Friday, January 21, 2011

အ႐ြက္


ဘယ္သူ တဦးတေလမွ ေခါင္းထက္မွာ မပန္ၾကတဲ့အျပင္
ေလအေဝွ႔ ရာသီအေျပာင္း    ႐ြက္ေဟာင္းေတြ ေႂကြအက်    ေျမခရျပန္ေသးတယ္...

သူ႔ရဲ႕ သေဘာ သဘာဝ
ပန္းကေလးေတြ    ပိုလွဖို႔    ဝန္းရံရင္းအနား
ကိုင္းအဖ်ား   ပင္စည္ထက္    ခက္လက္ေဝျဖာရင္း
အဆင္းလွပ    အပြင့္ကေလးေတြ    တပါးသူဆြတ္ခူးတာ ေငးရင္း...
သူဟာ...
နီးလ်က္နဲ႔ ေဝးေနရ....။


ကဗ်ာအတြက္ ပံု အသံုးျပဳခြင့္ေပးခဲ့ေသာ သူငယ္ခ်င္း သက္ေဝ အား ေက်းဇူးတင္ ခ်စ္ခင္စြာ...:)


17 comments:

  1. ဟင္းဟင္း...
    ေပ်ာက္ဆုံးသြားေသာ သပိတ္ႏုေရာင္ အခ်စ္ရက္စြဲ ေတြလား...။

    ReplyDelete
  2. ပန္းပြင္႕ရဲ႕ သေဘာသဘာ၀ကိုကလည္း အရြက္မပါရင္ မလွသလိုဘဲေနာ္...
    ပန္းတစ္ပြင္႕ခူးလိုက္လို႔ အရြက္ပါဘဲ ရိုးတံနဲ႕ အပြင္႕ဘဲဆိုရင္ တံုးတိတိလို ခံစားရတယ္.
    ေအာ္ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြဟာလည္း ပန္းပြင္႔ေလးေတြလွဖို႔သက္သက္ အရြက္ကေလးေတြလို ေဘးကေန ေထာက္ကူေပးေနတဲ႕သူေတြ ရွိေနမယ္ ထင္တယ္ေနာ္.. ကဗ်ာေလးဖတ္ျပီး အေတြပြားမိတယ္..

    ReplyDelete
  3. ဟုတ္တယ္ေနာ္... လူေတြက ပန္းပြင့္ေလးေတြကိုပဲ ဂရုထားေနၾကတာ... သူတို႔ကို ေနာက္ကြယ္ကေန အေရာင္ပိုလွလာေအာင္ ပံ့ပိုးေပးတဲ့ အရြက္ေလးေတြကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ ေသေသခ်ာခ်ာ သတိမထားမိၾကဘူး... အေတြးေလးနဲ႔ အေရးေလးကို ၾကိဳက္တယ္... း))

    ReplyDelete
  4. ေၾသာ္...အရြက္ အရြက္ :)

    ReplyDelete
  5. Are you the flower or the leaf?Some women satisfy representing leaves and some don't.Love the poem and the poet.I've to find out myself leaf or flower.......Gyidaw

    ReplyDelete
  6. အမခ်စ္
    ကဗ်ာေလးဖတ္ရေတာ့လည္း ခံစားတတ္ၾကလိုက္တာ
    ေတာ္လိုက္ၾကတာ ဗ်ာ
    စစေတာ့ ျမင္သမွ်အပင္ၾကည္႕ လွတာ မလွတာ မခံစားဘူး
    စားလို႕ရ မရဘဲ ေတြးလြန္းလို႕ ခဏခဏ အဟားခံရဘူးတယ္

    ခင္မင္တဲ့
    seesein

    ReplyDelete
  7. ဝက္ သရက္ရြက္ေတာ့ စားလို႔ေကာင္းသဗ် .. (ဟင္ .. )

    ReplyDelete
  8. ျမန္မာျပည္မွာတုန္းကျခံထဲမွာ တံမ်က္စည္းလွဲရေတာ့ ဒီကဗ်ာကို သိပ္ခံစားလို့
    မရဘူးးးးးးး :D

