Friday, June 8, 2012

ၾကံဳရာဆံုရာ မင္းအေၾကာင္း "လူစီ"


လူစီနဲ႔ကၽြန္မက လူမ်ိဳးခ်င္းလည္း မတူ၊ ဘာသာခ်င္းလည္း မတူသလို ႀကီးျပင္းခဲ့ရာ အသိုင္းအ၀န္းခ်င္းလည္း ျခားနားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူလည္း မိန္းမ၊ ကၽြန္မလည္း မိန္းမတစ္ေယာက္မို႔ မိန္းမသားခ်င္း စာနာတတ္တဲ့စိတ္နဲ႔ သူ႔အေၾကာင္းေတြးမိတိုင္း သူ႔အေပၚ ဂရုဏာစိတ္ျဖစ္ရတယ္။

သူ သားကေလးကို ကိုယ္၀န္လြယ္ထားတဲ့အခ်ိန္မွာ ေယာက်ာ္းျဖစ္သူက ေနာက္မိန္းမကို အိမ္ေပၚေခၚတင္လာၿပီး သူ႔ကို အိမ္ေပၚကဆင္းခိုင္းတာ ခံခဲ့ရတဲ့ မိန္းမ။ အိမ္ေထာင္သက္တစ္ေလွ်ာက္လံုး အလုပ္ကို လက္ေၾကာတင္းေအာင္ မလုပ္တဲ့ ေယာက်္ားရဲ႕ လက္ျဖန္႔ေတာင္းေနသမွ်ကို သူ႔ရွာစာေဖြစာေလးနဲ႔ ေ၀မွ်ေပးကမ္းသံုးစြဲလာခဲ့ရတဲ့ မိန္းမ။ အဲသလို လူစီ့လိုမိန္းမမ်ိဳးကိုမွ ေနာက္မိန္းမေခၚလာၿပီး အိမ္ေပၚက ႏွင္ခ်ရက္တဲ့ ေယာက်္ား၊ ၿပီးေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လူစီဟာ သူနဲ႔ရတဲ့ ေသြးသားကေလးလြယ္ထားရတဲ့ အခ်ိန္။ လူစီက စိတ္နာလြန္းလို႔ တရားဥပေဒနဲ႔ ရင္ဆိုင္ၿပီး ပိုင္ဆိုင္သမွ် ေ၀ျခမ္း၊ ကြာရွင္းေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ သားကေလးတစ္ေယာက္ပဲ သူ႔ဘ၀မွာ သူ႔အတြက္ ပံုအပ္ခ်စ္စရာလို႔ မွတ္ယူခဲ့ေတာ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက လူစီ့အသက္က ၂၇ေလာက္ပဲ ရွိေသးတာ။ မိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္ အရြယ္ေကာင္းလို႔ ဆိုရမယ္။

ကၽြန္မနဲ႔ စသိၾကေတာ့ လူစီက ကၽြန္မတို႔ရံုးကို လူသစ္အေနနဲ႔ ၀င္လာကာစ။ ေဖာ္ေရြခင္မင္စရာေကာင္းတာမို႔ ကၽြန္မနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းလို ခင္မင္ခဲ့ၾကတယ္။ ေန႔လည္စာ အတူထြက္စား၊ ညေနဆိုလည္း ရံုးကားအတူစီးၿပီး ျပန္ၾကနဲ႔ တစ္ေန႔တာမွာ လူစီနဲ႔ ကၽြန္မေတြ႔ခ်ိန္ေတြက တစ္ျခားရံုးသားေတြထက္ အခ်ိန္အေတာ္ေလး ပိုမ်ားပါတယ္။ တခါတေလ ရံုးအဆင္း အိမ္ကိုတန္းမျပန္ေသးဘဲ လူစီနဲ႔အတူ ေစ်းပတ္ေနၾကတဲ့ ညေနေတြလည္း ရွိခဲ့ပါရဲ႕။

