အခ်ိန္ဖတ္စက္မ်ား

နာရီေတြကို ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက စြဲလန္းခဲ့မိမွန္း ကၽြန္မ ေသခ်ာမမွတ္မိပါ။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္မ သတိထားမိခ်ိန္တြင္ ကၽြန္မ၌ နာရီေရာဂါက ရင့္ေနခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။

ကၽြန္မမွတ္မိေသာ ပထမဦးဆံုးနာရီကေလးသည္ ကၽြန္မအသက္ ဆယ့္ကိုးႏွစ္မွာ ေဖေဖေပး ခဲ့ေသာနာရီကေလးျဖစ္ပါသည္။  ထိုနာရီကေလးသည္ စီကိုတံဆိပ္နာရီကေလးျဖစ္ၿပီး ဒိုင္ခြက္အဝိုင္း ကေလးမွာ အတြင္းပိုင္းက ေငြေရာင္ႏွင့္ အျပင္အနားမွာ ေရႊေရာင္အရစ္ကေလးေနာက္တစ္ဝိုင္း ဝိုင္းထားေသာ နာရီကေလး ျဖစ္ပါသည္။ မိန္းမပတ္နာရီ အဝိုင္းပံု အလတ္စားအရြယ္ကေလးျဖစ္ၿပီး ကၽြန္မကို ပတ္ေပးခ်ိန္တြင္ အေဖက ကၽြန္မပါးကို ေမႊးၿပီးမွ သမီးႀကီးအတြက္၊ ရိုရိုေသေသ ပတ္ေနာ္ဟု ေျပာၿပီး ေပးခဲ့တာျဖစ္ေလသည္။

မွတ္မွတ္ရရ ထိုစဥ္က ကၽြန္မမွာ ေက်ာင္းသားအေရးမ်ားတြင္ ပါဝင္လွ်က္ရွိကာ အေမက စိတ္ပူ၍ အိမ္မွာမအိပ္ရဘဲ (ထိုစဥ္က ေက်ာင္းသားေတြကို သက္ဆိုင္ရာမွ ညဘက္ညဘက္ေတြ အိမ္မွာ လာလာေခၚတတ္ေသာ အခ်ိန္ျဖစ္သည္) တစ္ျခားရပ္ကြက္ရွိ အေဒၚေတြအိမ္မွာ သြားေရာက္ေနထိုင္ ရစဥ္ျဖစ္ပါသည္။ အေဖ ႏိူင္ငံရပ္ျခားအလုပ္လုပ္ရာမွ ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ကၽြန္မကို အိမ္မွာ မေတြ႔၍ ေမးရာ အေဒၚေတြအိမ္မွာ သြားအိပ္တယ္ဆိုေသာေၾကာင့္ အေခၚခိုင္းရာက ကၽြန္မအိမ္ျပန္ေရာက္လာရေသာ ပထမဆံုးေန႔ပင္။ ထိုေန႔မွစ၍ အေဖက ကၽြန္မကို အိမ္မွာပင္ အိပ္ေစပါသည္။ အေဖ့ေမတၱာေၾကာင့္ပဲလား မသိ၊ ကၽြန္မ ေဘးရန္ကင္းခဲ့ပါသည္။

ျပန္ဆက္ပါမည္။ ထိုစဥ္က အေဖေပးေသာနာရီကေလးကို ကၽြန္မ အလြန္ႏွစ္သက္မိပါသည္။ အိမ္ျပားျပားကေလးက ဝတ္လိုက္သည္ႏွင့္ လက္မွာ ကပ္ခ်ပ္ေနကာ၊ သားေရလက္ပတ္ႀကိဳး အညိဳကေလးႏွင့္။ သို႔ေသာ္ ထိုနာရီကေလး ဘာေၾကာင့္ ပ်က္သြားရသည္ကို ကၽြန္မ မမွတ္မိေတာ့ပါ။ အေၾကာင္းမွာ ကၽြန္မသည္ မည္မွ်ႏွစ္ျခိဳက္သည္ျဖစ္ေစ ဘယ္အရာကိုမွ တခုတ္တရမရွိဘဲ ခဏသာ စြဲလန္းတတ္ေသာေၾကာင့္၊ တစ္လံုးေပ်ာက္ပ်က္သြားရင္ ေနာက္အသစ္တစ္လံုး ရတာေပါ့ဟု သေဘာထားတတ္ေသာေၾကာင့္ပင္။

