ဒီေန႔ ကၽြန္မ အိပ္ရာကေစာေစာႏိူးတာနဲ႔ အိမ္ကလူ စက္ထဲထည့္ေလွ်ာ္သြားတဲ့
အဝတ္ေတြကို ထုတ္လွမ္းဖို႔ ျပင္တယ္ (ေနာက္က်မွႏိူးလည္း ကၽြန္မပဲ လွမ္းပါတယ္)။ ထံုးစံအတိုင္းေပါ့၊ ေနာက္ေဖး မီးဖိုေခ်ာင္ေဘးနဲ႔ တစ္ဘက္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာရွိတဲ့
ေရခ်ိဳးခန္းနဲ႔ကို ဝါးလံုးတန္းထိုးၿပီး လွမ္းရတာပါ။ လွမ္းေနတုန္းရွိေသး အေပၚက ေရတစက္စက္က်ေနတာကို
သတိထားလိုက္မိတယ္။ လုပ္ၿပီ….။ အဲဒီအေပၚက အဲလိုပဲ။
အတိအက်ေျပာရရင္ ကၽြန္မတို႔အေပၚထပ္ရဲ႕ ေနာက္အေပၚက အထပ္ကပါ။
ဒါ တစ္ႀကိမ္ထဲလည္း မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဟိုအရင္ခါေတြတုန္းကလည္း သူတို႔အိမ္တံခါးေခါက္ၿပီး
သြားေျပာၿပီးၿပီ။ သူတို႔က ျပည္ႀကီးတရုတ္ေတြ ထင္ပါရဲ႕(အဲလိုဆိုေတာ့ ကၽြန္မကို ဒစ္-ခရီ-မီ-နိတ္လုပ္တယ္
ျမင္ၾကဦးမယ္)။ စလံုးတရုတ္ေတြက သူတို႔လူေနမႈစနစ္နဲ႔ သူတို႔ အံဝင္ၿပီးသား။ ဘာ မလုပ္ရဘူး၊ ဘာ လုပ္လို႔ရတယ္ ေနာေက်ၿပီးသား။ ကိုေရႊျပည္ႀကီးတရုတ္ေတြသာ
ငါ့ေျမ ငါ့ျပည္ ငါ့အေဖဆိုၿပီး ကိုယ္ပိုင္ေျမေပါေပါကြင္းျပင္က်ယ္ႀကီးထဲ အဝတ္အေျခာက္လွမ္းတယ္
မွတ္တတ္ၾကတာကလား။
တခါတုန္းကမ်ား အဝတ္ေတာင္မဟုတ္ဘူး။ ၾကမ္းတိုက္တံ (Mop) ကို
ေရစက္လက္နဲ႔ ထုတ္လွမ္းထားတာ။ အဲဒီကေန ကၽြန္မတို႔ အဝတ္ေတြေပၚက်တဲ့ ေရစက္ေတြက ဘာအေရာင္ျဖစ္မယ္
စဥ္းစားသာ ၾကည့္ၾကပါေတာ့ (အျဖဴေပၚမွာမ်ားဆို မီးခိုးေရာင္အပြင့္ကေလးေတြ ရိုက္ၿပီးသား)။ ဒါနဲ႔ မျဖစ္ေခ်ဘူးဆိုၿပီး အိမ္ကလူႀကီးကို လူမိုက္ငွားရတယ္။
အိမ္ကလူႀကီးကလည္း "ၾကင္နာသူအတြက္ဆို မိုးေကာင္းကင္ ဒူးနဲ႔တိုက္မယ္" သီခ်င္းေလးညည္းရင္း
သူတို႔ရွိရာ (၆) ထပ္အခန္းကို ခ်ီတက္သြားပါေရာ။
ဟိုက်ေတာ့ အဘိုးႀကီးက ႏိူး-အင္းဂလရွ္၊ ႏိူး-ဘားမီးစ္ဆိုတာနဲ႔ ေျခဟန္လက္ဟန္နဲ႔ အင္တာေနရွင္နယ္လန္းေဂြ႔ခ်္ သံုးၿပီး
ေျပာခဲ့ရသတဲ့။ အဲ့တစ္ေခါက္ အဆင္ေျပသြားတယ္။
မွတ္သားသြားေလာက္ပါၿပီေလလို႔ ထင္တာ။ ေနာက္ထပ္အႀကိမ္ေတြမွာလည္း အဲသလိုပဲ ထုတ္လွမ္းထားျပန္တယ္။
ငါ့ႏွယ္ေနာ္ ဒီလူေတြနဲ႔ ခက္ၿပီလို႔ ေတြးမိရတယ္။ အိမ္ကလူမ်ား အေျပာအဆို လိုေလသလား၊ အဘိုးႀကီးနဲ႔
ဘယ္လိုမ်ား နားလည္မႈေတြ လြဲလာခဲ့တယ္ မသိ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ခဏခဏ အေပၚထပ္တက္တက္ၿပီး ေျပာရတာ ေမာလာတဲ့အခါ
