Friday, May 28, 2010

ကႀကီး မွ အ အဇၥၽတၱ ေၾကးမံု

က ခ ဂ ဃ င

ကတမ္းခုန္တမ္း ကစားၾကတဲ့အ႐ြယ္တုန္းက ကြၽဲမ ကြၽဲမ ကြၽဲမ အသားညိဳ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးနဲ႔ ကခဲ့ဖူးတယ္...ကဗ်ာမဆန္တတ္သူ၊ ခပ္မိွန္မိွန္ ၾကယ္ကေလး တလံုးေလာက္မ်ား ေလာကကို အလင္းေပး အလွေဆာင္ႏိူင္ရင္ပဲ ေက်နပ္ၿပီ။ ခ်စ္ရတဲ့သူေတြ တကယ္ပဲ မ်ား ခဲ့တယ္။ ခ်စ္ျခင္းတရားနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ဂဃနဏ သိတယ္လို႔ စိတ္ႀကီးဝင္ေနခဲ့ေသးတာ။ ဒုိင္းကနဲ အသည္းကဲြေတာ့မွ ငါ အခ်စ္ကို ဘယ္မွာ သိေသးလို႔တုန္း၊ ဒါမွမဟုတ္ သိတ္သိလြန္းေနၿပီ ဆိုၿပီး ကဲြတဲ့အသည္း ျပန္ေကာက္ဆက္ရင္း ရီခဲ့ရေသးတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္း ကေတာ့ ငါ တေကာ ေကာခဲ့တာေပါ့။ ငါ ဆိုတာကို လိုက္႐ွာေနမိ ေသးတာ။ ဒကာမက ကိုယ္ေတာ္ကို တရားျပ ေလွ်ာက္တင္တဲ့ နိဗၺာန္ လိုခ်င္ရင္ ငါ့ မႀကိဳက္နဲ႔ေပါ့ ဘုရား ဆိုတာေလးကို နားလည္ ႏွစ္ၿခိဳက္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ ငါ့ ကို လႊတ္ခ် ပစ္လိုက္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္ ဒီေန႔ အထိပဲ....။

စ ဆ ဇ ဈ ည

စည္းဝိုင္းထဲမွာမို႔ လံုၿခံဳေစတယ္လို႔ ထင္ေနတာလား၊ လြတ္မသြားေအာင္ စည္းခ်ထားတာ မ်ားလား ...စဥ္းစားဖို႔ပါေလ။ ဆႏၵေတြဆိုတာ ကေတာ့ ဘာမွ လက္ေတြ႔မလုပ္ႏိူင္ရင္ ေဆာင္းတြင္းအိပ္မက္ တခုမွ်သာပါပဲ...။ ဇရာ...အင္း ၾကားဖူးသလိုလိုပဲ...မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ ေနမွ။ ေစ်းႏႈန္းေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ မမွတ္မိတတ္ဘူး၊ အို...ကိုယ္လုပ္တတ္တာ ဘာမွ မ႐ိွဘူး၊ လိုအပ္ရင္ ဝယ္သာဝယ္၊ အပ္တေခ်ာင္း က အစ ကိုယ္တိုင္လုပ္ရင္ ဒီထက္ ေတာင္ ကုန္အံုးမွာ...။ သြားေနတဲ့ ေတြကို ဖမ္းဆုတ္ထားလိုက္ခ်င္တယ္...အိပ္ေရးမဝလို႔...:D

ဋ ဌ ဍ ဎ ဏ ဠ

စကားမစပ္ ေျပာျပရအံုးမယ္။ သံလ်င္းခ်ိတ္၊ ၀မ္းဘဲ၊ ရင္ေကာက္ ဆိုတဲ့ ႐ုပ္ခပ္ဆိုးဆိုး ညီအကို သံုးေယာက္ ႐ိွသတဲ့။ သူတို႔ဟာ သိတ္လွတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ ညီမေလး ေရမႈတ္ကို မိတဆိုးေလးမို႔ အခ်စ္ပိုၾကျပန္သတဲ့။ သူတို႔ ေမာင္ႏွမ ေလးေယာက္ရဲ႕ ခ်စ္ၾကင္နာပံုကို အေဖလုပ္သူ ဦးႀကီး ေတြ႔ျမင္ရတဲ့အ ခါ "အမယ္မင္း မယ္ႀကီးရဲ႕ ထၾကည့္ပါအံုးေတာ့လား" လို႔ ပူေဆြး တသ မိသတဲ့ကြယ္....ေမာင္ႏွမေလးမ်ားလည္း မိဘမ႐ိွတဲ့အခါ အေမြကိစၥနဲ႔ အခ်င္းမမ်ားၾကပဲ တည့္တည့္႐ႉ႐ႉ ေနထိုင္ၾကဖို႔ သိတ္လို အပ္တာေပါ့.......
ကိုင္း ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲကြယ္...:))

တ ထ ဒ ဓ န

ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ေလးတၿမိဳ႕မွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ဘဝကို အေျခခ်ခ်င္တယ္။ ျဖစ္ႏိူင္ရင္ေတာ့ အနားမွာ ခ်စ္ေသာသူမ်ားနဲ႔ အတူတကြေပါ့။ အဖိုးအိုရဲ႕ သားေတြကို ထင္းစည္း ခ်ိဳးခိုင္းတဲ့ စည္းလံုးညီၫြတ္ျခင္းရဲ႕ ျပယုဂ္...ခုထိ အမွတ္ရတုန္းပဲ...။ ဟုတ္တယ္ ေလာကဓံကို ရင္ ဆိုင္ဖို႔ အတူတူ ဒြန္တြဲလို႔ ဘာကိုမွ မမႈခ်င္ေတာ့ဘူး။ သဘာဝ ေရေျမေတာေတာင္ အလွေတြ၊ ေပါ့ထရိတ္ေတြ နဲ႔ အမွတ္တရစာေလး ေတြ ပါဝင္တဲ့ ဓါတ္ပံုစာအုပ္ေလး တအုပ္ လုပ္ခြင့္ရမယ္ ဆို လုပ္ခဲ့ခ်င္ေသးတယ္။ မေသခင္ အခ်ိန္ေလး ရသေလာက္မွာ ေလ ။ ႏြံနစ္ခဲ့ ဖူးေပါင္းမ်ား လွေပါ့...အခ်စ္ႏြံ၊ ဘဝႏြံ၊ သံသရာႏြံ ေတြတဲ့လား...မၿပီးႏိူင္၊ မစီးႏိူင္တဲ့ အဆံုးမသတ္ႏိူင္မႈေတြ ေမာတယ္။

