Monday, April 23, 2012

ဘူးညြန္႔ပံုျပင္


မနက္ေစာေစာစီးစီး က်ဳပ္ရဲ႕ လက္စြဲေတာ္ဟန္းဖုန္းက တတီတီ ျမည္လာတာေၾကာင့္ ဒီအခ်ိန္ႀကီး ဘယ္ကမ်ားပါလိမ့္မလဲလို႔ LCD Displayကို ၾကည့္လိုက္မိတယ္။ အံမယ္...ႏႈတ္ခမ္းေမႊးကားကား၊ ဦးကင္းေထာင္ေထာင္၊ ကိုယ္ေပၚမွာလည္း ဘယ္ဇာတ္ ေနာက္ေဖး ေပါက္ကမ်ား ဆဲြဝတ္လာသလဲ မသိ၊ ဘာဝတ္စံုမွန္းလည္း မသိတဲ့အဝတ္နဲ႔ လူတစ္ေယာက္ရယ္။ 

 “ထူးရမည္ ဦးရမည္ အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္လုပ္ငန္းက အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္ႀကီး ဦးေငြေမာင္းလားခင္ဗ်ာ” 

“ဟုတ္ပါ့ဗ်ား က်ဳပ္ပါပဲ က်ဳပ္ပါပဲ၊ ဆိုပါဦး ခင္ဗ်ားက ဘာႀကီးတုန္း၊ ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္ ဘာမ်ားကူညီႏိူင္မတုန္း ဆိုတာေလး” 

“ေျပာရတာေပါ့ဗ်ာ က်ဳပ္က နတ္တို႔သနင္း သိၾကားမင္းပဲဗ်”

အလို...သိၾကားမင္းဆိုတာ ဒီငတိကိုး...။ အင္း အေရးကိစၥကျဖင့္ ႐ိွေခ်ၿပီ။ “အစံုလုပ္သည္” ဆိုတဲ့ အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္ေတြ အမ်ားႀကီးထဲကမွ က်ဳပ္တစ္ေယာက္ကို ေ႐ြးဆက္ရျခင္းကျဖင့္ ထူးေတာ့ ထူးျခားေနသမို႔လားဗ်။ 

"အိမ္း...ေျပာရတာပ...က်ဳပ္တို႔ နတ္ျပည္မယ္ ေခြးသားေရ ေအာက္ေအာ့ဖ္စေတာ့ ျဖစ္ေနလို႔ဗ် ၊ အဲဒါ ခင္ဗ်ားမ်ား ဆပ္ပလိုင္း လုပ္ႏိုင္မလားလို႔ပါ.."

 "အလိုဗ်ာ...အေတာ္လည္းႀကီးက်ယ္တဲ့ အမွာေပပဲ...ႏို႔ ..ဘယ္ေတာ့ေလာက္မ်ား လိုခ်င္သတုန္းဗ်..."

 "ေလာလိုက္ေလျခင္း ဆိုရင္ျဖင့္ ခံရေတာ့မွာပဲကိုး ယေန႔ကစလို႔ ၃ရက္အတြင္းဗ်ား"

"အို..ျမန္ခ်က္ျဖင့္ သိၾကားမင္းရယ္..ခင္ဗ်ား စေတာ့ခ္ေလး နဲနဲမွ အပိုေဆာင္မထားပဲကိုးဗ်"

"ေဆာင္ထားပါေရာလား အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္ႀကီးရယ္...သို႔ေပမင့္ တစ္ေန႔တစ္ေန႔... လိမ္သူ၊ ေကာက္ သူ၊ ေခါင္းတံုးေပၚ ထိပ္ကြက္သူ၊ လာဘ္စားသူ၊ ခိုးသူ၊ သတ္သူ၊ ေခါင္းပံုျဖတ္သူ၊ လူအခ်င္းခ်င္း လွည့္ပတ္ သူေတြက ခင္ဗ်ားတို႔ လူ႔ျပည္မယ္ တယ္လည္း မ်ားသကိုးဗ် အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္ႀကီးရ..."