လူစီက ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္၊ ကက္သလစ္။ ဗုဒၶဟူးေန႔ ညေနရံုးဆင္းတိုင္း သူ႔သားေလးနဲ႔အတူ ဘုရားေက်ာင္း သြားေလ့ရွိတယ္။ သူ႔နာမည္ လူစီယားနားဆိုတာက သူေတာ္စင္နာမည္၊ သူ႔သားေလး နာမည္ ေနာဘတ္ဆိုတာကလည္း သူေတာ္စင္နာမည္ပဲလို႔ ကၽြန္မကို ေျပာျပဖူးတယ္။ အဲဒီလို ေျပာေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ သူ႔မ်က္ႏွာက တကယ့္ကို သူေတာ္စင္ တစ္ေယာက္လို သူ႔ကိုယ္သူ အားရေၾကနပ္ေနတဲ့ဟန္အျပည့္နဲ႔။

ရံုးမွာ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာဖုန္းဆိုရင္ အားလံုးက တိုးတိုးဖြဖြေျပာေနၾကတဲ့အထဲ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေအာ္ဟစ္ေျပာ ဆိုေနသူဆိုရင္ ဘယ္သူလဲလို႔ မေမးနဲ႔၊ လူစီပဲ။ ေန႔လည္ေတြမွာ သားကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ဘာလုပ္ေနလဲ၊ ဘာစားသလဲ၊ ဂိမ္းေတြ တစ္ခ်ိန္လံုး ေဆာ့မေနနဲ႔၊ ေက်ာင္းကၿပီးရင္ အိမ္တန္းျပန္ ဘာညာနဲ႔ ေျပာေနတာ တစ္ရံုးလံုးမၾကားခ်င္မွအဆံုးရယ္။ သူ႔သားေလးက ကေလးပီပီ အစားမမက္ဘူး၊ ဂိမ္းပဲ၊ အေဆာ့ပဲမက္တာ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ လူစီနဲ႔ သူ႔သားက ဖုန္းထဲမွာ ေအာ္ဟစ္ေန ၾကတာမ်ားတယ္။ လူစီကပဲ ေအာ္ဟစ္ဆူပူေနတာပါ။

တစ္ေန႔  သူ႔အိမ္အကူ အင္ဒိုနီးရွားမေလးကို  ရံုးေခၚလာတယ္။ အိမ္မွာ ဘာမွ မလုပ္ဘဲ အိပ္ေနလို႔တဲ့ေလ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔သားႀကိဳက္တတ္တဲ့ စပက္ဂတီ-အီတလီေခါက္ဆြဲ မခ်က္တတ္ရေကာင္းလား၊ သူ႔သားကို အစား၀င္ေအာင္ မေကၽြးရေကာင္းလားနဲ႔ တပူပူ တဆူဆူ လုပ္ေနေတာ့တယ္။ သူ႔ၾကည့္ရတာ ဘာကိုမဆို အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ ေအာ္လိုက္ဟစ္လိုက္ရမွ သူ႔စိတ္ေတြ သက္သာရာရတယ္၊ ေျပေလ်ာ့တယ္နဲ႔ တူပါရဲ႕။ တစ္ရံုးလံုးက သူ႔အေၾကာင္း သိေနလို႔သာေပါ့။

ၿပီးေတာ့ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ဆပ္ပလိုင္ယာေတြကို ဖုန္းဆက္ၿပီဆိုရင္လည္း ဒီလိုပဲ။" ေဟ့ ငါက နင့္ ကပ္စတမ္မာေနာ္၊ ငါေျပာတာအမွန္" ဆိုတဲ့ အထာမ်ိဳး လူစီ့မွာ ေတြ႔ရတယ္။ "ငါ ဒီဘက္က ဘာသံမွေကာင္းေကာင္းမၾကားရဘူး၊ နင့္ဖုန္းက စုတ္ေနတာ လႊင့္ပစ္လိုက္" ဆိုတာမ်ိဳးလည္း ခဏခဏ ၾကားရတတ္တယ္။ ၿပီးရင္ "ငါ့ကို ျပန္ေခၚ"ဆိုၿပီး ဖုန္းကို ေဆာင့္ခ် လိုက္တတ္တယ္။ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ေျပာေနတာမို႔ အကုန္ၾကားေနရတာပါပဲ။ တခါတေလမ်ား (သူေ႒း ရံုးမွာ မရွိတဲ့အခ်ိန္မ်ိဳး ဆိုရင္) သူ႔အိုင္ဖုန္းနဲ႔ ဂိမ္းကစားေနလုိက္တာ ေနာက္ခံ ျမဴးဇစ္က အက်ယ္ႀကီးပဲ။ ဘယ္သူ႔မွ ဂရုမစိုက္ဘူးေဟ့ ဆိုတဲ့ အေပါက္မ်ိဳးေပါ့။ ဒါမွမဟုတ္ အတြင္းႀကိတ္မဟုတ္ဘူး ေပၚေပၚတင္တင္ပဲ လို႔ ေျပာရမလားေတာင္ မသိပါဘူး။

