Wednesday, September 28, 2011

စိနတိုင္းသြားေတာလား-၁

ဒီရက္ပိုင္းမွာ ေကအယ္လ္ ၂ရက္၊ တ႐ုတ္ျပည္ ၈ရက္ ေပါင္း ၁၀ရက္ ခရီးဆက္တိုက္သြားျဖစ္လိုက္ေတာ့ ဘေလာ့ဂ္နဲ႔ ေဝးသြားတယ္။ မသြားခင္တုန္းကလည္း လိုအပ္တာေတြ စီစဥ္ ဝယ္ျခမ္းရနဲ႔ ဘေလာ့ဂ္နဲ႔ေဝး ဆိုေတာ့ အေတာ္ၾကာ ေပ်ာက္သြားတယ္။ မျဖစ္မေန Scheduleနဲ႔ တင္ခဲ့တဲ့ ဧရာဝတီပို႔စ္အတိုေလး အေျပးအလႊားတင္ခဲ့တာပဲ ႐ိွတယ္။ ခု ျပန္လာပါၿပီ။ ပင္ပန္းေနေပမဲ့ စာေရးခ်င္ေနတာနဲ႔ ေရးလိုက္ တာ။  ေကအယ္လ္ခရီးကေတာ့ စားေသာက္ ေစ်းဝယ္ေလာက္ပါပဲ။ အဲ...APTက လုပ္တဲ့ ဆံပင္မိတ္ကပ္ ႐ိႈးေလးတစ္ခုကို ၾကံဳတုန္း ဓါတ္ပံု႐ိုက္ခဲ့တာပဲ ႐ိွတယ္။ အဲဒါေလးေတာ့ ေနာက္မွ ၾကားျဖတ္တင္ပါ့မယ္။ 

ခုေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္ျပန္ အေတြ႔အၾကံဳေတြ ပူပူေႏြးေႏြး ေရးခ်င္ေသးတယ္။ အန္တီ-တ႐ုတ္ျပည္အုပ္စုေတြ ခဲနဲ႔လာထုမွာလည္း ေၾကာက္ရေသး။ သို႔ေသာ္ ကြၽန္မေရးခ်င္တာက ခရီးသြားအေတြ႔အၾကံဳအျပင္ သူတို႔ရဲ႕ ဒူးေအာ္ဒိုင္း-Do or Die စိတ္ဓါတ္ေလးေတြကို သေဘာက်မိတာေၾကာင့္ပါ။ ဘာကိုမွ မငဲ့ဘဲ ေငြရရင္ ဘာမဆိုလုပ္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ကိုေတာ့ မႀကိဳက္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ လူတန္းစား ၂ရပ္ ကြာဟခ်က္ေတြ ကေတာ့ ျမင္႐ံုနဲ႔ သိသာေစပါတယ္။

ေတာေန တ႐ုတ္လူတန္းစားက အေပၚယံ ေအးခဲတဲ့ ႐ုပ္ရည္႐ိွတယ္။ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ေ႐ွ႕ ထားရင္း အိမ္ေ႐ွ႕နဲ႔ ေနာက္ေဖးလို ေအာ္ဟစ္ေျပာတတ္ၾကတယ္။ စိတ္ထဲက ႐ိွသလို ျပဳမူတတ္တယ္။ လမ္းေပၚမွာ ကိုယ့္ပုခံုးစြန္းကို တြန္းထိုးတိုက္သြားလို႔မ်ား ေဆာရီး တခြန္းၾကားရဖို႔ မေမွ်ာ္လင့္ပါနဲ႔။ သူတို႔က သတိေတာင္ ထားမိခ်င္မွ ထားမိလိမ့္မယ္။ အ႐ိုင္းဆန္သလိုလို ထင္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါ သူတို႔ ေနတတ္သလို ေနတာပဲ ျဖစ္တယ္။  ျမန္မာျပည္မွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးကို မေရာက္ဖူးတဲ့ ေတာ႐ြာေန လူေတြ ႐ိွေနသလိုေပါ့။ သူတို႔ဆီမွာလည္း တ႐ုတ္ျပည္မႀကီးရဲ႕ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြျဖစ္တဲ့ ေဘဂ်င္းတို႔၊ ႐ွန္႔ဟိုင္တို႔ကို မေရာက္ဖူးၾကေသးတဲ့ လူေတြ ႐ိွတယ္။