"အဲဒီ့ေလာက္ေတာင္ပဲလားဗ်ာ၊ အင္း လူေတြ လူေတြ...က်ဳပ္ျဖင့္ ငါးပါးသီလကို ခါးဝတ္ပုဆိုးလို ၿမဲၿပီလားဗ်ာ၊ ကဲ စိတ္သာခ်ဗ်ိဳ႕ ၃ရက္ေျမာက္ေန႔က် က်ဳပ္အိမ္ကိုသာ လာခဲ့ေပေတာ့ဗ်ား"

 ေျပာၿပီးမွ ခါးပတ္ ပတ္ဝတ္ေနရတဲ့ က်ဳပ္ပုဆိုးခါးပံုစ က်ဳပ္ ငံု႔ၾကည့္မိေတာ့တယ္။ ဗိုက္ကြယ္ေနလို႔ ခါးပတ္ႀကီး မျမင္ရတာမို႔ လိပ္ျပာလံုသလိုလိုေတာ့ ႐ိွတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ 

ကိုင္း...က်ဳပ္ျဖင့္ အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္တို႔ ထံုးစံအတိုင္း ႏႈတ္ေရး ႂကြယ္ႂကြယ္ ဂတိလြယ္ခဲ့ မိၿပီကိုးဗ်။ က်ဳပ္လည္း အခ်ိန္ဆိုင္းမေနပဲ ၿမိဳ႕ထဲထြက္လို႔ ေခြးသားေရရႏိူင္မဲ့ ေနရာေတြ၊ တျခား သားေရ အမ်ိဳးမ်ိဳး အေရာင္းဆိုင္ေတြ၊ ပင္ရင္း၊ ဆိုင္ခဲြ မက်န္ စံုတကာေစ့ေအာင္ ႐ွာပံုေတာ္ ဖြင့္ရသေပါ့ဗ်ာ။ 

ခက္လိုက္ပံုက ဒီေခြးသားေရဆိုတဲ့ဟာမ်ိဳးကလည္း ဘာလူသံုးကုန္ပစၥည္းမွ လုပ္ေရာင္းရေလာက္ေအာင္ အသံုးမက်တဲ့ဟာကိုး၊ ခင္ဗ်ားတို႔ပဲ စဥ္းစားၾကည့္ေလ ေခြးသားေရ ပိုက္ဆံအိတ္၊ ေခြးသားေရ ဘြတ္ဖိနပ္၊ ေခြးသားေရ ဂ်ာကင္ရယ္လို႔မ်ား ၾကားဖူးၾကလို႔လား။ တစ္ေနသာကုန္ေရာ က်ဳပ္ျဖင့္ ေခါင္းေတြ လဲေျခာက္၊ ေျခေထာက္ေတြလဲ ေညာင္းလို႔၊ ေငြကုန္သံျပာသာ ျဖစ္ကေရာ၊ ေခြးသားေရျဖင့္ ႐ွာမရခဲ့ေပါင္ ဗ်ာ...။ 

***************************** 

နက္ျဖန္ခါ ဆိုရင္ျဖင့္ သိၾကားမင္းက ေခြးသားေရ လာယူေပေတာ့မယ္။ မျဖစ္ေခ်ဘူး။ ဒီကေန႔ေတာ့ျဖင့္ ရေအာင္႐ွာမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္။ အဲ...႐ွာလို႔မရတဲ့ အဆံုးမေတာ့ ေခြးေလေခြးလြင့္ေတြ ဖမ္းလို႔ က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ ပဲ အေရ ဆုတ္ပစ္ရမွာပဲကြယ္႐ို႕...။ ဘုရား ဘုရား...ပါဏာတိပါတာလည္း ေဝရမဏိႏိူင္ေတာ့မယ္ မထင္။ ခါးဝတ္ပုဆိုးလို ၿမဲပါတယ္ ဆိုတဲ့ က်ဳပ္ရဲ႕ ငါးပါးသီလေလးလည္း ဖုတ္လိႈက္ ဖုတ္လိႈက္ ျဖစ္႐ွာတယ္။  

 ေအာင္မာေလး... လိုခ်င္ပါတယ္ဆိုမွ ႐ွားလိုက္တဲ့ ေခြးေလေခြးလြင့္၊ က်ဳပ္အျဖစ္က ကုလားျပည္သြား ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေမႊးမပါတဲ့ကုလား အ႐ွာထြက္ေနတာနဲ႔ တူေနသကိုးဗ်။ ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ ေခြးေလေခြးလြင့္ မ႐ိွပံုေထာက္ေတာ့ ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္ရဲ႕ အမဲတံုးစီမံကိန္းနဲ႔ ေခြးေတြခမ်ာ ေနာက္ဘဝအတြက္ အိတ္စပရက္စ္ဗီဇာ ရသြားၾက႐ွာၿပီထင္ပါရဲ႕။ တစ္ေကာင္ တစ္မီွးမွ မေတြ႔တဲ့အဆံုး စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ နဲ႔ ေလွ်ာက္လာလိုက္တာ ၿမိဳ႕ထဲေက်ာ္လို႔ ၿမိဳ႕စြန္ေတာင္ ဝင္လာပါေရာ့လား။ ေဟာ...ေ႐ွ႕မွာ ေမြးျမဴေရး ၿခံႀကီး တစ္ၿခံ ။ ၿခံေ႐ွ႕က ဆိုင္းဘုတ္ေၾကာင့္ က်ဳပ္မ်က္လံုးေတြ လက္ခနဲ၊ က်ဳပ္ေခါင္းထဲလဲ ဘတ္သီးတစ္ခ်က္ လင္းခနဲ။ 

