ေခါင္းစဥ္ကို အဲသလို ခန္႔ခန္႔ႀကီး တပ္ပစ္လိုက္တယ္။ အနည္းဆံုးေတာ့ လူ႐ိွန္တာေပါ့...။
တကယ္ေတာ့ ဘာရယ္လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာရယ္ မဟုတ္တာမ်ား ဘာလို႔ေရးေနေတာ့မွာတုန္းလို႔ အေျပာ မေစာၾကပါနဲ႔ဦး။ အဲဒီ ဘာရယ္ မဟုတ္တာေလးေတြက ထ ထဟုတ္သြားတတ္လြန္းလို႔ ။ ကြၽန္မတို႔ ဘေလာ့ဂါေတြဆိုတာက အသံမဲ့ စကားေျပာေနၾကသူေတြ မဟုတ္လား။ ခံစားမိတာ၊ ျပန္ၾကားမိတာ၊ ေတြ႔မိတာ၊ ေတြးမိတာ၊ ၾကားမိတာ၊ က်ားမိတာ ဒါေလးေတြ ႐ိွလာတိုင္း ဘာေလာ့႐ြာေလးထဲ ေမာင္းထု ခ်ျပေနက်ဆိုေတာ့ အခ်ိန္တန္လာရင္ လက္ေတြက မေနႏိူင္ဘူး။ ရင္ခြင္လႊာတာက်ိဳးသလို ခံစားမိသမွ် မိုးလို႐ြာခ်ျပတတ္ၾကတာ... (ဟယ္...ကဗ်ာဆန္ခ်က္ေတာ္ :))
မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရဲ႕အိမ္သစ္အတြက္ ေသာ့အသစ္လဲတပ္ဖို႔ ေျပာျဖစ္ၾကရင္းက မ်ားျပားလွတဲ့ ေသာ့ မ်ိဳးစံုအေၾကာင္း ေတြးမိခဲ့တာေလးပါ။ ေသာ့ခေလာက္ႀကီးႀကီး ေသးေသး၊ ထူထူထဲထဲ ခိုင္ခိုင္ခန္႔ခန္႔က စလို႔ လက္ေဗြရာနဲ႔မွ ဖြင့္လို႔ရတဲ့ေသာ့၊ ကတ္ျပားေလးနဲ႔ ထိုးၿပီးမွ ဖြင့္လို႔ရတဲ့ေသာ့....အို ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ တံဆိပ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးရယ္။ တံခါးမွ ႏွစ္ထပ္။ ပထမ သံတံခါးရယ္၊ ေနာက္ သစ္သားတံခါးရယ္။ အိမ္မွာ လူ႐ိွေနရင္ေတာ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ အိမ္အတြင္းဘက္က သစ္သားတံခါးကို ဖြင့္ၿပီး အျပင္သံတံခါးပဲ ေသာ့ခတ္ထားေလ့ ႐ိွၾကတယ္။ ေလေရာ၊ အလင္းေရာင္ရဖို႔ အတြက္ေရာဆိုပါေတာ့။
အဲဒီကမွ ေသာ့တစ္စံုရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ကို ဆက္ေတြးျဖစ္သြားတယ္။ ေသာ့တစ္စံုရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္က ပိတ္ပင္တားဆီးေပးထားတဲ့ သေဘာ၊ လံုျခံဳမႈ တစံုတရာေပးႏိူင္တဲ့သေဘာပဲ မဟုတ္လား။ နဲနဲေ႐ွ႕ဆက္ေတြးမိျပန္ေတာ့ တံခါးတစ္ခ်ပ္၊ ေသာ့တစ္စံုဟာ ႐ုပ္ဝတၳဳပစၥည္းေတြရဲ႕ လံုျခံဳမႈအတြက္ ပိတ္ဆို႔လံုျခံဳေစႏိူင္တာ။ စဥ္းစားၾကည့္မိေတာ့ ဝမ္းနည္းစရာေတာင္ ေကာင္းေနပါေသးရဲ႕။ ယံုၾကည္မႈ....။ လူတစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦးအေပၚ ယံုၾကည္မႈေတြဟာ တံခါးတစ္ခ်ပ္၊ ေသာ့တစ္စံုနဲ႔ ခပ္ပါးပါးလီွးခ်ခံခဲ့ရၿပီလား။
"ဟာ...ဒါဆိုလည္း မခ်စ္ၾကည္ေအးတို႔အိမ္ ေသာ့မခတ္နဲ႔ေပါ့" ဆိုလာလို႔ကေတာ့ "လူေတြကို ယံုတယ္ေဟ့" ဆိုၿပီး ေသာ့မခတ္ဘဲ စမ္းၾကည့္ခ်င္သား။ လာထားပဲ...ဟိုက နည္းတယ္ေတာင္ ထင္ဦးမယ္။ ႐ိွသမွ်ေလး ပါသြားမစိုးလို႔ မစမ္းရဲေသးတာ။ ယံုတတ္လြန္းလို႔ ခံရေပါင္းကလည္း မ်ားၿပီ၊ ေက်ာၾကည့္ ဒဏ္ရာေတြခ်ည္းပဲ ဆိုတာမ်ိဳး။