ကိုယ့္ဖာသာပဲ ေရွာင္ကြန္နရီ လုပ္တတ္လာေတာ့တယ္။ ေရစက္က ဒီဘက္ကက်ရင္ ကိုယ့္ဝါးလံုးတန္းေလးကို
ဟိုဘက္နည္းနည္းေရႊ႕လွမ္း၊ ေရစက္က ဟိုဘက္ကက်ရင္
ကိုယ့္ဝါးလံုးတန္းေလးကို ဒီဘက္နည္းနည္းေရႊ႕လွမ္းေပါ့၊ အဲသလိုကေလး ေရွာင္လွမ္းၿပီး ေယာနိေသာ မနသိကာရလိုက္ရေတာ့တာပဲ။
ခုလည္း ဒီလိုပဲ လွမ္းလိုက္ေတာ့တယ္။ ေအးတာပဲ။ ေလာကႀကီးကို
တနည္းမဟုတ္ တနည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေစခ်င္လို႔ ကြန္ပလိန္းေတြ ဘာေတြ တက္မေနေတာ့ပါဘူး။
ေျပာခ်င္တာက ကိုယ္ခ်င္းစာတရား။ လူေတြမွာသာ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားေလး
လက္ကိုင္ထားရင္ (အင္း လက္ကေတာ့ ကိုင္ထားပါရဲ႕၊ ထုတ္မသံုးျဖစ္တာ) ဒါမ်ိဳးေတြ ျဖစ္စရာ
အေၾကာင္းကို မရွိဘူး။ စား-ဝတ္-ေန ဘယ္ေနရာမွာမဆို ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ဖို႔ပဲ။ စားတဲ့ေနရာမွာလည္း
ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ဖို႔၊ ဟိုလူႀကီး ေျပာသလို တစ္နပ္ေလွ်ာ့စားလို႔ေတာ့ ေျပာႏိူင္ေပါင္ေတာ္။ ကိုယ္ေတြလည္း ေလွ်ာ့စားႏိူင္တာမွ မဟုတ္။ ဝတ္တဲ့ေနရာ၊ ေနတဲ့ေနရာ အတူတူပါပဲ။ ဘယ့္ႏွယ္ ဖေယာင္းတိုင္ေလးထြန္းၿပီး
ကိုယ့္အိမ္ထဲ ကိုယ္ေနၾကလို႔လည္း ေျပာႏိူင္ပါဘူး။ ေဖ့စ္ဘုတ္က ဖေယာင္းတိုင္နဲ႔မွ သံုးမရတာပဲ။ ဆိုေတာ့ကာ အဲသလို အင္-ခြန္-ဆီး-ဒရိတ္-ဘီေဟဗီယာသမားေတြ ေလာကႀကီးထဲမွာ ေလ်ာ့သထက္ ေလ်ာ့လာဖို႔ အေတာ္လိုေပတာပဲ။
ကိုယ္ခ်င္းစာတရားလို႔ဆိုတဲ့အတိုင္း ကိုယ္က စတယ္။ ကိုယ္သာဆိုရင္…..ဆိုတာကေန
စတယ္။ ကိုယ္သာဆိုရင္ ကိုယ့္အေပၚထပ္ကေန အဲသလို အဝတ္ေရစက္လက္ေတြ လွမ္းရင္ ႀကိဳက္ပါ့မလား….။
ဒီေလာက္ကေလး ေတြးလိုက္မိဖို႔ပဲ။ ဒါဆို ေလာကႀကီးထဲေနရတာ သာသာယာယာရွိသြားၿပီ။
ဒါပါပဲ။ ကၽြန္မလည္း ကၽြန္မေလာကႀကီး သာသာယာယာရွိခ်င္ပါတယ္။ မိတ္ေဆြတို႔အားလံုးရဲ႕ ေလာကႀကီးလည္း သာသာယာယာရွိၾကပါေစ…..။
တရားဝင္ျဖစ္သြားေအာင္ အခမ္းအနားကို ေၾကြးေၾကာ္သံေလးနဲ႔ ရုတ္သိမ္းၾကရေအာင္....
"ကိုယ္ခ်င္းစာတရားရွိၾကဖို႔အေရး တို႔အေရး တို႔အေရး" (၃ႀကိမ္၃ခါ ေအာ္ၾကေစ)
ကိုယ္ခ်င္းစာတရားမ်ားႏွင့္ သင္တို႔ရဲ႕....