ၿမိဳ႕ေန တ႐ုတ္ေတြကေတာ့ ပညာတတ္မ်ားတယ္။ ပိုၿပီး ယဥ္ေက်းဖြယ္ေသာ စကားကို ဆိုတတ္တယ္။ အဝတ္အစားကိုလည္း အခ်ိဳးတက် ဝတ္ဆင္တတ္တယ္။ ေတာေန တ႐ုတ္ေတြလို စတိုင္လ္ေဘာင္းဘီကို ရင္ဘတ္ေပၚတက္မဝတ္ဘူး ဆိုပါေတာ့။ သတိထားမိတာတစ္ခုက တ႐ုတ္မေလးေတြဟာ အဝတ္အစားကို သာ အလန္းစား ဝတ္စားထားတတ္ၾကေပမဲ့ မ်က္ႏွာကို မိတ္ကပ္မလူးဘဲ မ်က္ႏွာအေျပာင္နဲ႔ ေနတတ္ၾကတာ ပါပဲ။

ခရီးတစ္ခုအတြက္ လနဲ႔ခ်ီ ျပင္ဆင္တတ္တာမို႔ တ႐ုတ္ျပည္ခရီးအတြက္လည္း ခါတိုင္းလိုပဲ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ ခဲ့ပါတယ္။ ရာသီဥတုနဲ႔ သင့္ေလ်ာ္မဲ့ အဝတ္အထည္၊ လိုအပ္တဲ့ ေဆးဝါး၊ ေပါ့ပါးခိုင္ခန္႔တဲ့ (အသစ္မဟုတ္ဘဲ စီးေနက်) ဖိနပ္၊ ဦးထုပ္၊ ေနကာမ်က္မွန္၊ အစံုပါပဲ။ သြားမဲ့ေနရာေတြကို အင္တာနက္ထဲမွာ ႐ွာဖတ္ ရပါေသးတယ္။ ဒါေတာင္ ဒီက Travel Agent ေျပာသလို ေကာ္ဖီထုပ္၊ ေခါက္ဆဲြထုတ္၊ ခ်ီလီေဆာ့စ္ေတြအထိ အေသးစိတ္ ယူမသြား ခဲ့မိလို႔ ဟိုေရာက္မွ လြမ္းခ်င္သလိုလို ျဖစ္ရတယ္။ ကြၽန္မတို႔ေနခဲ့တာက Local 4Star Hotel မို႔လည္း ျဖစ္ႏိူင္ပါတယ္။

လမ္းေဘးစာလည္း ေတြ႔ကရာ မစားရဲဘူးကိုး။ ဘာဆီေတြ၊ ဘာအသားေတြနဲ႔ ခ်က္ထားမွန္းမွ မသိတာ။ အပ္က စလို႔ ဒံုးပ်ံအထိ အတုလုပ္ႏိူင္လြန္းၾကသူမ်ားမို႔ အစားအေသာက္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ နဲနဲေတာ့ စိုးရိမ္မိတာအမွန္ပါပဲ။ ေတာ္ၾကာ ဘဲသားအတုတို႔၊ ၾကက္ဥအတုတို႔ ဗိုက္ထဲသြင္းမိရင္ မခက္ပါလား။ ဂိုက္ကိုယ္တိုင္ကလည္း အျပင္စာေတြ မစားၾကဖို႔ သတိေပးထားပါရဲ႕။ သူတို႔ေကြၽးတဲ့ အစားအစာေတြနဲ႔ ကိုယ္က အဆင္မေျပတာ လည္း ျဖစ္ႏိူင္ပါတယ္။

