Wednesday, January 19, 2011

သူတို႔ သားအမိႏွင့္ က်မ

အေမ ေသမွေတာ့ က်မ မငိုခ်င္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အေမ ႐ိွေနတုန္းမွာ အေမစိတ္ခ်မ္းသာေစဖို႔ပဲ က်မ ႀကိဳးစားတယ္။

အေမ ဒီတေခါက္ က်မဆီ လာလည္တဲ့အခါ သူ စိတ္ခ်မ္းသာေစဖို႔ အတတ္ႏိူင္ဆံုး ဂ႐ုစိုက္မယ္လို႔  ႀကိဳတင္ စဥ္းစား ဆံုးျဖတ္ထားခဲ့တယ္။  အရင္ အေခါက္ေတြတုန္းက စိတ္ထဲ ႐ိွသေလာက္ အေမ့ကို က်မ မျပဳစုႏိူင္ခဲ့ဘူး။ က်မတို႔ လင္မယားမွာ အလုပ္တဘက္နဲ႔ ခြင့္ကလည္း မရတာမို႔ ပိတ္ရက္ေလာက္ပဲ အေမနဲ႔အတူ အိမ္မွာ ႐ိွေနေပးႏိူင္ခဲ့တယ္။

ဒီတေခါက္ေတာ့ က်မလည္း ခြင့္ရက္ လက္က်န္ေတြ႐ိွေနေသးတယ္၊ အိမ္ကလူႀကီးကလည္း ပေရာဂ်က္တခုၿပီးလို႔ ေနာက္ပေရာဂ်က္တခုမွာ အလုပ္မဝင္ခင္ နားေနတဲ့ ၾကားကာလ ျဖစ္တာမို႔ အခ်ိန္ေကာင္းပဲလို႔ ယူဆၿပီး အေမ့ကို က်မတို႔ဆီ အလည္ေခၚျဖစ္ခဲ့တယ္။ အေမ သိတ္ဖူးခ်င္တဲ့ ျမဘုရားဖူးဖို႔ ဘန္ေကာက္ကို ပို႔ရင္း ခ်င္းမိုင္ဖက္ကိုပါ အလည္သြားၾကဖို႔ စီစဥ္ထားခဲ့တယ္။ အေမ သိတ္ေပ်ာ္မွာပဲ လို႔ က်မ ႀကိဳေတြးထားခဲ့ေသးတယ္။

တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ခရီးတေလွ်ာက္ အေမ ပင္ပန္းေနခဲ့တာ မ်ားတယ္။ ခ်င္းမိုင္ ႏွစ္ည၊ ဘန္ေကာက္ ႏွစ္ည သြားခဲ့ၾကတာျဖစ္ၿပီး ခ်င္းမိုင္မွာ တေန႔ ခရီးစဥ္တခုနဲ႔ ဘန္ေကာက္ ေန႔ဝက္ ခရီးစဥ္တခုမွာ ကားမူးတတ္တဲ့ အေမ ပင္ပန္းေန႐ွာခဲ့တယ္။ အေမက ထမင္းပဲ မက္မက္စက္စက္ စားသူ ျဖစ္ေတာ့ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ ဆိုင္ထမင္းေတြနဲ႔ ဘယ္လိုမွ အဆင္မေျပလွဘူး။ ဆန္ျပဳတ္မွာေပးျပန္ေတာ့ ဆန္ကို အေၾကျပဳတ္ထားတာမ်ိဳး မရဘဲ ထမင္းခပ္ေတာင့္ေတာင့္ကိုပဲ စြပ္ျပဳတ္ရည္ထဲ ထည့္ၿပီးလာခ်တာမို႔ သူ စားဖို႔ အဆင္မေျပျပန္ပါဘူး။

တခ်ိဳ႕ဆိုင္ေတြမွာေတာ့ ထမင္း အိအိေထြးေထြး ပူပူေႏြးေႏြး အဆင္ေျပေျပရတဲ့အခါ သူ ဝမ္းသာအားရ စား႐ွာပါရဲ႕။ ၿပီးျပန္ေတာ့ အစာမေၾကဘဲ ရင္ေတာင့္ေနတာမ်ိဳး ျဖစ္ျပန္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ ေနရာေတြကို သူ မလိုက္ႏိူင္ေတာ့လို႔ ဟိုတယ္ကိုပဲ ျပန္ပို႔ေပးဖို႔ အေရးဆိုလာတဲ့အခါ ကားၾကပ္ ကားမ်ားတဲ့ ဘန္ေကာက္ တလမ္းေမာင္း ဟိုင္းေဝးေပၚမွာ ကားေမာင္းသူေရာ၊ က်မတို႔ေရာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ အမတေယာက္ ပါလာတဲ့ ေဆးေလးတိုက္ ေခ်ာ့ေမာ့ၿပီး ဆက္ေခၚသြားခဲ့ၾကတယ္။ ခရီးစဥ္ကိုလည္း မူလအစီအစဥ္အတိုင္း မသြားေတာ့ဘဲ ခ်ံဳ႕ၿပီး စီစဥ္ခဲ့တယ္။ အဲသလို တခ်ိဳ႕ေနရာေတြ မသြားဘဲ ဖ်က္ခဲ့ေပမဲ့ ေငြအျပည့္ ေပးေခ်ခဲ့တာမို႔ ကားသမားကေတာ့ ေၾကနပ္မယ္ ထင္ပါရဲ႕။ 

အေဖ မဆံုးခင္ မိသားစုလိုက္ ျမဘုရားဖူးဖို႔ စီစဥ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္မယ္။ ျမဘုရား ဖူးအၿပီးမွာေတာ့ အေမ မ်က္ရည္က်႐ွာတယ္။ အေဖ့ကို သတိရတဲ့စိတ္ရယ္၊ ဝမ္းသာလြန္းတာရယ္ေၾကာင့္ ျဖစ္မယ္။ က်မလည္း အေဖ့ကို လြမ္းတဲ့စိတ္နဲ႔ မ်က္ရည္ဝဲခဲ့ရတယ္။

ခရီးက ျပန္လာအၿပီးမွာေတာ့ အေမ အိုသြားၿပီ၊ အေမ အသက္ႀကီးသြားၿပီ ဆိုတာကို က်မ နားလည္ လက္ခံခဲ့ရေတာ့တယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ အ႐ြယ္တင္တယ္ေျပာေျပာ က်န္းမာေရးမွာေတာ့ သိသိသာသာ က်ဆင္းလာခဲ့ၿပီ။ ကိုယ္ သြားေစခ်င္သလို သူက မသြားႏိူင္၊ ကိုယ္ စားေစခ်င္သလိုလည္း သူက မစားႏိူင္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီပဲေလ။

မနက္-ည ဘုရား႐ိွခိုး၊ ဘုရား ေဝယ်ာဝစၥလုပ္ ၿပီးတာနဲ႔ တေန႔ခင္းလံုး မီးပူတိုက္လိုက္၊ ပ်င္းလာရင္ အိမ္ကလူႀကီး ဖြင့္ေပးတဲ့ တ႐ုတ္ကား နဲ႔ ကိုရီးယား ဒရမ္မာေတြ ၾကည့္လိုက္နဲ႔မို႔ "အေမေတာ့ ဒီကျပန္ရင္ တ႐ုတ္စကားေျပာ နဲ႔ ကိုရီးယား စကားေျပာ မာစတာ ျဖစ္ေလာက္ၿပီ ခုေတာင္ ေခ်ာင္းဆိုးတာနဲ႔ ရယ္တာနဲ႔ တတ္ေနၿပီ" လို႔ အိမ္ကလူႀကီးက ေျပာလို႔ ရယ္ရေသးတယ္။

အေမ့မွာ သနားလည္း သနားစရာ လုပ္စရာကလည္း မ႐ိွ။  ဂက္စ္မီးဖိုလည္း မကိုင္ရဲတာမို႔ ဘာမွ မခ်က္ မေႏႊးႏိူင္ဘူး။ က်မ ႐ိွရင္ေတာ့ ဂက္စ္မီးဖိုကို လက္နဲ႔ အသာေလး ခပ္ေဝးေဝးက  မရဲတရဲ လွမ္းၿပီး ဖြင့္ေသးတယ္။ က်မ မ႐ိွလို႔ကေတာ့ သူတို႔ သားအမိႏွစ္ေယာက္ ဟင္းကို အေအးအတိုင္း စားၾကတယ္။ က်မ ႐ံုးသြားရင္ အေမနဲ႔ သူ႔သားမက္ ႏွစ္ေယာက္ပဲ အိမ္မွာ က်န္ခဲ့ေတာ့ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ မနက္စာ ေန႔လည္စာေတြကို ျဖစ္သလို စားၾကၿပီး ညေန က်မ ႐ံုးကျပန္လာမွ ညစာ ခ်က္ျပဳတ္ ေကြၽးရပါတယ္။