ပ ဖ ဗ ဘ မ

ပန္းခ်ီကားေတြကို မက္စက္စြာ ခ်စ္တယ္။ ပရဟိတ လုပ္ငန္း ေတြမွာ စိတ္ေရာ ကိုယ္ပါ ပါဝင္ လုပ္ေဆာင္မယ္...ေဖာင္ေဒး႐ွင္းေလး တခု...အတိအက် ေျပာရရင္ ခ်စ္ၾကည္ေအး ေဖာင္ေဒး႐ွင္း ဆိုတာေလး...အသက္သြင္းခဲ့ခ်င္တယ္ (ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေနာ္...ျဖစ္ခ်င္ တာကို ေျပာပါတယ္)။ လူေတြဟာ ဘာေၾကာင့္ ဗဟိႏၶလို႔ ေခၚတဲ့ အေပၚယံ အျပင္ပန္းကို ၾကည့္ၿပီး တန္ဘိုး ျဖတ္ခ်င္ၾကတာပါလိမ့္။ ဘဝႀကီးက ဘက္လိုက္မႈကင္းတယ္။ ဘဝထဲက လူေတြကသာ ဘဝကို ျခယ္လွယ္တယ္။ ဟိုး မိုးကုပ္စက္ဝိုင္းထိ ပ်ံသန္းသြား ႏိူင္တဲ့ အင္အားနဲ႔ အေတာင္ပံတစံု လူတိုင္းကိုယ္စီ ရေစ ခ်င္တယ္။ လံု႔လ၊ ဝိရီယ၊ လမ္းေၾကာင္းေ႐ြးခ်ယ္မႈ နဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြက ေရ႐ွည္မွာ တန္းတခု သတ္မွတ္ေပးလိမ့္မယ္။ ဒါပါပဲ...။

ယ ရ လ ဝ သ ဟ အ

ယံုၾကည္မႈ ဆိုတာ ႐ိွေကာင္းပါတယ္ မ်က္စိမိွတ္မထားဘူး ဆိုရင္ေပါ့။ လူမႈဆက္ဆံေရးေရာ စီးပြားေရးမွာပါ သူ အေရးပါတယ္။ ႐ြာ...ကမာၻ႔႐ြာရယ္လို႔ တင္စားေခၚေဝၚၾကတဲ့ေခတ္မွာ အေမ႐ိွတဲ့႐ြာ...ေျမ႐ိွ၊ ေရ႐ိွ၊ ေ႐ႊ႐ိွတဲ့႐ြာ...အဲဒီ႐ြာကို က်မ လြမ္းတယ္။ တခါတခါေတာ့ ေလးလံမႈေတြကို လႊတ္ခ်ခဲ့ၿပီး ေလတံခြန္ေလး တစင္းလို ေပါ့ပါးပ်ံသန္းေနခ်င္မိတယ္။ လူရယ္လို႔ ျဖစ္တည္မႈ တခု ရလာကတည္းက ေဝဒနာနဲ႔ စခဲ့ၾကတာေလ...၊ သမုဒယ တဲ့ သံေယာဇဥ္တဲ့ ကဲ မ်ားလွလြန္းတဲ့ ေႏွာင္ႀကိဳးေတြ...တကယ္ပဲ ေလးလံလွပါရဲ႕...။

ဟန္မေဆာင္တတ္မႈ၊ ပြင့္လင္းမႈေတြေၾကာင့္ ေထာ္လန္႔ကန္႔လန္႔ ျဖစ္တတ္ေသး တယ္...။ က်မမ်ား မွားသလား...၊ အဲဒီအတြက္ မွားေနရင္ေတာင္ မွ မွားတဲ့ဘက္မွာ ရဲရဲရပ္ရင္း မွားတဲ့ဒဏ္ကို လူးလိမ့္ခံစားပစ္လိုက္ မယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ မွန္ခ်င္ေယာင္မေဆာင္ဘူး။ စိတ္ေျပ လြယ္ၿပီး အာဃာတ မထားတတ္ဘူး။

ဒါ ကႀကီးကေန အ အထိ က်မရဲ႕ အဇၥၽတၱ မွန္တခ်ပ္ ဆိုပါေတာ့...။

သူငယ္ခ်င္း သက္ေဝရဲ႕ တက္ဂ္ပါ...ဒီတခါေတာ့ တိတ္တိတ္ေလး လက္ကုတ္စရာမလိုပဲ လာတက္ဂ္ထားလို႔ ဝမ္းသာရပါတယ္။ တက္ဂ္ပို႔စ္ေတြဟာ အတက္ဂ္ခံရတဲ့ လူေတြအားလံုး ေခါင္းစဥ္တခုေအာက္မွာ အျမင္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဝိုင္းေရးၾကတာမို႔ ေပ်ာ္စရာပါ။ သူ႔အျမင္၊ ကိုယ့္အျမင္၊ သူ႔အေတြး၊ ကိုယ့္အေတြး ဖလွယ္ၿပီး ဖတ္ၾကရတာမို႔ က်မကေတာ့ တက္ဂ္ပို႔စ္ေတြ ေရးရတာ စိတ္ဝင္စားသူပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ တက္ဂ္လာသမွ် တက္ႂကြစြာ ေရးေလ့ ႐ိွပါတယ္...။

ဒီပိုစ့္ကို ေမာင္ေလး ကိုေဇာ္ နဲ႔ အကိုေလး ကိုေအာင္သာငယ္ကို ဆက္တက္ဂ္ခ်င္ပါတယ္။ ေရးေပးၾကပါအံုးေနာ္....။


Wednesday, May 26, 2010

က်မ၊ အိမ္ကလူႀကီး ႏွင့္ ကမာၻ႔့ဖလား ၂၀၁၀

ကမာၻ႔ဖလား ေဘာလံုးပြဲႀကီး နီးလာျပန္ပါၿပီ။ ၄ႏွစ္မွတခါ ၾကည့္႐ႈရသည့္​ပဲြ‌​ျဖစ္ရာ တကမာၻလံုး လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြႏွင့္ ေဘာပြဲ ႐ူးသြပ္သူမ်ားေရာ၊ ေဘာသမားအား ႐ူးသြပ္သူမ်ားပါ ယခုကပင္ ႀကိဳတင္ စိတ္လႈပ္႐ွားႏွင့္ေနၾကၿပီ။ က်မ၏ စိတ္အစဥ္ တို႔သည္ ၿပီးခဲ့ေသာ ကမာၻ႔ဖလား ေဘာလံုးပြဲသို႔ ျပန္လည္ ေရာက္႐ိွသြားေသာ္ တိတ္တိတ္ေလး ႀကိတ္၍ ၿပံဳးမိရေခ်၏။ ​‌​

