ခရီးသြားလိုက္ၾကပါဦးစို႔။ ဒီတစ္ေခါက္ ခရီးသြားပိုစ့္က အရင္ခရီးေတြလို ေန႔အလိုက္ မတင္ဘဲ ခရီး အပိုင္းလိုက္ကေလးေတြ ျဖတ္ျဖတ္တင္ေနတာမို႔ ဟိုေရာက္ ဒီေရာက္၊ ဒီၾကားထဲ ကြၽန္မက ဖီလင္လာရာေလးေတြ လိုက္ေရးေနတာမို႔ ၾကားထဲမွာ အေတာ္ေလးျခား ျခားသြားလို႔ ဘုရားဖူးကားကို ျပန္ျပန္ၿပီး စက္ႏိႈးေနရတာ။ ခုလည္းပဲ နံပါတ္တစ္ဂီယာနဲ႔ အသာေလး စလိွမ့္ရေတာ့မွာပါပဲ။ ကဲ ကဲ ပုဂံဘုရားဖူးလိုက္မဲ့သူမ်ား ကားေပၚတက္ၾက ပါ။ ေနရာမလုၾကပါနဲ႔၊ ကိုယ့္ခံုကိုယ္ထိုင္ၾကပါ။ ကားစထြက္ပါၿပီ။ ေဟာ... ေရာက္ပါၿပီ။ ကားေပၚက ျပန္ဆင္းၾကပါ။ (ဟင္း သိတ္ျမန္တာပဲ...)
ကြၽန္မတို႔ အင္းထဲကေန မနက္စာစားအၿပီး ၇နာရီခဲြေလာက္မွာ ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဟဲဟိုးေလဆိပ္မွာ ခရီးသြားေဖာ္၊ ဓါတ္ပံု႐ိုက္ဖက္ ရဲေဘာ္ႀကီးတစ္ေယာက္ကို ဝင္ခ်ထားခဲ့ရေသးတယ္။ သူက မေလး႐ွားကို ျပန္ရမွာ၊ တ႐ုတ္ႏွစ္ကူး မိသားစုေပါင္းစည္းညစာအတြက္ ထိုင္ဝမ္က သူ႔သားမိသားစု မေလး႐ွားလာၾကမွာမို႔ အမီွျပန္သြားရတာပါ။ သူ႔နာမည္က မစ္စတာကိုး-Mr. Koh တဲ့။ အသက္၆၀နားနီးေပမဲ့ ကြၽန္မတို႔ထက္ အပံုႀကီး ဖ်တ္လတ္သြက္လက္တယ္။ ကြၽန္မတို႔ မနက္စာစားခ်ိန္ဆို သူက မနက္အေစာပိုင္း ဓါတ္ပံုတစ္ေခါက္ ထြက္႐ိုက္ၿပီးသာ း ျဖစ္ေနၿပီ။ ဓါတ္ပံု႐ိုက္တာကိုလည္း အင္မတန္ ဝါသနာပါတဲ့သူ။ သြားၾကတဲ့ ၇ေယာက္မွာ ကြၽန္မအပါအဝင္ ၃ေယာက္က ဓါတ္ပံုသမား။ ၂ေယာက္က ေဆးလိပ္သမား။ ကြၽန္မအမ်ိဳးသားနဲ႔ မႏၲေလးက သူ႔သူငယ္ခ်င္းပဲ ဘယ္အုပ္စုထဲမွ ဝင္မရတာ။
ကြၽန္မတို႔ အင္းထဲကေန မနက္စာစားအၿပီး ၇နာရီခဲြေလာက္မွာ ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဟဲဟိုးေလဆိပ္မွာ ခရီးသြားေဖာ္၊ ဓါတ္ပံု႐ိုက္ဖက္ ရဲေဘာ္ႀကီးတစ္ေယာက္ကို ဝင္ခ်ထားခဲ့ရေသးတယ္။ သူက မေလး႐ွားကို ျပန္ရမွာ၊ တ႐ုတ္ႏွစ္ကူး မိသားစုေပါင္းစည္းညစာအတြက္ ထိုင္ဝမ္က သူ႔သားမိသားစု မေလး႐ွားလာၾကမွာမို႔ အမီွျပန္သြားရတာပါ။ သူ႔နာမည္က မစ္စတာကိုး-Mr. Koh တဲ့။ အသက္၆၀နားနီးေပမဲ့ ကြၽန္မတို႔ထက္ အပံုႀကီး ဖ်တ္လတ္သြက္လက္တယ္။ ကြၽန္မတို႔ မနက္စာစားခ်ိန္ဆို သူက မနက္အေစာပိုင္း ဓါတ္ပံုတစ္ေခါက္ ထြက္႐ိုက္ၿပီးသာ