အအိပ္မက္တဲ့ က်မက ႐ံုးကားမီေအာင္ေတာင္ အေျပးအလႊားသြားရသူမို႔ အေမ့ မနက္စာကို အိမ္ကလူႀကီး လက္ထဲ ဝကြက္ အပ္ထားလိုက္ရတာ။ တေန႔ တေန႔ မနက္စာ ဘာစားလဲ ေမးမိေတာ့ Old Chang Kee က Curry Puff တဲ့၊ ၿပီးေတာ့ ေပါက္စီ နဲ႔ ေကာ္ဖီတဲ့။ ေမးတိုင္း ဒါပဲ ေျဖေနေတာ့တာနဲ႔ အိမ္ကလူႀကီး ေမးၾကည့္မွ က်မက အေမ ဒါေတြ ႀကိဳက္တယ္ ေျပာထားဖူးလို႔ သူက ဒါေတြပဲ ဝယ္ေကြၽးေနတာတဲ့ေလ။ လိုက္လည္းလိုက္တဲ့ သားအမိ။

က်မတို႔ ငယ္ငယ္က သားသမီးေတြ ေက်ာင္းထမင္းဘူး အတြက္ အေစာႀကီး အိပ္ရာထ ခ်က္ျပဳတ္ေနတတ္တဲ့ အေမ့ကို က်မ ျပန္ျမင္မိတယ္။ အေမ တေယာက္ထဲက သားသမီးေတြ အားလံုးအတြက္ အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့ေပမဲ့ အေမတေယာက္ထဲအတြက္ က်မ ျပန္မလုပ္ေပးႏိူင္ပါလား က်မ ေတြးမိၿပီး စိတ္မေကာင္းေပမဲ့ အိပ္ရာထ ေနာက္က်တတ္တဲ့ က်မ အက်င့္ကိုျဖင့္ ျပင္မရႏိူင္ေသးပါဘူး။

ညစာ အတူစားၾကၿပီဆို က်မက အေမနဲ႔ အိမ္ကလူႀကီး ပန္းကန္ထဲ ဟင္းဦး ထည့္ေပးၿပီး ကိုယ့္ဖာသာ စားေတာ့တာ။ အေမက အသံတိတ္ မ်က္ရိပ္ျပတယ္။ သူ႔သားမက္ ပန္းကန္ထဲ ဟင္းေလ်ာ့ေနလို႔ ထပ္ထည့္ေပးဖို႔ေပါ့ေလ။  "အေမ့ သားမက္ကို လာမဖ်က္ဆီးနဲ႔ေနာ္ အေမတို႔ ေခတ္ကလို မဟုတ္ဘူး ဒီမွာ ႏွစ္ေယာက္လံုး အလုပ္ ထြက္လုပ္ရတာ သူ႔ဖာသာ သူ ထည့္စားလိမ့္မေပါ့" လို႔ က်မက အသံထြက္ ျပန္ေျပာတယ္။ အမွန္က ခါတိုင္းဆို ထည့္ေပးပါတယ္ အေမ သူ႔သားမက္ကို အျဖစ္သည္းေနလို႔သာ က်မက ရယ္ခ်င္ပက္က်ိနဲ႔ တမင္ ေျပာခ်လိုက္တာ။

ထမင္းစားၿပီးျပန္ေတာ့လည္း တမ်ိဳးတဘာသာ။ သူ႔သားမက္ကို အခ်ိဳပဲြ အသီးအႏံွ ခြဲေကြၽးဖို႔ ေျပာလာျပန္ပါေရာ။ အားလံုးၿပီးလို႔ က်မ ကြန္ျပဴတာေ႐ွ႕ ထိုင္မယ္ လုပ္တဲ့ အခါက်ျပန္ေတာ့ "သမီးရယ္ အလုပ္ထဲလည္း တေန႔လံုး ကြန္ျပဴတာႀကီးေ႐ွ႕ ထိုင္ခဲ့ရတာ မဟုတ္လား ကိုယ့္ေယာကၤ်ားနဲ႔ စကားေလး ဘာေလးေျပာ၊ သူလိုတာေလး လုပ္ေပးေလ" တဲ့။ မခက္ဘူးလား။ က်မမွာ ဘေလာ့ဂ္ေရးေနတာလည္း အေမ့ မေျပာရဲျပန္ေတာ့ ဒုကၡေပါ့။

