Thursday, October 14, 2010

အေဖ-၂

ေျပာျပရဦးမယ္...အိမ္ကို ဧည့္သည္လာရင္ ေမာင္ႏွမေတြ တေယာက္ခ်င္း ဒါက အႀကီးမ၊ ဒါက အလတ္မ၊ ဒါက အႀကီးေကာင္၊ ဒါက ႏိူ႕ညႇာ၊ အေထြးဆုံး၊ အငယ္ေကာင္ ဆိုၿပီး ေမာင္ႏွမ ၆ေယာက္ကို ဗံုစီသလို ခ်ျပေလ့႐ိွတယ္။ အႀကီးမက ဖေအတူေနာ္ ဆိုရင္ပဲ က်မက က်န္တဲ့ေမာင္ႏွမေတြဖက္ မ်က္ႏွာလွည့္ၿပီး ေတြ႔လား ဆိုတဲ့ ပံုစံနဲ႔ ျပံဳးၿဖီးၿဖီး ညစ္က်ယ္က်ယ္ လုပ္ျပတတ္ေသးတာ။ နဖူးမွာ ေမြးကတည္းက ျခေသၤ့႐ုပ္ပဲ ကပ္ပါလာသလိုလို....။

က်မ ေလးတန္းႏွစ္မွာ အေဖက ကဗ်ာေရးနည္း စ သင္ေပးတယ္။ ေလးလံုးစပ္၊ ၄ ၃ ၂ ကာရံယူ စပ္နည္း၊ ရစ္သမ္နဲ႔ ခ်ိတ္ၿပီး စပ္နည္း အဲဒါေလး သင္ေပးတယ္။ သားအဖႏွစ္ေယာက္ တပိုဒ္စီ ခ်ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာ အပိုင္းအစေလးေတြဟာ သတင္းစာရဲ႕ ေဘးအနားသား အျဖဴေရာင္ေပၚမွာ အျပည့္ေပါ့။ အဲဒါ က်မအတြက္ စာေရးျခင္း ဝါသနာ ရင္ထဲ ေရာက္လာတဲ့ အစပ်ိဳးျခင္းပါပဲ။ တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့ ကဗ်ာ အတိုအစေလးေတြ ေရးၿပီး ေယာကၤ်ားေလး သူငယ္ခ်င္းေတြကို တပုဒ္ ၅က်ပ္နဲ႔ ေရာင္းစားတယ္။ ဒီေကာင္ေတြက သူတို႔ရည္းစားစာထဲ ထည့္ေရးၾကတာ။ အလုပ္ကို ျဖစ္လို႔ပဲ...။ ဒါေပမဲ့ က်မ ငယ္ငယ္က ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာက ေလယာဥ္မယ္၊ အဆိုေတာ္၊ အင္ဂ်င္နီယာ...။ အဲဒါေတြ တခုမွ မျဖစ္ခဲ့ဘူး။

က်မတို႔ ညီအမကို ငယ္ငယ္ကတည္းက အေဖက အက သင္ေပးတယ္။ ဂိုးဂိုး ခ်ားခ်ား ေျခအကြက္ ဘယ္လိုေ႐ႊ႕ရတယ္ဆိုတာက စၿပီး သင္ေပးပါတယ္။ က်မတို႔လက္ကို ကိုင္ဆဲြၿပီး သီခ်င္းသံနဲ႔အတူ ေျခေ႐ွ႕တိုး ေနာက္ငင္ အကြက္ေ႐ႊ႕ ကေနၾကတဲ့ သားအဖေတြကို အေမနဲ႔ အဖြားကျဖင့္ အေတာ္ကို မ်က္ေစ့ေနာက္ခဲ့တာေပါ့။