တကယ္ေတာ့ တံခါးမ႐ိွ ဓါးမ႐ိွဆိုတဲ့ စကားကို အင္မတန္ သေဘာက်မိတာ။ ယံုၾကည္ျခင္းရဲ႕ ျပယုဂ္၊ ရန္ကင္း႐ွင္းတဲ့ အဓိပၸါယ္၊ ဘယ္ေလာက္ ေအးခ်မ္းလိုက္သလဲ။ စကားမစပ္ ဘာလီေရာက္ခဲ့တုန္းက ဘာလီ႐ြာတစ္ခ်ိဳ႕မွာ အိမ္ေတြ တံခါးမ႐ိွတာ ေတြ႔ခဲ့ဖူးတယ္။ ျမန္မာျပည္က ႐ြာေတြတစ္ခ်ိဳ႕မွာလည္း အိမ္ေတြမွာ တံခါးမ႐ိွၾကဘူး။ ဘယ္သူ႔အိမ္မွလည္း ပစၥည္းမေပ်ာက္ၾကဘူး။ ဒါဟာ ခိုးခ်င္ေလာက္တဲ့ မက္ေလာက္စရာပစၥည္း မ႐ိွလို႔ေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ သူတို႔မွာလည္း သူတို႔အထြာနဲ႔သူတို႔ သင္ျဖဴးဖ်ာတစ္ခ်ပ္ဟာလည္း လိုခ်င္စရာ ျဖစ္ေနႏိူင္တာပဲ။
"မိမိ၏ ပိုင္ဆိုင္မႈမဟုတ္ေသာ သူတစ္ပါး၏ ပစၥည္းဥစၥာ" ဆိုတဲ့ အသိ...။ အဲဒီအသိနဲ႔ပဲ သြားေနခဲ့ ၾကတာ။ လူတိုင္းမွာ အဲဒီအသိ ႐ိွေနသ၍ ဘာေသာ့မွ မလိုဘူး၊ ဘယ္တံခါးမွ မလိုဘူး။ သိတ္ေသခ်ာတယ္။
ခုေခတ္ ၿမိဳ႕ေနလူတန္းစားေတြက်ျပန္ေတာ့ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြ မ်ားျပားလာတယ္။ နည္းပညာအသစ္ေတြ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ေပၚလာတာနဲ႔အမွ် အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြလည္း သူ႔ထက္ငါ တိုးတက္ဆန္းျပား လာေတာ့တာ။ လိုခ်င္မႈေတြမ်ားရာက ပိုင္ဆိုင္မႈေတြတိုးပြားလာသလို၊ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ပစၥည္းေတြအေပၚမွာ လည္း တြယ္တာမႈေတြကလည္း ႀကီးမားလို႔လာခဲ့တာ။ ဘာသာေရးဘက္က ၾကည့္ျပန္ေတာ့ အဲသလို ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ပစၥည္း တစ္ခုတိုးေလ၊ ကိုယ့္အနားမွာ မီးပံုတစ္ပံု ဖိုမိေလပဲတဲ့။ ေတာင္ၿမိဳ႕ဆရာေတာ္ႀကီး အ႐ွင္ ဇနကာဘိဝံသ ေျပာခဲ့တာ။ ဒီေတာ့ ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ားေလ၊ မီးပံုမ်ားမ်ား ဖိုမိေလ၊ ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ားေလ၊ လက္လြတ္ဆံုး႐ံႈးရမွာ စိုးေလေပါ့။ ဟုတ္တယ္။ ည ည အိပ္ေကာင္းျခင္းမွ မအိပ္ရတဲ့ သူေဌးေတြ အမ်ားႀကီး။ ပူေလာင္လိုက္တာမ်ား...။
ဒါျဖင့္ရင္ ဘာမွ မ႐ွာမေဖြ၊ မစုမေဆာင္းရေတာ႔ဘူးတဲ့လား။ ဟိုး ေက်ာက္ေခတ္တုန္းကလို ေနဖို႔ ဂူတစ္လံုး၊ စားဖို႔ အမဲလိုက္စရာ လက္နက္ေလးျမား၊ အုပ္စုအခ်င္းခ်င္း တိုက္ခိုက္ဖို႔ တင္းပုတ္တစ္ခု႐ိွ႐ံုနဲ႔ ေဂၚလီ လုပ္လို႔ရတဲ့ေခတ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
အိုင္ပက္-1-2 ၊ အိုင္ဖုန္း 3-4 တဲ့ 5က လာေတာ့မယ္။ 3D၊ 4Dတဲ့ အျမင္အာ႐ံုေတြမ်ား ဆန္းျပားလိုက္ ပံု၊ ေနာက္ 5D နဲ႔ 6Dေတြက်ရင္ အနံ႔ အရသာေတာင္ ခံစားလို႔ ရၾကမလားပဲ။ ေၾကာက္စရာ လႊတ္ေကာင္းေအာင္ တိုးတက္တဲ့ ေခတ္ႀကီး။ ဒါက ကမာၻႀကီး တစ္ခုလံုးရဲ႕ တိုးတက္ ေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္စဥ္ေတြပဲ။ လိုက္ပါေ႐ြ႕လ်ားေနရမွာပဲ။ လူသားသဘာဝ ေနထိုင္မႈ ဘဝျမင့္မားေရး ကို ဦးတည္ၾကတာကိုး။ ဒီေတာ့ လူတန္းေစ့ ေနထိုင္ႏိူင္ဖို႔ ႐ွာရ ေဖြရမွာပဲ။ ဒီလို ဆင္ေျခတက္ခ်င္ တက္ႏိူင္တယ္။ ဒါက ေလာကီပဲ ၾကည့္ၾကသူေတြအတြက္ေပါ့။ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြက သံသရာအတြက္ ၾကည့္ေျပာတာ၊ သံသရာမွာ ျဖတ္သန္းက်င္လည္ခ်ိန္ တိုေတာင္းေလ၊ ေကာင္းေလ။ ပိုင္ဆိုင္မႈနဲေလ၊ ဝန္က်ဥ္းေလ၊ စိတ္ခ်မ္းသာေလ။ ဒါေတာင္မွ "သံသရာ...ဆဲြ ဆန္႔လို႔ ဘယ္ေလာက္ပင္ ႐ွည္ ႐ွည္" ဆိုၾကသူေတြ ႐ိွေသးတယ္။ ဆရာေတာ္ေတြ ေဟာရင္းသာ ပ်ံလြန္ေတာ္မူမည္ဆိုတာ...တကယ္ပဲ ။
တကယ္ေတာ့ ဘာရယ္လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာရယ္ မဟုတ္တာမ်ား ဘာလို႔ေရးေနေတာ့မွာတုန္းလို႔ အေျပာ မေစာၾကပါနဲ႔ဦး။ အဲဒီ ဘာရယ္ မဟုတ္တာေလးေတြက ထ ထဟုတ္သြားတတ္လြန္းလို႔ ။ ကြၽန္မတို႔ ဘေလာ့ဂါေတြဆိုတာက အသံမဲ့ စကားေျပာေနၾကသူေတြ မဟုတ္လား။ ခံစားမိတာ၊ ျပန္ၾကားမိတာ၊ ေတြ႔မိတာ၊ ေတြးမိတာ၊ ၾကားမိတာ၊ က်ားမိတာ ဒါေလးေတြ ႐ိွလာတိုင္း ဘာေလာ့႐ြာေလးထဲ ေမာင္းထု ခ်ျပေနက်ဆိုေတာ့ အခ်ိန္တန္လာရင္ လက္ေတြက မေနႏိူင္ဘူး။ ရင္ခြင္လႊာတာက်ိဳးသလို ခံစားမိသမွ် မိုးလို႐ြာခ်ျပတတ္ၾကတာ... (ဟယ္...ကဗ်ာဆန္ခ်က္ေတာ္ :))
မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရဲ႕အိမ္သစ္အတြက္ ေသာ့အသစ္လဲတပ္ဖို႔ ေျပာျဖစ္ၾကရင္းက မ်ားျပားလွတဲ့ ေသာ့ မ်ိဳးစံုအေၾကာင္း ေတြးမိခဲ့တာေလးပါ။ ေသာ့ခေလာက္ႀကီးႀကီး ေသးေသး၊ ထူထူထဲထဲ ခိုင္ခိုင္ခန္႔ခန္႔က စလို႔ လက္ေဗြရာနဲ႔မွ ဖြင့္လို႔ရတဲ့ေသာ့၊ ကတ္ျပားေလးနဲ႔ ထိုးၿပီးမွ ဖြင့္လို႔ရတဲ့ေသာ့....အို ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ တံဆိပ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးရယ္။ တံခါးမွ ႏွစ္ထပ္။ ပထမ သံတံခါးရယ္၊ ေနာက္ သစ္သားတံခါးရယ္။ အိမ္မွာ လူ႐ိွေနရင္ေတာ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ အိမ္အတြင္းဘက္က သစ္သားတံခါးကို ဖြင့္ၿပီး အျပင္သံတံခါးပဲ ေသာ့ခတ္ထားေလ့ ႐ိွၾကတယ္။ ေလေရာ၊ အလင္းေရာင္ရဖို႔ အတြက္ေရာဆိုပါေတာ့။
အဲဒီကမွ ေသာ့တစ္စံုရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ကို ဆက္ေတြးျဖစ္သြားတယ္။ ေသာ့တစ္စံုရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္က ပိတ္ပင္တားဆီးေပးထားတဲ့ သေဘာ၊ လံုျခံဳမႈ တစံုတရာေပးႏိူင္တဲ့သေဘာပဲ မဟုတ္လား။ နဲနဲေ႐ွ႕ဆက္ေတြးမိျပန္ေတာ့ တံခါးတစ္ခ်ပ္၊ ေသာ့တစ္စံုဟာ ႐ုပ္ဝတၳဳပစၥည္းေတြရဲ႕ လံုျခံဳမႈအတြက္ ပိတ္ဆို႔လံုျခံဳေစႏိူင္တာ။ စဥ္းစားၾကည့္မိေတာ့ ဝမ္းနည္းစရာေတာင္ ေကာင္းေနပါေသးရဲ႕။ ယံုၾကည္မႈ....။ လူတစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦးအေပၚ ယံုၾကည္မႈေတြဟာ တံခါးတစ္ခ်ပ္၊ ေသာ့တစ္စံုနဲ႔ ခပ္ပါးပါးလီွးခ်ခံခဲ့ရၿပီလား။
