Friday, April 1, 2011

အခ်စ္ တဲ့လား....It’s complicated

အခ်စ္အေၾကာင္း ေျပာရေအာင္...တဲ့။ အမေမၿငိမ္းရဲ႕ ေအာင္ျမင္ လူႀကိဳက္မ်ားခဲ့တဲ့ စာတအုပ္၊ အမက အခ်စ္ရဲ႕ အရသာ ခ်ိဳခ်ဥ္ဖန္ခါးေတြကို ေရာေမႊလို႔ အႏုပညာလက္နဲ႔ လွလွပပ ထုဆစ္ခဲ့သည္။ ဒါကို ရီဗစ္႐ွင္းျပန္အလုပ္ခိုင္းသူ သက္ေဝ....ဘေလာ့ဂ္ေလာကသားမ်ားကို အိမ္စာေပးလိုေသာ သက္ေဝ...

ေရးရမွာေပါ့ေလ...သို႔ေသာ္ ႀကိဳတင္ ေတာင္းပန္ပါရေစ။ က်မ သိေသာ၊ က်မ ေတြ႔ဖူးေသာ အခ်စ္ အေၾကာင္းမ်ားႏွင့္ ေရးသားပံုသည္ နဲနဲကေလးမွ ဗိုင္းေကာင္းေက်ာက္ဖိ မဆန္လွပဲ ႂကြပ္ဆတ္ဆတ္ ႐ိွေနႏိူင္သည္။ ပိုးပုဝါကေလးတစလို ေပ်ာ့ေပ်ာင္းႏြဲ႔လ်မေနဘဲ အနည္းငယ္ မာေၾကာေၾကာ ႐ိွႏိူင္သည္။ သို႔ေသာ္ ဤသည္ကပင္ က်မ ေျပာလိုေသာ အခ်စ္ ျဖစ္သည္။


********************************************************

အခ်စ္သည္ ေဆးခါးႀကီးတခြက္ ျဖစ္သည္...

ေမာင္...ျပန္မေရာက္ေသးဘူး...

ေမာင့္အိမ္ဘက္ မ်က္လံုးကေလး မသိမသာ ေစြၾကည့္ရင္း တေယာက္ထဲ ေတြးမိျခင္းပါ။ ေမာင္နဲ႔ က်မတို႔ အိမ္က ဓါးလြယ္ခုတ္ အေနမွာ ႐ိွၾကတာမို႔ ေမာင့္ေျခလွမ္းေတြကို က်မ အျမဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနျဖစ္သည္။ အားလံုးက ေျပာၾကတာ ေမာင္ဟာလူဆိုးကေလးတဲ့ေလ။

ေမာင့္အိမ္ကို ဝင္ထြက္ေနေသာ ေကာင္မေလးမ်ားကို က်မ ခဏခဏ ေတြ႔ဖူးသည္။ ေမာင့္မိဘေတြ အိမ္မွာ မ႐ိွခ်ိန္ ေမာင္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ စုၿပီး အရက္ေသာက္တတ္တာ ေတြ႔ဖူးသည္။ ခ်ိန္းပြဲမ်ားလုပ္၍ ရန္ျဖစ္ ႐ိုက္ႏွက္တတ္ၾကေၾကာင္းလည္း ၾကားဖူးပါသည္။

အင္း...လူဆိုးကေလးေမာင္ ျဖစ္ႏိူင္ပါသည္။ ေမာင္တို႔အိမ္ေ႐ွ႕အုတ္ခံုေပၚမွာ ေမာင္ ေဆးလိပ္ေသာက္ေနတာ ကိုလည္း ခိုး ခိုးၾကည့္ဖူးသည္။ က်မ စာၾကည့္ေနခ်ိန္ ညညေတြမွာမွ ဂစ္တာတီးေလ့႐ိွေသာ ေမာင့္အေပၚ စာၾကည့္ေနတုန္း ေႏွာင့္ယွက္ရန္ေကာဟု တခါမွ မေတြးခဲ့ဘူးပါ။ ေမာင္ သီဆိုသမွ် သီခ်င္းစာသားမ်ား ထဲမွာ ေပ်ာ္ဝင္လ်က္ က်မကိုပဲ ရည္ညႊန္းဆိုေလသလား...ခပ္႐ွက္႐ွက္ႏွင့္ ညြတ္ႏူးသာယာမိသူ က်မသာ...။

အဲသည္ေမာင္က တေန႔မွာ က်မအတြက္ စာေလးတေစာင္ လူႀကံဳပါးလာသည္။ ဖတ္ေနရင္းက က်မ မ်က္ရည္က်မိသည္။ က်မ၏ ပထမဦးဆံုး အခ်စ္သည္ က်မ မိဘေတြ ဘယ္လိုနည္းႏွင့္မွ သေဘာက်စရာ အေၾကာင္းမ႐ိွေသာ လူငယ္ကေလး၊ ေမာင္ဟု တိတ္တိတ္ကေလး က်မႏႈတ္ဖ်ားက ခဏခဏ ႐ြတ္ၾကည့္ ၾကည္ႏူးဖူးသူ၊ လူေပလူေတကေလးဟု အားလံုးက ဆိုေသာသူ...သို႔ေသာ္ က်မ ျငင္းဆန္ႏိူင္စြမ္း မ႐ိွခဲ့ပါ။ ထိုအခ်ိန္ ထိုအ႐ြယ္သည္ ငယ္ႏုသူတို႔၏ ႏွလံုးသား လန္းဆတ္ခ်ိန္ ျဖစ္ရာ "ေမာင္ႏွင့္ ခ်စ္ခြင့္"ကိုက က်မ၏ ဘဝတခုလံုး ျဖစ္ခဲ့သည္။