" ႏြား ႏွင့္ ႏြားထြက္ပစၥည္းမ်ိဳးစံု အေရာင္းဆိုင္ "

 ႏြားသားေရက နဲနဲေတာ့ျဖင့္ ပိုထူပါရဲ႕၊ ဒါေပသိ သူတို႔က ဖိစက္နဲ႔ျပားခ် ၊ နန္းဆဲြစက္နဲ႔ ဆဲြဆန္႔ၿပီး ပါးေအာင္ လုပ္ေပးႏိူင္သတဲ့။ က်ဳပ္လိုခ်င္တဲ့ အ႐ြယ္အစားအတိုင္းလဲ ျဖတ္ေတာက္္ေပး အံုးမဲ့အျပင္ က်ဳပ္အတြက္ ေမတၲာလက္ေဆာင္ ႏြားခ်ိဳတစ္စံုေတာင္ ေပးအံုးမတဲ့။ ဟန္က်လိုက္ေလ...။ 

 ဒီလိုနဲ႔့ ခ်ိန္းထားတဲ့ ေနာက္တစ္ေန႔ ညေန ေရာက္လာပါေရာ....။ သိၾကားမင္းကိုယ္တိုင္ “တာဝတႎသာစက္မႈဇုန္တြင္ တပ္ဆင္ ထုတ္လုပ္သည္” ဆိုတဲ့ သူ႔ရဲ႕ ပ႐ိုက္ဗိတ္ဂ်က္ကေလးေမာင္းလို႔ က်ဳပ္ဆီ ေရာက္ခ်လာသဗ်။ ေခြးသားေရ အဲေလ ႏြားသားေရေတြ ပိုက္လို႔၊ အေပ်ာ္ႀကီး ေပ်ာ္လို႔၊ ခ်က္ခ်င္း ေငြေခ်႐ွာတယ္။ က်ဳပ္တိုက္တဲ့ အျပင္းစား ျမန္မာဘီယာေလးေတာင္ ေသာက္မသြား႐ွာဘူး။ 

" လမ္းမွာ စစ္တဲ့ ေဆးတဲ့ TPT ေတြ ဖမ္းေနပါအံုးမယ္ဗ်ာ " တဲ့။

"ဘာတံုးဗ် TPT " ဆိုေတာ့ " Traffic Police of Ta-wa-rain-thar" တဲ့ေလ။

********************************* 

 မင္းမွာသစၥာ လူမွာကတိ ဆိုသမို႔လားဗ်၊ သိၾကားမင္းျပန္တာနဲ႔ က်ဳပ္လည္း ေပးထားတဲ့ ကတိ အတိုင္း ႏြားၿခံသြားလို႔ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေငြ သြားေခ်ခဲ့ပါတယ္။ 

ခက္လိုက္တဲ့ ေကာင္ေတြဗ်ာ၊ ေျပာတုန္းက ေစ်းတစ္မ်ိဳး ၊ လုပ္ရတာ သီးသန္႔အမွာ (Custom-made) မို႔လို႔ ခက္သေလး ဘာေလးနဲ႔ ခုေတာ့ ေငြပိုေတာင္းတယ္ေလ။ က်ဳပ္ကလည္း ႏႈတ္ကတိတစ္လံုး တန္ဘိုး ထားတဲ့ေကာင္ကိုးဗ် ၊ ဒီေတာ့ စာ႐ြက္စာတမ္းေတြ ဘာေတြ မခ်ဳပ္မိဘူးေပါ့ဗ်ာ။ အ႐ွည္ အ႐ွည္ေတြ ေျပာ မေနခ်င္တာရယ္၊ က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္လဲ ျမက္ျမက္ကေလး စားလိုက္ရတာရယ္ေၾကာင့္ သူတို႔ေတာင္းတဲ့ ေစ်း ပဲေပးခဲ့ပါရဲ႕ ။ 