လမ္းမွာ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းေရာက္ေတာ့ လဘက္ရည္ေသာက္ ခဏနားၾကတယ္။ ႏိူင္ငံျခားသားေတြနဲ႔မို႔ အဂၤလိပ္ လိုပဲ ေျပာေနခဲ့ၾကလို႔နဲ႔ တူပါရဲ႕၊ ေငြ႐ွင္းကာနီးမွာ အထဲကေန လွမ္းေအာ္သံၾကားရတယ္။ " ေဟ့ေကာင္ အားလံုး သံုးေထာင္က်တယ္ ေတာင္းလိုက္" တဲ့။ လူ၆ေယာက္ လဘက္ရည္ ၅ခြက္ဟာ တခြက္ကို ၂၀၀က်ပ္နဲ႔ တြက္ဦးေတာ့ တစ္ေထာင့္ႏွစ္ရာပဲ က်သင့္ရမွာ မဟုတ္လား။ စိတ္မေကာင္းေပမဲ့ ဪ...ေဒသခံေတြဟာ ႏိူင္ငံျခားသားေတြအေပၚ လီွးခ်င္ ရိတ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ဟာ ႏိူင္ငံတိုင္းမွာ႐ိွပါလား၊ အဲဒီထဲမွာ တို႔ ရီပါ့ပလစ္ ျမန္မာႏိူင္ငံေတာ္သစ္ႀကီးလည္း ပါဝင္သည္ လို႔ ေတြးမိ႐ံုကလဲြလို႔ ေျပာမေနခဲ့ေတာ့ပါဘူး။ သတၱဝါအေပါင္း က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ။
တစ္ခြက္ ၅၀၀က်ပ္တန္ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း လဘက္ရည္ေလး ေသာက္သြားၾကပါဦးလား...
တကယ္က ဆရာလယ္တြင္းသား ေစာခ်စ္ေျပာျပတဲ့ လွေတာသားအေၾကာင္းထဲက ခ်ိဳစိမ့္ အီပ်စ္ ေခြလဲ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း ဆိုတာကို အမွတ္ရတာနဲ႔ အခ်ိဳဒီဂရီကို စမ္းၾကည့္ခ်င္လို႔ ေသာက္ခဲ့တာ။ ေသာက္အၿပီးမွာေတာ့ ကြၽန္မက ေနာက္မွာ နတ္ရင္ၾကပ္ ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရတစ္ခုေတာင္ ထပ္ျဖည့္လိုက္ခ်င္ေသး။ တကယ္...နတ္ေတာင္ ရင္ၾကပ္မဲ့ လဘက္ရည္။ ၾကံဳရင္ ေသာက္ၾကည့္ခဲ့ၾကေပါ့။ အဲ ျမန္မာမွတ္ပံုတင္ေလးေတာ့ ျပလိုက္...။
ကြၽန္မတို႔ ဓါတ္ပံုသမား ၃ေယာက္က မဲမဲျမင္ ႐ိုက္ခ်င္ေနၾကတာဆိုေတာ့ ေတာေတြ႔လည္း ကားရပ္ခိုင္း၊ ေတာင္ေတြ႔လည္း ကားရပ္ခိုင္း၊ ေနၾကာခင္းေတြ ေတြ႔လည္း ကားရပ္ခိုင္းနဲ႔ ခရီးက တယ္ ေ႐ွ႕မေရာက္ခ်င္လွဘူးေပါ့။ ေဆးလိပ္သမား ၂ေယာက္ကလည္း ကားရပ္မွ နီကိုတင္းေတြ အဆုတ္ထဲ ႐ိႈက္ၾကရတာမို႔ မ်က္ျဖဴဆိုက္ေလ ဆရာႀကိဳက္ေလကို ျဖစ္ေနေတာ့တာ။
သစ္လံုးလို႔ ေခၚတယ္...
သာစည္ကို အျဖတ္မွာ အၿငိမ့္မင္းသမီးႀကီး ေလဘာတီမျမရင္ကို သတိရလို႔ သူ႔ၿမိဳ႕ေလးကို ခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔ ႐ိုက္ခဲ့တာ...