အေဖက အျပင္စာေတြ ဖတ္တာ မႀကိဳက္ဘူး။ က်မ ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ စာအုပ္ေတြက အေဖ ဝယ္ထားတဲ့ စာအုပ္ေတြ၊ အနာဂါမ္ ဆရာသက္ႀကီးတို႔ ၊ရဟႏၲာႏွင့္ ပုဂၢိဳလ္ထူးမ်ားတို႔ အဲသလို စာအုပ္ေတြပဲ။ ဖတ္ရင္းနဲ႔ စိတ္ဝင္စားလာၿပီး အေဖ့ကို ေမးေတာ့မွ တရားမွတ္နည္း သင္ေပးခဲ့တယ္။ ဘာသာေရးနဲ႔ ထဲထဲဝင္ဝင္ ရင္းႏီွးေစခဲ့တဲ့ အေဖ့ေက်းဇူးကို က်မ ဘယ္လိုမွ မေမ့ႏိူင္ဘူး။

ၿပီးေတာ့ ည ညဆို ေမာင္ႏွမေတြ ဘုရားစင္ေ႐ွ႕မွာ ဘုရား႐ိွခိုး ဝတ္႐ြတ္ရတယ္။ ဘုရား႐ိွခိုး၊ ေမတၲာပို႔၊ ေမတၲာသုတ္နဲ႔ မဂၤလသုတ္ေတြ ႐ြတ္ၾကရတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ အေခါက္ က်မ အိမ္ျပန္ေတာ့ တူ တူမေလးေတြ ညည ဝတ္႐ြတ္တာၾကည့္ၿပီး ပီတိ ျဖစ္ခဲ့ရေသးတယ္။ အဲ...က်မ ဝင္မ႐ြတ္ခဲ့ပါဘူး။ လူႀကီးျဖစ္သြားၿပီေလ...:)

က်မ အပ်ိဳေပါက္အ႐ြယ္မွာ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ဦးေလး ဆိုတဲ့ လူပ်ိဳႀကီးရဲ႕ ရည္းစားစာ ေပးျခင္းကို ခံရတယ္။ တရားခံက လူပ်ိဳႀကီးရဲ႕တူမ က်မ သူငယ္ခ်င္းေပါ့။ စာတေစာင္ကို မုန္႔ဘိုး ၂က်ပ္ရလို႔ သူ႔ ဦးေလးစာ ယူလာၿပီး က်မကိုေပးသတဲ့ ။ အေတာ္ခ်စ္ဖို႔ ေကာင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းပါပဲ။ က်မက အိမ္ေရာက္ေတာ့ အေဖ့ေ႐ွ႕ ေအာ္ ဖတ္ျပတယ္။ အေဖက အေမ့ကို ေမးေငါ့ျပရင္း "မင့္သမီး သူႀကိဳက္တဲ့ဟာ ေတြ႔ရင္ တို႔ေတာင္ သိလိုက္မယ္ မထင္ပါဘူးကြာ" ဆိုၿပီး တဟားဟား ေအာ္ရယ္တယ္။ အဲဒါ အေတာ္ မွန္တာ။ က်မ ရည္းစားရေတာ့ အေဖတို႔ လံုးဝ မသိလိုက္ၾကဘူး...။

တေန႔ အ႐ြယ္ေရာက္လာတဲ့ သမီး အပ်ိဳ ႏွစ္ေယာက္ကို အေဖက သူ႔ေ႐ွ႕ ေခၚတယ္။ သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္ တိုက္တယ္။ အရသာ ေသခ်ာ မွတ္ထားဖို႔ ေျပာေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒ႐ိုင္းဂ်င္ေလး နဲနဲေရာတယ္။ ထပ္တိုက္တယ္။ ဘာကြာလဲ ေမးတယ္။ က်မတို႔ ညီအမေတြက ေတြးေတြးဆဆနဲ႔ သက္တက္တက္ေလးတို႔ ခါးတားတားေလးတို႔ ေျပာၾကတာေပါ့။ ေနာက္ တခြက္ ထပ္တိုက္တယ္။ ဘာေတြ ေရာထားမွန္း မသိပါဘူး။ အဲဒီေန႔ညက သားအဖတေတြ ရီေဝေဝနဲ႔ ရယ္ရလြန္းလို႔ အူျမဴးမဆံုးေပါ့။ အေဖ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္က သမီးေတြ အရက္ညာအတိုက္ မခံရေအာင္ တဲ့ေလ...။