ေကာင္မေလးမ်ား အားလံုးကို ျဖတ္ၿပီး က်မတေယာက္ထဲကို အခ်စ္ဆံုးဆိုေသာ ေမာင့္စကားအေပၚ က်မ တိမ္းမူးသည္။ မ်က္လံုး နက္နက္ေလးေတြ၊ ဆံပင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေတြႏွင့္ေမာင္ဟာ လူေတြ ေျပာသေလာက္လည္း မဆိုးလွပါ (က်မ ထင္ခဲ့တာပါ)။ သို႔တိုင္ေအာင္ က်မတို႔ ခ်စ္ေနၾကတာကို သိေသာ ရပ္ကြက္ထဲကလူ တခ်ိဳ႕ကမူ ေမာင္လို လူဆိုးကေလးႏွင့္ က်မ ျမဲမွာ မဟုတ္ဟု ေလာင္းေၾကး ထပ္ၾကသည္ တဲ့ေလ။ အဲဒီေလာင္းေၾကးကပဲ ေခါင္းမာ၍ တဇြတ္ထိုးႏိူင္သူ က်မကို ေမာင့္အေပၚ ပိုမိုခိုင္ျမဲေစခဲ့သလား၊ ေစာင့္ၾကည့္လိုက္ၾကေပါ့ဟု ပတ္ဝန္းက်င္ကို အခ်ဥ္ေပါက္စိတ္ကပဲ က်မကို စံုလံုးကန္းေစခဲ့သလား က်မ မသိခဲ့ပါ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ တေလာကလံုးႏွင့္ ေမာင္တေယာက္ထဲ ဆိုလ်င္ေတာင္ ေမာင့္ဘက္က ရပ္တည္လ်က္ ေမာင္ႏွင့္ ေ႐ွ႕ဆက္ခ်စ္ၾကဖို႔ပဲ က်မ ေ႐ြးခ်ယ္ ဇြတ္တိုး ခဲ့ေလသည္။

တည ေမာင္ အိမ္ျပန္အလာ ညာဘက္လက္ေမာင္းမွာ ေသြးစြန္းေနေသာ ႐ွပ္အက်ႌ အျဖဴကို က်မ ေနာက္ဘက္မွ ျမင္လိုက္သည္။ ေမာင္ ရန္ျဖစ္လာျပန္ၿပီ။ ရင္ထဲမွာ ပူပန္သြားလိုက္ပံုမ်ား အဲဒီညက က်မ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ပါ။ ေမာင့္ ဂစ္တာတီးသံလည္း မၾကားရ။ သိတ္မ်ား နာေနသလား ေမာင္...

 ေနာက္ရက္ေတြမွာ ေမာင္နဲ႔ ေတြ႔ေတာ့လည္း ထံုးစံအတိုင္း ေမာင့္ကို ဘာမွ ေရေရရာရာ ေမးလို႔ မရျပန္ပါ။ ေမာင့္အေျပာကေတာ့ လည္ပင္းက ဆဲြႀကိဳးမွ်င္မွ်င္ေလး ရန္ျဖစ္ရင္း က်ေပ်ာက္သြားခဲ့သည္တဲ့။ က်မ ယံုၾကည္ခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္ တေန႔ ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ လမ္းမွာအေတြ႔ သူက အခိုင္အမာ ေျပာလာသည္။ ေမာင္ ဆဲြႀကိဳးကို ေရာင္းစားပစ္လိုက္တာ တဲ့။ က်မရင္ထဲ ႐ႈပ္ေထြး သြားခဲ့ရသည္။ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ေမာင့္အေပၚ သံသယျဖစ္မိသည္။ ေမာင္ က်မအေပၚ တကယ္ပဲ ညာရက္ခဲ့သလား။

အတူ႐ိွေနခ်ိန္မ်ားတြင္ ေမာင္ ေဆးလိပ္ေသာက္တာကို က်မ လံုးဝ မႏွစ္သက္ ခဲ့ပါ။ ေမာင့္ ႏႈတ္ခမ္းက ေဆးလိပ္ကို မေျပာမဆိုႏွင့္ ယူကာ လႊင့္ပစ္ခဲ့ဖူးသည္။ ထိုအခါ ေျမႀကီးေပၚက စီးကရက္ေလး တလိပ္ကို မ်က္ႏွာပ်က္ပ်က္ႏွင့္ ျပန္ေကာက္ယူၿပီး သူ႔႐ွပ္အက်ႌ အိတ္ကပ္ထဲ ထည့္လိုက္ေသာ ေမာင္ႏွင့္က်မ အႀကီးအက်ယ္ စကားမ်ားခဲ့ရသည္။ အဲဒီ စီးကရက္ဟာ ေဆးေျခာက္ထည့္ လိပ္ထားေသာ စီးကရက္မွန္း က်မ ဘယ္လိုလုပ္သိႏိူင္ပါ့မလဲ။   ေမာင္က ေဆးစဲြေနသူ ေကာင္ကေလးတေယာက္၊ ၿပီးေတာ့ သူ႔လက္မွာ ေဆးထိုးအပ္ရာ အေပါက္ငယ္ေလးေတြ က်မ ေတြ႔ဖူးခဲ့တာကို ျပန္လည္ဆက္စပ္ ေတြးမိခဲ့ရင္း ရင္ေတြ မြန္းၾကပ္ သြားခဲ့ရသည္။ က်မ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ....မဆံုးျဖတ္ရဲခဲ့ပါ။