"ဟာ...ဒါဆိုလည္း မခ်စ္ၾကည္ေအးတို႔အိမ္ ေသာ့မခတ္နဲ႔ေပါ့" ဆိုလာလို႔ကေတာ့ "လူေတြကို ယံုတယ္ေဟ့" ဆိုၿပီး ေသာ့မခတ္ဘဲ စမ္းၾကည့္ခ်င္သား။ လာထားပဲ...ဟိုက နည္းတယ္ေတာင္ ထင္ဦးမယ္။ ႐ိွသမွ်ေလး ပါသြားမစိုးလို႔ မစမ္းရဲေသးတာ။ ယံုတတ္လြန္းလို႔ ခံရေပါင္းကလည္း မ်ားၿပီ၊ ေက်ာၾကည့္ ဒဏ္ရာေတြခ်ည္းပဲ ဆိုတာမ်ိဳး။
တကယ္ေတာ့ တံခါးမ႐ိွ ဓါးမ႐ိွဆိုတဲ့ စကားကို အင္မတန္ သေဘာက်မိတာ။ ယံုၾကည္ျခင္းရဲ႕ ျပယုဂ္၊ ရန္ကင္း႐ွင္းတဲ့ အဓိပၸါယ္၊ ဘယ္ေလာက္ ေအးခ်မ္းလိုက္သလဲ။ စကားမစပ္ ဘာလီေရာက္ခဲ့တုန္းက ဘာလီ႐ြာတစ္ခ်ိဳ႕မွာ အိမ္ေတြ တံခါးမ႐ိွတာ ေတြ႔ခဲ့ဖူးတယ္။ ျမန္မာျပည္က ႐ြာေတြတစ္ခ်ိဳ႕မွာလည္း အိမ္ေတြမွာ တံခါးမ႐ိွၾကဘူး။ ဘယ္သူ႔အိမ္မွလည္း ပစၥည္းမေပ်ာက္ၾကဘူး။ ဒါဟာ ခိုးခ်င္ေလာက္တဲ့ မက္ေလာက္စရာပစၥည္း မ႐ိွလို႔ေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ သူတို႔မွာလည္း သူတို႔အထြာနဲ႔သူတို႔ သင္ျဖဴးဖ်ာတစ္ခ်ပ္ဟာလည္း လိုခ်င္စရာ ျဖစ္ေနႏိူင္တာပဲ။
"မိမိ၏ ပိုင္ဆိုင္မႈမဟုတ္ေသာ သူတစ္ပါး၏ ပစၥည္းဥစၥာ" ဆိုတဲ့ အသိ...။ အဲဒီအသိနဲ႔ပဲ သြားေနခဲ့ ၾကတာ။ လူတိုင္းမွာ အဲဒီအသိ ႐ိွေနသ၍ ဘာေသာ့မွ မလိုဘူး၊ ဘယ္တံခါးမွ မလိုဘူး။ သိတ္ေသခ်ာတယ္။
ခုေခတ္ ၿမိဳ႕ေနလူတန္းစားေတြက်ျပန္ေတာ့ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြ မ်ားျပားလာတယ္။ နည္းပညာအသစ္ေတြ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ေပၚလာတာနဲ႔အမွ် အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြလည္း သူ႔ထက္ငါ တိုးတက္ဆန္းျပား လာေတာ့တာ။ လိုခ်င္မႈေတြမ်ားရာက ပိုင္ဆိုင္မႈေတြတိုးပြားလာသလို၊ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ပစၥည္းေတြအေပၚမွာ
ဒါျဖင့္ရင္ ဘာမွ မ႐ွာမေဖြ၊ မစုမေဆာင္းရေတာ႔ဘူးတဲ့လား။ ဟိုး ေက်ာက္ေခတ္တုန္းကလို ေနဖို႔ ဂူတစ္လံုး၊ စားဖို႔ အမဲလိုက္စရာ လက္နက္ေလးျမား၊ အုပ္စုအခ်င္းခ်င္း တိုက္ခိုက္ဖို႔ တင္းပုတ္တစ္ခု႐ိွ႐ံုနဲ႔ ေဂၚလီ လုပ္လို႔ရတဲ့ေခတ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
အိုင္ပက္-1-2 ၊ အိုင္ဖုန္း 3-4 တဲ့ 5က လာေတာ့မယ္။ 3D၊ 4Dတဲ့ အျမင္အာ႐ံုေတြမ်ား ဆန္းျပားလိုက္ ပံု၊ ေနာက္ 5D နဲ႔ 6Dေတြက်ရင္ အနံ႔ အရသာေတာင္ ခံစားလို႔ ရၾကမလားပဲ။ ေၾကာက္စရာ လႊတ္ေကာင္းေအာင္ တိုးတက္တဲ့ ေခတ္ႀကီး။ ဒါက ကမာၻႀကီး တစ္ခုလံုးရဲ႕ တိုးတက္ ေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္စဥ္ေတြပဲ။ လိုက္ပါေ႐ြ႕လ်ားေနရမွာပဲ။ လူသားသဘာဝ ေနထိုင္မႈ ဘဝျမင့္မားေရး ကို ဦးတည္ၾကတာကိုး။ ဒီေတာ့ လူတန္းေစ့ ေနထိုင္ႏိူင္ဖို႔ ႐ွာရ ေဖြရမွာပဲ။ ဒီလို ဆင္ေျခတက္ခ်င္ တက္ႏိူင္တယ္။ ဒါက ေလာကီပဲ ၾကည့္ၾကသူေတြအတြက္ေပါ့။ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြက သံသရာအတြက္ ၾကည့္ေျပာတာ၊ သံသရာမွာ ျဖတ္သန္းက်င္လည္ခ်ိန္ တိုေတာင္းေလ၊ ေကာင္းေလ။ ပိုင္ဆိုင္မႈနဲေလ၊ ဝန္က်ဥ္းေလ၊ စိတ္ခ်မ္းသာေလ။ ဒါေတာင္မွ "သံသရာ...