ဥေရာပ ဖလားပြဲျဖစ္ေစ၊ ကမာၻ႔ဖလားပြဲျဖစ္ေစ အခါမ်ားစြာတို႔၌ က်မအိမ္က လူႀကီးသည္ ခ်စ္မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းမ်ားအား အိမ္သို႔ဖိတ္ေခၚကာ အတူတကြ အားေပးၾကည့္႐ႈေလ့႐ိွေလသည္။ က်မမွာလည္း အေပါင္းအသင္းမက္သူ ျဖစ္ရကား သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ား အားလံုး ႏွင့္ရင္းႏီွးကာ ဝိုင္းထဲဝင္ အျမည္းစားေနက်ပင္။ သူတို႔က ေဘာပဲြၾကည့္၊ က်မက ေဘာသမား ၾကည့္ႏွင့္ အံကိုက္ပင္။

ထိုသို႔ အားကစားစိတ္ဓါတ္အျပည့္ႏွင့္ အားေပးခဲ့ေသာ က်မမွာ ထိုႏွစ္တြင္မူ ကမာၻ႔ဖလား ပဲြခ်ိန္ႏွင့္ တိုက္ဆိုင္စြာ တရားရိပ္သာဝင္ရန္ စာရင္းေပးၿပီး ျဖစ္ေနခဲ့ေလသည္။ ဤတြင္ လိုအပ္သည္မ်ား၊ စိတ္ပူမိသည္မ်ားအား မဆံုးႏိူင္ေသာ မွာတမ္းမ်ား ေခြၽထားခဲ့ကာ သံေယာဇဥ္ ေႏွာင္ႀကိဳးကို ဒံုးကနဲ ျဖတ္၍ ၁၀ရက္ စခန္းသို႔ ဝင္ေရာက္သြားခဲ့ပါသည္။

ရိပ္သာမွ က်မ ျပန္လာေသာ္ အိမ္ကလူႀကီးကို ေစာင္ၿခံဳေလးထဲ ေကြးေကြးေလး အဖ်ားတက္ကာ ပူျခစ္ေနေသာ ကိုယ္ႏွင့္ ေတြ႔ရေလ၏။ ႐ုတ္တရက္ စိတ္မ ေကာင္းျဖစ္မိကာ သူ႔နဖူးေပၚ လက္အသာတင္ရင္း ျဖစ္ပံုကို ေမးျမန္းေလသည္။ ဇာတ္ရည္လည္ေသာ္ မိတ္ေဆြမ်ားက ညလယ္ခ်ိန္ ျပန္အိပ္ေသာ္လည္း သူ႔မွာ တပင္တိုင္မင္းသားႀကီး လုပ္၍ မိုးအလင္း ကျပ အသံုးေတာ္ခံေလသည္ကို သိရေလ၏။ မနက္လင္းေသာ္မွ မနား၊ ႐ံုးသို႔သာတန္း၍ သြားေလသည္ဟူလို...

က်မမွာ မီးပံုေပၚလည္း ယမ္းက်၊ ယမ္းပံုေပၚလည္း မီးက်ကာ တဟုန္းဟုန္းထ ေလရာ ၁၀ရက္ ရိပ္သာဝင္ခဲ့သည့္ ကုသိုလ္ေလးမွာ ဖုတ္လိႈက္ဖုတ္လိႈက္ႏွင့္ ဘဲစားဘဲေခ် ျဖစ္သြားေလေတာ့သည္။ လူႀကီးရင့္မာႀကီးျဖစ္လ်က္ႏွင့္ ကိုယ့္က်န္းမာေရးကိုမွ မေစာင့္ေ႐ွာက္ႏိူင္ ေအာင္ ျဖစ္စရာလား၊ မိန္းမ မ႐ိွတာနဲ႔ ဒီေလာက္ အအိပ္ပ်က္ခံၿပီး ေဘာပြဲ ၾကည့္ရသလားဟု တဖ်စ္ဖ်စ္ ျမည္တြန္ေလ၏။

ဤမွ်ႏွင့္ မၿပီးေသး၊ ကမာၻ႔ဖလားပြဲလြန္ေသာ္ ေနာင္ ဘယ္ေဘာပြဲမွ မၾကည့္ရေလေအာင္ စတားဟပ္ (Starhub)ကို ဖုန္းေခၚကာ ေကဗယ္တီဗီ (Cable TV)လိုင္းအား ျဖတ္ခ်ခဲ့ေလသည္။ ထိုအခါ အႏီွအိမ္ကလူႀကီးသည္ မ်က္ႏွာေလး ဇီး႐ြက္ေလာက္ႏွင့္ သနားစဖြယ္ ႐ိွ႐ွာေလသည္။ စိတ္ထဲ၌မူ အမဇံုေတာနက္မွ မိန္းမၾကမ္းႀကီးမ်ား သူ႔ေ႐ွ႕ေရာက္ေနေရာ့ လားဟု ေတြးေကာင္းေတြးေနေပလိမ့္မည္။ သူဘာကမွ မတတ္ႏိူင္ပါ။ အေၾကာင္းမူ ထိုကြန္ထရက္မ်ား၊ ဖုန္းလိုင္းမ်ားသည္ က်မနာမည္ႏွင့္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။

ၿပီးခဲ့ေသာ ဥေရာပဖလားပြဲမ်ား ျပစဥ္ကမူ ညႀကီးတေရးႏိူးထ၍ အိမ္မွလမ္းေလ်ာက္ကာ ေဘာလံုးပြဲမ်ားျပသေသာ ၂၄နာရီ ဘီယာဆိုင္မ်ားသို႔ ေနပူမိုး႐ြာ မေ႐ွာင္ သြားေရာက္ ၾကည့္႐ႈ႐ွာေလ၏။ ဤသည္မွာ ႏူးညံ့လွေသာ က်မ၏ ႏွလံုးသားအား ျပင္းထန္စြာ ကိုင္အလႈပ္ ခံရသကဲ့သို႔ ႐ိွခဲ့ေခ်၏။ သူ႔အား သနားလွေပစြ...။