ၾကားရေသာ သတင္းသာ အမွန္ျဖစ္လ်င္ သည္သတင္းဆိုးကို က်မ ဘယ္လိုမ်ား ရင္ဆိုင္ရမည္လဲ မသိပါ။ ေမာင္ဟာ ေမာင့္အဖြားကို ေဖ်ာ္ရည္ထဲ အိပ္ေဆးထည့္တိုက္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားမွ နားကပ္ ခြၽတ္ကာ ျဖဳတ္ေရာင္းစားသည္တဲ့...။ ခုေတာ့ ေမာင္က အခ်ဳပ္ထဲမွာ၊ ထိန္းမႏိူင္လို႔ ေမာင့္မိဘေတြကိုယ္တိုင္ အမႈဖြင့္ၿပီး အခ်ဳပ္ထဲ ထည့္ထားလိုက္သည္ ၾကား၏။ က်မ ငိုရျပန္ပါသည္။ ေမာင္ ဆိုးလြန္းသည္ဆိုတာ က်မ မယံုလို႔ မရေတာ့ပါ။

အဲသည္ေနာက္မွာ ေမာင္ႏွင့္က်မ ပို၍ ပို၍ ေဝးသြားသလို ခံစားရသည္။

ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိူင္ေတာ့သည့္အဆံုး က်မ ေမာင့္ကို လက္တြဲျဖဳတ္ ထားရစ္ခဲ့ပါေတာ့သည္။ ေမာင္ႏွင့္ေတြ႔ေနက် ရက္ေတြမွာ အခ်ိန္က်လာတိုင္း ယဥ္းထသလို ေတြ႔ခ်င္စိတ္ေတြ ခ်င္ျခင္းတပ္လာသည္ကို ခက္ခဲစြာ မသိေယာင္ေဆာင္လ်က္ ေနခဲ့ရသည္မွာ ႏွလံုးသားတခုလံုး ပန္းလ်နာက်င္စြာ...။

ပထမဦးဆံုးေသာ အခ်စ္သည္ က်မအတြက္ ေတာ့ ေဆးခါးႀကီးတခြက္ ျဖစ္သည္။ ေဆးခါးႀကီးကမွ ခႏၶာကိုယ္ကို က်န္းမာေစေသးသည္။ ဤအခ်စ္ေဆးခါးကမူ က်မကို ပို၍ ပို၍ နာမက်န္းျဖစ္ေစခဲ့ေလသည္။ ေမာင္ႏွင့္ အျမင္ခ်င္းနီးလ်က္ စိတ္ခ်င္းေဝးေအာင္ ႀကိဳးစားကာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ပိုင္းျဖတ္လ်က္က အလူးလူး အလိမ့္လိမ့္ ႐ူးသြပ္ခံစားခဲ့ရေသာ အခ်ိန္မ်ားပါေပ....

အခ်စ္သည္ က်မလက္ထဲက ယုန္ျဖဴေလးတေကာင္သာ ျဖစ္သည္...

က်မ ထင္ထားသည္ထက္ ေစာစီးစြာ ေမာင့္အေပၚ သံေယာဇဥ္ ျပတ္ခဲ့ရသည္မွာ ဖိုးသားေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိူင္ေကာင္းသည္။ သူ႔အိမ္ကလူေတြ ေခၚၾကသလို ဖိုးသားဟု က်မက လိုက္ေခၚလ်င္ သူ မႀကိဳက္ပါ။ သူ႔ကို "ေမာင္" ဟုေခၚေစခ်င္ေသာ ထိုေကာင္ကေလးသည္ က်မထက္ ၆ႏွစ္တိတိ ငယ္ပါသည္။ "ေမာင္ ဆိုတာ တကယ္ခ်စ္မွ ေခၚရတာကြ"က်မက ခပ္ညစ္ညစ္ဆိုလ်င္ မ်က္ႏွာ ပ်က္တတ္သူ။ "မ ကို လက္ထပ္မယ္ ေမာင့္မိဘေတြကို ေျပာၿပီးၿပီ"လို႔ သူ ေျပာလာတဲ့အခါက်မွ က်မမွာ အခက္ေတြ႔ရေတာ့သည္။ မျဖစ္ႏိူင္ပါ က်မဘက္က အဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးသလို ကိုယ့္ထက္ ငယ္႐ြယ္လြန္းသူမို႔ အားမကိုးခ်င္တာလည္း ပါပါသည္။ ပို၍ ဆိုးသည္မွာ သူ႔အမဝမ္းကြဲေတာ္စပ္သူေတြသည္ က်မ၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖစ္ေနၾကျခင္းပင္။

အမွန္ကေတာ့ အဲဒါေတြ အားလံုးသည္ သူ႔အေပၚ တကယ္ မခ်စ္ခဲ့လို႔သာ ဆင္ေျခေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေလွေမ်ာရင္ ေလွနဲ႔လိုက္ ဆိုတာလို အခ်စ္ေမ်ာ၍ အခ်စ္နဲ႔ လိုက္ခဲ့သည္။ ေလလြင့္ေနေသာစိတ္တခုအတြက္ ခ်ည္တိုင္အျဖစ္ သံုးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ကို က်မ မညာလိုပါ။ ေမ့ပစ္လိုက္ဖို႔ က်မဆိုခဲ့တုန္းက ဖုန္းထဲမွာ သူ ငိုခဲ့သည္။ ကေလးတေယာက္လို ႐ိႈက္ငိုေနသံၾကားရခ်ိန္မွာ သူမျမင္ႏိူင္ေသာ တဘက္ကေန အသံမထြက္ပဲ က်မက ရယ္ေမာေနမိခဲ့သည္။

အခ်စ္သည္ သိုးကေလး တေကာင္ျဖစ္သည္...