ဆဲြ ဆန္႔လို႔ ဘယ္ေလာက္ပင္ ႐ွည္ ႐ွည္" ဆိုၾကသူေတြ ႐ိွေသးတယ္။ ဆရာေတာ္ေတြ ေဟာရင္းသာ ပ်ံလြန္ေတာ္မူမည္ဆိုတာ...တကယ္ပဲ
ဘယ္ေလာက္ပဲ နည္းပညာတိုးတက္လို႔ ႐ုပ္ဝတၳဳပစၥည္းေတြ တိုးတက္လာပါေစ၊ လူေတြရဲ႕ စိတ္လံုျခံဳမႈ က်ဆင္းလာတာကေတာ့ မျငင္းႏိူင္တဲ့အခ်က္ပဲ။ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြ မေလ်ာ့ပါးရေအာင္ တတ္ႏိူင္သမွ် ကာကြယ္ၾကတယ္။ တံခါးတစ္ခ်ပ္၊ ေသာ့တစ္စံုနဲ႔ ကိုယ့္လက္ထဲထားရတာ မလံုျခံဳေသးဘူးဆိုရင္ သူမ်ားလက္ထဲ သြားအပ္ထားတတ္ၾကေသးတယ္။ ဘဏ္ေတြ၊ အာမခံကုမၸဏီေတြမွာေပါ့။ ဒါေတြက မျမင္ရတဲ့ တံခါးေတြ၊ ေသာ့ေတြပဲ။ ဒါေတြနဲ႔ စိတ္လံုျခံဳမႈကို ႐ွာၾကတယ္။
ေလာကမွာ လူေကာင္း၊ လူဆိုး ႏွစ္မ်ိဳးပဲ ႐ိွတယ္။ သမာအာဇီဝက်က် ႐ွာေဖြစားေသာက္၊ ေနထိုင္စုေဆာင္း ၾကသူေတြကို လူေကာင္းလို႔ သတ္မွတ္ရင္ ခိုး ဝွက္ တိုက္ခိုက္ သတ္ျဖတ္သူေတြကို လူဆိုးစာရင္းထဲ သြင္းရမွာပဲ။ လူဆိုးဆိုတဲ့ လူတန္းစားကလည္း ေခတ္အဆက္ဆက္က ႐ိွလာခဲ့ၾကတဲ့ဟာ၊ သူတို႔မွမ႐ိွရင္ လူဆိုးဖမ္းတဲ့အလုပ္ လုပ္သူေတြ ထမင္းငတ္႐ံု႐ိွတာ။ "က်ည္ဆန္ေတြဆိုတာ ျပတိုက္မွာ၊ ကမာၻမွာ မလိုေတာ့ဘူး" ဆိုတဲ့ သီခ်င္းက နားေထာင္ေကာင္း႐ံုပဲ တကယ္ လက္ေတြ႔မက်ဘူး။
အေကာင္းအဆိုးဒြန္တြဲေနတဲ့ သဘာဝအမွန္တရားအရ လူေကာင္း လူဆိုး ႏွစ္မ်ိဳးလံုး ႐ိွကို ႐ိွရမယ္။ လူဆိုးဆိုတာ႐ိွမွလည္း လူေကာင္းရဲ႕ တန္ဘိုးကို တြက္စစ္ႏိူင္တာ။ မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္း ဘယ္ေလာက္ တိုပါတယ္ဆိုတာကို သူ႔ထက္႐ွည္တဲ့ မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္မွ သိသာႏိူင္သလိုပါပဲ။ ဇိန္ဇမာနတို႔၊ အာဠာဝကဘီလူးတို႔၊ နေႏၶာပႏၲနဂါးမင္းတို႔ ႐ိွခဲ့လို႔လည္း ေအာင္ျခင္း႐ွစ္ပါး ႐ိွခဲ့ရတာ။ သူတို႔ေတြေၾကာင့္ လည္း ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အတုမ႐ိွတဲ့ အႏိႈင္းမဲ့ ေမတၱာေတာ္ကို မီးေမာင္းထိုးျပခြင့္ရခဲ့တာ။ "ေမတၱာဓါတ္နဲ႔ ဗုဒၶျမတ္စြာ ေဆာင္က်ဥ္းခဲ့ ေအာင္ျခင္း အ႒မပါ" ဆိုတာေလ... ။
အစကို ျပန္ေကာက္ရရင္ တံခါးတစ္ခ်ပ္၊ ေသာ့တစ္စံုရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ႀကီး အေရးပါလာပံုေၾကာင့္ လူေတြ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အယံုအၾကည္ ကင္းမဲ့ၾကကုန္အံ့လို႔ ဝမ္းပန္းတနည္းျဖစ္ေနရာက အနည္းငယ္ ေနသာ ထိုင္သာ ႐ိွလာတယ္။ လူေကာင္းကို လူေကာင္းမွန္း မသိတာထက္ လူဆိုးကို လူဆိုးမွန္း မသိတာဟာ အႏာၱရာယ္ပဲ မဟုတ္လား။ လူဆိုးဆိုတာကလည္း နဖူးမွာ ထရိတ္မာ့ခ္ မႏိွပ္ထားေလေတာ့ ႀကိဳတင္ ကာကြယ္ျခင္းသည္သာ အေကာင္းဆံုးဆိုတဲ့ အေျဖထြက္လာတယ္။
