Monday, April 1, 2013

ေၾကြးေဟာင္းဆပ္ၾကသူမ်ား


“နင္တို႔ကလည္းေလ အဲဒီ့မွာ ပိုက္ဆံကို ဘယ္လိုမ်ားသံုးေနၾကသလဲ၊ ႏိူင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့သူေတြကိုမ်ား ေငြထုပ္ႀကီးဖင္ခုထိုင္ထားတယ္ မွတ္ေနလား၊ ဘယ္ေလာက္ပို႔ပို႔ မေလာက္ႏိုင္ဘူး၊ ဒီၾကားထဲ နင္တို႔အေၾကြးတင္ေနတဲ့ဟာပါ ကူဆပ္ေပးရဦးမယ္ဆိုေတာ့ စဥ္းစားသာၾကည့္ေတာ့၊ လြန္လြန္းတယ္”

“ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီ၊  ေအး ဒါပဲ ဒါပဲ၊ ငါ ဒီလကုန္ ႏုိင္သေလာက္ ပို႔လိုက္မယ္ ဟုတ္ၿပီလား”

စုက ညီမအငယ္ႏွင့္ဖုန္းေျပာအၿပီး ေျခကုန္လက္ပမ္းက်သြားပံုႏွင့္ ဖုန္းကိုပိတ္ကာ အိပ္ယာေပၚ ပစ္လွဲ လိုက္ေလသည္။

ခုတစ္ေလာ စုမွာ အိမ္ကဖုန္းလာတိုင္း မ်က္ခံုးလႈပ္ေနရသည္။  ဖုန္းေတြက ဗိုင္ဗာႏွင့္လွမ္းေခၚလို႔ရေနၿပီမို႔ အရင္ကေလာက္ ဆက္သြယ္ဖို႔မခက္ခဲေတာ့ဘဲ ရန္ကုန္ႏွင့္စကာၤပူက ပိုမိုနီးကပ္သြားသလားပင္ ထင္ရသည္။ အေမ အလွဴလုပ္ခ်င္လို႔၊ အဖြား ေနမေကာင္းလို႔၊ မိသားစု ဘုရားဖူးထြက္ခ်င္လို႔၊  ေမာင္အငယ္ေကာင္ သင္တန္းတက္ခ်င္လို႔၊ လည္ပင္း ငါးရိုးစူးတာကိုပင္ ေဆးခန္းျပခ်င္ပံုႏွင့္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေငြပို႔ေပးရန္သာ သံတူေၾကာင္းကြဲမ်ားသံုးၿပီး ေျပာလာျခင္းျဖစ္သည္။ ခုလည္း ညီမအငယ္မ သူတို႔မိသားစု စီးပြားေရး အဆင္မေျပဘဲ ေၾကြးတင္ေနတာမို႔ ေငြပိုရွိလွ်င္ ခဏလွည့္ဆပ္ေပးထားရန္ ဆက္လာျခင္းပင္။ စုက စိတ္ေမာပံုႏွင့္ ကို႔ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုက ထံုးစံအတိုင္း သက္ျပင္းခ်ကာ “ဘယ္တတ္ႏိူင္မလဲကြာ” ဟု ဆိုရွာေလသည္။

ကိုႏွင့္စုတို႔ရေသာ ႏွစ္ကုန္အပိုေၾကး ေဘာနပ္စ္ေလးမ်ားသည္  ဘဏ္ထဲေရာက္လို႔မွ မပူေသးခင္ ထုတ္ယူကာ အိမ္ကိုပို႔လိုက္ရတာ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ၿပီမွန္းပင္ မသိေတာ့။ ကို႔မိဘေတြေရာ၊ စုမိဘေတြပါ ႏွစ္ဘက္စလံုးက သာမန္ဝန္ထမ္းေတြမို႔ ေငြပိုေငြလွ်ံရွိဖို႔ ေဝးလို႔၊ တစ္လတစ္လ အလ်င္ေတာင္ မမီခ်င္။ သည္ေတာ့လည္း လစဥ္ပို႔ေငြ မွန္မွန္ပို႔ေနသည့္ အျပင္ ၾကားေပါက္ေလးေတြပါ ပါလာတတ္တာမို႔ ႏွစ္ကုန္လို႔ အပိုဆုေၾကးေငြေလးရၿပီဆိုလွ်င္ ျမန္မာျပည္ကဖုန္းသံၾကားရမွာကို ကိုေရာ စုပါ ေၾကာက္ေနတတ္ၾကေလသည္။
XXXXXXXXXXX

