတမ်ားမ်ား ကဗ်ာမ်ားမ်ား၊ ပ်င္းရိျခင္းမ်ားမ်ား၊ အမုုန္းတရားမ်ားမ်ားေတြ ထည့္ေဖ်ာ္စပ္ထားတဲ့ လူၾကိဳက္နည္းေဖ်ာ္ရည္တခြက္သာ ျဖစ္တယ္။ သူမဟာ Death note တခုုကိုု လွလွပပေလး ေရးခ်ခဲ့ဖူးတယ္။ ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု လွလွပပေလးလြတ္ေျမာက္သြားခ်င္စိတ္ရွိေနခဲ့တုုန္းကေပါ့။ ေသျခင္းတရားဆိုုတာ အသစ္တဖန္ အစပ်ိဳးျခင္းပဲ။ အမုုန္းတရားေတြကေန လြတ္ၿငိမ္းေနမယ္၊ အစြန္းအထင္းေတြကေန ကင္းလြတ္ေနလိမ့္မယ္။ ဘယ္သူမွ ကိုုယ့္ကိုု မသိေသးတဲ့ ကမာၻအသစ္တခုုမွာ တစ္ကေန ျပန္စရမွာ ဘယ္ေလာက္မ်ား စိတ္လွဳပ္ရွားဖြယ္လဲ။ ခုုေတာ့ Death noteေလးတခုုကိုု ေရးၿပီးခ်န္ထားခဲ့ခ်င္စိတ္ သူမမွာ ရွိမေနေတာ့ဘူး။ သူမေရးခဲ့မယ့္ Death noteကေလးကိုု ၾကည့္ ၿပံဳး ေလွာင္ေနၾကမယ့္ ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္ေတာ္မူထေသာ လူတပါးခ်င္းေတြကိုု သူမက အဲဒီအခြင့္အေရး မေပးႏိူင္ဘူး။ မေပးလိုုဘူး။ သူမ ဒီကမာၻၾကီးထဲကေန ထြက္ခြာသြားခဲ့ၿပီမွန္းကိုု သိေတာင္မသိလိုုက္ၾကရဘူးဆိုုတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးကိုုပဲ သူမ လိုုလားေနတယ္။ တိတ္တိတ္ကေလးပဲေပါ့။ ေျခသံဖြဖြနဲ႔ ေတာင္ပံေတြကိုု အညင္သာဆံုုးခတ္ၿပီး သူမ ပ်ံသန္းသြားမယ္။ သူမစိတ္ႏွလံုုး အတည္ၾကည္ဆံုုးနဲ႔ ထြက္ခြာခ်ိန္မွာေတာင္ ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေအးစက္မာေၾကာတဲ့ ေက်ာက္နံရံၾကီးေတြဆီက ပဲ့တင္သံတခုုတေလမွ ျပန္မၾကားရလည္းဘဲ ဘာအထိအခိုုက္မွ မရွိခဲ့တဲ့ပံုုမ်ိဳးနဲ႔ သူမက သံသရာခရီး ဆက္ခ်င္တယ္။ တကယ္တမ္း နာက်င္လဲက်ခဲ့သူမွာ စိတ္ဒဏ္ရာဘယ္ေလာက္မ်ားခဲ့လည္း သူမဟာ လြတ္ေျမာက္သြားခဲ့ၿပီျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔၊ ရည္ရြယ္တြန္းခ်ခဲ့သူသာ ျပုလုုပ္သူအျဖစ္ ေလးေလးလံလံထမ္းပိုုးကာ သစ္ေနပါေစေၾကာင္း….၊ ေနာက္ဆံုုးအၾကိမ္ သူမက ဆိုုခ်င္ခဲ့ေသးတယ္…။ မင္း ေႏြးေထြးပါေစကြယ္...။
ခ်စ္ၾကည္ေအး
ဝ၂ဝ၂၂ဝ၁၉
No comments:
Post a Comment
ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထင္ျမင္ခံစားရသလိုသာ ေရးခဲ့ပါရွင္