ဟိုလူႀကီးကလည္း အခြင့္သာတုန္း ေျပာတတ္လိုက္ပံုက အေမ....အေမ့သမီး က်ေနာ့္စကား နားမေထာင္ဘူး အေမ၊ မနက္ မနက္ဆို အေမ့သမီးကို အိပ္ရာက အျမဲပဲ ႏိႈးရတယ္၊ အေမ့ သမီး အကႌ်ေတြလည္း ဘီ႐ိုထဲ လံုးေထြးထည့္ထားတယ္ အေမ...၊ အေမ့သမီး အရမ္းေခါင္းမာတယ္ အေမ သိလား၊ အေမ.....၊ အေမ......နဲ႔ မၿပီးႏိူင္ မစီးႏိူင္ အတိုင္အေတာ ထူေနေတာ့တာ။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ တပါတီေထာင္ၿပီး က်မကို ဝိုင္း ႏိွပ္ကြပ္ေနေတာ့တာ၊ က်မက အလိုလို အျပင္ထရံျဖစ္ၿပီး သူ႔သားမက္ကို အတြင္းထရံလို ကာထားေတာ့တာ။ မခက္ဘူးလား။ ဒါေတာင္ အေဖ မ႐ိွေတာ့လို႔ အေဖမ်ား႐ိွရင္ သူတို႔သံုးေယာက္နဲ႔ က်မတေယာက္ထဲ ျဖစ္ရဦးမွာ။

ဒီေန႔ေတာ့ က်မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ အမွတ္တရ လက္ေဆာင္ေလးနဲ႔ အေမ့ကို ကန္ေတာ့ၾကတယ္။


ဒီႏွစ္ေတာ့ တိုက္ဆိုင္စြာပဲ အေမမ်ားေန႔မွာ အေမက က်မတို႔ အနားမွာ။ အေမ ေပးတဲ့ဆုေတြ ခံယူရင္း အေမလည္း က်န္းမာပါေစလို႔ ဆုေတာင္းမိတယ္။ တကယ္ဆို က်မက အေမ့ကို ခုလို ဘုရားစင္ေ႐ွ႕မွာပဲ ထိုင္၊ ဘုရား ႐ိွခိုး၊ တရားအားထုတ္ေနတာထက္ ရိပ္သာတခုခုမွာ ေအးေအးေဆးေဆး ရက္႐ွည္ တရားအားထုတ္ ေနေစခ်င္တာပါ။ ဒါေပမဲ့ အေမ့ၾကည့္ရတာ ဟိုသားအတြက္ပူရ၊ ဟိုသမီးအတြက္ပူရ၊ ေျမးေတြ စိတ္မခ်ရနဲ႔ သမုဒယခ်ည္ေႏွာင္မႈေတြထဲ ႐ုန္းမထြက္ႏိူင္ေသးပံုပါပဲ။ 

အေမေတြဟာ ဒီလိုပဲ ထင္ပါရဲ႕။ က်မကျဖင့္ ခုတေခါက္လည္းပဲ စိတ္ဆံုးျဖတ္ထားသလို အေမ့ကို စိတ္႐ိွလက္႐ိွ မျပဳစုႏိူင္ျပန္ပါဘူး။ ဒီလိုပဲ ေရေတြဟာ အျမဲ စုန္ေနေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ႕ေလ....


21 comments:

  1. အစ္မရယ္...အေပၚပုိင္းမွာဖတ္ၿပီး ျပဳံးခဲ့ရေပမယ့္ အဆုံးသတ္မွာ... ၀မ္းနည္းသြားတယ္။ ဟုတ္တယ္ေနာ္...အေမတုိ႔က အပင္ပန္းခံျပဳစုခဲ့သလုိမ်ိဳး ကုိယ့္အလွည့္မွာ မျပဳစုႏိုင္ရင္ဆုိတဲ့အေတြးမ်ိဳး ၀င္လာတယ္။
    မိဘေတြဟာ သားသမီးေတြအတြက္ အၿမဲစုန္ေရပါပဲ အစ္မရယ္။