က်ဳပ္ စိတ္အဆိုးဆံုးက ႏြားခ်ိဳတစ္စံု မေပးတာပဲဗ်ိဳ႕။ ေပးမယ္ဆိုၿပီးကာမွ မေပးဘဲ လွည့္စားတာကေတာ့ မေကာင္းဘူး မဟုတ္လားဗ်ာ...။ အဲဒါပဲဗ်၊ လူေတြဟာ ခက္တယ္။ နတ္ျပည္မွာ ေခြးသားေရ ျပတ္ရ လပ္ရေလာက္ေအာင္ ငါးပါးသီလေတြ ပ်က္ျပား၊ အက်င့္သိကၡာေတြ ခ်စားလို႔။ အိမ္း က်ဳပ္ကျဖင့္ ဘုရားေ႐ွ႕ ေန႔တိုင္း ငါးပါးသီလ ယူေနတဲ့သူ ပါဗ်ာ။ အဲ...တစ္ခုေတာ့ ႐ိွသေပါ့၊ 

သိၾကားမင္းႀကီးကို ေခြးသားေရနဲ႔ ႏြားသားေရ အင္ထုလိုက္တာေလး တစ္ခုက လဲြလို႔ေပါ့ဗ်ာ။ 

 **************************** 

 ပေရာဂ်က္ေလးတစ္ခု ေအာင္ျမင္သြားတာမို႔ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ အနားယူရင္း စေလာင္းကလြင့္တဲ့ ကမာၻ႔ သတင္းေလး ဘာေလးၾကည့္ဖို႔ တီဗီေ႐ွ႕ထိုင္လိုက္တယ္။ အဲသလို တီဗီေ႐ွ႕ထိုင္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ လႊင့္ေနတဲ့ သတင္းတစ္ပုဒ္ေၾကာင့္ က်ဳပ္ ေဒါသေတြ ထိပ္တက္ မႊန္ေတာ့တာ။ က်ဳပ္ဆီက ႏြားသားေရ အဲေလ ေခြးသားေရဝယ္သြားတဲ့ေကာင္ဟာ သိၾကားမင္းအတုတဲ့ဗ်။ 

ထင္ေတာ့ထင္သား၊ သိၾကားမင္းသာ ဆိုတယ္ သုဇိတာတို႔၊ သုမာလာတို႔ ေႂကြရေလာက္ေအာင္မွ မေျဖာင့္တဲ့႐ုပ္ လို႔။ ဒီေကာင္က နတ္ျပည္မွာ ေခြးသားေရျပတ္လပ္ေနတဲ့သတင္းရၿပီး က်ဳပ္ဆီကလာဝယ္၊ ၿပီးမွ နတ္ျပည္ တက္ၿပီး သိၾကားမင္းဆီ ေမွာင္ခိုေစ်းနဲ႔ သြားသြင္းတဲ့ေကာင္။ နာမည္သံုးလံုးနဲ႔ လုပ္စားေနတဲ့ သိၾကားမင္းပဲ၊ အခ်ဥ္မွ မဟုတ္တာ။ က်ဳပ္တို႔လူေတြ မိန္းမေလးတစ္ေယာက္ေလာက္နဲ႔ေတာင္ ဂြၽမ္းပစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူက ေလးေယာက္ ဖမ္းထိန္းထားတာ ပဲဗ်ာ။ ေမွာင္ခိုအားမေပးတဲ့ အျပင္ ေခြးသားေရအစစ္ မဟုတ္မွန္းသိသြားၿပီး ခုေတာ့ ဒီေကာင့္ကို ဆဲြေစ့ထားလိုက္ၿပီေလ။ ေနာက္မွ စစ္ေဆးၿပီး လိုအပ္ရင္ အမႈကို ငရဲျပည္ ထရန္စဖာလုပ္မယ္ ဆိုတာပဲ။ 

ဒါက အေၾကာင္းလား၊ ဒီလိုအေကာင္မ်ိဳး ငရဲျပည္မကလို႔ ဘယ္ျပည္ပဲ ထရန္စဖာလုပ္လုပ္။ “ေခြးသားေရ အတု ဘယ္ကရသလဲ” ေမးလို႔မွ က်ဳပ္ကိုပါ ဆဲြထည့္ရင္ မခက္ပါလား။ က်ဳပ္ရဲ႕ “ထူးရမည္ ဦးရမည္” အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္လုပ္ငန္းႀကီး ေျမာင္းထဲေရာက္ရမဲ့အျဖစ္။ 