“စုေရ အစ္မပါ၊ မမေဝပါ၊ ခါတိုင္းလိုပဲ ဒီႏွစ္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကထိန္ခင္းဖို႔ အလွဴလွမ္းခံတာ ညီမေလး”

“ဟုတ္ကဲ့ပါ မမေဝ၊ ထည့္ရမွာေပါ့၊ ခါတိုင္းလိုပဲ မမေဝ ဘဏ္အေကာင့္ထဲ လႊဲေပးလိုက္ရမွာ ဟုတ္၊ အင္း စု ၅၀ ထည့္မယ္ေနာ္”

“အင္း ေက်းဇူးပါ ညီမေလး စုေရ၊ ဘဏ္ထဲ ေငြလႊဲၿပီးရင္ မမေဝကို မက္ေဆ့ခ်္ေလးတစ္ခ်က္ပို႔လိုက္ဦးေနာ္”

“ဟုတ္ မမေဝ စိတ္ခ်”

“ကိုေရ စုတို႔ ခါတိုင္းပို႔ေနက် ပညာေရးအတြက္ လစဥ္လွဴေငြ ဆရာေလးဆီ လႊဲေပးၿပီးၿပီလား ဟင္”

“လႊဲၿပီးၿပီ စု၊ မေန႔ကပဲ ကို လႊဲခဲ့တယ္ေလ၊ ဆရာေလးဆီ ဖုန္းဆက္ၿပီး ေငြထုတ္ဖို႔ ကုတ္နံပါတ္ေျပာလိုက္ဦး”

“စုေရ ကိုယ္တို႔ ေျမကြက္ဝယ္တုန္းက ဘဏ္ကေခ်းထားတာေလ၊ အဲဒါေလးက ေနာက္ ၆လေလာက္ဆို ေက်ပါၿပီကြာ။  ကိုလည္း ဒီလေပးရမွာေတြမ်ားေနလို႔ စုဆီက နည္းနည္းေလာက္ ကို႔ကို ျပန္လႊဲေပးပါဦးကြာ။ ကို႔လစာဝင္ေတာ့ စုဆီ ျပန္လႊဲေပးပါ့မယ္”

“ကိုကလည္းကြာ စုလည္း ေမာင္ေလးဒူဘိုင္းသြားဖို႔ ဧဂ်င့္ကို ေလယာဥ္လက္မွတ္ဖိုး ဒီလ ေနာက္ဆံုးသြင္းပါ့မယ္ဆိုတာ အဲဒါ ပို႔ရလိုက္ရပါေရာလား။ ဘဏ္ကို အတိုးေပးခ်င္လည္း ေပးရပါေစကိုရာ၊  ဒီလေတာ့ ေပးႏိူင္မယ္ မထင္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္လ စု ေငြပိုမွာပါ၊ အဲဒီေတာ့မွ ကို ယူပါကြာ ေနာ္”

“ဒီလထဲမွာ ရံုးကေကာင္မေလး မဂၤလာေဆာင္ရွိတယ္ေနာ္ စု၊ တရုတ္မဂၤလာေဆာင္၊ ဟိုတယ္မွာဆိုေတာ့ အနည္းဆံုး တစ္စားပြဲကို ၈၀၀ ေက်ာ္ ၉၀၀ေလာက္ရွိမယ္ ထင္တာပဲ၊ ကိုတို႔ ႏွစ္ေယာက္တက္မယ္ဆို ၁၅၀-၂၀၀ေလာက္ေတာ့ လက္ဖြဲ႔မွ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္ေနာ္ စု”

သည္လိုႏွင့္ပဲ က်ားႀကီး ေျခရာႀကီးဆိုသလို ႏွစ္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းလည္း မ်ား၊ လူမႈေရး၊ သာေရးနာေရးေတြလည္း မ်ားလာကာ ေငြထြက္ေပါက္ႀကီးက ဝင္ေငြႏွင့္ ေျခရာခ်င္းတိုင္းရာက ေက်ာ္လြန္ခ်င္ခ်င္ပင္ ျဖစ္လာေလေတာ့သည္။