    ReplyDelete
  2. အေ၀းေရာက္သမီးWed Jan 19, 11:10:00 PM GMT+8

    ဟုက္တယ္အမေရ...
    အေမ ေသမွေတာ့ က်မ မငိုခ်င္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အေမ ႐ိွေနတုန္းမွာ အေမစိတ္ခ်မ္းသာေစဖို႔ပဲ က်မ အတက္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားပါတယ္။ ဒါေပမယ္. အမေျပာသလိုပါပဲ အေမအိုျပီ....
    ဘ၀ကပါးေျပာင္းသြားျပီးတဲ. အေဖ့ကို သတိရတယ္။
    အမရဲ. Post ကထပ္တူထပ္မွ်ျဖစ္ေနလို. က်မငိုေနျပီ အမေရ...

    ReplyDelete
  3. အေမ ေန႕ မွာ..အေမ လို ေတြးျပီး..အေမ့ လို ၾကီးသြားရင္.. အေမ့လို အိတ္ကေလးလည္း လိုခ်င္ ေသးတယ္။ း)

    ေပ်ာ္စရာ ၃ ေယာက္..

    ReplyDelete
  4. အေပၚဆံုးက အေၾကာင္းေလးကို အၾကိဳက္ဆံုးဘဲ အစ္မရယ္ ညီမခံယူခ်က္နဲ႔တူတယ္..
    ေသျပီးမွ အသံျပဲနဲ႔ ေအာ္ငိုေနတာထက္ မေသခင္စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ထားတာ အေကာင္းဆံုးပါေနာ္..
    ဒါနဲ႔ အစ္မခ်စ္က အကၤ်ီေတြ လံုးေထြးျပီးထည္႔ထားတာလား
    ဟိဟိ ဖတ္ျပီး ရယ္မိေသး
    မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး မယံုဘူး အစ္မက ဒိလိုေနမဲ႔သူမဟုတ္ဆိုတာ ယုံၾကည္ျပီးသားပါေနာ္။။

    ReplyDelete
  5. အေျခအေနေတြေရာ ၊ အျဖစ္အပ်က္ေတြပါ ထပ္တူထပ္မွ်နီးပါး တူညီ ေနတဲ့ အရာေလးမို ့ ရင္ထဲ စြဲျပီးက်န္ရစ္ေစပါတယ္ ။
    ဟုတ္ပါတယ္ မခ်စ္ၾကည္ ေရ ..
    ေရစုန္ေတြပဲ ပိုမ်ားေနၾကတာ ေလ ။
    ေရဆန္ျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားေပမဲ့ အေကာင္အထည္ မေပၚနိူင္ေသးဘူး ..

    ReplyDelete
  6. အစ္မခ်စ္ ေျပာမွပဲ ကၽြန္ေတာ့္ မိဘ ေတြကို ပိုၿပီး သတိရလာတယ္။ ဖုန္းခက လဲေစ်း အင္မတန္ႀကီးေတာ့ ခဏခဏ မဆက္ႏိုင္ဘူး။ မိခင္မ်ား ေန႕မွာ စကားေျပာေနရင္းနဲ႕ ခရက္ဒစ္ ကုန္သြားလို႕ ဂ်ီေတာ့ မွာရွိေနတဲ့ ျမန္မာျပည္က သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ကို စာရုိက္ၿပီး ဖုန္းလွမ္းဆက္ဖို႕ အကူအညီေတာင္းရတယ္။ ပိုက္ဆံလဲ လွမ္းပို႕ဖို႕ မလြယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ စုေဆာင္းထားတဲ့ နာမည္ ေက်ာ္ ပန္းခ်ီဆရာ ေတြရဲ႕ကား ေတြထဲက ခုတေလာ ခဏခဏ လာ၀ယ္ ေနတဲ့ ကား ကို ဒီတခါလာ၀ယ္ ရင္ ေရာင္းလိုက္ၿပီး ေမေမတို႕ပဲ ယူပါလို႕ပဲ ေျပာႏိုင္လိုက္တယ္။ ဗုဒၶဂယာ ဘုရားဖူးပို႕ ႏုိင္ေအာင္ ပိုက္ဆံစုလိုက္ ဦးမယ္။ (ဘာေတာ့ေလာက္ မွေတာ့ စ စုႏိုင္မွာလဲ မသိ)။ So sad :'(