ထိုနာရီကေလးေနာက္မွာ ကၽြန္မ ပတ္ျဖစ္ေသာနာရီက အယ္လ္ဘာအမ်ိဳးအစား ဒိုင္ခြက္ေငြေရာင္ ကေလးႏွင့္ အိမ္အဝိုင္းကေလးျဖစ္ပါသည္။ ထုိနာရီကေလးကိုလည္း ဘာရယ္မဟုတ္ မရွိသံုးအေနႏွင့္ ပတ္ျဖစ္ကာ ပ်က္ျပန္ေတာ့ အလြယ္တကူ ေနာက္တစ္လံုး ဝယ္ပတ္ျဖစ္ျပန္ပါသည္။

ေသခ်ာသည္မွာ ထိုစဥ္က ဝင္ေငြ မရွိေသးခ်ိန္မို႔ နာရီကို တစ္လံုးပ်က္မွ တစ္လံုးဝယ္ပတ္သည္သာ။ 
 

ကၽြန္မကိုယ္ပိုင္ဝင္ေငြႏွင့္ ကၽြန္မစိတ္ႀကိဳက္နာရီမ်ားကို ဝယ္ပတ္ႏိူင္ခ်ိန္တြင္ အမ်ိဳးအစားတစ္မ်ိဳးတည္းေသာ နာရီမ်ားကို အေရာင္စံုေအာင္ ဝယ္စုလွ်က္ တမက္တေမာ ပတ္ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္မႀကိဳက္ေသာ နာရီအမ်ိဳးအစားမွာ G-Shock ႏွင့္ Baby G ျဖစ္သည္။ နာရီအိမ္ အႀကီးႀကီးေတြ ကၽြန္မလက္ကေလးေပၚ တင္ပတ္ရေသာအရသာကို ကၽြန္မ စြဲလန္းပါသည္။ ထုိ႔အျပင္ G-Shock ႏွင့္ Baby G သည္ နာရီဒီဇိုင္းဆန္း၊ အေရာင္ဆန္းဆန္းတို႔ႏွင့္ျဖစ္ရာ ကၽြန္မမွာ တစ္ျခား ဘယ္တံဆိပ္ကိုမွ ေျပာင္းမပတ္ႏိူင္ဘဲ G-Shock ႏွင့္ Baby Gကိုသာ တစြဲတလန္းဝယ္ျဖစ္ခဲ့ သည္။ ေမာ္ဒယ္အသစ္ေပၚတိုင္းလည္း သြားေရာက္ၾကည့္ရွဳကာ ႀကိဳက္လွ်င္ ဝယ္လိုက္သည္သာ။ သို႔ေသာ္ နာရီတစ္လံုးတြင္ ကၽြန္မ အေလးထား ၾကည့္ရွဳမိသည္က စက္အမ်ိဳးအစား၊ ဘယ္ႏိူင္ငံထုတ္ ဆိုတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ပံုစံ၊ အေရာင္ႏွင့္ စတိုင္လ္သာ ျဖစ္ေလသည္။

မွတ္မွတ္ရရ ရည္းစားတစ္ေယာက္ႏွင့္ ျပတ္ၿပီးေသာ ကၽြန္မေမြးေန႔မွာျဖစ္သည္။ ထိုရည္းစားက ကၽြန္မဆီ အီးေမးလ္တစ္ေစာင္လွမ္းေရးပါသည္။ ဓါတ္ပံုႏွင့္တြဲပို႔လိုက္ေသာ စာျဖစ္ၿပီး ပံုမွာ ေဘဘီဂ်ီနာရီ လိေမၼာ္ေရာင္ကေလးျဖစ္သည္။ သူ႔စာအရဆိုလွ်င္ ထိုနာရီကို ကၽြန္မေမြးေန႔အတြက္ လက္ေဆာင္အျဖစ္ ရည္ရြယ္ဝယ္ယူခဲ့သည္ဟု ေရးထား၏။ ယခု ေပးေတာ့မည္မဟုတ္ဟု အဓိပၸါယ္ရေလသည္။ နာရီကေလးမွာ ကၽြန္မႀကိဳက္ေသာ အမ်ိဳးအစား၊ ပံုစံ၊ အေရာင္အေသြးျဖစ္ရာ ကၽြန္မရင္ထဲ နင့္ကနဲ ခံစားသြားရသည္ကို ဝန္ခံရေပမည္။ သို႔ေသာ္ ၿပီးျပတ္ခဲ့သည္မ်ား၌ ၿငိတြယ္ျခင္း အလ်ဥ္းမရွိေသာကၽြန္မက ေၾသာ္….ေယာက်ာ္း ေယာက်ာ္းဟု မည္တမ္းလွ်က္ ျပံဳးမိရံုသာ။