ဒီႏွစ္လည္း လာျပန္ပါၿပီ။ စင္တယ္ (Singtel) မွ မီယိုပလန္ (MIO Plan) ႐ိွၿပီး သူမ်ားအတြက္ အထူးေစ်းႏႈန္း S$ ၇၀.၆၂ ႏွင့္ ၆၄ပြဲ-တလစာ ပ႐ိုမီုး႐ွင္း ေပး၍ ဆဲြေဆာင္ျပန္ေလသည္။ အိမ္ကလူႀကီးသည္ လြန္ေလၿပီးေသာ ကမာၻ႔ဖလားပဲြ က အျဖစ္ကို ေမ့ေလဟန္ႏွင့္ ဘယ္လိုလဲဟု ဆိုေလ၏။ က်မလည္း သူ႔ သနားလွ၍ ၾကည့္ပါေစေတာ့ေလဟု မီးစိမ္းျပ လိုက္ရာ အေမလုပ္သူက ဖိုးလမင္းထံမွ ထမင္းဆီဆမ္း ေ႐ႊလင္ဗန္းႏွင့္ ေတာင္းေကြၽးသည္ကို စားရေသာ ကေလးငယ္ပမာ မ်က္ႏွာႀကီးဝင္းထိန္၍ သြားေလသည္။

က်မ မ႐ိွေသာႏွစ္ကမူ သူတေယာက္တည္းဖ်ား၍ ယခုႏွစ္တြင္ကား ႏွစ္ေယာက္ လံုးဖ်ားၾကေသာ္ မခက္ေပေလာ။ ကမာၻ႔ဖလားပြဲၿပီးသည္မွ ၈လ-၉လခန္႔ ၾကာေသာ္ ႏိူင္ငံအႏွံ႔မွ ေမြးဖြားႏႈန္းက်ဆင္းေသာ သတင္းတို႔သည္လည္း ၾကားရေပလိမ့္အံုးမည္။ ေဘာပြဲကား အမ်ိဳးသားတို႔ အေပၚ ဤမွ် ဩဇာသက္ေရာက္၍ေလာ...အမ်ိဳးသမီးထု ညံ့ဖ်င္း၍ေလာ...စဥ္းစားစရာေပ။

မည္သို႔ပင္ဆိုေစ ေဘာပြဲ ၾကည့္႐ႈအားေပးၾကမည့္ အရပ္ဆယ္မ်က္ႏွာမွ ပုပုကြကြ ႏုႏု႐ြ႐ြ သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတို႔သည္ ကမာၻ႔ဖလားပြဲကာလအတြင္း ဖ်ားနာ ျခင္းမွ ကင္းေဝးၾကပါေစ၊ အမ္စီ (ေဆးခြင့္)ယူလြန္း၍ ႐ံုးမွ မန္ေနဂ်ာ၏ အထု အေထာင္းမွ ကင္းလြတ္ၾကပါေစ၊ လင္မယား ခိုက္ရန္ျဖစ္ပြားျခင္းမွ ကင္း႐ွင္းၾကပါေစ ဟု က်မ ဆုေတာင္းေမတၲာ ပို႔သလိုက္ ရပါသည္...။


Monday, May 24, 2010

Self Portrait A to Z

ဒီ A to Z တက္ဂ္ပိုစ့္ေလးေတြ သူမ်ားေတြ ေရးေနတာေတြ႔ေတာ့ ေရးခ်င္တာ...ခ်စ္စရာေလးမို႔လို႔၊ ခက္တာက ကိုယ့္လည္း ဘယ္သူ ကမွ လာမတက္ဂ္...ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ပန္ပန္က သက္ေဝကို တက္ဂ္ထားတာေတြ႔ေတာ့ ေပ်ာ္သြားတယ္...ဒါနဲ႔ သက္ေဝကို တိတ္တိတ္ေလး သြားၿပီး ေျပာထားတယ္...ဟိတ္ နင္ေရးၿပီးရင္ ငါ့ကို တက္ဂ္လိုက္ လို႔...။ သူငယ္ခ်င္းခမ်ာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဆက္တက္ဂ္ဖို႔ စိတ္ကူးမ႐ိွေပမဲ့ ကိုယ့္တေယာက္တည္းကို ထီးထီးႀကီး ကြက္ၿပီး တက္ဂ္ထား႐ွာတယ္..ဒီကလည္း မယ္ေရးခ်င္ ဆိုေတာ့ကာ...။ ေက်းဇူး သူငယ္ခ်င္းေလး သ ေဖာ္ သက္ေဝေရ...။


Alarm clock which I hate waking up with on weekdays and Accounts Executive that's what I am.

Buying times... that's the same old bad habit of mine that keeps me behind.

Commuters... yes we are, in this long Samsara...I am just one of the commoners in the circle.

Doubter ... I am definitely not.

Economical...I am used to buy things within my comfort zone without costing me a fortune.

Focus...cant miss it , everything will be blur blur blur if you don't.

Glutton...the word that describes me so perfectly ...:D

Husband...yeah he makes me feel like a woman, in another word :
Husband = အိမ္ကလူႀကီး

I...Don't even have an i phone and I love Irrawaddy, the beauty, the heart of our country.

Jokes and Jokers...We all need some laughter and clowns in our life, don't we?

Kick-Start...Doesn't matter how you fall just need to know faster way to kick-start so don't u sit there still ?

Lines...women hate to have the most...like fine lines...laughing lines...arrrr, so do I...

Mandatory...Why do we have to fill them up un-necessarily and repeatedly, it's a total nuisance.

Nature...Yes, I love nature...please take me away from the hustles and bustles of this commercial world.

Optimum...Everyone could achieve with practise and learning manners or whatever possible way just don't give up.

Positive...Be positive but not in your medical report of course...:D

Quote of the day...Don't do it today if can be finished up by tomorrow...that's my rule...ya...relax lah...!

Randomly...I do things randomly so that people won't trace me easily...ha ha...:P

Soliloquy...Yes I am sometimes, especially when writing short story for my blog...to see whether smooth or hiccup...poor me...:(

Travelling...Love to travel and still finding the job that get paid while travelling...Oops !

Uhm Tae Woong...Korean actor whom I secretly admired but who cares !

Vote...I am changing my uniform...please do vote for me ...hee hee :D

World Cup...What a fever...yeah coming on its way...GOAL !!!!! Ohh...excuse me! who says crazy about the ball but handsome footballers....that's right !