ခ်စ္ၾကည္ေအး
:)
တရားဝင္ျဖစ္သြားေအာင္ အခမ္းအနားကို ေၾကြးေၾကာ္သံေလးနဲ႔ ရုတ္သိမ္းၾကရေအာင္....
"ကိုယ္ခ်င္းစာတရားရွိၾကဖို႔အေရး တို႔အေရး တို႔အေရး" (၃ႀကိမ္၃ခါ ေအာ္ၾကေစ)
ကိုယ္ခ်င္းစာတရားမ်ားႏွင့္ သင္တို႔ရဲ႕....
ခ်စ္ၾကည္ေအး
:)
ကိုယ္ခ်င္းစာတရားရွိၾကဖို႔အေရး တို႔အေရး တို႔အေရး..(၃) ေခါက္ ေအာ္သြားၿပီ.
ReplyDeleteဒီမွာလဲ အလိုပဲ မခ်စ္ရဲ႕ ပိတ္ရက္မ်ားမ်ားရတဲ႕ေန႕ဆို အၿပင္မသြားခ်င္ဘူး..ၿပည္မၾကီးက တရုတ္ေတြအမ်ားၾကီးပဲ တစ္ခါတစ္ေလ ထမင္းေလးအၿပင္မ်ာစားဖို႕ဆို တန္းစီရတယ္ ဒီက ဆိုင္ေတြက.. ၾကားၿဖတ္တဲ႕တရုတ္ေတြၾကည့္လိုက္ အဲ..ၿပည္မၾကီးကတရုတ္ဗ်ာ....လူၾကားထဲ တိုးေ၀ွ႕ တြန္းတိုက္သြားတယ္ ဆိုၾကည့္လိုက္ အဲ..ၿပည္မၾကီးကတရုတ္ပဲ.. :) :)
ညီမေဆြေလးမြန္.....:)
ReplyDeleteကိုုယ္ခ်င္းစာတရားရိွၾကဖိုု ့အေရး တိုု ့အေရး...တိုု ့အေရး..(၃ခါ ေအာ္သြားၿပီ) ...ၿမန္မာၿပည္ကေရာက္စ ကေလးေတြ မသိလိုု ့အဲဒီလိုုလွမ္းတာ အိမ္ေအာက္ထပ္က လာတက္ေၿပာတယ္...တခါပဲ ေၿပာရတယ္...ေနာက္ဆိုုလံုုးဝမၿဖစ္ေတာ့ဘူး...ၿပည္ၾကီးတရုုတ္ေတြက လူမူေရးအသိ၊ ကိုုယ္ခ်င္းစာတရား နည္းတယ္ ကိုုယ္ေတြ ့...မမခ်စ္ ေရးတတ္ပါ့...း)
ReplyDeleteညီမ စန္းထြန္း....ျပည္ႀကီးတရုတ္ရယ္ ဘာရယ္လည္း ဟုတ္ပါဘူးေလ(ခုက သူနဲ႔က်မွ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္)။ တကယ္က ကိုယ္ခ်င္းစာတရားမရွိတဲ့သူက မရွိတာပါပဲ....(ဟမ္းးးးး) သက္ျပင္းအႀကီးအက်ယ္ခ်သည္ :)
ReplyDeleteဟုတ္တယ္မၾကီး ကိုယ္ခ်င္းစာတရားက ခုေခတ္မွာ ေတာ္ေတာ္ေခါင္းပါးေနၾကပါကလား....
ReplyDeleteဟုတ္တယ္ ညီမမိုး....။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားဆိုတာ ပူေလာင္ျခင္းအားလံုးအတြက္ ေရခ်မ္းစင္ပါပဲ.....
ReplyDeleteရံုးမွာ black & white လုပ္ရတာ မ်ားလာေတာ့ တစ္ခုခုဆိုရင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ တစ္ေနရာရာကိုမ်ား အၿမဲ အသိထည့္ေပးရမလား ေတြးတတ္လာတာမ်ိဳး အေပၚက အျဖစ္မ်ိဳး စလံုး ေတြသာဆို တစ္ခုခုကိုမ်ား သြား ကြန္ပလိန္႕တက္မလား ေတြးမိတယ္။ ျမန္မာျပည္ျပန္ျဖစ္ရင္ေတာ့ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး စနနစ္ေတြ ျပန္သံုးရမယ္ထင္တယ္။ ၾကားဖူးတဲ့ ဟာသ တစ္ခုလိုေပါ့ ကိုယ္ခ်င္းစာတာထက္ ကိုယ္စားခ်င္တာေတြ မ်ားၾကတယ္ မဟုတ္လား အမ =D
ReplyDelete