    ReplyDelete
  7. မနက္စာကို ေစာေစာထခ်က္ေပးလိုက္ေလ မခ်စ္ၾကည္ရဲ ့ဟိ။
    က်ေနာ့္ ေယာက္ခမ မာမီလာလည္တံုးက သူကုိအဲလို မနက္စာ ေန ့လည္စာ ထခ်က္ေပးခဲ့တယ္ ။
    မဟုတ္ရင္ သူစားခ်င္တာနဲ ့စားတာ လဖက္နဲ ့စားလို စား။ အာဟာရမရွိဘူးေပါ့ ။ မနက္စာမ်ားႀကီးလုပ္ထားေပးၿပီး အကုန္စားခိုင္းရတယ္။ ထခ်က္ေပးေတာ့လည္း အတင္းမထနဲ ့ေျပာတာ ။ဒါမယ့္ကိုယ္က လုပ္ေပးရတာေပါ့လူၾကီးကိုး။ ဟင္းမခ်က္နဲ ့ျပန္လာမွ ခ်က္မယ္ေျပာလည္း က်ေနာ္တုိ ့မေရာက္ခင္ ခိုးခ်က္တာပဲ ။ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဟင္းေတြအသင့္နဲ ့သြားေလးျဖီးရယ္ေနတာ ။
    က်ေနာ့္ မားသားကေတာ့ မလာဘူး စလံုးကိုပ်င္းလို ့တဲ့ ။ ဒူးလည္းမေကာင္းလို ့ေလ။ဒီတခါျပန္မွအတင္းေတာ့ ထပ္ေခၚအံုးမယ္ ။

    ReplyDelete
  8. မခ်စ္ၾကည္ေရ။ အေမကုိ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးတာေတြ ဖတ္ရတာသာဓုေခၚပါတယ္။
    တရားထုိင္တာ မခ်စ္ၾကည္ ေျပာသလုိပဲ ဘုရားစင္ေရွ႕မွာ ထုိင္တာထက္ ရိပ္သာမွာ ထုိင္တာက ပုိထိေရာက္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ စစခ်င္းမွာေပါ့။ ကၽြန္မကုိယ္တုိင္လဲ အလုပ္က ခြင့္မရလုိ႔ ရိပ္သာမဝင္ႏုိင္ဘဲ အခ်ိန္ရသလုိ ကုိယ့္အခန္းထဲ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ အားထုတ္တာ လက္ေတြ႔က်ေတာ့ ခရီးမတြင္ဘူး။ နည္းျပနဲ႔ တျခားေဘာလံုးသမားေတြနဲ႔ က်က်နန ကြင္းထဲဆင္းကန္တာ မလုပ္ဘဲ ေဘာလံုးကန္နည္းစာအုပ္ဖတ္ျပီး ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ကန္ေနတဲ့ ေဘာလံုးသမားလုိ ျဖစ္ေနတယ္။
    ရိပ္သာ ခုနစ္ရက္ ၁၀ ရက္ေလာက္ ဝင္ေတာ့မွ အာရံုကုိ တတ္ႏုိင္သမွ် တစ္ေနရာတည္းမွာ စုေနေအာင္ ဘယ္လုိၾကိဳးစားရတယ္၊ စိတ္ျပန္႔လြင့္လာရင္ ျပန္႔လြင့္တာကုိ ဘယ္လုိ လုိက္မွတ္ရတယ္၊ သမာဓိ ရခ်င္ေဇာနဲ႔ ဣရိယာပုဒ္ တစ္ခုထဲ မေရႊ႔မေျပာင္း ဒဏ္ခံေနစရာ မလုိဘဲ ဘယ္လုိ မေလ်ာ့မတင္း အားထုတ္ရတယ္ တုိတာေတြ နားလည္လာတာပါ။

    တရားထုိင္တာက ေလာကီေရးမွာလဲ အမ်ားၾကီး အက်ိဳးရွိပါတယ္။ စာက်က္ရ လြယ္လာတာ၊ စိတ္တုိစိတ္ဆတ္တာေတြကုိ ထိန္းႏုိင္လာတာ၊ က်န္းမာေရး ပုိေကာင္းလာတာ၊ အရာရာကုိ မွန္မွန္ကန္ကန္ မွ်မွ်တတ ျမင္တတ္လာတာ၊ ပုိက္ဆံတုိ႔ အခ်ိန္တုိ႔ကုိ အက်ိဳးမဲ့ ျဖဳန္းတီးမိတာ နည္းတာေတြ လက္ေတြ႔ပါပဲ။