မိုး လို႔ က်မ ေခၚခဲ့တဲ့ ေကာင္ကေလး...။ သူ႔မွာ ေျဖာင့္စင္းေသာ ႏွာတံ၊ မ်က္လံုး ဝိုင္းဝိုင္း နက္နက္ေတြႏွင့္ ထူထဲေသာ ဆံပင္ စင္းစင္းနက္နက္ အုံထူထူႀကီးေတြ ႐ိွသည္။ က်မလိုတာ ဘာမဆို ျဖည့္စြမ္းေပးတတ္ေသာ ကဗ်ာလက္ေရးမ်ားႏွင့္ ကဗ်ာအစပ္ေတာ္ေသာ က်မရဲ႕မိုးသည္ စိတ္ထား ျဖဴစင္ကာ စိတ္ေပ်ာ့ သူကေလး ျဖစ္ေလသည္။ စကားတခြန္းကို အေသအခ်ာ စဥ္းစားၿပီးမွ ေလေအးေအးေလးႏွင့္ အေလးအနက္ ဆိုတတ္သူ ျဖစ္သည္။

ဆိုခဲေစ ျမဲေစဆိုသည့္သူ ျဖစ္သည္။ သူႏွင့္က်ျပန္ေတာ့ အရာရာ က်မကပဲ ဦးေဆာင္ရသည္။ က်မ လိုခ်င္ခဲ့ေသာအခ်စ္သည္ ဤပံုစံ မဟုတ္ပါ။ ေယာက်ၤားပီပီ မိန္းမတေယာက္ကို ဦးေဆာင္ႏိူင္မည့္သူမ်ိဳးကိုသာ က်မ အထင္ႀကီး ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ပါသည္။

သို႔ေသာ္....က်မကပဲ ကံဆိုးသည္လား သူတို႔ကပဲ ကံမေကာင္းၾကတာလား...ေသခ်ာသည္ကေတာ့ မၿငိခဲ့ေသာ အခ်စ္မ်ားအတြက္ ႀကိဳးအ႐ႈပ္ခံခဲ့ေသာ က်မ...တျဖည္းျဖည္း လက္ယဥ္လာျခင္းပင္။ အသဲခဲြဖို႔ မရည္႐ြယ္ပါ သို႔ေသာ္ အခ်စ္၌ အားနည္းစိတ္ေပ်ာ့သူသာ အ႐ံႈးဟု သတ္မွတ္လ်က္ စိတ္အင္အားျခင္း ၿပိဳင္ရာ၌ ေမြ႔လာခဲ့သည္။ သိုးကေလးကိုေတာ့ သနားမိပါသည္။ သို႔ေပမဲ့ က်မသည္ သားေကာင္ကို ညႇာတာ႐ိုးထံုးစံ မ႐ိွေသာ မုဆိုးတေယာက္သာ ျဖစ္ခဲ့သည္။

အခ်စ္သည္ ႀကိဳးတေခ်ာင္း ျဖစ္သည္...

ထြဋ္ႏွင့္စေတြ႔တာက ထြဋ္တို႔အိမ္မွာ။ က်မတို႔မိသားစု ကိုးကြယ္ေသာ ဆရာေတာ္ ရန္ကုန္ႂကြလာခိုက္ ဆြမ္းကပ္ရန္ အေမ ပင့္ခိုင္း၍ ဆရာေတာ္ ေက်ာင္းအျဖစ္ တည္းေနေသာ ထြဋ္တို႔အိမ္ကို ေရာက္ခဲ့ရာက စပါသည္။ အိမ္ေနရင္းမို႔ စြပ္က်ယ္လက္ျပတ္ႏွင့္ ခ်ည္ပုဆိုးေလးတထည္ ဝတ္ထားေသာ သူက က်မကို ေရေအးတခြက္ အရင္ဆံုး တိုက္ခဲ့သည္။ သူ႔ဆံပင္ေတြကို ဘီးကုတ္တေခ်ာင္းႏွင့္ ေနာက္လွန္သိမ္းထားၿပီး ညာဘက္နားမွာ ေ႐ႊနားကြင္းေျပာင္ထူထူေလး ဝတ္ထားေသာ ထြဋ္သည္ ခင္မင္ႏွစ္လိုဖြယ္ လူႀကီးေလးတေယာက္လို က်မကို ဧည့္ခံခဲ့သည္။

ဆရာေတာ္ အျပင္ႂကြသြားတာမို႔ ဖုန္းနံပါတ္ ေပးထားခဲ့ပါ ဆိုလာေပမဲ့ တကယ္တမ္း က်မဆီ ဖုန္းခဏခဏေခၚသူက ထြဋ္သာ ျဖစ္ေလသည္။ ထြဋ္ႏွင့္က်မ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားၾကၿပီးသည့္ေနာက္ ထြဋ္၏ သဝန္တိုမႈမ်ား၊ က်မအေပၚ ခ်ဳပ္ခ်ယ္လိုမႈမ်ားအၾကား အေတာ္ကေလး စိတ္အက်ဥ္းက်ခဲ့ရျပန္သည္။

ထြဋ္ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းသြားခဲ့ၾကေသာ တေန႔က ျဖစ္ပါသည္။ ထံုးစံအတိုင္း ထြဋ္ဒီဇိုင္းက ေရာ့ခ္ကာ တေယာက္လို လန္းလြန္း သြက္လြန္းေနကာ က်မကေတာ့ ဝတ္ေနက် ရင္ဖံုးအကႌ် လက္ျပတ္  ေက်ာက္စိမ္းေရာင္ေလးႏွင့္ ပန္းဆီ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေပၚတြင္ ေက်ာက္ခက္ႏြယ္မွ်င္စိမ္း ကေလးမ်ား ခပ္႐ႈပ္႐ႈပ္ ေရာယွက္ထားေသာ လံုခ်ည္ဆင္ကေလး ဝတ္ထားခဲ့သည္။ ေစ်းဝယ္လို႔မွ မၿပီးေသးခင္ က်မညာဘက္ လက္ေကာက္ဝတ္ကို ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ကာ ကားထားရာဆီ ဒ႐ြတ္တိုက္မတတ္ ဆဲြေခၚခံခဲ့ရေလသည္။ ကားတံခါး ဖြင့္ေပးၿပီး ကားေပၚကို အ႐ုပ္တ႐ုပ္လို ထိုးသိပ္ထည့္ခဲ့တာ ျဖစ္သည္။