မတတ္ႏုိင္ပါ။ စုႏွင့္ကို တစ္လတစ္လ ရသည့္လစာကလည္း ျမန္မာျပည္က ဝန္ထမ္းေတြလိုေပ၊ တစ္လရ တစ္လသံုး ကုန္သည္သာ။ လကုန္သည္ႏွင့္ အိမ္ဖိုးျဖတ္၊ ဖုန္းဘိုးသြင္း၊ ေရဖိုး မီးဖိုးေပး၊ အိမ္ကို ပို႔၊ ဗာယီရအသံုးစားရိတ္မ်ားႏႈတ္အၿပီး က်န္ေငြထဲမွ တစ္လအသံုးစားရိတ္ဖယ္ေသာ္ လက္ထဲ ကုန္သေလာက္ပင္။ စီပီအက္ဖ္ဟုေခၚေသာ လစာထဲမွ လစဥ္ ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္းျဖတ္ကာ စုေငြအျဖစ္ သိမ္းထားေပးေသာ စကၤာပူအစိုးရကိုပင္ ေက်းဇူးတင္ရမလိုေပ။ မဟုတ္ပါက ဘယ္လိုမွ စုေဆာင္းႏိုင္မည္ မထင္။  ဒီၾကားထဲ စုေရာ ကိုပါ ႏွစ္ေယာက္လံုးက သနားတတ္ၾကေသးသည္။

“ကိုေရ ဟိုေကာင္ေလ၊ စုသူငယ္ခ်င္း ဝင္းျမတ္ေက်ာ္ရယ္ေလ၊ အလုပ္ျပဳတ္လို႔တဲ့၊ ခု အလုပ္သစ္ ထပ္ရွာေနတာ။ ဒီၾကားထဲ အိမ္ပို႔ဖို႔ ေငြလိုသတဲ့၊ သူမွ မပို႔ရင္ သူ႔အိမ္က မိန္းမနဲ႔ ကေလးေတြ ငတ္ရံုရွိတာ။ အဲဒါ ေလး-ငါးရာေလာက္ ခဏေခ်းပါ၊ အလုပ္ရေတာ့ ျပန္ဆပ္ပါ့မယ္ တဲ့”

အဲဒါမ်ိဳးေတြကပင္ စုတို႔မွာ ခပ္မ်ားမ်ား၊ ေနာက္ေတာ့လည္း သူ႔အလုပ္ ကိုယ့္အလုပ္ႏွင့္ မေတြ႔ျဖစ္ၾကေတာ့ ေခ်းေငြက ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ျပန္မရေတာ့ပါ။ တစ္ခါတစ္ေလ လမ္းမွာေတြ႔ လွ်င္ေတာင္ “ဟဲ့ ငါ့အေၾကြး ျပန္ဆပ္ဦးေလ” ဟုေျပာဖို႔ရာ စုေရာ ကိုပါ ႏႈတ္မွ မထြက္ဝံ့ၾကပါေပ။ သည္ေတာ့ ေနာက္မ်ားမွာ ေငြေခ်းလာလွ်င္ အဆံုးခံႏိူင္မည့္ပမာဏကို သတ္မွတ္ကာ ႏိူင္သေလာက္ ကူညီတာပါဟုဆိုၿပီး တစ္ခါထဲ အျပတ္ေပးလိုက္ၾကေတာ့သည္။

“ကိုတို႔မွာ ဟိုဘဝက သူမ်ားေတြဆီကယူလာခဲ့တဲ့ အေၾကြးေဟာင္းေတြ အေတာ္မ်ားတယ္ထင္ပါ့ကြာ”ဟု ကိုကေျပာေတာ့ စုမွာ မခ်ိတရိေလး ျပံဳးေနရံုသာ။

XXXXXXXXXX

“စု လာယူေလ ဟင္းပြဲေတြမွ အမ်ားႀကီးပဲ”

စုတို႔ ကုမၸဏီညစာစားပြဲမွာ ဒီႏွစ္ အႏွစ္(၂၀)ျပည့္ပြဲမို႔ အေတာ္ေလး ခမ္းနားေလသည္။ တက္ေရာက္သူမွန္သမွ်ကို စားပြဲတင္လက္ေဆာင္-Table Gift ေပးသည္ကပင္ ေဈး အလြန္ႀကီးလွေသာ Royal Albert ေရႊနားကြပ္ေၾကြခြက္လွလွေတြျဖစ္ၿပီး ကံစမ္းမဲမွာလည္း ဗလာမပါ၊ လူတိုင္းေစ့ တစ္ခုစီ ရမည္ျဖစ္၏။

