"နင္တို႔ဟာေလ တေန႔တေန႔ အိမ္မွာေနမယ္မရွိဘူး။ အျပင္သြားဖို႔ပဲ။
အငယ္မေရာ အႀကီးမေရာ။ ဟိုအငယ္ေကာင္ေရာ မိုးလင္းကမိုးခ်ဳပ္ အျပင္မွာခ်ည္းပဲ။ လမ္းကို
အိမ္လုပ္ေနၾကတဲ့ဟာေတြ"
"နင္တို႔အေဖနဲ႔ပဲ ကိုက္တယ္။ နင္တို႔အေဖလို ငါက မတီးေတာ့ နင္တို႔က
ငါ့ကို မခန္႔ဘူးေပါ့ ဟုတ္လား"
"အာ ေမႀကီးကလည္း သမီးက က်ဴရွင္ေတြ ရွိလို႔သြားေနရတဲ့ဟာကို၊
အငယ္ေကာင္ကိုပဲ ဆူ ေမႀကီး၊ သူက ဘာအလုပ္မွ မရွိဘဲ တေနကုန္ လမ္းသလားေနတာ ဟီဟိ"
"ေအာင္မာ မိငယ္ေနာ္၊ ငါက အလုပ္ေလးဘာေလး စနည္းနာေနရတာ။ အလုပ္ရရင္
ေမႀကီးကို သားက လုပ္ေကၽြးမွာ သိလား ေမႀကီး၊ အေမ့သမီးေတြသာ ေယာက်ာ္းရရင္ ေကာက္ကနဲ လိုက္သြားမွာ"
"ေတာ္စမ္းပါ သားငယ္ရယ္၊ နင္ အဲလိုေျပာေျပာေနတာပဲ။ ၿပီးခဲ့တဲ့အလုပ္ရတုန္းက
နင့္ေကာင္မေလးအတြက္ ဝယ္ေပးရတာနဲ႔ နင္ရတာေတာင္မေလာက္လို႔။ ငါ့အိတ္ထဲက လာလာႏႈိက္ေနၿပီးေတာ့"
"ဟီး ေမႀကီးကလည္း…အဲဒီအလုပ္က
လစာမေကာင္းလို႔ပါ။ ဒါေၾကာင့္ သား ထြက္လိုက္တာေပါ့။ ခု အလုပ္သစ္ရွာေနၿပီ။ ေမႀကီး သားလုပ္စာစားဖို႔သာ
ျပင္ေတာ့"
"ဟိ ေမႀကီးနားေပါက္ခ်ဲ႕ထားလိုက္ သိလား၊ အငယ္ေကာင္က သူေနာက္အလုပ္သစ္ရရင္ ေမႀကီးကို
စိန္နားကပ္ႀကီး ဆင္ေတာ့မွာတဲ့"
"ေတာ္ၾကစမ္းပါဟယ္ နင္တို႔။ ဒါနဲ႔ ေနာက္တစ္ပတ္က်ရင္ေတာ့ နင္တို႔အေဖဆံုးတာ
ရွစ္ႏွစ္ျပည့္ ဆြမ္းကပ္မယ္။ အဲဒါ အိမ္ေနၾကဦး။ လတ္လ်ားလတ္လ်ားလုပ္မေနၾကနဲ႔ဦး။ ငါ အျပင္ခဏ သြားလိုက္ဦးမယ္"
"ဟုတ္ ေမႀကီး"
"ဟဲ့ ညည္းက ဒီအခ်ိန္မွ ဘယ္သြားဦးမလို႔လဲ"
"ဒီနားရပ္ကြက္တင္ပါ အေမရဲ႕"
"ဘာလုပ္ဖို႔တုန္း"
"သမီးတို႔အမ်ိဳးသမီးေရးရာက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေလ၊ သူ႔ေမြးေန႔မို႔ ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ လိုက္ေကၽြးမလို႔တဲ့။
သမီးအိမ္မွာ ထမင္းမစားေတာ့ဘူး ေနာ္ အေမ"
"ဟဲ့ အငယ္မတို႔ အႀကီးမတို႔ နင္တို႔အဖြားဆာတဲ့အခါ ထမင္းေလးဘာေလး
ခူးခပ္ေကၽြးလိုက္ဦး ၾကားၾကလား"
"ဟုတ္ ေမႀကီး၊ စိတ္ခ်"
"ေနစမ္းပါဦး၊ ညည္းမလည္း တခ်ိန္လံုးအဲ့ဒီအေပါင္းအသင္းေမြးေန႔၊
ဘုရားဖူး၊ ကာရာအိုေက၊ အစည္းအေဝး၊ အလွဴ ဒါေတြနဲ႔ပဲ အိမ္ေနတယ္ မရွိဘူး။ အိမ္ေစာင့္နတ္နဲ႔
ရန္ျဖစ္ထားသလား မွတ္တယ္။ ကတည္း။ ငါ ဒီေန႔ ေသြးနည္းနည္းတက္ခ်င္ေနတာ။ အဲဒါ ငါ့ ေဆးခန္းလိုက္ပို႔ဦး။
ၿပီးမွ သြား"
"ဟာ အေမကလည္း လုပ္ၿပီ။ အေမ့ေျမးတစ္ေယာက္ေယာက္ေခၚသြားပါလားလို႔"
"အာ သား မလိုက္ခ်င္ပါဘူး၊
ဖြားေဆးခန္းက လူနာေတြ အလွည့္ေစာင့္ရတာ အၾကာႀကီးပဲ"
"သမီးေရာပဲေနာ္၊ ဒီမွာ သမီး စာလုပ္ရဦးမွာ။ အဆိုင္းမင့္ေတြ
မနက္ျဖန္အၿပီးတင္ဖို႔ရွိတယ္"
"ေအး ကေလးေတြက မအားဘူး၊
ညည္းပဲလိုက္ခဲ့"
ဟီဟိ…
စူပုတ္ပုတ္ႏွင့္ အဖြားေနာက္ပါသြားေသာ အေမ့မ်က္ႏွာညိဳညိဳကို
ၾကည့္ကာ ေမာင္ႏွမေတြ ႀကိတ္ရယ္လိုက္ၾက၏။
ဒီလိုပါပဲ။ ေလာကႀကီးမွာ ဗိုလ္ဆိုတာ သူ႔အဆင့္နဲ႔သူ မဟုတ္လား…..။
ႏိူင္ရာႏိူင္ရာေပါ့။
hehe
ReplyDeleteအိမ္ကအေမလဲခုအဲလိုျဖစ္ေနတယ္...။
ReplyDeleteေခတ္နဲ႔ေလ်ာ္ညီပါေပတယ္ မခ်စ္ေရ...
ReplyDeleteအလွည့္ဆိုတာ ေရာက္လာစၿမဲပါ .:)
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္