မနက္စာမွာ ေကာ္ဖီမပါပါဘူး။ ေပါက္စီေကြၽးေပမဲ့ ခ်ီလီေဆာ့စ္မေပးပါဘူး။ အစားအေသာက္ ေၾကး မမ်ားဘူးလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထင္ထားခဲ့တာ ၃ရက္ေလာက္အၾကာမွာေတာ့ သူတို႔အစားအေသာက္အနံ႔ရရင္ပဲ ပ်ိဳ႕တက္လာပါေတာ့တယ္။ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ေလသြားပါတယ္။ မစားႏိူင္ပါဘူး။ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ ဟိုတယ္က မနက္စာေတြဟာ အဲဒီေလာက္ ကြၽန္မကို ဒုကၡေပးခဲ့တာ။ ကြၽန္မတို႔ အုပ္စုထဲက အေမွ်ာ္အျမင္ႀကီးသူတစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ညကတည္းက ေပါင္မုန္႔၊ ငွက္ေပ်ာသီး၊ ကြတ္ကီး အဲဒါေတြ ဝယ္ထားတတ္ပါတယ္။ International 4-Star Hotelဆိုရင္ေတာ့ မနက္စာ မဆိုးေလာက္ဘူး လို႔ ေတြးမိပါတယ္။

စတားဆိုလို႔ မႏွစ္က အီပို႔-Ipoh (Malaysia) ဘက္မွာ ျမန္မာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကထိန္တစ္ခု သြားခဲ့တာ သတိရမိပါေသးတယ္။ ျမန္မာေတြခ်ည္းပဲ ဘတ္စ္တစီးနဲ႔ သြားခဲ့တာပါ။ ကိုဧရာ မသီတာတို႔ မိသားစုႀကီး လည္းပါသေပါ့။ အဲဒီမွာ ဂိုက္က မေလး႐ွားတ႐ုတ္လူမ်ိဳးပါ။ အင္မတန္ေပ်ာ္႐ႊင္တတ္ၿပီး သေဘာေကာင္းပံုရပါတယ္။ ဟာသေတြ ေျပာၿပီးရင္ သူဘာသာပဲ ဟားဟ လို႔ ပီပီသသ အရင္ဆံုး ရယ္တတ္သူ။ သူရယ္တာၾကည့္ၿပီးမွ ကြၽန္မတို႔က လိုက္ရယ္ၾကရတာ။  လမ္းမွာ ဟိုတယ္မေရာက္ခင္ ကားေပၚက လူေတြက ခုတည္းမဲ့ဟိုတယ္က စတားဘယ္ႏွစ္လံုးလဲ ေမးၾကပါေရာ။ သူက ဘယ္လိုျပန္ေျဖတယ္ မွတ္တုန္း။  "If you open the window and see the sky, many many stars" တဲ့ေလ...ကြၽန္မတို႔မွာ ရယ္ၾကရေသးတယ္။ ခုလည္း မန္းနီး မန္းနီးစတား ျမင္ခ်င္ရင္ ျပဴတင္းေပါက္ ဖြင့္ၾကည့္ရမဲ့ပံုပါပဲ။

ဝယ္လာတဲ့ မုန္႔ေလးေတြပဲ အရင္ခ်ေကြၽးပါရေစ။ ဒါေတြကေတာ့ Tianjin-Food Street ဆိုင္ႀကီးေတြက ဝယ္ခဲ့တာမို႔ စိတ္ခ်ရပါတယ္။


ေနာက္မွပဲ ေရာက္ခဲ့တဲ့ ေနရာေတြ၊ ႐ိုက္ခဲ့တဲ့ပံုေတြနဲ႔ အေသအခ်ာ ေရးတင္ပါမယ္။  ခုေတာ့ အထုတ္ျဖည္ဖို႔ ေစာင့္ေနတဲ့ ေသတၱာ၂လံုးက ဧည့္ခန္းထဲ စန္႔စန္႔ႀကီးရယ္...