X=cross...You will have when u do a mistake, can't have too many in life though still trying...

Yawning...Please don't deny...all of us bloggers yawn at work due to lack of sleep...C'mon don't be shy...me too ya....yeah, not taxable for sure.

Zipper...Hey ! check your zipper...! Gotcha !!!

က်မကို စာရင္းကိုင္ ကြၽမ္းက်င္သူ လို႔ အလုပ္ထဲမွာ ရာထူးေပးထားတယ္...အလုပ္ဆင္းရက္ေတြဆို ႏိူးစက္နာရီနဲ႔ အိပ္ရာထရတာ သိတ္မုန္းဖို႔ ေကာင္းတာပဲ...။ က်မရဲ႕ အခ်ိန္ဆဲြတတ္တဲ့ အက်င့္ဆိုးေၾကာင့္ ေနာက္မွာ က်န္ေနခဲ့တတ္ျပန္တယ္...က်မတို႔ အားလံုးဟာ သံသရာ ခရီးသြားေတြပဲ မဟုတ္လား၊ အဲဒီ လည္ပတ္မႈထဲက သာမာန္ အမ်ိဳးသမီး တေယာက္ပါ႐ွင္။

သံသယရယ္လို႔ မထားတတ္သူပါ။ ေစ်းသိတ္မႀကီးတဲ့ အသက္႐ႈေခ်ာင္ေစမဲ့ ပစၥည္းေတြပဲ ဝယ္ေလ့႐ိွတယ္။ ဘယ္အရာမဆို မတိက်ရင္ ခ်ိန္မွတ္ လဲြတတ္တယ္ေလ...

စကားမစပ္ က်မက အစားပုပ္မ ဆိုတဲ့ နာမ္စားနဲ႔ေတာ့ ကြက္တိပဲ႐ွင့္...။ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ရယ္လို႔ ကိုယ့္ဘာသာ ခံစားမိေစတာက သူ႔ေၾကာင့္ ဆိုပါေတာ့...က်မရဲ႕ အိမ္ကလူႀကီးေပါ့...။

အိုင္ဖုန္း တလံုးေတာင္မွ က်မ မပိုင္ေပမဲ့ ႀကီးျမတ္လွပၿပီး တိုင္းျပည္ရဲ႕ ႏွလံုးသား ဧရာဝတီ ကိုေတာ့ အားလံုးနည္းတူ က်မ ပိုင္သလို ခ်စ္လည္း ခ်စ္တယ္။

ဘဝမွာ ရယ္ေမာစရာေတြ နဲ႔ ရယ္ေမာေအာင္လုပ္ႏိူင္စြမ္းသူေတြ လိုအပ္တယ္ လို႔ က်မ ယူဆတယ္ ဘဝ အေမာေတြ ေျပေစဖို႔ေပါ့ မဟုတ္ဘူးလား...ဘယ္လိုပဲ က်ဆံုးပါေစ အျမန္ဆံုး ျပန္လည္ ေျခလွမ္းစရင္ ေ႐ွ႕ေရာက္ႏိူင္ပါေသးတယ္...လဲက်ေနရာမွာပဲ ဆက္ထိုင္မေနဘူး ဆိုရင္ေပါ့...

က်မတို႔ အမ်ိဳးသမီးေတြအားလံုး မ်က္ႏွာမွာ အေရးအေၾကာင္းေတြ ႐ိွလာမွာ အမုန္းဆံုးပဲ ျဖစ္မယ္၊ ေခါင္းကိုက္ေစတဲ့ အႀကိမ္ႀကိမ္ မျဖည့္မျဖစ္၊ မလုပ္မျဖစ္ေတြကို မလိုအပ္ရင္ မလုပ္ခ်င္ဘူး။ သဘာဝ ေရေျမ ေတာေတာင္ကို ခ်စ္သူမို႔ တခါတေလေတာ့လည္း ဆူညံပြက္ေနတဲ့ ၿမိဳ႕ျပကေန က်မကို ေခၚထုတ္သြားစမ္းပါလို႔ သူ႔ကို ေျပာခ်င္လွတယ္။

လက္မေလ်ာ့တတ္ဘူး ဆိုရင္ေတာ့ ႀကိဳးစား ေလ့က်င့္သူတိုင္း အျမင့္ဆံုး ေအာင္ျမင္မႈကို ရႏိူင္တာေပါ့၊ အေပါင္းဘက္က ျဖစ္တည္မႈကို ၾကည့္တတ္ဖို႔လည္း လိုလိမ့္မယ္၊ ဒါေပမဲ့ ေဆးစစ္ခ်က္ အေျဖလႊာေတြမွာေတာ့ ေရာဂါေတြ အေပါင္းျပေနရင္ ခက္ရခ်ည့္။

သိတ္ျမန္ဆန္လြန္းလို႔ လက္ပန္းက်တဲ့ အခါမ်ားမေတာ့ မနက္ျဖန္ ၿပီးႏိူင္ရင္ရေသာ အလုပ္ကို ယေန႔ ႀကိဳမလုပ္ပါႏွင့္ ဤကား က်မ၏ အလိုတည္းလို႔ သက္သက္သာသာ ေျပာခ်င္စိတ္ ေပါက္မိတယ္...

က်မ ဘာေတြလုပ္ေနတယ္ ဆိုတာကို လူေတြ မွန္းမရေစခ်င္ဘူး ဒါေၾကာင့္ ပံုမွန္လုပ္ေနက် ဆိုတဲ့ လမ္းေၾကာင္းႀကီးအတိုင္း သြားေလ့ မ႐ိွဘူး။ ရီစရာတခုက က်မ တခါတေလ တေယာက္တည္း စကားေျပာေနတတ္တယ္၊ အထူးသျဖင့္ က်မ ဘေလာ့ဂ္မွာ ဇာတ္လမ္းတို ေလးေတြ ေရးတဲ့အခါ ဇာတ္ေကာင္ရဲ႕စကားေတြ၊ စာသားေတြ ႏႈတ္က တ႐ြ႐ြ ႐ြတ္မိေန တတ္တယ္။ အဲဒါ စာေခ်ာေအာင္၊ စလံုးစခု ၿဖစ္မေနေအာင္လို႔ပါ...သနားစရာ က်မ ဘဝပါလားေနာ္...။

ေနာက္ၿပီး က်မက ခရီးသြားရတာကို ခ်စ္တယ္၊ ကမ႓ာအႏံွ႔ ခရီးသြားရင္း လခေတြလည္း ဘဏ္ထဲ ဝင္ေနမဲ့ အလုပ္မ်ိဳး ရခ်င္ေသးတယ္...။ ႐ွာေနတုန္းေပါ့...။ ကိုရီးယားမင္းသား Uhm Tae Woong ကို သူမသိေအာင္ တိတ္တိတ္ေလး ခိုက္ေနေသးတာ...အို ဘယ္သူ ဂ႐ု စိုက္တာ မွတ္လို႔...။

က်မ ေခတ္နဲ႔အမီ ယူနီေဖာင္းလဲၿပီး ေ႐ြးေကာက္ပြဲဝင္ရရင္ ေကာင္းမလားေနာ္...ေျပာထားမယ္ က်မကို မဲေပးၾကပါ႐ွင္...