စုတို႔စားၿပီးခဏမွာ ဂိမ္းကစားၾကေသာ အစီအစဥ္၊ တစ္ႏွစ္လံုး ခြင့္ရက္မယူဘဲ လုပ္ရက္ျပည့္အလုပ္ဆင္းသူမ်ားကို လက္ေဆာင္ေပးျခင္းမ်ား၊ လုပ္သက္ ဆယ္ႏွစ္ႏွင့္ အထက္ဝန္ထမ္းမ်ားအား Long Service Award  ခ်ီးျမွင့္ျခင္းအစီအစဥ္မ်ား ဆက္တိုက္လာေလသည္။ ေနာက္ဆံုးမွ ကံစမ္းမဲေဖာက္ျခင္း အစီအစဥ္စတင္ေလရာ ကိုေရာ စုပါ ကိုယ့္ထိုင္ခုံနံပါတ္ေတြပါေသာ လက္မွတ္ကို စိတ္လႈပ္ရွားစြာ တစ္ၾကည့္ၾကည့္ႏွင့္ ရွိရ၏။

ပထမဆံုးေဖာက္တာက နံပါတ္အႀကီးေပါက္မဲေတြ၊ ေနာက္မွ နံပါတ္အေသးေတြျဖစ္ရာ ပထမေပါက္မဲနံပါတ္အႀကီးေတြထဲ မပါပါေစႏွင့္ ဆုေတာင္းရေလသည္။ စုတို႔ ဆုေတာင္းျပည့္သည္။ ပထမပိုင္းမွာေခၚေသာ ေပါက္မဲနံပါတ္အႀကီးေတြထဲ စုတို႔ မပါ။ တစ္ျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ေခၚလာလိုက္သည္မွာ ဆုႀကီး ၂၀သာ ေခၚရန္က်န္ေတာ့ၿပီး ထိုဆုမ်ားသည္ ေဒၚလာ ၂၀၀ႏွင့္ အထက္ တန္ေၾကးရွိသည့္ဆုမဲမ်ားသာ။

ေနာက္ဆံုး ဆုမဲ ၁၀ ႏွင့္အထက္အထိ စုတို႔ လက္မွတ္မ်ား မပါေသး။ ေသခ်ာၿပီ၊ စုႏွင့္ကိုတို႔ ေပါက္မဲေတြ ၁ကေန ၁၀အတြင္းမွာ ပါေလၿပီ။ စုႏွင့္ကို တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ ဝမ္းသာၾကရသည္။ နံပါတ္ ၁၀ ေပါက္မဲေခၚေတာ့ စုထိုင္ခံုနံပါတ္၊ ရေသာဆုက Shopping Vouchers ၃၀၀ဘိုးျဖစ္ကာ ျမန္မာျပည္အလည္ျပန္ရန္ လက္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ား ဝယ္ရမည္မို႔ ၃၀၀ဘိုးေတာ့ သက္သာေလၿပီဟု စု ဝမ္းသာသြားသည္။ ကို႔အလွည့္က်ေတာ့ ကိုက ဆုမဲနံပါတ္ ၇ ျဖစ္ကာ တန္ဘိုး ၅၀၀ရွိေသာ လ်ပ္စစ္ပစၥည္းမ်ား ဝယ္ယူခြင့္ ေဈးဝယ္လက္မွတ္ျဖစ္ သည္။ ဒါလည္းမဆိုးပါ၊ လက္ပေတာ့ဝယ္ႏိူင္သည္၊ ကင္မရာပစၥည္းမ်ား ဝယ္ႏိူင္သည္ မဟုတ္ပါလား။