24 comments:

  1. ဗ်ိဳ႕ ေသတၱာၾကီး၂လံုးထဲမွာ ညီမအတြကိ လက္ေဆာင္ပါလာတယ္ မဟုတ္လား
    ဒါေၾကာင္႔ ေစာေစာစီးစီး လာတန္းစီပါတယ္ း)
    အၾကာၾကီးေစာင္႔ရမွာစိုးလို႔ ထမင္းထုပ္ေလးပါ ဆြဲခဲ႔တယ္..
    စိနတိုင္းေရာက္ အေတြ႔အၾကံဳမ်ားကို ဆက္လက္ေစာင္႕ေမွ်ာ္လွ်က္ပါ....
    ဂရိတ္ေဝါၾကီးကိုလည္း ေမွ်ာ္ေနေၾကာင္းးးး

    ReplyDelete
  2. ဒိုးကန္ဖို႕ေရာမပါလားမမေရ .ဒါေၾကာင္႕ဒိုးကန္ေမြးေန႕ကေပ်ာက္ေနတာကိုးးးးး ဆက္တင္ပါ ဆက္တင္ပါ
    ေစာင္႕ေနမယ္

    ညီမ
    ဒိုးကန္

    ReplyDelete
  3. Great wall ၾကည့္ခ်င္လွၿပီ။

    ReplyDelete
  4. မုန္႔ေတြပါတယ္ဆိုေတာ့ စာေစာစီးစီးလာလည္မိလို႔ ေတာ္ပါေသးတယ္ း)
    ဗဟုသုတေတြဆက္ဖတ္ဘို႔ ေမွ်ာ္ေနမယ္ မခ်စ္ေရ။
    စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

    ေမတၱာျဖင့္
    အန္တီတင့္

    ReplyDelete
  5. စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းတဲ့ ပို႔စ္တစ္ခုေတာ့ စၿပီေပါ့ေလ..၊ း) CPI ႐ံုးေရာ.. လည္တဲ့အထဲမွာ ပါေသးလား? ေ႐ွ႕ဆက္မယ့္ ဂီယာနံပါတ္ ၂၊၃၊၄ ပို႔စ္ေတြကို ေမွ်ာ္ေနမယ္ဗ်ိဳ႕...။ းD

    ReplyDelete
  6. ဝိုးးးးးးးးးမိုက္ဒလယ္.....၊ေသတၱာကႏွစ္လံုးႀကီးမ်ားေတာင္
    လား....၊ၾကည့္ရတာ စလံုးက ဘေလာ့ဂါေတြကို လက္
    ေဆာင္ေပးေတာ့မယ္နဲ႕တူရဲ႕......:)))
    (ကိုညီလင္းသစ္မန္႕သြားတာကိုသေဘာက်တယ္၊ဟုတ္ပါ့
    CPI ရံုးကိုဒါ့ပံုေလးေတာ့ရိုက္ခဲ့သင့္တယ္....:D

    ReplyDelete
  7. ဟဲ...ညီမေလးအတြက္ မုန္႔ပံုေတြအရင္တင္ေပးတယ္ ခ်စ္မၾကီး မြမြ....။

    ReplyDelete
  8. မေက်နပ္လို႔ ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္လာမန္႕တာ
    “အပ္က စလို႔ ဒံုးပ်ံအထိ အတုလုပ္ႏိူင္လြန္းၾကသူမ်ားမို႔” တဲ႔ အဲဒီစကားလံုးေလး သေဘာက်လို႔ း)
    က်ဳပ္တို႕ရဲ႕ ေပါက္ေဖာ္ၾကီးေတြကိုမ်ား ေျပာသြားလိုက္တာ ဟြင္းဟြင္း.. လံုးဝကို မခံႏိုင္ဘူး
    သူတို႕ဘဲခံပါေစ

    ReplyDelete
  9. မႀကီးခ်စ္..
    အထုပ္ေျဖျပီးရင္ဆက္ေတြ႕ၾကတာေပါ့
    ေသတၱာနွစ္လံုးအဖြင့္ကိုေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါသည္..

    ReplyDelete
  10. ဟုတ္ၿပီ၊ ဟုတ္ၿပီ ဆိုၿပီး အထုပ္ျဖည္ေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္ ကလာတဲ့ ပ႐ုတ္ဆီေတြ ျဖစ္ေနတာကိုး...အဟဲ၊ းD

    ReplyDelete
  11. စားမယ္...၀ါးမယ္..