အေ႐ွ႕ႏွင့္အေနာက္လို ကြဲျပားလွေသာ က်မတို႔ ႏွစ္ေယာက္၏ ဝတ္စားဆင္ယင္ပံုသည္ လူၾကည့္ခ်င္စရာ၊ လူသတိျပဳမိစရာ ျဖစ္ႏိူင္ေကာင္းပါသည္။ ဒါကိုပင္ ထြဋ္က သေဘာမက် ျဖစ္ရသည္တဲ့ေလ။ သူႏွင့္ အျပင္သြားတိုင္း က်မမွာ သူ႔အရပ္မားမားႀကီးေဘးက မေျပး႐ံုတမယ္ သူ႔ေနာက္ အမီလိုက္ရသည္။ စိတ္ပ်က္ေလာက္ေအာင္ သူ အလြန္ သဝန္တိုတတ္သည္မွာ ၾကာေတာ့ သည္းမခံႏိူင္စရာပင္။ ေနာက္ဆံုး ညိႇမရသည့္ ကိစၥတခုမွာ လက္ထပ္ၿပီးလွ်င္ သူပဲ ႐ွာေကြၽးမည္ က်မ အလုပ္ လံုးဝ လုပ္စရာမလို ဆိုတာပဲ ျဖစ္သည္။ ေနစရာအိမ္ေတာင္မွ သူ႔မိဘေတြႏွင့္ အိမ္ကပ္လ်က္မွာပဲ ရေအာင္စီစဥ္မယ္ ဆိုလာေတာ့ က်မ ဘယ္လိုမွ လက္မခံႏိူင္ခဲ့ပါ။

က်မ၌ က်မတတ္ထားေသာ ပညာ႐ိွသည္။ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ မားမားရပ္လိုစိတ္႐ိွသည္။ ၿပီးေတာ့ က်မမွာလည္း ေဆြရယ္ မ်ိဳးရယ္ဆိုတာ ႐ိွေသးသည္။ သူႏွင့္ လက္ထပ္ၿပီးလ်င္ပဲ က်မမွာ ေဆြခန္းမ်ိဳးခန္းျဖတ္ကာ သူ႔မ်က္ႏွာ တ႐ြာထင္ရမဲ့ အျဖစ္။ သူကိုယ္တိုင္က်ေတာ့ ႏိူင္ငံတကာမွာ လွည့္၍ အလုပ္လုပ္ေနသည့္သူ၊ က်မကိုက်ေတာ့ အိမ္ထဲမွာပဲ ထားလိုသူ ျဖစ္သည္။ သူက က်မ၏ အေတာင္ပံမ်ားကို သံေျခက်င္း ဝတ္ထားေစလိုသူ၊ က်မ၏ လြတ္လပ္ခြင့္တို႔ကို အခ်စ္ဟု အမည္တပ္ထားေသာ ႀကိဳးတေခ်ာင္းႏွင့္ တုတ္ေႏွာင္လိုသူသာ ျဖစ္သည္။

ေမာပန္းလွပါသည္။ ေခ်ာင္းကိုပစ္၍ ျမစ္ကို႐ွာ၊ ေရသာမ်ား၍ ငါးမေတြ႔ ဆိုသည့္စကားပမာသည္ က်မ ႏွလံုးသားကို ဖ်စ္ညႇစ္ဆုပ္ေျခေနသကဲ့သို႔ပင္။ ထြဋ္ကို လမ္းခြဲ ထားရစ္ခဲ့ရျပန္ပါသည္။ က်န္ရစ္ခဲ့သူမို႔ ပိုနာက်င္ရသည္ ဆိုသည္ကို က်မ လက္မခံပါ။ စြန္႔ခြာသူတေယာက္အေနႏွင့္ ခံစားခဲ့ရသည္ကို က်မသာ အသိဆံုး ျဖစ္ခဲ့သည္။ေနာက္ပိုင္း ကာလမ်ား၌ အခ်စ္ဆိုသည္ကို ေလသံကေလးမွ် မၾကားခ်င္ခဲ့ေတာ့ပါ။ စိတ္တို႔သည္ တေနရာထဲမွာ ပံုခ်ထားသလို ၿငိမ္ဝပ္ေနလ်က္ လူေတြႏွင့္ ေဝးသထက္ေဝးလာသလို ခံစားခဲ့ရသည္။

က်မ အတြက္ေတာ့....
အခ်စ္သည္ ေဆးခါးႀကီးတခြက္ႏွင့္ တူသည္။ အခ်စ္သည္ က်မလက္ထဲက ယုန္ျဖဴကေလး တေကာင္ ျဖစ္သည္။ အခ်စ္သည္ သိုးငယ္ကေလး ျဖစ္သည္။ အခ်စ္သည္ ႀကိဳးတေခ်ာင္း ျဖစ္သည္...။

မည္သို႔ဆိုေစကာမူ အခ်စ္သည္ အခ်စ္သာျဖစ္သည္။ အခ်စ္သည္ ပင္ကိုယ္ အေရာင္ကင္းမဲ့၍ အခ်စ္ႏွင့္ ထိေတြ႔ခံရေသာ သူတို႔၏ အေရာင္ဆိုး ျခယ္လွယ္ျခင္းကို ခံယူရသည္သာ ျဖစ္သည္။