ကၽြန္မ ထင္တာကေတာ့ လူစီဟာ က်ိဳးပဲ့ခဲ့ရတဲ့ အိမ္ေထာင္တစ္ခုအတြက္ က်ားနာတစ္ေကာင္လို၊ ရွႈံးနိမ့္ခဲ့ရတဲ့ အိမ္ေထာင္တစ္ခုအတြက္ က်န္တာေတြအေပၚမွာ အႏိူင္ယူလိုစိတ္ေတြ ကဲေနသလိုမ်ုိဳးပါပဲ။

ပစၥည္းတစ္ခု ၀ယ္တာမွာ ျဖစ္ေစ၊ သူယံုၾကည္ရာ ဘာသာေရးအေၾကာင္းေျပာတာပဲ ျဖစ္ေစ၊ သူ၀ယ္တာကမွ အေကာင္းဆံုး၊ သူ႔ဘာသာကမွ အေကာင္းဆံုးဆိုတာမ်ိဳး၊ ေနာက္ဆံုး သူဘာေျပာေျပာ သူပဲ အမွန္လို႔ တြန္းထိုးေျပာတတ္တယ္။ ငါ့စကားႏြားရ ေျပာတတ္တယ္။ ကၽြန္မက သူေျပာျပလို႔ သူ႔အေၾကာင္းကို သိထားသူမို႔ သူ႔အေပၚ နားလည္ေပးလို႔ ရေနခဲ့တယ္။

ေယာက်္ားေတြအေပၚ အထင္မႀကီးဘူးေဟ့ဆိုတဲ့ လူစီတစ္ေယာက္ တစ္ညေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ညစာစားၿပီးအျပန္မွာ ကားႀကံဳရွိတယ္၊ နင္ ငါနဲ႔ လုိက္ျပန္လို႔ ေျပာလာခဲ့တာ (သူနဲ႔ ကၽြန္မက အိမ္ခ်င္းလည္း နီးတယ္ေလ) ၿပီးေတာ့ ကားပိုင္ရွင္က လူလတ္ပိုင္းအမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္။ လူစီက ကားေမာင္းတဲ့ အမ်ိဳးသားေဘးမွာ ေရွ႕ခန္းက စီးတယ္။ လူစီတို႔ ညင္သာေနလိုက္တာမ်ား သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ကားေရွ႕ခန္းက ေျပာေနတဲ့စကားကို ေနာက္ခန္းက ကၽြန္မ မၾကားရဘူး။ ခါတိုင္း ေဟာင္ဖြာဖြာလုပ္ေနက်မို႔ ဒီလိုေလသံမ်ိဳးနဲ႔ လူစီ အိညက္ညက္ေျပာေနတာကို ကၽြန္မက ရယ္ခ်င္လွတယ္။