    ReplyDelete
  12. ဝယ္လာတဲ့ မုန္႔ေတြ ခ်န္ထားအံုးေနာ္... ဟြန္႔... :D :D :D

    ReplyDelete
  13. ဗ်ိဳ႕ အေဒၚၾကီး
    ၿပန္ေရာက္ေနပီေပါ့.... :)))

    ReplyDelete
  14. ဂရိတ္ေ၀ါေပၚမွာ ေရးခဲ့တဲ့ စာေတြ တန္းစီတင္ပါ
    ပံု
    ေစာင့္ေမၽွာ္ေနေသာ ေဆြမ်ိဳးေပါက္ေဖာ္မ်ား

    ReplyDelete
  15. အမခ်စ္
    အိတ္ၾကီးထဲက စန္႕စန္႕ၾကီးေတြကို စိတ္၀င္စားသြားတယ္ အပိုင္း ဘယ္ေလာက္မွာ ဇာတ္သိမ္းမွာလဲဗ်ိဳ႕


    ခင္တဲ့
    seesein

    ReplyDelete
  16. ခရီးေရာက္မဆိုက္ ဘေလာ့ဂင္ၿပီေပါ့ အစ္မခ်စ္ေရ...။
    တရုပ္စာ ညည္းေငြ႕လာတယ္ဆိုလို႔ အ့ံၾသေနတယ္။ ျမေသြးထင္ထားတာက တရုပ္စာက ေတာ္ေတ္ာမ်ားမ်ား ႀကိဳက္ၾကတယ္ေလေနာ္..။ ၀ယ္လာတဲ့ မုန္႔ေတြက သြားရည္ယိုခ်င္စရာ..။ တိုးဂိုက္ေျပာတဲ့ many many stars ေလးကို သေဘာက်သြားတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တရုပ္မွာ ေျခရာခ်န္ခဲ့ျဖစ္သြားတာ အားက်တယ္။ အပိုင္း(၂) ေမွ်ာ္ေနမယ္အစ္မေရ..။

    ReplyDelete
  17. ဝယ္လည္း ဝယ္ႏိုင္တဲ႕ ေဒၚခ်စ္ၾကည္ေအး ပါလား

    မံုေတြ က စားခ်င္စရာ

    ReplyDelete
  18. အမခ်စ္ရဲ႕ "ဘ၀ျခင္းမတူသည့္ တရုတ္ျပည္" အေတြ႕ အႀကံဳေလးေတြဆက္ပါဦးဗ်ိဳ႕...........။ စိနျပန္လက္ေဆာင္ ကိုေတာ့ စကၤာပူကို လာယူမယ္။ :))

    ReplyDelete
  19. မာမာ႔ရဲ႔ တစ္ေန႔တာ Blog ေလးကို စိတ္ပါဝင္စားတဲ႔
    မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြ ဖတ္နိဳင္ပါတယ္ေနာ္။
    http://marmarlay.blogspot.com/

    ReplyDelete
  20. ဟုတ္တယ္ အစ္မေရ...
    ျပည္ၾကီး တရုတ္ေတြကေတာ့ စကားေျပာရင္ အေျမွာက္ပစ္တဲ့ အတိုင္းေျပာတာ...
    နားေတြကို အူတက္လာလုိ ့တိုးတိုးေျပာပါေျပာရတယ္...
    ဒါလဲ မရပါဘူး အစ္မရယ္။ ဒါက သူတုိ ့ဝသီကိုး...

    ReplyDelete
  21. ဒီက အပိုင္း၂ကို ေမွ်ာ္ေနသူပါ.. ဟင္း..

    ReplyDelete
  22. ေနာက္က်သြားလို ့မုန္ ့ေတြ က်န္မွက်န္ေသးရဲ့လား
    သူငယ္ခ်င္းေရ။

    ReplyDelete
  23. ေကာ္မန္႔ေပးသြားေသာ ဘေလာ့ဂ္မိတ္ေဆြမ်ား အားလံုးကို ေက်းဇူးအထူးပါ႐ွင္....:)))

    ReplyDelete
  24. မုန္ ့ေတြ သားေရယိုသြားတယ္ မမခ်စ္ေရ..

    ReplyDelete

ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထင္ျမင္ခံစားရသလိုသာ ေရးခဲ့ပါရွင္

ကိုုယ္ ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ

ႏွင္းေတြ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္

ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...