ပထမဦးဆံုး ဝယ္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ေဘဘီဂ်ီနာရီေလးသည္ အနက္ေရာင္ အိမ္အဝိုင္းကေလးျဖစ္သည္။ ဒိုင္ခြက္မွာ အခ်ိန္နာရီျပသည္က ခပ္ေသးေသး၊ ေခြးကေလးတစ္ေကာင္ အရိုးႏွင့္ေဆာ့ကစားေန သည့္ပံုႏွင့္ ေဒၚလ္ဖင္ငါးကေလး ေဆာ့ကစားျမဴးတူးေနသည့္ပံုတို႔ တစ္လွည့္စီေပၚလာတတ္ေသာ နာရီကေလးျဖစ္ေလသည္။ အဲသည့္ပံုေတြကို ေဖ်ာက္ထားၿပီး အခ်ိန္နာရီျပတံကိုသာ ေရြးခ်ယ္၍လည္း ရပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္မက အရုပ္ကေလးေတြကိုသာ တဖ်တ္ဖ်တ္ေပၚေစလွ်က္ အခ်ိန္နာရီကို ခပ္ေသးေသးသာ ေပၚလြင္ေစျမဲျဖစ္၏။

ကၽြန္မမွာ ထိုအနက္ေရာင္ကေလး၊ ၿပီးေတာ့ အျဖဴ၊ ၿပီးေတာ့ အစိမ္းႏုႏု (သူကေတာ့ ဒိုင္ခြက္ေလးေထာင့္ကေလး)၊ သစ္သားေရာင္၊ ခရမ္းေရာင္၊ ေနာက္ထပ္ အနက္ႏွင့္ ေရႊေရာင္ေရာ ထားေသာနာရီကေလး စသည္ျဖင့္ ဝယ္ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ နာရီမ်ားဝယ္ရျခင္း အေၾကာင္းမွာ ေမာ္ဒယ္ဒီဇိုင္း အသစ္ထြက္လို႔ဆိုသည္ထက္ ေမြးေန႔မို႔၊ ေဘာနပ္စ္ရလို႔၊ လစာတိုးလို႔ စသည္တို႔က ပိုမ်ားပါသည္။ ထိုဝယ္ယူၿပီးေသာနာရီမ်ားကို ႏွစ္သက္စြာပတ္ျဖစ္လွ်က္ အဝတ္အစားႏွင့္လိုက္ဖက္ေအာင္ ေရြးခ်ယ္ ဝတ္ဆင္တိုင္း ကၽြန္မ စိတ္ေက်နပ္ရသည္။

ထိုသို႔ နာရီမ်ားကို တစြဲတလန္းပတ္ေနမိရာမွ နာရီပတ္ဖို႔ေမ့ကာ အလုပ္ကို အေျပးသြားရ သည့္ေန႔တို႔ႀကံဳလာရေသာ္ နာရီမပါေသာ လက္ဗလာကို ၾကည့္ကာ တစ္စံုတစ္ရာ၏ခ်ည္ေႏွာင္မႈအား တုန္႔ကနဲ တမ္းတမိေလ၏။ ထိုအခါမ်ားစြာတို႔တြင္ လက္ကိုင္ဖုန္းမွ၊ ကြန္ျပဴတာမွ အခ်ိန္ကိုသာ ၾကည့္ရွဳေနတတ္ခဲ့ရသည္။ သက္မဲ့ပစၥည္းကေလးတစ္ခု၊ ကိုယ္ေပၚမွာ ထိေတြ႔ေနက်ပစၥည္းကေလးတစ္ခု၏ ခ်ည္ေႏွာင္မႈကပင္ လူကို တင္းၾကပ္ေႏွာင္တြယ္ေစသည္ပဲ။