အေဖရဲ႕ အက်င့္က အိမ္မွာေနလည္း အအားကို မေနဘူး။ အိမ္ေ႐ွ႕က ျမက္ေတြ ခုတ္မယ္။ ျခံထဲက သရက္ပင္ေအာက္ ခုံတန္းေလးကို သံ ျပန္႐ိုက္မယ္။ ဘုရား မ်က္ႏွာေတာ္ ေရာင္ေတာ္ဖြင့္မယ္။ အုတ္ေရကန္ ေဘးပတ္ပတ္လည္က အမိႈက္ေတြ ႐ွင္းမယ္။ တခုခုေတာ့ လုပ္ေနရမွ အေဖက ေက်နပ္တယ္။

အေဖက ရယ္လည္း ရယ္ရတယ္။ က်မတို႔ ညီအမ မီးဖိုေခ်ာင္ ဝင္ခ်က္တဲ့ေန႔ဆို ဟင္းထဲပဲ ဆားမပါ သလိုလို။ ပုဇြန္ ႏႈတ္ခမ္းေမႊး စင္ေအာင္ မညႇပ္ပဲ ခ်က္သလိုလို သူ႔မွာ ဘာမွန္းမသိ တခုခု လိုေနေတာ့တာ။ အေမနဲ႔ က်မတို႔ ညီအမတေတြ တိုင္ပင္ၿပီး က်မတို႔လက္ရာကို "ဒါ အေမခ်က္တာ" ဆိုရင္ျဖင့္ သူ႔မွာ ေခါင္းကို မေဖာ္ႏိူင္ေအာင္ စားတယ္။ ညေနစာ ထမင္းဝိုင္းေတြဆို သားသမီးေတြ အားလံုးနဲ႔ လက္စံုစားရမွ အေဖက ဝမ္းဝသလိုပဲ။ အႀကီးမ အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီလား၊ ဟိုအငယ္ေကာင္ ေရာနဲ႔ တေယာက္ခ်င္း ေမးေတာ့တာ။ မိသားစု သံေယာဇဥ္ အင္မတန္ႀကီး႐ွာတဲ့ အေဖ...။

တေန႔မွာ အေဖနဲ႔အေမက အိုမင္းလို႔၊ က်မတို႔ ေမာင္ႏွမေတြ တလွည့္ ျပန္လုပ္ေကြၽးၾကမယ္။ မိသားစု သိုက္သိုက္ဝန္းဝန္းနဲ႔ အေဖအေမ သက္တမ္းေစ့တဲ့ထိ အတူေနၾကဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကတာ။ တကယ္ပဲ ႐ိုးစင္းစြာ ေတြးထားမိခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အစိုးမရတဲ့ ေသျခင္းတရားက သူ႔အလုပ္ သူလုပ္ေတာ့တာ။

က်မ စလံုးမွာ အလုပ္ရၿပီး တႏွစ္အၾကာ ၁၉၉၈ မွာေပါ့။ က်မတို႔ အိမ္နဲ႔ မ်က္ေစာင္းထိုး ဖုန္းအိမ္ကို အေမနဲ႔ စကားေျပာဖို႔ ဖုန္းေခၚျဖစ္တယ္။ အဲဒီအိမ္မွာ တ႐ုတ္လင္မယား အဖိုးႀကီးနဲ႔ အဖြားႀကီးပဲ ေနတယ္။ အဖြားႀကီးက ဖုန္းလာကိုင္တယ္။ က်မက အေမ့ ေခၚေပးပါ ဆိုတာကို သူက "ဟဲ့ ေကာင္မေလး နင့္အေဖ ေသၿပီ" လို႔ ျပန္ေျဖတယ္။ က်မ လက္မခံခ်င္ဘူး အေမ့ေခၚေပးပါ ဆိုတာပဲ ထပ္ေျပာမိတယ္။ ခဏေန အေမ ဖုန္းလာေျဖေတာ့ ငိုသံနဲ႔ "သမီး အေဖ ဆံုးၿပီ"တဲ့...။ ေသခ်ာၿပီ....က်မ အသက္ ဝေအာင္ ႐ႉသြင္းရင္း အေမ ေျပာေနတာေတြ နားေထာင္ေနခဲ့မိတယ္။