႐ြာေဆာ္ႀကီးျဖစ္တဲ့ ကြၽန္မ အမိ်ဳးသားကပဲ ကားေပၚျပန္တက္ၾက သြားၾကစို႔ ဆိုတဲ့စကားကို တြင္တြင္ေျပာေနခဲ့ရတယ္။ ဒါေတာင္ ပုဂံေရာက္ခ်ိန္က ည ၇နာရီခဲြဆိုေတာ့ ကြၽန္မတို႔ စတင္ခံစားခဲ့ရတဲ့ ပုဂံဟာ တကယ့္ကို ေမွာင္နဲ႔ မဲမဲရယ္။ ကြၽန္မတို႔တည္းခဲ့တဲ့ ဟိုတယ္က ပုဂံၿမိဳ႕သစ္ဘက္က ကုမုျဒာမွာပါ။ အခန္းေသာ့ေတြ ရၿပီး၊ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးလို႔ ညစာစားဖို႔ ဟိုတယ္စားေသာက္ဆိုင္မွာ ျပန္ဆံုၾကေတာ့ ည ၉နာရီ႐ိွေနၿပီ။ အားလံုးလည္း ဆာလြန္းလွၿပီ။ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ ပုဂံဘုရားဖူးအတြက္ ဧည့္လမ္းညႊန္စီစဥ္ေတာ့ last minute ျဖစ္ေနေပမဲ့ အဲမႏၲေလးက အဆင္ေျပေအာင္ စီစဥ္ေပး႐ွာပါတယ္။ ညစာစားၿပီးလို႔ အခန္းျပန္အေရာက္မွာေတာ့ တေန႔လံုး ကားစီးခဲ့ရတဲ့ ဒဏ္ေၾကာင့္ေရာ၊ မနက္ေစာေစာ ပုဂံရဲ႕ ေနအထြက္ကို ဓါတ္ပံု႐ိုက္ခ်င္တာေၾကာင့္ေရာ ေစာေစာပဲ အိပ္ယာဝင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။
မနက္အေစာထရမွာ မႀကိဳက္တဲ့ကြၽန္မက ခရီးသြားတဲ့အခါမွာေတာ့ ဝိရီယ႐ိွသူ ျဖစ္ေနျပန္ေသးတယ္။
ပုဂံေရာက္တိုင္း စိတ္ကူးနဲ႔ ျဖည့္ၾကည့္မိတာက အင္မတန္သာယာဝေျပာတဲ့ ပုဂံျပည္ႀကီးရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြ၊ အသက္ဝင္ လႈပ္႐ွားေနမႈေတြပါပဲ။ ပုဂံျပည့္႐ွင္မင္းမ်ားနဲ႔တကြ ပုဂံသူ ပုဂံသားေတြ သြားၾကလာၾက၊ သီဆို တီးမႈတ္ ကခုန္ၾကနဲ႔ ဘယ္ေလာက္မ်ား စည္ကားလွပလိုက္မလဲ ဆိုတာ။
ဒါ ပုဂံရဲ႕ အ႐ုဏ္ဦး....။ လြမ္းစရာ မေကာင္းဘူးလား...
ပုဂံေရာက္တိုင္း စိတ္ကူးနဲ႔ ျဖည့္ၾကည့္မိတာက အင္မတန္သာယာဝေျပာတဲ့ ပုဂံျပည္ႀကီးရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြ၊ အသက္ဝင္ လႈပ္႐ွားေနမႈေတြပါပဲ။ ပုဂံျပည့္႐ွင္မင္းမ်ားနဲ႔တကြ ပုဂံသူ ပုဂံသားေတြ သြားၾကလာၾက၊ သီဆို တီးမႈတ္ ကခုန္ၾကနဲ႔ ဘယ္ေလာက္မ်ား စည္ကားလွပလိုက္မလဲ ဆိုတာ။
ျမန္မာရာဇဝင္အရ ပုဂံမင္းဆက္ေပါင္း ၅၅ ဆက္႐ိွတယ္ဆိုေပမဲ့ တကယ္တမ္း ပုဂံရာဇဝင္မွာ ခိုင္ခိုင္မာမာ ကဗ်ည္းထိုးႏိူင္ခဲ့တာက အေနာ္ရထာမင္းလက္ထက္ ( ေအဒီ ၁၀၄၄-၇၇) က်မွ စတင္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ပုဂံမွာ႐ိွတဲ့ အေဆာက္အဦအမ်ိဳးအစားေတြျဖစ္တဲ့ ၁) ေစတီ၊ ၂) ဂူဘုရား၊ ၃) အုတ္ေက်ာင္း၊ ၄) ဥမင္၊ ၅) ပိဋကတ္တိုက္၊ ၆) သိမ္ နဲ႔ ၇) ျပာသာဒ္ဆိုတာေတြက အေနာ္ရထာမင္းလက္ထက္မွာ ႐ွင္အရဟံရဲ႕ သာသနာျပဳမႈေၾကာင့္ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာ ထြန္းကား ျပန္႔ပြားရာက စခဲ့တာ ျဖစ္ပါသတဲ့။