ဒီႏွစ္ေတာ့ ကုမၸဏီညစာစားပြဲလာရတာ တြက္ေျခကိုက္သြားသည္။ ကိုႏွင့္စု ႏွစ္ေယာက္ေပါင္း ေဒၚလာ ၈၀၀ တန္ေၾကးရွိေသာ ဆုမဲ ၂ခုရခဲ့ၿပီမို႔ပင္။ စု ဂါဝန္အသစ္ဝယ္တာမွ ၆၉ေဒၚလာ၊ ေဒါက္ဖိနပ္ကိုေတာ့ ရွိတဲ့ဖိနပ္အေဟာင္းပဲ စီးလာကာ ကိုကေတာ့ ဝတ္ေနက် မီးခိုးေရာင္ရွပ္လက္ရွည္ႏွင့္ စတိုင္ေဘာင္းဘီ အနက္ကြမ္းရိုးစင္းေလးပင္ ဝတ္လာတာမို႔ အရင္းသိပ္မမ်ားလွ။

“ေတြ႔လား စု၊ ကိုယ့္ေစတနာ ကိုယ္ အက်ိဳးေပးပါတယ္ကြာ၊ တစ္ေန႔က အိမ္က အေရးေပၚလိုလို႔ ၾကားေပါက္ပို႔လိုက္တာက ေဒၚလာ ၄၀၀၊ ခု ကိုတို႔ ျပန္ရတာက ေဒၚလာ ၈၀၀ဆိုေတာ့ ၂ဆႀကီးမ်ားေတာင္ျပန္ရတာ၊ အဲဒါေၾကာင့္ အေဖက အျမဲတမ္းေျပာတယ္။ ငါ့သားတဲ့ လူတစ္ေယာက္စီမွာ ေမြးကတည္းက ဖလားတစ္လံုးစီပါၿပီးသားကြ တဲ့၊ အတိတ္ကံအရ ဖလားထဲမွာ ပါသင့္သေလာက္ ပါလာမယ္၊ က်န္တာက ခုလက္ရွိ ပစၥဳပၸန္ကံဆိုတဲ့ အလုပ္ေပၚ မူတည္တယ္။ ကံ ဉာဏ္ ဝိရီယစိုက္ၿပီး ျပည့္ေအာင္ျဖည့္ဖို႔က ကိုယ့္တာဝန္ပဲ တဲ့။ ဒါေပမဲ့လည္း ဖလားျပည့္ေအာင္သာ ျဖည့္လို႔ရမယ္၊ အျပည့္လြန္လာရင္ေတာ့ လွ်ံက်မွာပဲ ငါ့သား တဲ့”

“ဒီေန႔ရလိုက္တဲ့ ၈၀၀ကို တစ္ေန႔က ေလ်ာ့သြားတဲ့၄၀၀အတြက္ ျပန္ျဖည့္လိုက္ေတာ့ ကိုတို႔ဖလားႀကီးထဲမွာ ၄၀၀ေတာင္ အပိုျပန္ေဆာင္းၿပီး ျဖည့္ႏိူင္ၿပီေပါ့ ဟုတ္ဘူးလား”

“အင္း ဟုတ္တယ္ေနာ္ ကို၊ ဒါေပမဲ့ စုတို႔မွာပါလာတဲ့ ဖလားက ဆိုက္ဒ္ႀကီးတယ္ထင္ပါရဲ႕ ကိုရယ္။ ျပည့္တယ္ကို မရွိဘူး၊ ျဖည့္ေနရတာ ေမာလွၿပီ”

စုစကားအဆံုးမွာ ကိုေရာ စုပါ ၿပိဳင္တူရယ္ေမာမိၾကေလ၏။ စုတို႔ ညစာစားပြဲက ျပန္လာေတာ့ ည ၁၀နာရီေက်ာ္ၿပီ။ ေနာက္တစ္ေန႔ ရံုးတက္ရမွာမို႔ အိမ္ကို ေစာေရာက္ခ်င္စိတ္ႏွင့္ ကားေမာင္းေႏွးေသာ ကို႔ကို “ရြာကႏြားလွည္းနဲ႔ အၿပိဳင္ေမာင္းရင္ေတာင္ ကိုပဲရွံဳးမွာ”ဟု စုက သေရာ္ေတာ့ “အိမ္ ဘယ္မွမေျပးပါဘူး စုရာ” ဟု ကိုက ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးဆိုသည္။

ရုတ္တရက္ ေရွ႕ကကားမွာ အတည့္သြားမလိုလမ္းေၾကာင္းယူထားၿပီးမွ ေကြ႔သည့္ဘက္သို႔ လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းကာ စုတို႔ကားေရွ႕မွ ျဖတ္အဝင္၊ အရွိန္ေႏွးေသာ္လည္း ကို႔ကားက ထိုေရွ႕ကားေနာက္ၿမီးကို ခပ္သာသာ ဝင္ေဆာင့္မိေလေတာ့သည္။