တံခါးတစ္ခ်ပ္၊ ေသာ့တစ္စံု လိုအပ္လို႔သာ ႐ိွခဲ့တာ။ အင္း...ဒါေပမဲ့ မိမိ၏ ပိုင္ဆိုင္မႈမဟုတ္ေသာ သူတစ္ပါး၏ ပစၥည္းဥစၥာ ဆိုတဲ့ အသိ...။ အဲဒီအသိနဲ႔ပဲ သြားေနခဲ့ၾကတာ။ လူတိုင္းမွာ အဲဒီအသိ ႐ိွေနသ၍ ဘာေသာ့မွ မလိုဘူး၊ ဘယ္တံခါးမွ မလိုဘူး။ အဲဒါေလးကို ေတြးမိျပန္ေတာ့လည္း တစ္ေယာက္တည္း ေခါင္းတယမ္းယမ္း နဲ႔ ႐ိွေနမိျပန္တယ္။ ကြၽန္မကပဲ အေတြးေတြ ေအာက္ေအာ့ဖ္ယူနီဗာ့စ္ ျဖစ္ေနၿပီလားလို႔ေလ...။
ေသာ့ေတြလိုေနတုန္းပဲမမ။" ၾကားမိတာ၊ က်ားမိတာ" လို႕ဖြဲ႕ထားတာ ကိုသေဘာအက်ဆုံးပဲ။အာရုံေတြေနာက္ကို ပါပါသြားတတ္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပါေသာ့ခတ္ဖို႕စဥ္းစားတာ စဥ္းစားတာကမတက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ေတြကိုအရမ္းအားနာမိေသးတယ္။
ReplyDeleteဟုတ္တယ္ မခ်စ္ၾကည္ေရ..၊ တံခါးေတြ တံခါးေတြ ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ တကယ့္ကို အမ်ားႀကီး...၊ တံခါးမ႐ွိတဲ့ အိမ္ရဲ႕ အတြင္းဖက္ကို ၾကည့္မိၿပီး တခါတေလမွာ တခ်ိဳ႕လူေကာင္း (ဆိုသူ) ေတြကလည္း လူဆိုးေတြ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္သြား ျပန္ေရာဗ်၊ း) လူေကာင္းေတြနဲ႔ လူဆိုးေတြကို စည္းျခား ထားေပးဖို႔ တံခါးေတြ၊ ေသာ့ခေလာက္ေတြကေတာ့ လိုေနဦးမွာ ပါပဲဗ်ာ..။
ReplyDeleteတိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အဲဒီ လူေကာင္းလူဆိုးအေၾကာင္း စဥ္းစားေနမိတုန္း မခ်စ္ပို႔စ္ကိုဖတ္လိုက္ရတယ္။ ဟုတ္တယ္ေနာ္ တံခါးေတြ ေသာ့ေတြ ပိုပိုၿပီးလံုျခံဳတဲ့ တံခါးေတြ ေသာ့ေတြ ဒီေခတ္ႀကီးမွာ ပိုမ်ားလာသလို ပိုလဲလိုအပ္လာေနတာအမွန္ပဲ။ အဆိုးကပိုမ်ားေနၿပီလားလို႔ေတာ့ မစဥ္းစားခ်င္ဘူး..... း(
ReplyDeleteေသာ့ဆိုတာ ႀကီး က အေစာဆုံး လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀၀၀ ေလာက္ ကတည္းက က်ယ္က်ယ္ ျပန္႕ ျပန္႕ သုံးခဲ့ ေၾကာင္း အီဂ်စ္မွာ သမိုင္းအေထာက္ အထား ခိုင္ခိုင္မာမာ ေတြ႕ တယ္လို႕ ဆိုတယ္။ အေထာက္ အထား မရွိေပမယ့္ ဒီထက္ အမ်ားႀကီး ေစာႏိုင္စရာ ရွိတယ္ လို႕ ေျပာၾကတယ္။ လိုအပ္ခ်က္ တခု အေနနဲ႕ အခု အခ်ိန္ ထိ ရွိေနရတုန္း ပဲ။ က်ေနာ္ ကေတာ့ key ဆိုတဲ့ ေသာ့ခ်က္ ကို ေတာ္ေတာ္ သေဘာက် တယ္။ ဘယ္အရာမဆို အဲဒီ ေသာ့ခ်က္ ေလး သိတာ နဲ႕ ကိစၥၿပီး တာပဲ။
ReplyDeleteေနာက္တစ္ခါ က်ားမိရင္ ပို႔စ္တင္မယ္...ဒါပဲကြယ္....။ ေအာက္ေအာ့ဖ္ယူနီဗာ့စ္မျဖစ္ေသးဘူးမၾကီး...။ ဒီပို႔စ္က အေၾကာင္းအရာေတြက လိုအပ္မႈေတြပဲေလ...း))
ReplyDeleteေရးးးးး....နာ့အမ ေတာင္ေက်ာ္ႏိုင္သြားျပီ....(ငါးမန္းေတာင္)...
