Tuesday, November 2, 2010

ဖြင့္လိုက္ၾက ပိတ္လိုက္ၾက...

ယေန႔လူငယ္၊ ေနာင္ဝယ္လူႀကီး ဆိုရာမွာ လူပဲႀကီးလာလို႔ မရဘူး၊ ဦးေႏွာက္ ဖြံ႕ၿဖိဳးဖို႔၊ အမွန္အမွား ခြဲျခားႏိူင္တဲ့ ပညာဉာဏ္ ႐ိွဖို႔ ဆိုတာကလည္း လိုေသးတာ။ ေနာင္ခါမွာ လူႀကီးေနရာ ယူရမဲ့ လူငယ္ေတြအတြက္ ပညာေရးဟာ အဓိကက်တယ္ ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မျငင္းႏိူင္တဲ့ အခ်က္ပဲ။ ဒီေတာ့ လူငယ္ဆို ဘယ္ႏိူင္ငံက လူငယ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ပညာေရးထိခိုက္ေစတဲ့ အျဖစ္မ်ိဳး ၾကားရရင္ စိတ္ထဲ အင္မတန္မွ မေကာင္း ျဖစ္ရတယ္။

ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၂ ေအာက္တိုဘာ သတင္းစာထဲမွာ စကၤာပူက School of Applied Studies (SAS) လို႔ ေခၚတဲ့ ပ႐ိုက္ဗိတ္ေက်ာင္းတခု ပိတ္လိုက္ရတဲ့ သတင္း ဖတ္လိုက္မိတယ္။ ပိတ္ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက ေက်ာင္းရဲ႕ ေငြေရးေၾကးေရး ခက္ခဲမႈေၾကာင့္ ဆက္လက္ မလည္ပတ္ႏိူင္ေတာ့တဲ့ အတြက္လို႔ဆိုတယ္။ ဘာေၾကာင့္ပဲ ပိတ္ပိတ္ တကယ္တမ္း နစ္နာၾကရတာက ေက်ာင္းသားေတြပါပဲ။ ကိုယ္တိုင္က ႏိူင္ငံရပ္ျခားမွာ လာေရာက္ အလုပ္ လုပ္ကိုင္ေနရသူမို႔ နစ္နာဆံုး႐ံႉးၾကတာခ်င္း အတူတူ International Students ေတြရဲ႕ နစ္နာမႈကျဖင့္ ပိုႀကီးမားေလရဲ႕လို႔ ခံစားမိျပန္တယ္။ အဲဒီေက်ာင္းမွာ International Studentsေပါင္း ၈၅ေယာက္ ႐ိွပါတယ္။


စကၤာပူမွာ ပ႐ိုက္ဗိတ္ေက်ာင္း ပိတ္လိုက္ရတာ ဒါ ပထမအႀကိမ္ေတာ့ မဟုတ္သလို ေနာက္လည္း ပိတ္ဦးမဲ့ ေက်ာင္းေတြ႐ိွႏိူင္တာမို႔ ေက်ာင္းသားေတြ အေနနဲ႔ ေက်ာင္းေ႐ြးခ်ယ္တဲ့ ေနရာမွာ အေတာ္ေလး ေစ့ေစ့စပ္စပ္ စံုစမ္းသင့္ပါတယ္။ ေက်ာင္းရဲ႕ အဆြယ္ေကာင္း၊ မက္လံုးေကာင္းမႈနဲ႔ ေက်ာင္းၿပီးရင္ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပးမႈေတြအေပၚ ေမ်ာၿပီး ဒီဂရီတခုရ ၿပီးေရာ မတက္လိုက္ၾကပါနဲ႔။ ကိုယ္တက္မဲ့ေက်ာင္းရဲ႕ ရာဇဝင္၊ အေနအထား၊ သင္မဲ့ ဘာသာရပ္၊ ပို႔ခ်မဲ့ ဆရာေတြအျပင္ ေက်ာင္းကေပးမဲ့ ဒီဂရီဟာ အလုပ္ေစ်းကြက္မွာ ဝယ္လိုအား(Demand) ဘယ္ေလာက္မ်ားသလဲ။ ဒါေတြ အရင္ ေလ့လာဖို႔ လိုပါတယ္။