    အစ္မအေမကုိ ကၽြန္မလုိ အိမ္ကဘုရားစင္ေရွ႕မွာ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ထုိင္ရတာ ခရီးမတြင္ ျဖစ္ေနမွာစုိးလုိ႔ ရိပ္သာဝင္ဖုိ႔ေကာင္းေၾကာင္း မေနႏုိင္မထုိင္ႏုိင္ အၾကံေပးသြားတာပါ။ ကၽြန္မလဲ ရုန္းရုန္းကန္ကန္ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား သာမန္လူ တစ္ေယာက္ပါပဲ။ တရားအေၾကာင္း ဝင္ေျပာသြားလုိ႔ အရမ္းရင့္က်က္နားလည္ေနျပီ မထင္ေစလုိပါ။

    ReplyDelete
  9. လံုးေထြးထည့္တာကေတာ့ ေသခ်ာတယ္.... ဟားဟားဟား...

    ReplyDelete
  10. ကိုယ္႕လူက သူ႔ဘက္ေတာ္သားၿဖစ္သြားတာေပါ႔.. ဟုတ္လား ( သူတို႔သားအမိႏွင္႔က်မ) ဆိုလို႔ :)

    ReplyDelete
  11. အစ္မခ်စ္ေရ...
    အေမ့အနားမွာရွိေနတုန္း အေမနဲ႔စကားတြအမ်ားႀကီးေျပာပါ၊ ေျခဆုပ္လက္နယ္ေလးနဲ႔ အေမ့အနားမွာပဲ ကပ္ေနပါ...
    က်ေနာ္လဲ အေမ့ကို လြမ္းတယ္...

    ReplyDelete
  12. မခ်စ္‌ေရ...ဖတ္ျပီး‌ေတာ့အ‌ေမ့ကိုလြမ္းလိုက္တာ...မခ်စ္အ‌ေမလိုဘဲတို့အ
    ‌ေမလဲကားမူးတတ္လို့..အျပင္သြားရင္သိပ္ပင္ပန္းရွာတာ..ကိုယ္ကဟိုဟိုဒီဒီ
    ဘုရားဖူး လိုက္ပို့ခ်င္‌ေပမဲ့ အ‌ေမပင္ပန္း‌ေနတာျကည္ျ့ပီးအနီးအနားဘဲပို့ရ
    ‌ေတာ့တယ္..။အ‌ေမ့ကိုနိုင္ငျံခား‌ေရာက္ဖူး‌ေအာင္လာပါလားဆို‌ေတာ့..‌ေလယာဥ္‌ေပါ ္မွာတင္ ေသသြားလိမ့္မယ္သမီး‌ေရတဲ့..ဘာဘဲ‌ေျပာ‌ေျပာမခ်စ္ကကံ‌ေကာင္းတာ‌ေပါ့..အေမ့ကို‌ေခါ ္ျပီးျပ ုစုခြင့္ရလို့‌ေလ...။

    ReplyDelete
  13. အိတ္ကေလးက လွတယ္ေနာ္။ လူၾကီးနဲ ့လည္းလိုက္တယ္။
    ၀ယ္တတ္လိုက္တာ။ ဘယ္ေလာက္ေလာက္ရိွသလဲဟင္ 200 ေက်ာ္ေလာက္ရွိလားဟင္။
    ကြ်န္မ က အေမ့အတြက္၀ယ္ရင္ မေရြးတတ္ေတာ့ လူငယ္လို ျဖစ္ေနေရာ။

    ReplyDelete
  14. က်မလည္း..၀င္ေျပာမယ္ေနာ္
    အေမကိုစိတ္ကူးထဲမွာ..ခဏခဏေသၾကည့္ၿပီး..ခံစားၾကည့္မိတယ္
    အတတ္ႏိူင္ဆံုး..ျဖည့္စည္းေပးခဲ့ေပမယ့္..ရာႏွဴန္းျပည့္မဟုတ္တာေတာ့.
    ေသခ်ာတယ္..မေလးရွားကိုေခၚလည္တုန္းကလည္း..အမေရးခဲ့တဲ့အတိုင္း
    က်မနဲ႔တပံုစံတည္းမို႔..စိတ္ထိခိုက္ရင္းနဲ႔ဘဲေ၇းလိုက္ရပါတယ္
    ကံေကာင္းတာက..အေမကခုခ်ိန္ထိအသက္ရွင္ေနတုန္းပါဘဲ