ကၽြန္မအိမ္ကို အရင္လိုက္ပို႔တယ္။ ခဏပါပဲ။ ကၽြန္မ အ၀တ္အစားလဲအၿပီးမွာ ဖုန္း၀င္လာေတာ့ ထင္တဲ့အတိုင္း လူစီ့ဆီကဖုန္း။ "နင္ အဲဒီလူကို ဘယ္လို သေဘာရလဲ"တဲ့ ကၽြန္မကို ေမးလာပါေရာ။ "ငါ ဘယ္လိုလုပ္ သိမလဲ၊ သူ႔ေနာက္ေက်ာပဲ ငါ ျမင္ေနခဲ့ရတဲ့ဟာ" လို႔ ကၽြန္မက ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ လူစီက ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႔ "သူ႔ကားႀကီးေတာ့ ငါႀကိဳက္တယ္ဟ" တဲ့။ ဘုရား ဘုရား "လူစီ အေရးႀကီးတာက လူေနာ္…လူ၊ ကားမဟုတ္ဘူး၊ နင့္ကိုေရာ နင့္သားေလးကိုပါ ၾကင္နာတတ္တဲ့သူ၊ နားလည္တတ္တဲ့သူ ျဖစ္ဖို႔ပဲ အေရးႀကီးတာ" လို႔ ကၽြန္မက ေျပာခ်လိုက္တာေပါ့။

"အဲဒီလူနဲ႔ ဘယ္လိုသိၾကတာလဲ"လို႔ ကၽြန္မက စပ္စုေတာ့ အြန္လိုင္းဂိမ္းကစားရင္း ေတြ႔ၾကတာတဲ့။ "အဲဒီလူက ကုန္ေျခာက္ဆိုင္ဖြင့္တယ္၊ ငါတို႔သားအမိအတြက္ အခ်ိန္ေတာ့ ေပးႏိူင္မယ္ မထင္ဘူး။ ဒါေပမဲ ပိုက္ဆံေတာ့ ေပါတယ္"တဲ့။ သူ႔ၾကည့္ရတာ အရင္တစ္ေယာက္တုန္းက သူကခ်ည္း ေပးခဲ့ရသမွ် ဒီတစ္ေယာက္ဆီကေတာ့ သဲ့ယူမွ လို႔မ်ား ေတြးေန သလားပဲ။ ေနာက္တစ္လေလာက္ၾကာေတာ့ ကၽြန္မက အေျခအေနဘယ္လိုလဲ ေမးတဲ့အခါ ျပတ္သြားၿပီတဲ့ေလ။ သိတ္ မဟန္ပါဘူးဟာလို႔လည္း ေျပာေသးရဲ႕။

ကၽြန္မနားလည္ေပးမိတယ္။ လူစီက ခုမွ ၃၈ ပဲ ရွိေသးတာ။ သားကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ သူ႔ဘ၀ကို ဒီလိုပဲ ေအာ္ဟယ္၊ ဟစ္ဟယ္နဲ႔ ၿပီးသြားခ်င္မယ္ မဟုတ္ဘူး။ တခါ ကၽြန္မကို နင္တို႔ ျမန္မာထဲက သူေ႒းေလးဘာေလး မရွိဘူးလား တဲ့ ေနာက္သလိုလို လာေမးဖူးေသးတာ။ သူ႔ၾကည့္ရတာ ေနာက္တစ္ခါ ဆိုတာအတြက္ အညံ့မခံဘူးေဟ့ လို႔ ေမာင္းတင္ထားပံုရတယ္။ လူစီက ျဖဴျဖဴလံုးလံုးေလး၊ ရုပ္ကေလး ၾကည့္ေပ်ာ္ရွႈေပ်ာ္မွာ ဗိုက္ကေလးစူစူနဲ႔။ သေဘာ က ေကာင္းေပမဲ့ အေျပာက ဆိုးတယ္။ ဒီေတာ့ ကၽြန္မလည္း ဘယ္သူနဲ႔မွ ဆက္မေပးရဲဘူး း))