႐ိွလို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ မ႐ိွတဲ့ၾကားက ျခစ္ျခဳတ္စုေဆာင္းၿပီး ေက်ာင္းတက္ရတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေက်ာင္းတခု ပိတ္ၿပီဆို ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ နစ္နာမႈက သိတ္ႀကီးမားလွပါတယ္။ အခ်ိန္၊ အ႐ြယ္၊ ေငြေၾကးနဲ႔ အဆိုးဆံုးက စိတ္ဓါတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ႐ိုက္ခ်ိဳးဖ်က္စီး ခံလိုက္ရျခင္းပါပဲ။

ဗီယက္နာမ္ေက်ာင္းသူေလးတေယာက္ရဲ႕ ေက်ာင္းပိတ္လိုက္ရျခင္းအေပၚ ေျပာလိုက္တဲ့ သူ႔ခံစားခ်က္ေလးဟာ က်မရင္ကို ထိ႐ွနာက်င္ေစခဲ့မိပါရဲ႕။ ၂၂ႏွစ္ အ႐ြယ္ ဗီယက္နာမ္ေက်ာင္းသူေလး Thi က "စကၤာပူကို ငါ မုန္းတယ္၊ ဒီက ပညာေရး စံနစ္ကိုလည္း ငါ မုန္းတယ္။ ေကာင္းမွာပဲ လို႔ ထင္ထားခဲ့သမွ် ခုေတာ့ အလကားပဲ။ ငါ့မိဘေတြဟာ ငါ ဒီမွာ ေက်ာင္းလာတက္ဖို႔ အလုပ္ေတြ အရမ္း ၾကံဳး႐ုန္းလုပ္ၿပီး ငါ့အတြက္ ေငြေတြ အမ်ားႀကီး အကုန္ခံထားရတာ၊ ငါ စိတ္အရမ္း တိုတယ္၊ ေဒါသလည္းထြက္တယ္" လို႔ ယူၾကံဳးမရ ေျပာ႐ွာတယ္။ ေက်ာင္းတက္ဖို႔အတြက္ စကၤာပူေငြ ၃ေသာင္းေက်ာ္ ေက်ာင္းကို ေပးသြင္းထားရာမွာ ေက်ာင္းက ေငြ ၇ေထာင္ေက်ာ္ပဲ ျပန္အမ္းတယ္လို႔ ဆိုတယ္။

သူကေလးရဲ႕ ရင္ထဲက ဒဏ္ရာ ဘယ္ေလာက္မ်ား နက္သြားမလဲ။ ဒီကေလးရဲ႕ ေ႐ွ႕ဆက္ ပညာသင္စားရိတ္ကို သူ႔မိဘေတြ ဆက္ေထာက္ပံ့ ႏိူင္ပါဦးမလား။ ေနာက္တေက်ာင္း ေျပာင္းပါၿပီတဲ့ သူ႔ရင္ထဲ ဒီေက်ာင္းကျဖင့္ ဘယ္ေတာ့မွ မပိတ္ဘူး ရယ္လို႔ စိတ္ခ်လက္ခ် ႐ိွႏိူင္ပါဦးမလား။ က်မရင္ထဲ ဘယ္လိုမွ မေကာင္းႏိူင္ေတာ့တာပါ။

သူ႔ခမ်ာ အေတာ္ နာနာက်ည္းက်ည္း ပူေလာင္ေနတာမို႔ ေျပာတာျဖစ္မွာ။ တကယ္ေတာ့ ပ႐ိုက္ဗိတ္ေက်ာင္းတခု ပိတ္႐ံုနဲ႔ စကၤာပူရဲ႕ ပညာေရးစံနစ္ႀကီးတခုလံုးကို ဝါးလံုး႐ွည္ႀကီးနဲ႔ မရမ္းသင့္ပါဘူး။ အစိုးရေက်ာင္းေတြကေတာ့ တည္ၿငိမ္မႈ႐ိွၿပီး တကယ္ေတာ္ရင္ ေတာ္သလို ေက်ာင္းၿပီးတဲ့အခါ အလုပ္ရဖို႔ အာမခံခ်က္ ႐ိွၾကပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စလံုးအစိုးရအေနနဲ႔ ခုလို ပ႐ိုက္ဗိတ္ေက်ာင္းေတြ ဖြင့္ၾကတာကို ပိုက္ဆံရ ၿပီးေရာဆိုၿပီးေတာ့ လြယ္လြယ္ ခြင့္မျပဳသင့္သလို ဘက္အပ္ပ္ပလန္ တခုခုေတာ့ ႐ိွသင့္တယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။