က်မအတြက္ေတာ့....
ယခုထက္တိုင္ အခ်စ္အေၾကာင္း ေျပာတိုင္း၊ ေျပာလိုက္ေလတိုင္း မွတ္ပံုတင္ လုပ္လိုသည့္ လူလား မေျမာက္ေသးေသာ မူလတန္းေက်ာင္းသား တေယာက္ႏွယ္ မမီမကမ္း ခံစားရျမဲျဖစ္သည္။

စာႂကြင္း....
စာထဲမွ က်မသည္ ခ်စ္ၾကည္ေအးလားဟု ေမးခဲ့ေသာ္ ဟုတ္ခ်င္ ဟုတ္မည္၊ မဟုတ္ခ်င္ မဟုတ္၊ ဟုတ္ခ်င္မွလည္း ဟုတ္၍ လံုးလံုးလည္းမဟုတ္ဟု ဆိုႏိူင္ေပသည္။ (စာဖတ္သူမ်ားအေနႏွင့္ နား႐ႈပ္သြားလ်င္ က်မ၏ ရည္႐ြယ္ရင္း အထေျမာက္ေပၿပီ)

ဆက္၍ ႐ွင္းပါအံ့...ၾကည္လင္ေနေသာ မွန္တခ်ပ္ေ႐ွ႕၌ ရပ္လ်င္ မွန္ထဲတြင္ ထင္ဟပ္လာေသာ ပံုရိပ္ေယာင္ကို ျမင္ၾကရမည္။ ထိုမွန္ထဲတြင္ ျမင္ရေသာ ပံုရိပ္ေယာင္သည္ ပံုရိပ္ေယာင္သာျဖစ္၍ က်မ မဟုတ္ပါ။ က်မသည္လည္း က်မသာ ျဖစ္၍ ခ်စ္ၾကည္ေအး မဟုတ္ပါေခ်....


30 comments:

  1. ေမာင္ေကာင္းFri Apr 01, 11:52:00 PM GMT+8

    ပံုရိပ္ေယာင္ဆိုတာလည္း ပံုရိပ္စစ္ရွိမွေပၚတာ အမေရ.. (ရွုပ္ေအာင္လုပ္ေသာေၾကာင့္ ၿပန္ရွုပ္ပါသည္)

    ReplyDelete
  2. ေမာင္ေလးFri Apr 01, 11:52:00 PM GMT+8

    ဟြန္း....တကယ္ကိုနားရွုပ္သြားျပီ.....:)
    ဝတၳုလွလွေလး လို့ သေဘာထားရမလား...၊ခ်စ္ကိုယ္ေတြ့ လို့ ယူရမလား..။

    ReplyDelete
  3. ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္)Fri Apr 01, 11:53:00 PM GMT+8

    အခ်စ္ဆိုတာ ေဆးခါးၾကီးတစ္ခြက္၊ ယုန္ျဖဴေလးတစ္ေကာင္၊ သိုးကေလးတစ္ေကာင္၊ ၾကိဳးကေလးတစ္ေခ်ာင္း အဲဒီ ေလးမ်ိဳးစလံုးကိုဖတ္ျပီး ခံစားနားလည္တယ္...
    ေအာက္ဆံုးက အျပာေရာင္စာလံုးေတြဖတ္ေတာ႔မွပဲ ခ်ာခ်ာလည္သြားတယ္ ဟဟဟ
    ဖတ္ျပီး ရယ္မိေတာ႕တယ္ အစ္မရယ္...း)
    ပံုရိပ္ေယာင္ဟာ အစ္မ မဟုတ္ဘူး.. အစ္မဟာ ခ်စ္ၾကည္ေအးမဟုတ္ဘူး ။ ခ်စ္ၾကည္ေအးဟာလည္း ပံုရိပ္ေယာင္မဟုတ္ဘူး ဟိဟိ ရွင္းရင္းနဲ႔ ရႈပ္သြားျပီ..

    ReplyDelete
  4. ျမစ္က်ဳိးအင္းSat Apr 02, 12:13:00 AM GMT+8

    အခ်စ္ဆုိတာ ယုန္ျဖဴေလးနဲ႔ သိုးကေလးကို ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ခ်ည္ၿပီး ေဆးခါးႀကီး တိုက္တာမ်ဳိးပါကြယ္။

    ReplyDelete
  5. ပန္ဒိုရာSat Apr 02, 12:22:00 AM GMT+8

    ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္.. တုတုစစ္စစ္ .. ဖတ္လို႕ေကာင္းတယ္ :)

    ReplyDelete
  6. အလြန္လွပေသာ ေသသပ္ေသာ အခ်စ္ဝတၳဳေလး တပုဒ္ပါ...

    ဘယ္ေနရာမွာမွ ၾကြပ္ဆတ္ဆတ္ မေန... အလြန္ဖတ္၍ေကာင္းေသာ ဝတၳဳေလး ျဖစ္သည္...။

    ေက်းဇူး သူငယ္ခ်င္း... း))

    ReplyDelete
  7. ယခုေမာင္သည္ ဘယ္ေမာင္မွန္း သိခ်င္ပါသည္....။ :P

    ReplyDelete
  8. ဖတ္လို႔ ေကာင္းလိုက္တာ အမေရ...၊ ႂကြပ္ဆတ္ဆတ္ ေဆးခါးႀကီးဆိုလို႔ သတိထားၿပီး တတိတိ ေသာက္ေနတုန္း ခ်စ္စရာ ေမြးပြ ယုန္ကေလး ျဖတ္ေျပးတာျမင္ေတာ့ အေမာတေကာ ေျပးလိုက္မိတယ္၊ အနားေရာက္မွ ဘယ္ဟုတ္မလဲ၊ သိုးေမြးေတြ အလိပ္လိပ္နဲ႔ သိုးကေလး တစ္ေကာင္..၊ အတင္း တိုးကပ္သြားမွ ဒီအထိကို ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ဆြဲေခၚခံလာရတာကိုး လို႔ သေဘာေပါက္တယ္၊ ျပန္ကာနီး မွန္ၾကည့္မိေတာ့ အထဲက ပုဂၢိဳလ္က 'ဘယ္လိုလဲ ကိုယ့္လူ...' တဲ့။