    ReplyDelete
  15. ဖတ္ၿပီး လြမ္းသြားရတယ္အမခ်စ္.။ အေမမရိွမယ့္အျဖစ္ကို ေတြးၾကည့္
    တာနဲ႔တင္ ရင္ထဲမွာစူးကနဲေအာင့္သြားရတယ္။ အေမရိွတုန္း ျပဳစု
    လုပ္ေကၽြးခြင့္ရဖို႔ အဓိကပါေနာ္။ အေမမ်ားအားလံုး စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္က်န္းမာၿပီး ခ်စ္ေသာသားသမီးမ်ားနဲ႔ အတူေနႏိုင္ပါေစ..
    ခ်စ္တဲ့
    ညီမသဒၶါ

    ReplyDelete
  16. ဖတ္ျပီးရယ္ရေသးတယ္
    မိဘ ေတြ ေသခ်ိန္မတန္ဘဲ သားသမီးေတြနားအျမဲရွိေနႏိုင္ပါေစလုိ႕ သားသမီးလုပ္စာ စားႏုိင္ပါေစလို႕ သမီးေတာ႕ ဆုေတာင္းတယ္ သမီးဆုေတာင္းက တဝက္ပဲျပည္႕ပါတယ္ မခ်စ္ရယ္ ....

    ReplyDelete
  17. ကိုယ္တိုင္ အသက္ေတြၾကီးလာတာ သိပ္သတိမထားျဖစ္သလို မိဘေတြကိုလည္း အရင္ကလိုပဲ ထင္မွတ္မိတယ္... ဒါေပမယ့္လည္း တေခါက္နဲ႔ တေခါက္ မတူေတာ့တဲ့ သူတို႔ရဲ႕ အေျပာင္းအလဲေတြကို ေတြ႔ရေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ အသက္နဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ အေနအထားကို လက္မခံခ်င္လဲ လက္ခံရတယ္... မိဘေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ခံစားရတာေတြ တထပ္တည္းမို႔ ဒီပိုစ့္ေလးကို တကယ္ ႏွစ္သက္စြာ ခံစားရပါတယ္... ေက်းဇူး သူငယ္ခ်င္း...

    ReplyDelete
  18. ခ်စ္ခ်စ္ ပုိစ္႕ကို ဖတ္ရေတာ႕ မားကို ပိုလို႕သတိရမိတယ္ ။ ခံစားခ်က္ေတြ ထပ္တူက်တယ္ ။ အသက္တႏွစ္ပိုၾကီးလာေလေလ မိဘေတြကို ပိုပိုျပီး ခ်စ္လာေလ ။ ျပီးေတာ႕ ဂရုေတြ ပိုစိုက္မိေလ....။ မိဘေက်းဇူးကို ခံစားရတဲ႕ သမီးျဖစ္ျပီးျပီဆုိေတာ႕ ျပန္လည္ေပးဆပ္ခြင္႕ရတဲ႕ သမီးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားဖုိ႕ပဲက်န္ေတာ႕တယ္ ခ်စ္ခ်စ္ေရ... ။

    ReplyDelete
  19. အိတ္ေစ်းေမးေသာ အမည္မသိ ညီမေရ...အိတ္က ေလွ်ာ့ေစ်းခ်အၿပီး S$၂၁၀ ပါ။ မူရင္းေစ်း S$၃၅၀ က ခ်ထားတာမို႔ တန္တယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္ ညီမေရ။

    သူငယ္ခ်င္းမ်ား ေရးေဖာ္မ်ားအားလံုး... ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူး ေက်းဇူး ေက်းဇူးပါ...:)

    ReplyDelete
  20. အမခ်စ္
    အေမေတြတင္ အသက္ၾကီးသြားတာလား
    ကိုယ္ေတြပါ ပါကုန္ျပီေနာ
    ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ အေမေန႕မွာ အေမနဲ႕အတူရွိတယ္ဆိုလုိ႕ အေပ်ာ္ေတြကူးသြားတယ္
    ခင္မင္တဲ့
    seesein

    ReplyDelete

ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထင္ျမင္ခံစားရသလိုသာ ေရးခဲ့ပါရွင္

ကိုုယ္ ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ

ႏွင္းေတြ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္

ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...