၂၃ႏွစ္႐ိွၿပီျဖစ္တဲ့ ဆမ္ ဆိုတဲ့ေက်ာင္းသားတေယာက္ က်ျပန္ေတာ့ ဆမ္-ႏွစ္ခါနာရတဲ့ အျဖစ္ပါ။ သူက မႏွစ္တုန္းက ဂ်ဴလိုင္လမွာ ပိတ္လိုက္ရတဲ့ Brookes Business School ကပါ။ အဲဒီေက်ာင္းက်ေတာ့ ဒီဂရီ၊ ဒီပလိုမာ ေအာင္လက္မွတ္အတုေတြ ထုတ္ေပးတာ ျဖစ္ေနတာမို႔ အပိတ္ခံရတာပါ။ ဒီေက်ာင္းSAS ေရာက္ျပန္ေတာ့ ခုလို တမူကဲြ အျဖစ္မ်ိဳးနဲ႔ ေနာက္တခါ ထပ္ၾကံဳရျပန္ေတာ့တယ္။ သူမွ စိတ္ဓါတ္မက်ရင္ ဘယ္သူ က်ေတာ့မလဲေနာ္။ Ms Nur-၂၂ႏွစ္ကေတာ့ မႏွစ္က စက္တင္ဘာမွာ Hospitality Management ဘာသာရပ္နဲ႔ စတင္ တက္ေရာက္ခဲ့ၿပီး ေအာင္လက္မွတ္ ထုတ္ဖို႔ ေစာင့္ေနသူ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ အပူကလည္း တဘာသာပါ။ "ငါလည္း ပူေနရတာပဲ ဒီေက်ာင္းက ခုလို ပိတ္သြားေတာ့ ငါ့ေအာင္လက္မွတ္ကို ဘယ္သူက အသိအမွတ္ ျပဳပါေတာ့မလဲ" တဲ့ေလ။

စလံုးမွာ ခုလို တခ်ိဳ႕ ပ႐ိုက္ဗိတ္ေက်ာင္းေတြ ပိတ္လိုက္ၾကရေပမဲ့ ေက်ာင္းေတြ တခုၿပီး တခု ဖြင့္ေနၾကတာလည္း ႐ိွပါေသးတယ္။ က်မတို႔ ႐ြာမွာေပါ့။ ခုေလာေလာဆယ္ ကမ႓ာမွာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတြ အမ်ားဆံုးပါ ဆိုတဲ့ အိႏိၵယကို အမီလိုက္ေတာ့မဲ့ပံုပါပဲ။ ဘယ္သူ ေျပာႏိူင္မွာလဲေနာ္။ မၾကာခင္မွာ ႏြားထိုးႀကီး ယူနီဗာစီတီတို႔၊ ဝါးဘေလာက္ေသာက္ ဝိဇၨာႏွင့္ သိပၸံတကၠသိုလ္တို႔၊ ကြမ္းျခံကုန္း မက္ဒီကယ္ ေကာလိပ္တို႔ ေပၚမလာဘူး ဆိုတာ...။ အို....အရည္အခ်င္း နဲ႔ အေရအတြက္ ခဲြျခားသိရဲ႕လား ဘာလား ညာလား လာမေျပာနဲ႔ နား...။ ဒါ တိုင္းျပည္ ပညာေရးကို အားေပးတယ္ ေခၚတယ္။ တို႔ကေတာ့ ဖြင့္မွာပဲ ဖြင့္မွာပဲ ဆိုတာမ်ိဳး။

တရားက်စရာပါပဲေလ...။ ဖြင့္လိုက္ၾက၊ ပိတ္လိုက္ၾက၊ က်မကေတာ့ ေျမစာပင္ကေလးေတြ က်န္းမာသန္စြမ္းေစဖို႔ပဲ ဆႏၵျပဳမိပါရဲ႕.....။




Ref:
news.xin.msn.com/
The New Paper dated 22nd Oct

20 comments:

  1. စိတ္မေကာင္းစရာပဲ ကိုယ္တိုင္လည္း ျပည္တြင္းမွာေတာင္ ေက်ာင္းကို ရုန္းကန္ျပီး ေခြ်၂တာ၂ တက္ခဲ့ရတာဆိုေတာ့ ခုလို နုိင္ငံျခားကို ေငြေၾကးအမ်ားၾကီး အကုန္က်ခံျပီး လာတက္ျပီးခါမွ ရင္စို႕ကို အကန္ခံရသလိုအျဖစ္မ်ိဳးနဲ႕ ၾကံဳရတာ တကယ္ကိုစိတ္မေကာင္းစရာပဲ ။ စိတ္ဓာက် တာဟာ ဘယ္လို ခံစားခ်က္မ်ိဳးနဲ႕မွ မတူတဲ့ ေရာဂါတစ္မ်ိဳးပဲ ေက်ာင္းသားေလးေတြ အားလံုး စိတ္ဓာတ္ေတြ အျမန္ျပင္တင္နိုင္ပါေစလို႔ ၀ါးတားတား နဲ႔ ဆုေတာင္းေပးသြားတယ္ အစ္မေရ ။

    ReplyDelete
  2. အဂၤလိပ္စာလုံး အကုန္လုံးကုိ အဂၤလိပ္လုိ ေရးလာျပီးမွ ဘက္အပ္ပ္ပလန္ က်မွ ဘာလုိ ့ ဗမာလုိျဖစ္သြားတာလဲ ခင္ဗ်ာ..

    ReplyDelete
  3. မယ္ခ်စ္ေရ..ခနလာတယ္..
    ၁၀ ရက္ေလာက္နားဦးမယ္.. ေဆးဒဏ္ကို ခုေတာ္ေတာ္ခံေနရတယ္

    ReplyDelete
  4. ဝက္ဝံေလးWed Nov 03, 01:37:00 AM GMT+8

    အင္း ဖတ္ရတာ စိတ္မေကာင္းဘူး မခ်စ္ရယ္ ကိုယ္ခ်င္းစာပါရဲ႕

    ReplyDelete
  5. အမခ်စ္ေရ သနားပါတယ္ အခုေခတ္ ပညာသင္စရိတ္ က အေတာ္ ေထာင္းတာေနာ ဖတ္ျပီး စိတ္ေတာ္ေတာ္မေကာင္းဘူးျဖစ္သြားတယ္
    ေျမစာပင္ေလးေတြ အားလံုး ရွင္သန္ႏိုင္ပါေစ ဟုတ္တယ္ အမခ်စ္လိုဘဲ ဆုေတာင္းရံုရွိတာေပါ့ ႏြားထိုးၾကီး ယူနီဘာစတီေပၚခါနီးေလာက္ျပီ အခုေတာင္ ျမင္းျခံေရာက္ေနမွကိုးဗ်
    ခင္တဲ့
    seesein

    ReplyDelete
  6. ပထမတခါ လာဖတ္ၿပီးၿပီ။ ကြန္မန္႔ ေရးမလို႔ဟာ ကိုၾကီးေက်ာက္ ကြန္မန္႔ ဖတ္ၿပီး ေဆးဒဏ္ခံေနရၿပီဆိုလို႔ ဟာ..ကနဲ ျဖစ္၊ သူ႔ဆီ ဖုန္းေကာက္ဆက္လိုက္တာ မန္႔ဖို႔ ေမ႔သြားတယ္။

    ေက်ာင္းမတက္ခင္ ေသခ်ာ စဥ္းစားသင္႔တဲ႔ အခ်က္ေတြပါပဲ။ မိဘက ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြ တပုံၾကီးနဲ႔ ရွိသမွ် အထုတ္ေလး ေပးလိုက္တယ္၊ ပိုက္ဆံလဲ ဆုံး၊ လမ္းစလဲ ေပ်ာက္ရရင္ေတာ႔ ဒုကၡ ေရာက္ရတာ အမွန္ပဲ။ တိုးတက္ ၾကိဳးစားခ်င္တဲ႔ လူငယ္ေတြရဲ႔ စိတ္ဓာတ္ေလးေတြ အားေလ်ာ႔ မသြားေစခ်င္ဘူး။ ကိုယ္တို႔ရဲ႔ ၀ါးဘေလာက္ေသာက္ ယူနီဗာစတီၾကီးကလဲ အားမကိုးရဘူးဆိုေတာ႔ေလ..