    ReplyDelete
  9. ဖတ္လို ့ေကာင္းေနမွ အနိုင္နဲ ့အပိုင္းခံလိုက္ရ၏။သိုးတေကာင္နဲ ့မတူေသာ ၾကိဳးတေခ်ာင္းနဲ ့ဆန္ ့က်င္ေသာ ေမာင္ေတြလိုမပူေလာင္ေသာ ျငိမ္းခ်မ္းေအးျမသည့္ တကယ့္အခ်စ္ အကိုၾကီးအခ်စ္ကို ဘာေၾကာင့္မ်ားတမင္တကာ ေက်ာ္ကာသြားသနည္း။၁၈နွစ္မွတ္ပံုတင္ၾကီးေတြ ့ေနရသူမို ့ ေဖာ့လံုးေလးနဲ ့ေတာင္မရြယ္ရက္သည့္ အခ်စ္အေၾကာင္း ျပန္လည္အေလ်ာ္ေပးေစလိုပါသည္။ေမွ်ာ္ေနမည္။ပံု- အခ်စ္ေက်ာင္းသူေလး တန္ခူး

    ReplyDelete
  10. ဖတ္ရတာေပ်ာ္စရာၾကီး... အခ်စ္ရဲ႕အရသာအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ခံစားလိုက္ရတယ္...

    ReplyDelete
  11. ဘယ္နားမွ မၾကြပ္ဆပ္ပါ . အလြန္လွပပါသည္

    ReplyDelete
  12. An Asian Tour OperatorSat Apr 02, 10:20:00 AM GMT+8

    ဒါအကုန္ ပဲလား..... ဆိုေတာ့....အဟတ္အဟတ္အဟတ္ :P

    ReplyDelete
  13. ေက်ာက္ရိပ္ေယာင္Sat Apr 02, 10:26:00 AM GMT+8

    အခ်စ္ဆိုသည္မွာ.....ဗိေႏၵာေဆး တခြက္ျဖစ္သည္။
    အခ်စ္ဆိုသည္မွာ.....တိရစၦာန္ ႏွစ္ေကာင္ ျဖစ္သည္။
    အခ်စ္ဆိုသည္မွာ.....အဝတ္လွန္း၍လည္းရသည္။
    ထို႔ေၾကာင့္ အခ်စ္ကိုပိုင္ဆိုင္ပါက....ဘုရားပြဲမ်ားတြင္ ေဆးေရာင္း၍မ်က္လွည့္ျပနိုင္သည္။
    သင့္ကိုသင္..အမီနာဟုနာမည္မွည့္၍ သိုးသား ဆိတ္သား ေဈးမွာေရာင္းနိုင္သည္။
    ခ်စ္ၾကည္ေအး ဒိုဘီပင္မင္းကုမၸဏီ လိမိတက္ တည္ေထာင္ျပီး ဒိုဘီဝါလားမန္ေနဂ်င္းဒါရုိက္ၾကီးလဲ ျဖစ္နိုင္ေပသည္။.....။

    ReplyDelete
  14. ခင္မင္းေဇာ္Sat Apr 02, 11:23:00 AM GMT+8

    အခုအခ်စ္ေၾကာင္း ဆက္ေရးပါ..ဒါပဲ.

    ReplyDelete
  15. အေပၚက ကို AATO ေၿပာသလို ပါပဲ


    ဒါအကုန္ပဲ လား........ဟြန္ နည္းလိုက္တာ...


    ၾကည့္ရဲ့ အခ်စ္ကေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလ
    အခ်စ္ = နာက်င္ၿခင္း လို ့သတ္မွတ္တယ္။
    တစ္ခါတစ္ေလ
    ေမာင္ ရုပ္၇ွင္ထဲကလို ပဲ

    ၾကင္နာၿခင္း= နာက်င္ၿခင္း

    အခ်စ္ရဲ ့့ရသာစံု အသီးေပါင္းတစ္ခု ကို တစ္ခါတစ္ေလ လည္း ၿမည္းကို မၿမည္းခ်င္ေတာ့တာ


    ၾကည္ၾကည္

    ReplyDelete
  16. အေပၚက
    ဖတ္လာတဲ့အထိေတာ့ ရွင္းတယ္ ..
    ေအာက္က်ေတာ့မွ ရွင္းေတာ့ဘူး ...

    မရွင္းတရွင္းနဲ႕ ၿပန္သြားတဲ့
    ေဆာင္းႏွင္းရြက္

    ReplyDelete
  17. ေမာင္မ်ိဳးSat Apr 02, 01:08:00 PM GMT+8

    သိပ္လွတယ္ အစ္မခ်စ္ရဲ့ ဗီဇေလးအတိုင္း ဟာသေလးနဲ႕ေရးမယ္ထင္ေနတာ ေတာ္ေတာ္ကို လွတယ္ အခ်စ္အေၾကာင္းဖြဲ႕သီေသာ စာေတြကဗ်ာေတြ အားလံုးကေတာ့ နုည့ံလွပေနတာပါပဲ မသက္ေ၀ ကိုေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေက်းဇူးတင္တယ္ း) သူ႕ေက်ူးဇူးေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ့ လွပတဲ့အခ်စ္အေၾကာင္းေလးေတြ ဖတ္လိုက္ရလို႔ ။


    အစ္မခ်စ္ ေအာက္ဆံုးမွာ ရွင္းျပထားတဲ့ ရွင္းလင္းခ်က္ေလးကိုလည္း သေဘာက်တယ္ ။

    ReplyDelete
  18. ဖတ္လို႕ တယ္ေကာင္းပါလား....
    အရသာကုိစုံသြားတာပဲ :)