နာရီမ်ားေၾကာင့္ ကၽြန္မစိတ္ ကသိကေအာင့္ျဖစ္ေစေသာ အခ်ိန္လည္း ရွိခဲ့ဖူးသည္။ ကၽြန္မမွာရွိေသာ ထိုနာရီမ်ား တစ္လံုးႏွင့္တစ္လံုး အခ်ိန္မတူသည္ကို ေတြ႔ရေသာအခါ နာရီမ်ားအေပၚ ယံုၾကည္မႈ၊ စြဲလမ္းမႈတို႔ ေလ်ာ့နည္းသလိုလိုပင္ျဖစ္လာခဲ့သည္။  ထိုနာရီဟု ေခၚတြင္ေသာ အခ်ိန္ဖတ္စက္ကေလးမ်ားက ျပေသာအခ်ိန္ဆိုတာ တကယ္ေရာ မွန္ပါရဲ႕လားဟု သံသယဝင္မိသည္။

 

ဟိုးအရင္ သည္လို စက္နာရီေတြ၊ သံပတ္နာရီေတြ မေပၚခင္က ေနနာရီ၊ ေရနာရီ၊ သဲနာရီေတြ သံုးခဲ့ၾကသည္။ သူတို႔ကေရာ အခ်ိန္ဆိုတာကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ေဖာ္ျပခဲ့ႏိူင္ၾကပါသလား။ ကၽြန္မ သိခ်င္မိသည္။

တစ္နာရီမွာ မိနစ္ ၆၀၊ တစ္မိနစ္မွာ စကၠန္႔ ၆၀ဆိုတာကေရာ ဘယ္ေလာက္မ်ား မွန္ႏိူင္မွာတဲ့လဲ။ တစ္နာရီမွာ မိနစ္ ၁၀၀၊ တစ္မိနစ္မွာ စကၠန္႔၁၀၀လို႔ သတ္မွတ္ၿပီး စကၠန္႔ႀကိမ္ႏႈန္းကို ခုထက္ျမန္လိုက္ရင္ေရာ မရႏိူင္ဘူးလား။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း လူေတြရဲ႕ ပ်မ္းမွ်ႏွလံုးခုန္ႏႈန္းဟာ ၁မိနစ္ကို အႀကိမ္ ၆၀ခန္႔ျဖစ္သည့္အတြက္ ၁မိနစ္မွာ စကၠန္႔ ၆၀သတ္မွတ္သည္ဟု ဆိုၾကျပန္သည္။

တစ္ႏွစ္ပတ္လံုးတြင္ အီေကြတာအေပၚသို႔ ေနက်ေရာက္ေသာ အခ်ိန္ ၂ခ်ိန္ရွိသည္၊ (ခန္႔မွန္းေျခ) မတ္လ ၂၀နဲ႔ စက္တင္ဘာ ၂၂ ဝန္းက်င္ရက္မ်ားမွာ ျဖစ္ေလသည္။ အဲသည္လိုရက္ေတြမွာ ေန႔နဲ႔ညဟာ အခ်ိန္အလ်ား ညီသြားတတ္သည္။ ထိုရက္မ်ားကို equinox days ဟု ေခၚရာ ဂရိလူမ်ိဳး နကၡတ္တာရာပညာရွင္ Hipparchus က ထိုအေပၚမွာ အေျခခံ၍ နာရီမ်ားကို ေန႔ႏွင့္ည ၁၂နာရီစီထားရန္ အၾကံျပဳခဲ့ရာမွ စသည္ဟု ဖတ္ဖူးသည္။

သို႔ေသာ္ ဘာေၾကာင့္ ေန႔နဲ႔ညမွာ ၁၂နာရီစီရိွရမည္ဟုသတ္မွတ္ၿပီး တစ္နာရီမွာ ၆၀မိနစ္၊ ၁မိနစ္မွာ ၆၀စကၠန္႔ ဘာေၾကာင့္ထားရသည္ဆိုတာကိုေတာ့ မေသခ်ာျပန္ေပ။  ၆၀သည္ ၁၀၊ ၁၂၊ ၁၅၊ ၂၀၊ ၃၀ တို႔နဲ႔ စားလ်င္ အၾကြင္းမဲ့ျပတ္ေသာ အငယ္ဆံုးနံပါတ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ဟု ဆိုသည္။