    ReplyDelete
  7. ဟင္းးး လို႔ပဲ သက္ျပင္းခ်သြားတယ္ အမခ်စ္ေရ.....။


    ခင္တဲ႔
    မိုးေငြ႔

    ReplyDelete
  8. အႏွံ႔ေဆာက္ထားသမွ် မၿပိဳေအာင္လည္း ဆုေတာင္းရေသးတယ္။

    ReplyDelete
  9. ဖြင္႔သမွ် သြားေရးလာေရးအဆင္ေျပပါေစ..ဖယ္ရီေတြလည္း ဆီခြဲတမ္း အျပည္႔ရပါေစ..။

    ReplyDelete
  10. ဒီပို႔စ္မ်ိဳး ျမန္မာျပည္က ဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ျပသင့္တာ မမေရ..။

    ReplyDelete
  11. အမွန္တရားေတြမို႕ ဘာေျပာရမွန္းမသိျဖစ္မိတယ္..
    ႏိုင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းတက္ေနတယ္ဆိုတိုင္းလည္း စိတ္ခ်လက္ခ် ျဖစ္လို႕ မရတဲ႕ အေနအထားပါလားေနာ္..
    ကိုယ္ေတြရဲ႕ ယူနီဗစတီၾကီးဘဲေကာင္းပါတယ္ေလ
    ပိုက္ဆံအမ်ားၾကီး မေပးရဘူး ဘြဲ႕လက္မွတ္ေလး ရႏိုင္ေသးတယ္
    အသံုးက်တာ မက်တာ ေနာက္ထား
    လက္မွတ္ေလးကိုင္ျပီး ၾကြား
    အဲေလ သိမ္းထားလို႕ရေသးတယ္

    ReplyDelete
  12. ခုလဲ တို႔ျပည္ၾကီးမွာ ပရုိက္ဗိတ္ေက်ာင္းေတြနဲ႔ အမွီလိုက္ေနပါျပီေလ။ ပိတ္ရင္ေတာ႔ ျပန္အမ္းမယ္မထင္ဘူး :(

    ReplyDelete
  13. ေက်ာင္းသားေလးေတြလဲသနားဖို႕ေကာင္းတယ္။ မိဘေတြလဲ သနားဖို႔ေကာင္းတယ္။ ၿမန္မာၿပည္ကေန အဲလို private ေက်ာင္း လာတက္သူေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ ကိုယ္႔တိုင္းၿပည္က မၿပည္႔စံုလို႔ တိုင္းတပါး လာတက္ၿပန္ေတာ႔လဲ ဒုကၡ။

    ReplyDelete
  14. ဟုတ္ပ အမေရ... အမဒီပုိ႔စ္ကုိ ေနာက္ဆုံးအပုိဒ္ဖယ္ၿပီး ျမန္မာျပည္က ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္မွာ ေဖာ္ျပေပးလုိက္ရင္ ေကာင္းမွာေနာ္။

    အေပၚက ရီတာေျပာသြားတာကုိ သေဘာက်မိေသးတယ္။

    ReplyDelete
  15. ေအာက္ကလင့္ခ္ကေတာ့ ျမန္မာတစ္ေယာက္ ဦးစီးတဲ့ ေက်ာင္းဆိုပဲ။ ဖတ္ရတဲ့ သတင္းေတြက စိတ္မသက္သာစရာ။

    http://n2p2sucks.blogspot.com/

    ReplyDelete
  16. ဟုတ္ပ ညီမ ေရ

    ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ ေတြနဲ႕ ေငြကုန္ခံ လာရတဲ႕ သူေတြ သနားပါတယ္ အေပၚက ေျပာသလို ဂ်ာနယ္ေတြ ထဲမွာ ထဲ႔ဘို႕ေကာင္းတယ္

    ခင္မင္စြာျဖင္႔
    ေရႊစင္ဦး

    ReplyDelete
  17. စင္ကာပူရဲ. ဥပေဒ ကိုကတိုင္းသူျပည္သား/သုံးစြဲသူ ေတြ ဘက္က အကာအကြယ္ေပးထားတဲ.ဥပေဒမဟုတ္ပါဘူး

    တခုခုျဖစ္ခဲ.ျပီဆိုရင္ လုပ္ငန္းရွင္ေတြဘက္က အသာရေအာင္ ေရးထားတဲ. ဥပေဒပါ
    ဒါကိုသိေနတဲ. လူေတြကအျမဲတမ္း လုပ္စားေနၾကမွာပါဘဲ

    ReplyDelete
  18. စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ကုိယ္ခ်င္းစာမိတယ္။ း(

    ReplyDelete

ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထင္ျမင္ခံစားရသလိုသာ ေရးခဲ့ပါရွင္

ကိုုယ္ ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ

ႏွင္းေတြ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္

ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...