ဒါမ်ိဳးေတာ့ က်ဳပ္နည္းနည္းကေလးမွ အျဖစ္မခံႏိူင္ဘူး။ ၾကံစမ္း ၾကံထားစမ္း၊ ဒီအေကာင္ကို ဘယ္လိုနည္း နဲ႔ ႏႈတ္ပိတ္ရင္ ေကာင္းမလဲ။ ဒါမွမဟုတ္ သိၾကားမင္းရဲ႕ မယားေလးေယာက္ကိုပဲ လာဘ္ထိုးရ မလား။ ငရဲျပည္က ယမမင္းကိုပဲ ခ်ဥ္းကပ္ရင္ ေကာင္းမလား။ ေတြးေလ ေတြးေလ မထြက္ေလ၊ လူက ေမာ လာေလ။ က်ဳပ္ကိုယ္မွာလည္း ေခြၽးေစးေတြက ေရခ်ိဳးထားသလို နစ္ေနၿပီ။ 

**************************** 

“ကိုေငြေမာင္း ထေတာ့၊ ကိုေငြေမာင္း ထေတာ့ေလ ႐ွင္ပဲ ေျပာထားၿပီး မနက္ေစာေစာႏိႈးဆို၊ ဒီေန႔ ႐ွင္တို႔ ဘုရားေဂါပကအဖဲြ႔ အစည္းအေဝး႐ိွလို႔ ဆို”

 “အင္ အင္း၊ ဟိုေကာင္ ဟိုေကာင္ေရာ”

 “ဘာ ဘယ္က ဟိုေကာင္လဲ”

 “သိၾကားမင္းအတုေလ”

“ဟမ္ ဘာ ကိုေငြေမာင္း ႐ွင္ကေတာ့ေလ ကေယာင္ကတန္းနဲ႔၊ ထ ထ ေနာက္က်ေနဦးမယ္ တစ္ကိုယ္လံုး လည္း ေခြၽးေတြကို ႐ႊဲလို႔”

“ေအးကြာ ညက မီးမလာေတာ့ အဲကြန္းမဖြင့္မိဘဲ ဒီတိုင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတာကိုးကြ၊ မီတာခ သက္သာ တာေပါ့ကြာ၊ ဟာ သိလား ခင္ေက်ာ့ရယ္ ငါေလ အိပ္မက္႐ွည္ႀကီး မက္ေနလို႔ကြ၊ ဒီလို...”

သူ႔အိပ္မက္ကို အတတ္ႏိူင္ဆံုး အက်ဥ္းခ်ံဴးၿပီး သူ႔မိန္းမ မခင္ေက်ာ့ကို ေျပာျပလိုက္တယ္။ သူ႔အိပ္မက္ကို နားေထာင္အၿပီးမွာ မခင္ေက်ာ့က ပုခံုးေလးႏွစ္ဘက္ ဟန္ပါပါတြန္႔လို႔ တဟင္းဟင္း ရယ္ေလတယ္။

“႐ွင့္အိပ္မက္ႀကီးက ေခတ္မွ မမီေတာ့တာဘဲ ကိုေငြေမာင္းရယ္၊ အိုင္တီေခတ္ႀကီးထဲမွာ သိၾကားမင္းက ေခြးသားေရ သံုးဦးမွာလား႐ွင့္၊ အိုင္ပက္တို႔ အိုင္ဖုန္းတို႔ ႏႈတ္ဘုတ္တို႔ပဲ သံုးေတာ့မေပါ့၊ ဟင္းဟင္းဟင္း” 

“ဟာကြာ ခင္ေက်ာ့ကလည္း မီးေတြဘာေတြပ်က္ေတာ့ မင္းအိုင္ပက္တို႔ ႏႈတ္ဘုတ္တို႔က ဖေယာင္းတိုင္နဲ႔ ဖြင့္  ရလို႔လား ကဲ”