အမခ်စ္
ReplyDeleteေသာ့မခတ္ဘဲ စမ္းၾကည့္ခ်င္သား။ လာထားပဲ...ဟိုက နည္းတယ္ေတာင္ ထင္ဦးမယ္။
မထင္ပါဘူးဗ်ာ စစတို႕ဆို ဆိုင္မွာ ဘယ္ေတာ့မွ တံခါးေသာ့မခတ္ဘူးဗ် း))
အလင္းဆိုင္ ျဖစ္ေနလို႕ ေသာ့ ေတာင္ ေပ်ာက္ေနတာၾကာေပါ့။
ကိုေအတီအိုေျပာတဲ့ ေသာ့ခ်က္ေလးေတာ့ လိုခ်င္သား။
ခင္မင္တဲ့
စစ
ေဒၚခ်စ္
ReplyDeleteသိပ္နက္နက္မေတြးပါနဲ႔ နက္ရင္ေမွာင္တယ္
ေခါင္းျဖဴမယ္
အိုုင္ပက္ေလးေတာ့ တံခါးဝနားထားေနာ္
အစ္မေရ မေကာင္းသူေတြရွိလာလို႔သာ ေသာ့ဆိုတာလိုလာတာပါ။ ကၽြန္မ ရွမ္းရြာေလး တစ္ရြာေရာက္ဖူးတယ္ တစ္အိမ္မွ ေသာ့မခတ္ၾကဘူး။ တစ္ရြာလံုးမွာ ေခြးတစ္ေကာင္ပဲရွိတယ္။ အဲ ေသာ့မခတ္လို႔ ဘာမွမရွိဘူးလို႔ မထင္နဲ႔ေနာ္ အိမ္ထဲမွာ တီဗီ ၊ ေအာက္စက္ ၊ အေပၚစက္ အကုန္ရွိတယ္။ ျခံဝင္းတံခါးက ကၽြဲႏြားဝင္မွာစိုးလို႔ ဝါးလံုးနဲ႔ လ်ွိဳထားတဲ့ တံခါးတစ္ခုရွိတယ္။ အိမ္ေတြကိုေတာ့ တံခါးေစ့ရံုပဲေစ့ထားတာေတြ႔တယ္။
ReplyDeleteမတရားေသာနည္းလမ္းနဲ႔ သူမ်ားပစၥည္းလိုခ်င္သူေတြေၾကာင့္ သာ ေသာ့ဆိုတာ လိုလာတယ္...။ ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႔ ေသာ့ေတြရဲ႔အဆင့္အတန္း ေျပာင္းျပန္အခ်ိဳးက်တယ္။
ခင္မင္ေလးစားလ်က္
အစ္မေရ မေကာင္းသူေတြရွိလာလို႔သာ ေသာ့ဆိုတာလိုလာတာပါ။ ကၽြန္မ ရွမ္းရြာေလး တစ္ရြာေရာက္ဖူးတယ္ တစ္အိမ္မွ ေသာ့မခတ္ၾကဘူး။ တစ္ရြာလံုးမွာ ေခြးတစ္ေကာင္ပဲရွိတယ္။ အဲ ေသာ့မခတ္လို႔ ဘာမွမရွိဘူးလို႔ မထင္နဲ႔ေနာ္ အိမ္ထဲမွာ တီဗီ ၊ ေအာက္စက္ ၊ အေပၚစက္ အကုန္ရွိတယ္။ ျခံဝင္းတံခါးက ကၽြဲႏြားဝင္မွာစိုးလို႔ ဝါးလံုးနဲ႔ လ်ွိဳထားတဲ့ တံခါးတစ္ခုရွိတယ္။ အိမ္ေတြကိုေတာ့ တံခါးေစ့ရံုပဲေစ့ထားတာေတြ႔တယ္။
ReplyDeleteမတရားေသာနည္းလမ္းနဲ႔ သူမ်ားပစၥည္းလိုခ်င္သူေတြေၾကာင့္ သာ ေသာ့ဆိုတာ လိုလာတယ္...။ ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႔ ေသာ့ေတြရဲ႔အဆင့္အတန္း ေျပာင္းျပန္အခ်ိဳးက်တယ္။
ခင္မင္ေလးစားလ်က္
FB မွာဆိုရင္ေတာ့..just click like button..အမွန္တကယ္ၾကိဳက္ပါ၏...