ဆက္ပါဦးမယ္။ ကြၽန္မမွာ ပုဂံအေၾကာင္းေျပာဖို႔ အမ်ားႀကီး က်န္ပါေသးတယ္။
မခ်စ္ၾကည္ေအးက ေက်ာက္ပန္းေတာင္း ဂိတ္ဆံုးနဲ႔ ႀကံဳလာခဲ့တာကိုး..၊ ဂိတ္ဆံုးပါ ဆိုတဲ့အထဲ ဆိုင္႐ွင္ကပါ အေရာက္ပို႔တာနဲ႔ ေတြ႕ေနတယ္..၊ း) ေနာက္တခါေတာ့ မပုတင္နဲ႔ အတူသြားမွပဲ..၊ ပုဂံ sunrise ကေတာ့ လွေနၿပီဗ်ိဳ႕..၊ ဆက္ရန္ကို ေစာင့္ေနတယ္..။
ReplyDeleteၾကိဳက္တယ္
ReplyDeleteဆက္ပါဆက္ပါ။
ReplyDeleteႏြားအုပ္ၾကီးနဲ႔ ေတာင္ေတြကိုျမင္ရတာ ရင္ထဲမေကာင္း။
ပုထိုးေတာ္ၾကီးေတြ...........................။
ညီမခ်စ္.. ဖတ္လည္း ဖတ္ခ်င္။ ဖတ္လည္း မဖတ္ခ်င္။ ငိုခ်င္လို႔.. ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ရာလို ေနခဲ့ဖူးတဲ့ ပုဂံ...။
ReplyDeleteကိုညီလင္းသစ္>> ဟုတ္ပါ့ ဂိတ္ဆံုးေတာင္ ေက်ာ္သြားတယ္ ပို႔လိုက္တာ၊ ပုဂံ sunriseပံုကေတာ့ လက္သင္ လက္ရာပါ႐ွင္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...
ReplyDeleteလရိပ္အိမ္>> ေက်းဇူးပါ...:)
သားတြန္>> ဟုတ္တယ္ တီၾကည္လည္း ကိုယ့္တိုင္းကိုယ့္ျပည္ထဲ ေတြ႔ရာကို ခံစားရင္း မ်က္ရည္ဝဲရတာ အခါခါပဲ...
အမေမၿငိမ္း>> အမ ဖဘကအျပန္ ပုဂံကို လြမ္းသြားၿပီး ဆဲြထုတ္ေရးလိုက္တာ အမရဲ႕...
I love the Bagan's sunrise and thank you so much for sharing those beautiful scenes, Ma Ma!
ReplyDeleteMon Petit Avatar
ပုဂံကိုဘယ္ႏွေခါက္ေရာက္ဖူးမွန္းမသိေတာ့ဘူး
ReplyDeleteဒါေပမဲ့ထပ္သြားခ်င္ေနေသးတယ္
Sis MPA>>>my pleasure dear :)
ReplyDeleteစု>> ထပ္သာသြားပါ၊ ဘယ္ေတာ့မွ မ႐ိုးတဲ့ခရီး :)
ပံုေလးေတြလွလိုက္တာ။
ReplyDeleteပုဂံကေတာ႔ ဘယ္ႏွစ္ခါေရာက္ေရာက္ ေရွးလက္ရာ၊ ယဥ္ေက်းမွဳ အႏုပညာေတြက အံ႔မခန္း ရင္သပ္ရွဳေမာၿဖစ္ရတာခ်ည္းပါပဲ။
သြား ခ်င္ တယ္ . . . း((
ReplyDeleteSunrise ပံုေလးေတြကလွလိုက္တာ ၾကည့္လို႔ေတာင္မ၀ဘူး။ ရိုးတံႀကဲႀကဲ အပင္ေတြနဲ႔ပံုကို အႀကိဳက္ဆံုးပဲ။ သဘာ၀အလွေလးေတြ...