“ဘုရား ဘုရား၊ ဆင္းၾကည့္ပါဦး ကို ၊ ေရွ႕ကား ဘာျဖစ္သြားၿပီလဲလို႔”

ဥပေဒေၾကာင္းအရ ေနာက္မွတိုက္ေသာကားက အမွားျဖစ္ရာ ကိုလည္း မ်က္ေစ့ပ်က္ မ်က္ႏွာပ်က္ႏွင့္ ေအာက္သို႔ဆင္းကာ ေရွ႕ကားပိုင္ရွင္ႏွင့္ စကားေျပာၾကည့္ရေလသည္။
XXXXXXXXXXX

အဆံုးကိုေတာ့ ေရႊေဒါင္းေတာင္ အြန္လိုင္းမဂၢဇင္း မွာ သြားေရာက္ ဖတ္ရွဴ႕ႏိူင္ပါတယ္ရွင္  း)




7 comments:

  1. အယ္.. တန္းလန္းၾကီး.. သြားရဦးမယ္ ဟိုဖက္ကို။

    ReplyDelete
  2. မေရ... စကၤာပူမွာ လုပ္ရတာ သမင္ေမြးရင္း က်ားစားရင္း ဆုိသလုိမ်ား ျဖစ္ေနသလားလုိ႔၊ ရတာနဲ႔ ေပးရတာေတြနဲ႔ ကာမိတယ္ဆုိဦးေတာ့ အပုိအလွ်ံမစုေဆာင္းႏုိင္ဘူး ျဖစ္ေနတာ။ စီပီအက္ဖ္ထဲက စုေငြေလးသာ မရွိရင္ လက္ခ်ည္းဗလာသက္သက္ အိမ္ျပန္ရမွာ...ေနာ္။ း(

    ReplyDelete
  3. အစ္မခ်စ္...ေရ
    ကြန္နက္ရွင္ေႏွးေနခ်က္က ေနာက္စာမ်က္ႏွာကူးလို႔ မရေသးဘူး။ မေၾကပြဲ ထပ္လာႏႊဲဦးမယ္..

    ReplyDelete
  4. ေရႊအိမ္စည္ has left a new comment on your post "ေၾကြးေဟာင္းဆပ္ၾကသူမ်ား":

    အြန္..............
    တန္းလန္းၾကီး
    ေျပးရဦးမည္ပ

    ဖိုးပါ has left a new comment on your post "ေၾကြးေဟာင္းဆပ္ၾကသူမ်ား":

    တန္းလန္း... ကူးဆိုလည္း ကူးရမွာေပါ့ေလ :).....

    ွSpam ထဲကေန ထုတ္လိုက္တာ ဒီမွာလည္း တက္မလာလို႔ ေမးလ္ကေန ကူးတင္လိုက္တယ္ း)))

    ReplyDelete
  5. ကိုုယ္လည္း ဒီတိုုင္းပဲ..ရသမွ် လက္ထဲ စုုမိတယ္လိုု ့ မရိွဘူး..အၿမဲ ကုုန္ေနတာပဲ...း)

    ReplyDelete
  6. မ ေရ... သူမ်ားတို ့အေၾကာင္းမ်ားေရးထားသလားထင္ရတယ္... တူလြန္းလို ့.. ဒီမွာေတာ့ ပါးစပ္ေပါက္ေပါက္ေသးေသးေလးတေပါက္ပိုလာေတာ့ ပိုတဲ့အေလွ်ာက္ေပါ့ မ ရယ္... ဒီလုိပဲေတြးလုိက္ပါတယ္... သူမ်ားဆီက ယူရတာထက္ ေပးဖို ့အခြင့္ရေနတာကိုယ္က ကံေကာင္းတာပဲလို ့...

    ReplyDelete
  7. အမခ်စ္
    ဂယ္ပဲ ဂယ္ပဲ အဲလိုပဲ ဟင့္

    ReplyDelete

ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထင္ျမင္ခံစားရသလိုသာ ေရးခဲ့ပါရွင္

ကိုုယ္ ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ

ႏွင္းေတြ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္

ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...