ReplyDeleteYou may say I'm a dreamer,
ReplyDeleteBut I'm not the only one,
I hope some day you'll join us,
And the world will live as one.
What a superb essay!Bravo Daw Chit.Both your post and comments pull my thread of thoughts.Write about fence next time.I dont want to use lock or key and i hate fence but we all have to use them .
ReplyDeleteGyidaw
အင္း...မရွိေတာင့္တ၊ရွိေျကာင့္ျကေနရေတာ့လည္း၊ေသာ့
ReplyDeleteေတြ၊တံခါးေတြကေတာ့ မရွိမျဖစ္ေတြျဖစ္လာျကထင္ရဲ့..။
ဒီပို့စ္ေလးျကိုက္တယ္ဗ်....၊ေတြးစရာေလး...။
မႀကီးခ်စ္ရယ္..
ReplyDeleteလူဆိုတာကေတာ့ဒီလိုပါဘဲ..
လက္အတိုအရွည္မညီသလို
စိတ္ဓါတ္ေတြလည္းကြဲျပားေနမွာေသခ်ာတယ္ေလ..
အဲေတာ့ ေသာ့ ဆိုတာလည္း
လိုအပ္ေနဦးမွာဘဲ...
http://chenaddy.blogspot.com/2009/05/blog-post_17.html
ReplyDeleteေသာ့ ဆိုတာေလးနဲ႔ ေသာ့ခ်က္ ဆိုတာေလးကို ေလးေလးနက္နက္ေတြးမိသြားတယ္..။
ReplyDeleteအေရးထဲ ဖိုုးေမာ္ လာေျပာတဲ့ ေသာ့နဲ႔ ေသာ့ခေလာက္ ပံုုျပင္ ကိုု သတိရမိေသးတယ္ ကေတာက္ပဲ
ReplyDeleteေသာ႔ေတြကို မုန္း လြန္းလို႕ ညီမ ေရ အဲဒီလိုဘဲ သူခိုး ေတြကိုလည္း မုန္းလြန္းလို႕
ReplyDeleteခင္မင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး
မခ်စ္ေရ
ReplyDeleteလူေတြက အျပင္ကေသာ့ကို သတိထားတယ္ေနာ္။
စိတ္ကိုေသာ့ခတ္နိုင္ရင္ေတာ့ နိဗ္ဗာန္ေရာက္မွာပဲ ထင္ပါ့ရဲ ့။
အေတြးနဲ.အေရးေကာင္းတယ္
ReplyDeleteမမေရ...
ReplyDeleteတုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ဒီေန႔ပဲ အိမ္ေသာ့ေတြ duplicate သြားလုပ္တာ $20 ေက်ာ္က်သြားလုိ႔ စိတ္ပိန္ေနတာ..
ေသာ့ေတြမရွိရင္၊ မခတ္ရရင္ေကာင္းမွာပဲ..သီလ၊ သမာဓိေခါင္းပါးေနတဲ့ ဒီေခတ္ႀကီးမွာေတာ့ ေသာ့ခပ္ႀကီးႀကီးေတြေတာင္ လုိေနျပီ း(
အရာရာမွာ သတိဆိုတာ ပိုတယ္လို႔မရွိသလို ႀကိဳတင္ခန္႔မွန္းလို႔မရတဲ့ အႏၲရာယ္ဆိုတာလည္း အခ်ိန္မေရြးက်ေရာက္ႏိုင္တာမို႔ ဘဝလံုၿခံဳေရး စိတ္လံုၿခံဳေရးအတြက္ ေသာ့တစ္စံုဟာ လူတိုင္းအတြက္ လိုအပ္တယ္လို႔ ထင္ျမင္ယူဆပါတယ္ကြယ္။
ReplyDeleteေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္
ReplyDeleteကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီရက္ပုိင္းေတြးမိေနတာ
လူဆုိးနဲ႔လူေကာင္းအေၾကာင္း
လူဆုိးကေတာ႔ထားေတာ႔ ဆုိးတာကုိး
လူေကာင္းေတြ ေကာင္းတာေကာင္းတယ္ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီ လူေကာင္းေတြဆုိးရင္ အရမ္းေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္ အစ္မရဲ႕
အဲဒါေလးကုိေတြးေတြးမိေနတာ
ကၽြန္ေတာ္ေတာ႔ လူေကာင္းေတြမဆုိးၾကပါေစနဲ႔လို႔ ဆုအၿမဲေတာင္းျဖစ္တယ္
အစ္မရဲ႕ အိမ္ေသာ႔မခတ္ပဲစမ္းတဲ႔အခ်ိန္လက္တုိ႔ ဟီး ကားဌားၿပီး အကုန္လာသယ္မလို႔ေလ
ေမာင္ဘႀကိဳင္
ေသာ႔ျပင္သည္ း)
ၾကိုက္၏။
ReplyDelete