    ReplyDelete
  9. အယ္..ကံ့ေကာ္ပန္းေလးေတြကုိ ႀကိဳက္တယ္။ အရြက္ရွည္ရွည္ေလးေတြက မာမာခ်ာခ်ာနဲ႔ ခ်စ္စရာ။ ကံေကာ္၀တ္ဆံမႈန္႔အေျခာက္နဲ႔ေရာၿပီး သနပ္ခါးေသြးလိမ္းလုိက္ရင္ ေမႊးမွွေမႊးပဲ။

    ReplyDelete
  10. အျမင့္စံၾကေပမဲ့
    အပြင့္ရံရတဲ့ ဘ၀ပါေလ ... ။

    ဟန္မျပင္
    မာန္မ၀င္ရက္ပါဘု
    မပန္ခ်င္
    ဆံပင္ထက္မွာေတာ့
    ပန္းခက္သာေ၀ ... ။

    ေလအေ၀ွ႕မွာျဖင့္
    ေျမေငြ႔ကို ခိုလႈံစမ္းခ်င္လို႔
    နန္းသခင္ ပင္အိုထက္ဆီက
    သက္ဆင္းလို႔ ခ-ကာေၾကြ
    က်ေလေပါ့ ေျမထက္။

    မညည္းရက္ပါ
    နီးလ်က္သာ ေ၀းသူမို႔
    ေဆြးပူကာ မေနအားပါဘု
    တပါးသူ ဆြတ္ခ်ဴလွမ္းပါမွ
    ပန္းမာလာ လွမ္းကာသာ အေခၚခက္တယ္
    ကြယ္ ... ေျမခ-သစ္ရြက္ ... ။ ... ။
    ***
    မခ်စ္ၾကည္ ကဗ်ာေလး ဖတ္ၿပီး ခံစားရသလို ေရးလိုက္ပါတယ္။

    ReplyDelete
  11. ကံ့ေကာ္ပန္းမွ ေရြးတင္လား မမခ်စ္ရယ္..(မခ်င့္ဲမရဲအသံၿဖင့္)

    ReplyDelete
  12. အရြက္..ဆိုလို့..ဘာအရြက္ျဖစ္ျဖစ္..စိမ္းစိုနုဖား‌ေနတာ‌ေတြ ့ရင္စားခ်င္
    လြန္းလို့...အိမ္ကလျူကီးကျသဘာ‌ေပးတယ္၊ ( -ြ ား )ဘဝကလာတာျဖစ္
    မယ္တဲ့..း(

    ReplyDelete
  13. ကံေကာ္နံ ့ေလးရလိုက္တယ္

    ReplyDelete
  14. ကဗ်ာရဲ႔အေတြးေလးနဲ႔ မမသက္ေ၀ပံုေလးကထင္ဟပ္ေနတယ္...။
    အရြက္ဆိုတာ အပြင့္ေလးေတြအတြက္ ဇာတ္ပို႔ေတြပါပဲ...။


    ခင္တဲ႔
    မိုးေငြ႔

    ReplyDelete
  15. ကံေကာ္ေလးေတြ လြမ္းမိပါတယ္ သနပ္ခါး

    ReplyDelete
  16. ဟုတ္ပ.. ခ်စ္ခ်စ္ရယ္ ။ သူ႕ေၾကာင္႕ပိုလွသြားေစေပမဲ႕ သူ႕ကို သတိမထားမိ သူ႕ကို ဂရုမစိုက္မိၾကဘူးေနာ္ ။ ေလာကၾကီးမွာလဲ အဲ႕လိုေတြ အမ်ားၾကီးေနာ္ ... ။ခ်စ္ခ်စ္ရဲ႕ အေတြးေလး လွတယ္ ။

    ReplyDelete
  17. သိပ္မွန္တာပဲ အမေရ... အရြက္.. အရြက္..
    စဥ္းစားရင္း ေရရြတ္သြားပါတယ္.. း)

    ReplyDelete

ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထင္ျမင္ခံစားရသလိုသာ ေရးခဲ့ပါရွင္

ကိုုယ္ ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ

ႏွင္းေတြ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္

ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...