ကမ႓ာ့ဖလားပြဲႀကီး နီးလာပါေပါ့... ဂိုး လို႔ အားပါးတရ ေအာ္ဖို႔ ျပင္ထားၾကပါ တဆိတ္ေလာက္႐ွင္ ဘယ္သူကေတြမ်ား ေဘာလံုးကို ႐ူးသြပ္တာပါလိမ့္ က်မ အတြက္ေတာ့ ေဘာလံုးသမား ေခ်ာေခ်ာေတြကို ဆိုရင္ ပိုမွန္မယ္႐ွင့္...

ဘဝႀကီးက မွားတဲ့သူေတြကို ၾကက္ေျခခတ္စၿမဲေလ...ဟုတ္တယ္ ၾကက္ေျခခတ္ေတြနဲေအာင္ ႀကိဳးစားေနတုန္းပါပဲ...

က်မတို႔ ဘေလာ့ဂ္ေရးသူေတြ အလုပ္ထဲမွာ မသမ္းဖူးတဲ့သူမ်ား ႐ိွပါ့မလား၊ အိပ္ေရးထဲက ဖဲ့ၿပီး ဘေလာ့ဂ္ဂင္းၾကတာ ဆိုေတာ့ အားလံုးပဲ သမ္းဖူးၾကမယ္ထင္ပါရဲ႕ မ႐ွက္ပါနဲ႔႐ွင္ ဝန္ခံလိုက္ စမ္းပါ အဲဒီအတြက္ အခြန္မေပးေဆာင္ရပါဘူး...

ေဟး!! ႐ွင့္ ဇစ္ပ္ကို ျပန္ငံု႔ၾကည့္လိုက္အံုး....ဟဟ ေနာက္တာ...:D


Friday, May 21, 2010

အညာ ႏြားႏိူ႔ခဲဟင္း

မွတ္မွတ္ရရ ႏြားႏို႔ခဲဟင္းကို က်မ ပထမဦးဆံုး စားခဲ့ဖူးတာ အထက္ျမန္မာျပည္ အညာေဒသ ေလးတခုျဖစ္တဲ့ မံု႐ြာအနီးက ႐ြာေလး တ႐ြာမွာပါ။

အေဒၚေတြနဲ႔အတူ ငယ္ငယ္က သြားခဲ့ဖူး တဲ့ ခရီးေတြထဲမွာေတာ့ သတိတရ ႐ိွေနခဲ့ရဆံုး ၿမိဳ႕ငယ္ကေလး ။ သူတို႔ဆီမွာ အိမ္ ျခံဝိုင္း အက်ယ္ႀကီး ေတြနဲ႔....၊ အိမ္ကေလးရဲ႕ေဘးတဘက္တခ်က္မွာ သနပ္ခါးပင္ေတြ အတန္း လိုက္ စိုက္ထားလိုက္တာမ်ား ျပန္ထြက္လာရင္ သနပ္ခါးနံ႔ေတာင္ ကိုယ္မွာ စဲြက်န္ေနခဲ့သ လိုပါပဲ။

အညာသူ အညာသားေတြပီပီ ဧည့္ဝတ္ အင္မတန္ေက်တဲ့ အျပင္ အျပန္မွာ သနပ္ခါးတုံးေတြ ခုတ္လို႔ အသင့္ေသြးေလာက္႐ံု အပိုင္းေလး ေတြ ျဖတ္ေပးလိုက္ေသးတယ္။ ႏြားႏိူ႔ခဲကို ဆီနဲနဲ နဲ႔ ခပ္ထပ္ထပ္ေလးေၾကာ္လို႔ ထည့္ေပးလိုက္ေသးတာမ်ား အေတာ္ၾကာၾကာကို စားယူ ရပါ တယ္။

ေနာက္တခု စားခဲ့ရေသးတယ္။ မုန္႔စိမ္းေပါင္းကို ျမန္မာထန္းလ်က္နဲ႔ အခ်ိဳေပါင္း၊ အထဲမွာ ပဲေစ့ကေလးေတြလည္းပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်မတို႔ ၿမိဳ႕ေပၚမွာလို ခပ္ပါးပါး ျပားျပားေလး ႐ွပ္လီွးတာ မဟုတ္ဘူး၊ ဆပ္ျပာေတာင့္ ပံုလို အတံုးလိုက္ လီွးတာ...အဲဒါကိုမွ အေပၚက ပဲဆီေမႊးေမႊးေလး ဆမ္းၿပီးေကြၽးတာ...။ ဒီေန႔ထက္ထိ ဘယ္မုန္႔စိမ္းေပါင္းမွ မမီေအာင္ စားလို႔တယ္ေကာင္း...

ေအာက္ပံုက ႏြားႏိူ႔ခဲ...အဝိုင္းခ်ပ္ႀကီးေတြကို ေလးပိုင္းျပန္လီွးၿပီး ဆီေျခာက္ ေျခာက္ေလးနဲ႔ ျပန္ေၾကာ္ထားတာ...နဲနဲေလး ဖဲ့ျမည္းၾကည့္ ေတာ့ အားပါး ေမႊးၿပီးစိမ့္ေနတာပဲ...


ၿပီးမွ င႐ုပ္သီးဆီသတ္၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးထည့္၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးလိတ္ၿပီး ဆီျပန္ေတာ့မွ င႐ုတ္သီး ေတာင့္ေလး နဲနဲအုပ္ၿပီး စား႐ံုပဲ...


အရမ္းစားေကာင္းတယ္ ႏြားႏိူ႔ခဲ အစိမ့္ရယ္၊ အအီေျပ ခရမ္းခ်ဥ္သီး အခ်ဥ္ေလး ရယ္၊ င႐ုတ္သီး အရသာ စပ္စပ္ ေမႊးေမႊးေလးရယ္ ဆိုေတာ့ ဗိုက္ကို ကားသြား တာပဲေပါ့...