“အင္း ဒါေတာ့လည္း ကိုေငြေမာင္းေျပာတာ ဟုတ္ျပန္ေရာ၊ သိလား ကြၽန္မအေဖကေလ ႐ွင့္ကို ကြၽန္မ လက္ထပ္မယ္ဆိုတုန္းက စကားတစ္ခြန္းေျပာတယ္။ ငါ့သမီး ခင္ေက်ာ့ မေသမခ်င္းမွတ္ထား၊ ပဲြစား ဆိုတဲ့ ေကာင္မ်ိဳးဟာ အင္မတန္ ႐ိုးလြန္း ေျဖာင့္လြန္း ပါတယ္ ဆိုတဲ့ ေကာင္ေတာင္ ဘူးၫြန္႔ ေလာက္ေတာ့ ေကာက္ေသးတာ တဲ့” ေျပာၿပီး မခင္ေက်ာ့က မခိုးမခန္႔ရယ္တယ္။ 

အဲဒီစကားကိုေတာ့ ကိုေငြေမာင္းက မရယ္ႏိူင္ပါဘူး။ အရင္တုန္းက သူကလည္း ပဲြစားေပကိုး။

 “ဒါနဲ႔ ေနပါဦး ခင္ေက်ာ့ရဲ႕၊ မင္းက ေစာေစာစီးစီး ဝတ္လို႔စားလို႔ ဘယ္သြားမလို႔လဲ”

 “လမ္းထိပ္က ႐ွင့္သူငယ္ခ်င္းေကာင္းႀကီးေလ၊ မူးလာၿပီး မိန္းမကို ႐ိုက္ထားလိုက္တာ ဖူးေယာင္လို႔၊ အဲဒါ သူ႔မိန္းမေလးက ကဲြမယ္ ကြာမယ္နဲ႔ ကြ်န္မတို႔အဖဲြ႔ကို လာတိုင္လို႔ေလ။ အဲဒီကိစၥ သြားေျဖ႐ွင္းၾကမလို႔” 

 ေျပာၿပီး မခင္ေက်ာ့က စိမ္းျပာေရာင္ဝတ္စံုနဲ႔ ပုဝါေလး စံုခ်လို႔ ေကာ့ေကာ့ ေကာ့ေကာ့နဲ႔ ထြက္သြားေတာ့ တယ္။ ကိုေငြေမာင္းမွာသာ အေျဖာင့္ဆံုးဘူးၫြန္႔က ဘယ္ေလာက္မ်ား ေကာက္ပါလိမ့္မလဲ လို႔ ေတြးရင္း က်န္ရစ္တယ္။ 


Style Satire
New Style-စတိုင္သစ္ မဂၢဇင္း၊ ဧၿပီလ-၂၀၁၂


 

8 comments:

  1. ၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ...အမေရ... အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲေရာဘဲ.. :)

    ReplyDelete
  2. အိုုင္ပက္ တလံုုး ပဲ ေခါင္းထဲေရာက္စ္

    ReplyDelete
  3. TPTဆုိတာ Traffic Police of Ta-wa-rain-thar တဲ့လား.... :P

    ReplyDelete
  4. ဝတၱဳေလး ေကာင္းလိုုက္တာ.. အေတြးေလး သစ္တယ္..

    ReplyDelete
  5. ဟား.. သေဘာက်လိုက္တာ မခ်စ္ၾကည္ေအးေရ...၊ ေရးတတ္ပါ့ဗ်ာ၊ း)

    စကားလံုးေတြ စီးဆင္းသြားပံုမ်ား.. ေလွ်ာကနဲ ေလွ်ာကနဲပဲ၊ ဖတ္ရတာ ညက္လြန္းတဲ့အျပင္ ဇတ္႐ုပ္ေတြ ေ႐ြးတာလည္း ေကာင္းမွေကာင္း၊ ဘုရား ေဂါပက၊ ပြဲစား၊ မိခင္ကေလး ေစာင့္ေ႐ွာက္ေရး.. ဟားဟား၊ ေျပာင္ေျမာက္လြန္းတဲ့ satire တစ္ပုဒ္ပါပဲဗ်ာ..၊ Thumbs up sis !!!

    ReplyDelete
  6. ေတြ႔လား ခ်စ္ၾကည္ေအးဆိုတာ ေခသူမဟုတ္ဘူးဆိုတာ..ငႊားငႊား...။

    ReplyDelete
  7. ဘူးညႊန္႔က ဖရံုညႊန္႔ေလာက္ေတာ့ ေကာက္မေပါ့ေနာ..
    အဟီးေနာက္တာေနာ္..
    အားေပးသြားပါတယ္ခင္ဗ်..

    ReplyDelete
  8. မမခ်စ္ ေရးတတ္ပါ့

    ReplyDelete

ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထင္ျမင္ခံစားရသလိုသာ ေရးခဲ့ပါရွင္

ကိုုယ္ ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ

ႏွင္းေတြ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္

ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...