ယခုပတ္ေနၾကေသာစက္နာရီေတြကို  ၁၄ရာစုႏွစ္ေလာက္မွာမွ ဥေရာပမွာ စတင္တီထြင္သံုး စြဲခဲ့ၾကတာ ျဖစ္သည္။

မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ကၽြန္မသည္ နာရီပတ္သူတစ္ဦးသာ ျဖစ္လွ်က္ အခ်ိန္အေပၚ မွီခိုသူတစ္ဦးေတာ့ျဖင့္ မဟုတ္ျပန္။ ကၽြန္မတစ္ဦးတည္းအတြက္ဆိုလွ်င္ ကၽြန္မစိတ္၊ ကၽြန္မခႏၶာအေပၚတြင္သာ တည္မီွေနထုိင္ပါသည္။ ထမင္းခ်ိန္၊ အိပ္ခ်ိန္ စသည္တို႔ကို အခ်ိန္ႏွင့္ သတ္မွတ္ထားျခင္းကို ကၽြန္မ မုန္းတီးမိရာ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့  ဆာမွ စားမည္၊ အိပ္ခ်င္မွ အိပ္မည္။ လုပ္ခ်င္မွ လုပ္မည္ပင္။ အလြန္ေခါင္းမာ ေပေတေသာသူဟု ဆိုႏိူင္ပါသည္။

သို႔ေသာ္ အမ်ားႏွင့္အတူ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ရသည့္အခါမ်ားစြာတို႔၌ သူသူကိုယ္ကိုယ္ သတ္မွတ္ ထားေသာ၊ ထိုအခ်ိန္ျပစက္ကေလးမ်ားက ျပဆိုေသာအခ်ိန္နာရီကို ကၽြန္မ ႀကိဳးစားပမ္းစား လိုက္နာသူျဖစ္ ရျပန္ပါ၏။

တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ကၽြန္မသည္ နာရီမ်ားကိုသာ ႏွစ္သက္တတ္သူျဖစ္လွ်က္ အခ်ိန္ဆိုသည္ကို ယံုၾကည္တတ္သူ မဟုတ္။ အခ်ိန္အစုအေဝးကို ကာလဟု ေခၚဆိုၾကရာ နာရီလက္တံမ်ားကို ေရွ႕လွည့္ ေနာက္လွည့္ရံုမွ်ႏွင့္ ထိုကာလတို႔ကို ေျပာင္းလဲႏိူင္မည္မဟုတ္ေပ။ ကၽြန္မသည္ အားလံုးႏွင့္ တစ္ခ်ိန္တစ္သားတည္းသာ ရွိေနရမည္ပင္။ 

အခ်ိန္မ်ားႏွင့္ ျပဌာန္းေသာ လူ႔ဘဝတစ္ခု ကၽြန္မ ရရွိခဲ့ၿပီ။ ေနာက္ျပန္လွည့္ မရႏိူင္သလို ေရွ႕သို႔ ေက်ာ္ျဖတ္ တက္ခ်င္လည္း မရႏိူင္။ အမ်ားသတ္မွတ္ထားေသာ အခ်ိန္ဆိုသည္ႏွင့္ ေနသားတက်ျဖစ္ေအာင္ ကၽြန္မ ႀကိဳးစားရပါဦးမည္။

အခ်ိန္ေတြကိုျပေသာ၊ လူတို႔တီထြင္ျပဳလုပ္ထားေသာ စက္နာရီေတြဟာ မွန္ကန္ပါရဲ႕လား။

ကၽြန္မ၏ သံသယကို ေက်နပ္ေလာက္ေအာင္ ေခ်ဖ်က္မေပးႏိူင္ေသာ္လည္း အခ်ိန္မ်ားျပေသာ နာရီကေလးမ်ားအေပၚ ကၽြန္မ ႏွစ္သက္ဆဲေပ။