ႏြားႏိူ႔ခဲလား...ဘယ္ကလာ စကၤာပူမွာ ဘယ္ရမလဲ တေန႔ကပဲ အမ်ိဳးေတြ လာတာနဲ႔ သူတို႔နဲ႔ အတူ စားစရာထည့္ေပးလိုက္လို႔ သြားယူ တာ...တကယ္ တကယ္...ထည့္ေပးလိုက္တဲ့ အိတ္ ေအာက္ေျခ ေထာင့္နားမွာေတာင္ ဒီလို ေရးထားေသးတယ္....


သို႔....
ခ်စ္ရပါေသာ ေခြၽးမေလး အတြက္
မွ....
ခ်စ္ေသာ ေယာကၼႀကီး
ေခတၱ မန္းေလး...........................တဲ့....:)


Wednesday, May 19, 2010

မိုးခါးေရ...

က်ေနာ္ငယ္ငယ္က အေမနဲ႔ အျပင္လိုက္သြားတိုင္း လမ္းေဘးမွာ ေတာင္းစားေန ၾကတဲ့ ကေလးေတြကို ျပျပၿပီး က်ေနာ့္ကို ဆံုးမေလ့ ႐ိွတယ္။

"ေတြ႔လား သား...ပညာတတ္ႀကီးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနာ္...ပညာမတတ္ရင္ သား သူတို႔လို လက္ျဖန္႔ ေတာင္းစားေနရလိမ့္မယ္ သားရဲ႕၊ အေမေျပာတာ နားလည္လား သားဘဝ အဆင့္အတန္း တိုးတက္ ျမင့္မားေအာင္ ပညာက ပို႔ေဆာင္ေပးလိမ့္မယ္္ ေနာ္ သား" တဲ့...

က်ေနာ့္ အသည္းထဲ ရင္ထဲ စဲြထင္ခဲ့ရတဲ့ အေမ့ရဲ႕စကား....က်ေနာ္ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး အေမ...။

*****************************

"ကိုေရ...ကို႔သားအငယ္ ကြန္ျပဴတာသင္တန္းေၾကးရယ္၊ တ႐ုတ္စာသင္တန္း ေၾကးရယ္ ေနာက္တပတ္က်ရင္ ေပးရေတာ့မယ္ေနာ္..."

"ေဟ ေအး ေအး"

"ကိုေရ...အႀကီးေကာင္ကို ဂိုက္လုပ္ေပးေနတဲ့ ဆရာမေလးကို ဒီလအတြက္ ပိုက္ဆံေပးရ အံုးမယ္ေနာ္...ဆရာမေလးမ်က္ႏွာျမင္တိုင္း အားနာစရာေတာင္ ေကာင္းေနၿပီ...."

"ေအးပါကြာ ေအးပါ"

"ကိုေရ...ေနာက္ႏွစ္ရက္ဆို ဆန္ဝယ္ရေတာ့မယ္ေနာ္..."

"ဪ...ေအး ေအး"

"ကိုေရ...ဒီလကုန္ ဟိုဘက္လမ္းထိပ္က မဂၤလာေဆာင္ဖိတ္ထားတာ လက္ဖဲြ႔ဖို႔ ပိုက္ဆံခ်န္ ရအံုးမယ္ေနာ္..."

"ေဟ...ေအးပါကြာ..."

ဖတ္လက္စ သတင္းစာကို လက္က ခ်၍ ဟင္းကနဲ သက္ျပင္းခ်မိေလသည္။

အသံုးစရိတ္ေတြ...အဲဒီ အသံုးစရိတ္ေတြကို ဘယ္လို ခ်ဴံ႕ရပါ့...။ မအားလပ္ဟု အေၾကာင္းျပ ၍ မဂၤလာပြဲ မသြားရင္ေရာ...၊ ဒါမွမဟုတ္ သတင္းရယ္လို႔ ဘာမွ မထူးလွေသာ ေန႔စဥ္သတင္း စာကို မယူေတာ့ပဲ ျဖတ္လိုက္လ်င္ေရာ... ဒါဆို ဒီတလ ေငြပိုနဲနဲ ထြက္လာႏိူင္မလား ေတြးရင္း ကပင္ က်ေနာ့္ စိတ္အစဥ္သည္ ေငြကုန္ေပါက္ေတြၾကား မလူးသာ မလြန္႔သာ ႐ိွေနေလသည္။

******************************

အိမ္ေထာင္ရက္သားက်ၿပီး ျမတ္ႏိူးရေသာ ဇနီးသည္မွ ခ်စ္စရာ သားကေလး ၂ ေယာက္ ေမြးဖြား ေပးခဲ့သည္။ အေမ့စကား နားေထာင္ ေသာ က်ေနာ္သည္ ပညာတတ္ႀကီးျဖစ္၍ ႐ံုးႀကီးတ႐ံုး၏ ဌာနတခုဝယ္ အရာ႐ိွေပါက္စလည္း ျဖစ္ေနပါေသးသည္။

"ဆရာ ဒီတပတ္ အတြက္"
"ေအး ေအး ေက်းဇူးပဲကြာ"

က်င့္သားရေနေသာ လက္တို႔က အံဆြဲထဲသို႔ အထုပ္ကို ေ႐ွာကနဲ ထည့္ၿပီး ျဖစ္ေလသည္။ က်ေနာ္တို႔ ဌာန၏ တပတ္စာ ႐ွင္းတမ္း၊ အတိ အက် ေျပာရလ်င္ ေဝစုခဲြတမ္း...။ ၾကားေပါက္ ဝင္ေငြေကာင္းေသာ ႐ံုးႀကီးျဖစ္သည္ဟု ဟိုစဥ္က ၾကားသိခဲ့ဖူး႐ံုသာ။ အလုပ္ဝင္ကာစ နဖူး ေတြ႔ ဒူးေတြ႔တြင္မူကား ထိုေငြမ်ားကို လက္ခံ၍ အိပ္ထဲထည့္စဥ္ က်ေနာ့္ မ်က္ႏွာတခုလံုး ပူေႏြး သြားခဲ့ဖူးသည္။