ခုထိေတာ့ သူ႔ဘ၀မွာ သူ႔သားရယ္၊ အလုပ္ရယ္၊ သူေဆာ့ေနတဲ့ ဂိမ္းေတြရယ္…။ ဒါပဲ လူစီ့မွာ ရွိတယ္။ သူ႔ဘ၀အတြက္ သူ႔ေရွ႕က မားမားရပ္ေပးမဲ့ ေယာက်္ားသားတစ္ေယာက္ဆိုတာကိုေတာ့ ဖူးစာေရးနတ္က ဘယ္လိုဖန္တီးေပးမယ္ မေျပာတတ္ဘူး။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ကၽြန္မေတြ႔ေနရတာက မနက္မနက္ဆို အိတ္ႏွစ္လံုး (တစ္လံုးက ရံုးအလုပ္ေတြထည့္ထားတဲ့ အိတ္၊ တစ္လံုးက သူ႔ လက္ကိုင္အိတ္) နဲ႔ အ၀တ္အစား ဘိုသီဘတ္သီ၊ ဆံပင္ ကပုိကရိုနဲ႔ လူစီ။  ရံုးေရာက္ရင္ သူ႔သားကေလးဆီ ေအာ္ဟစ္ ဖုန္းဆက္၊ ဆပ္ပလိုင္ယာေတြနဲ႔ ျငင္းခုန္ေအာ္ဟစ္ေနတတ္တဲ့ လူစီပါပဲ။ သူကသာ သူ႔အပူနဲ႔သူမို႔ မသိေပမဲ့ ေဘးလူျဖစ္တဲ့ ကၽြန္မကေတာ့ ျမင္ေနရတာနဲ႔တင္ ရင္ေမာရတယ္။

လူစီ အိမ္ေထာင္ေရးကံေကာင္းပါေစလို႔ပဲ ကၽြန္မ ဆုေတာင္းေပးမိပါေတာ့တယ္။

8 comments:

  1. မႀကီးရယ္
    ဖတ္ျပီးေတာ့ရင္ေတာင္ေမာသြားတယ္
    လူစီကံေကာင္းပါေစလို႕
    ညီမလည္းဆုေတာင္းေပးတယ္အမရာ
    မိန္းမခ်င္းကိုယ္ခ်င္းစာလို႕ပါ

    ReplyDelete
  2. ့ဒါ ေတြ အမ်ား ျကီး

    ReplyDelete
  3. မိန္းမတစ္ေယာက္အေၾကာင္းဆို ဘာပဲေရးေရးၾကိဳက္တယ္...။

    ReplyDelete
  4. နူးညံ့ၾကင္နာျခင္းမရခဲ့တဲ့ဘဝမွာ နူးညံ့စြာေနတတ္ဖိုု႕ သူကိုုင္တိုုင္လည္း ေမ့ေကာင္းေမေနတယ္ ထင္ပါရဲ႕ အစ္မေ၇

    ReplyDelete
  5. လူစီလို မိန္းကေလးမ်ဳိး ေတြ႔ဘူးတယ္ အစ္မခ်စ္...
    သူတို႔လိုလူစားမ်ဳိးက
    သနားရမလိုလို၊ ဂရုဏာေဒါမနႆပြားရမလိုလိုမ်ဳိး။
    ကေလးနဲ႔ဆိုေတာ့ သနားစရာ..။

    ReplyDelete
  6. လူစီလို မိန္းကေလးမ်ဳိး ေတြ႔ဘူးတယ္ အစ္မခ်စ္...
    သူတို႔လိုလူစားမ်ဳိးက
    သနားရမလိုလို၊ ဂရုဏာေဒါမနႆပြားရမလိုလိုမ်ဳိး။
    ကေလးနဲ႔ဆိုေတာ့ သနားစရာ..။

    ReplyDelete
  7. လူစီရဲ႕ အတက္အက်၊ ေ႐ြ႕လ်ားပံုနဲ႔ ျဖတ္သန္းမႈကို ဖတ္ေနရင္း ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ ရီေမာ လိုက္ရမလို..၊ သနား ဂ႐ုဏာနဲ႔ သက္ျပင္းေတြပဲ ခ်လိုက္ရမလိုနဲ႔...၊

    မခ်စ္ၾကည္ေအးက ဇတ္ေကာင္နဲ႔ ဇတ္ေၾကာင္းကို ပီပီျပင္ျပင္ ေျပာသြားလို႔ ဖတ္ရတဲ့လူအဖို႔ လူစီနဲ႔ တ႐ံုးတည္း လုပ္ေနရတဲ့ အလား...။

    ReplyDelete

ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထင္ျမင္ခံစားရသလိုသာ ေရးခဲ့ပါရွင္

ကိုုယ္ ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ

ႏွင္းေတြ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္

ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...