ေရးစရာေတြ ႐ိွေနေသးလို႔ သည္းခံဖတ္ေပးၾကပါဦးေနာ္၊ မမန္႔ခဲ့ပါနဲ႔ ဖတ္သာ ဖတ္သြားပါ။ ေနာက္တပိုင္း အၿပီး ေရးတင္ပါမယ္႐ွင္....:)

11 comments:

  1. အမ ဖတ္ၿပီး စိတ္မေကာင္းဘူး။ :(

    ReplyDelete
  2. အစ္မခ်စ္..
    စိတ္မေကာင္းစရာနဲ႔ အဆုံးသတ္ေပးခဲ့တယ္...
    ငိုေတာင္ ငုိခ်င္သြားတယ္...
    က်ေနာ္လဲ အေဖမရွိေတာ့ဘူး...
    ဒါေၾကာင့္ သက္ရွိထင္ရွားရွိေနေသးတဲ့ အေမကို အစြမ္းကုန္ ဂရုစိုက္ေနမိတာ....
    အေမႀကီးအေၾကာင္းလည္း အဆင္ေျပရင္ ေရးပါအုံး...

    ReplyDelete
  3. မန္႕မွာပဲ။ အစ္မ အေဖကို ေလးစားတယ္။ ကဗ်ာေရးနည္းေလး ျပန္သင္ေပးပါလား။ သမီးေတြကို အရက္လိမ္ၿပီး အတိုက္မခံ ရေအာင္ သင္ခန္းစာေပးတာေလး မိုက္တယ္။ ေရွာင္မရတဲ့ ေလာကဓံ တရားေတြကိုေတာ့ သည္းခံ (တရားနဲ႕ေျဖပါ) အစ္မရယ္။


    ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ

    ReplyDelete
  4. comment...........ဆက္ရန္......ေနာက္တစ္ပုဒ္အတြက္ :) ခြိ

    ခင္တဲ့ (ခ်ိဳက် )

    ReplyDelete
  5. မမန္ပါနဲ့ဆိုေပမဲ ့ မန္ခဲ့ပါတယ္-
    ဆက္ေရးပါေနာ္-မေလးရွားေရာက္ေနေပမဲ ့စာကေလးေတာ့ဖတ္ပါရေစဗ်ာ-

    ReplyDelete
  6. ပထမပိုင္းက မန္႔မရခဲ႔ဘူး....အခုက်ေတာ႔ စိတ္မေကာင္းစရာနဲ႔ လာတိုးေနတယ္..။ ေဖခ်စ္သမီး ဒီထက္မက ေအာင္ျမင္ၾကီးပြားပါေစဗ်ာ...။

    ReplyDelete
  7. မန္႔မွာပဲဗ်ာ ေနာက္အပိုင္းကိုလဲ ေစာင့္ေနပါတယ္.အေဖအေၾကာင္းကို သမီးေတြ ေရးတိုင္းေပၚလြင္တယ္ဗ်ာ..

    ReplyDelete
  8. မမန္႔ခဲ႔ဖူးဗ်ာ း)

    ေနာက္တပုိင္းကုိေမွ်ာ္ေနမယ္ အဲ တစ္ကုိေျပးဖတ္အုံးမယ္ဗ်ဳိ႕

    ေမာင္ဘႀကိဳင္

    ReplyDelete
  9. မမန္႕နဲ႕ဆုိလို႕ ဂ်င္းက လုံး၀မမန္႕ခဲ့ေတာ့ဘူးေနာ္။ ဂ်င္းက အဲလုိေၿပာစကားနားေထာင္တာေနာ္.....။

    ReplyDelete
  10. အမ..
    အဆံုးသတ္ေလးဖတ္ၿပီး
    အသက္ျပင္းျပင္းရႈသြားတယ္
    ေနာက္တပိုင္းေစာင့္ေနတယ္မႀကီးခ်စ္

    ReplyDelete
  11. အပိုင္း(၃)ကို အခုပဲသြားမယ္..။

    ReplyDelete

ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထင္ျမင္ခံစားရသလိုသာ ေရးခဲ့ပါရွင္

ကိုုယ္ ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ

ႏွင္းေတြ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္

ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...