ReplyDeleteလွလိုက္တဲ႕ ပုဂံ
ReplyDeleteမေရာက္တာၾကာခဲ႔ျပီ
သြားဖို႕စိတ္မွာ ရည္
တစ္ေန႔ေန႔ေတာ႔ ျဖစ္ရမည္..
ဓာတ္ပံုေတြ တကယ္လွတယ္ အစ္မရယ္
ခုေတာင္သြားခ်င္စိတ္ေပါက္လာျပီ
ပုဂံရဲ့အရုဏ္ ကက်က္သေရရွိရွိနဲ့ လြမ္းခ်င္စရာေလး။
ReplyDeleteလဘက္ရည္ကို ခ်ိဳေပါ့ဆိမ့္ေလာက္ပဲ ႀကိဳက္တယ္။
ReplyDeleteငယ္ငယ္ထဲက အိမ္မွာေကာ္ဖီေဖ်ာ္လို႔ အခ်ိဳလြန္သြားရင္ ေဖေဖက ဒီကေန႔ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း ေကာ္ဖီေလးပါလားတဲ့ း))
ပုဂံကိုအရမ္းသေဘာက်လို႔ မၾကာခနေရာက္တယ္။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
ညီမ ခ်စ္ၾကည္ေအး ေရ
ReplyDeleteအမ်ား နဲ႕ မတူလို႕ ပုဂံ အေၾကာင္းမေရးေတာ႔ ဘဲနဲ႕ ျပန္သြားတယ္
ပုဂံကို နင့္နင့္နဲနဲ လြမ္းသြားၿပီ။
ReplyDeleteပုဂံဘက္ထပ္သြားခ်င္ေသးတယ္
ReplyDeleteအားက်လိုက္တာာာာ
ေမာင္ဘႀကိဳင္
နတ္ေတာင္ ရင္ၾကပ္မဲ့ လဘက္ရည္။ကို
ReplyDeleteျမည္းရင္း
ပုဂံဓာတ္ပံုမ်ားကိုခံစားသြားပါတယ္
မမခ်စ္ေရ
ခင္တဲ႕
မဒိုးကန္
ေမ့ေတ့ေတ့ေတာင္ျဖစ္ေနျပီ ခရီးသြားအဆက္ကေလးကို..။ ေနာက္ထပ္အဆက္ေလးတင္ပါဦးဗ်ိဳ႔...မဂ်စ္..:P
ReplyDeleteမေလးရွားမွာေတာ့ ေျခေထာက္ျဖတ္ရမည့္ လက္ဘက္ရည္ ဆိုတာ ရွိတယ္တဲ့... (ခ်ိဳလြန္းလို႔ ဆီးခ်ိဳျဖစ္ၿပီး ေျခေထာက္ျဖတ္ရမွာတဲ့ းP)
ReplyDeleteဆက္သာသြားပါ ခ်စ္ၾကည္ေရ...
အစ္မခ်စ္ေရ
ReplyDeleteပုဂံကို အရမ္းသြားခ်င္ေနတာ။ ပိုးက ပိုဆိုးသြားျပီ။ လြမ္းစရာေကာင္းလိုက္တဲ့ပံုေလးေတြေနာ္။
ခင္တဲ့
မႀကီးခ်စ္ေရ
ReplyDeleteက်န္တဲ့အပိုင္းေလး ျမန္ျမန္ဗ်ိဳးးးး
ဖတ္ဖို႕ေစာင့္ေနတယ္..
ပုဂံကုိ ႏွစ္ေခါက္ဘဲ ေရာက္ဖူးတယ္။ ထပ္သြားခ်င္ေသးတယ္။ စိတ္၀င္စားစရာေတြ ျပည့္ႏွက္ေနလုိ႔။ း)))
ReplyDeleteခင္မင္လ်က္
တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးေသးလုိ႔ ၀မ္းနည္းတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ အေရာက္ကုိ သြာဦးမွာ။
ReplyDeleteပုဂံပုံေတြ သိပ္လွတယ္ အစ္မခ်စ္။
ဟုိ..ႏြားပိန္ပိန္အုပ္ကုိ ေတြ႕ရေတာ့ စိတ္မေကာင္းဘူး။ ဇြန္က အဲလုိပဲ စိတ္ေပ်ာ့တယ္။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံက လူတင္မကဘူး တိရစာၦန္ေတြပါ ပိန္လွီေနၾကတာေနာ္... း((