    ဂ်င္းစုတ္

    ReplyDelete
  19. အခ်စ္အေၾကာင္းလာဖတ္သြားပါတယ္။

    ReplyDelete
  20. ေမာ္ဒယ္လ္ လုပ္မယ္႕ ဆလူး ဝက္Sat Apr 02, 04:29:00 PM GMT+8

    ေဒၚခ်စ္ရယ္ ဧျပီဖူးလ္ လုပ္တာပါ ဒါေပမယ္႕ရွင္က မေန႕ကမဖတ္ေတာ႕ ကြ်န္မ လုပ္ရတဲ႕လူက ေအာင္႕သက္သက္ၾကီး ဟြင္႕
    လူဇုိးးးးးးးးးးးး

    မ်ားလုိက္တဲ႕အခ်စ္ေတြ မေန႕က ဖတ္ျပီးေတာ႕ မခ်စ္တုိ႕ စြံလွခ်ည္လားလုိ႕ ဒါေပမယ္႕ ေအာက္ဆံုးေရးထားတဲ႕တ real image and virtual image ဆုိတာကုိ သေဘာက်တယ္

    ReplyDelete
  21. မိုက္မွမိုက္ပဲ...

    ReplyDelete
  22. "အခ်စ္သည္ ပင္ကိုယ္ အေရာင္ကင္းမဲ့၍ အခ်စ္ႏွင့္ ထိေတြ႔ခံရေသာ သူတို႔၏ အေရာင္ဆိုး ျခယ္လွယ္ျခင္းကို ခံယူရသည္သာ ျဖစ္သည္"
    ဒီ line ကုိသိပ္ႀကိဳက္တယ္..မွန္လြန္းလုိ႔ မမေရ..
    သိပ္မလွပတဲ႔ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးေတြကုိ လွလွပပေရးသြားလုိက္တာ မမခ်စ္ႀကည္မွဟုတ္ရဲ့လားလုိ႔... :))

    ေလးစားခ်စ္ခင္လ်က္..

    ReplyDelete
  23. ဖတ္လုိ႔ေကာင္းတယ္....ရွပ္ေနတဲစာၾကြင္း ကုိပုိၾကိဳက္တယ္..
    လာဖတ္သြားတယ္ေနာ္.....

    ReplyDelete
  24. ပံုရိပ္ေယာင္ဘဲျဖစ္ျဖစ္
    ပံုရိပ္စစ္ဘဲျဖစ္ျဖစ္
    ႀကိဳက္တယ္...
    ဘယ္လိုနည္းနဲ႕ဘဲခံစားခံစား...
    တကယ္ေတာ့အခ်စ္ဆိုတာ
    အခ်စ္ပါဘဲ..မႀကီး၇ာ...

    ReplyDelete
  25. အခ်စ္လား...သူကေတာ႕ကင္းေလေကာင္းေလဆိုတာမ်ိဳးပါ။။
    ဒါေပမဲ႕ဝတၳဳေလးကလွတယ္...

    ReplyDelete
  26. ခ်စ္ၾကည္ေအးေရ

    အခ်စ္အေၾကာင္းေလး ဖတ္သြားတယ္ ရွင္းရွင္းေျပာပါေနာ္ ဆရာနဲ႕ မတိုင္ပါဘူး အားလံုးေနေကာင္းၾကလား

    ခင္မင္စြာျဖင္႔
    ေရႊစင္ဦး

    ReplyDelete
  27. အဲဒီလိုေရးတက္ဆြဲတက္ခ်င္လိုက္တာမမေရ။
    Mon Petit Avatar

    ReplyDelete
  28. အခ်စ္အေၾကာင္းကို မ်က္လံုးကလယ္ကလယ္နဲ႔ နားေထာင္သြားပါတယ္။ အဲ...က်မ နဲ႔ ခ်စ္ၾကည္ေအး ရွင္းခန္းက်ေတာ့ ေခါင္းကုတ္ၿပီး နားရႈပ္ေနေသာေၾကာင့္ အစ္မ ဆိုလိုရင္း အထေျမာက္ေခ်ၿပီ။

    ReplyDelete
  29. အခ်စ္ အေၾကာင္းေလး ဖတ္ေကာင္းပါသည္။ဇာတ္လမ္းေတြ အညားၾကီးပဲေနာ္။

    ေအာက္ဆံုးမွ ရွင္းလင္းခ်က္ကေတာ႔ ဘီအီးဒီေအာင္သိုက္ရဲ႔ ရွင္းေနတာကို ရွဳပ္ေအာင္လုပ္ ... ၿပီးမွ ၿပန္ရွင္း ဆိုတာ သတိရသြားတယ္။ မ်ားေခါင္းနဲနဲမူးတြားတယ္ ...း )

    ReplyDelete
  30. ကိုထြဋ္Mon Jul 04, 10:29:00 AM GMT+8

    ေပေပ ေတေတ ေနတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္အေပၚ ခ်စ္မိတဲ့ အခ်စ္ကုိ ေလးစားမိတယ္ မျဖစ္ႏုိင္လုိ ့သူကုိ ထားခဲ့ေပမယ့္ သူ႔ကုိ ေမာင္လုိ ့ ပထမ ဆုံး ေခၚလုိက္ရတာပဲ ဒါက အမ ရဲ ့ၾကည့္ႏူုူးခြင့္ေလ ျပန္ေတြးတုိင္း ၾကည္ႏူးေနမွာ

    ReplyDelete

ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထင္ျမင္ခံစားရသလိုသာ ေရးခဲ့ပါရွင္

ကိုုယ္ ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ

ႏွင္းေတြ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္

ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...