က်ေနာ္မယူလ်င္ က်ေနာ့္တေယာက္စာေဝစုကို သူတို႔ပင္ ပို၍ ခဲြေဝယူၾက မည္တေၾကာင္း၊ က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း မလြန္ဆန္ႏိူင္စြာ မက္ ေမာမိသည္က တေၾကာင္း.....။ ထိုအေၾကာင္းမ်ား ေၾကာင့္ပင္ လူညီ၍ "ဤ" ကို "ကြၽဲ" ဟု ဖတ္သူမ်ားထဲတြင္ က်ေနာ္တေယာက္ လည္း အပါအဝင္ ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။

******************************

အေမ့ ဆံုးမဩဝါဒေၾကာင့္ ပညာကို ႀကိဳးစား သင္ယူခဲ့၍ ပညာတတ္ႀကီး တေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ ပါသည္။ စားဝတ္ေနေရး အေျပလည္ႀကီး မဟုတ္သည့္ တိုင္ လည္ပတ္ေနေသးသည္။ လူပံုအလယ္ ပညာတတ္ အရာ႐ိွမင္းဟု ပြဲလယ္တင့္ ေနေသးသည္။ သို႔တိုင္ေအာင္ အေမ ေျပာခဲ့ဖူးသလို လက္ျဖန္႔စရာ မလိုေသာ ဘဝမွာ ေရာက္ေနၿပီတဲ့လား..က်ေနာ္ မေသခ်ာေပ...

ေသခ်ာသည္မွာ က်ေနာ္ ည ည ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္မေပ်ာ္ႏိူင္ေသးသည္ပင္...

Tuesday, May 18, 2010

ငွက္တို႔နဲ႔ တေန႔ခင္း

ဂ်ဴေရာင္း ငွက္ဥယ်ာဥ္ကိုေရာက္ေတာ့ ေန႔လည္ ၁၂ ထိုးေတာ့မယ္...တဲတဲေလးရယ္။ လက္မွတ္ခ်က္ခ်င္းဝယ္...၊ ငွက္စြမ္းရည္ျပပြဲက ၁ နာရီမွ ဆိုတာနဲ႔ ၄၅မိနစ္ေလာက္ ဟိုေလွ်ာက္ ဒီေလွ်ာက္ နဲ႔ အခ်ိန္ျဖဳန္းရေသးတယ္။ ပင္ဂြင္းေတြ သြားၾကည့္ခဲ့ေသးတယ္...။ ပိုစ့္တင္ဖို႔ မရည္႐ြယ္ထားတာမို႔ အေသအခ်ာ ဓါတ္ပံု မ႐ိုက္ခဲ့ရဘူး။

ေန႔မြန္းတည့္ေနပူပူေအာက္မွာ၊ ၿပီးေတာ့ ငွက္ေတြကိုလည္း ကိုယ္က စိတ္ဝင္စားတာမွ မဟုတ္ေတာ့ ဓါတ္ပံု႐ိုက္ခ်င္စိတ္ကို မ႐ိွတာ...



ဝင္ခနဲ႔ အတူ Panorail စီးဖို႔ပါ ဝယ္ခဲ့တာမို႔ အပူေ႐ွာင္ၿပီး ရထား ခဏ စီးခဲ့ၾကတယ္။ ဒါက စေတ႐ွင္တခုမွာ...



ဒါက Lory Station မွာဆင္းတုန္း ႐ိုက္ခဲ့တာ....


အဲဒီ Bottle Tree ကေတာ္ေတာ္လွတယ္ ဒါေပမဲ့လည္း ေနပူက်ဲက်ဲထဲမွာ တပင္တည္း...အထီးက်န္လြန္းလွသကြယ္...


ငွက္စြမ္းရည္ျပပဲြေနရာ....


ျမန္မာလို ႐ြက္ဖ်င္တဲ အႀကီးစားႀကီး...သူကေတာ့ ပိုေခတ္မီတာေပါ့ေလ...ပြဲမစေသးေတာ့ ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ မိုးေပၚေထာင္အပစ္...အဲ...အ႐ိုက္မွာ ခုလို တိမ္ေတြနဲ႔ ႐ြက္ဖ်င္တဲအစပ္ေနရာေလး လွတပတကို သြား႐ိုက္မိတယ္...ေသခ်ာၾကည့္...သိတ္ကဗ်ာဆန္တယ္...
(ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ တိမ္ေတြကို ေဘာင္အတြန္႔ အတြန္႔ ခတ္ၿပီး ၾကည့္ခဲ့တဲ့ တခဏေပါ့...)


ေထာင့္ေတြတိုင္းမွာ အ႐ိွန္ျပင္းတဲ့ ေလပန္ကာႀကီးေတြ ႐ိွတယ္...ေတြ႔လား ဒါေပမဲ့ အေသပူတာပဲ...ဒါေတာင္ ဒီမွာ မိုးက ခဏခဏ ႐ြာတာ...


ဒါက လိေမၼာ္ေရာင္အေသြးနဲ႔ ဖလမ္မင္ဂိုေတြ...အနီးကပ္မသြားဘူး...အေဝးက လွမ္း႐ိုက္ ခဲ့တာ...


ဒါလည္း ဖလမ္မင္ဂိုပဲ သူက်ေတာ့ ပန္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့...


Lory ေတြ အစာေကြၽးတဲ့ေနရာ...အထဲဝင္လိုက္သြားၿပီးမွ မွားသြားမွန္းသိတယ္ ငွက္ေတြကို အထဲမွာ ဒီအတိုင္းလႊတ္ထားတာကိုး...


လူေတြရဲ႕ ပခံုးေပၚ လိုက္ လိုက္နားေနေတာ့ ဖလန္း ဖလန္းသံ ၾကားရင္ပဲ ကိုယ့္မွာ အလိုလို ဇက္ပု ပုသြားတယ္...ေလွ်ာက္ရတာ ေက်ာမလံုလွဘူး...


ဒီတေကာင္က မိုက္ဂိုက္နဲ႔ လွမ္း႐ိႉးေနေသးတာ...လက္ထဲက ကင္မလာေလး လြတ္က်ေတာ့ မလို႔ ျမန္ျမန္ ႐ိုက္ၿပီး ေ႐ွ႕ဆက္ေ႐ြ႕ခဲ့ရတယ္..


အင္း...ဒီတေကာင္ကေတာ့ အေတာ္ေသြးႀကီးတယ္ အေရးကိုမလုပ္ဘူး...ဘာျဖစ္လဲ ႐ိုက္တယ္ကြာ...


သနားစရာေတာ့ ေကာင္းသား သူတို႔ခမ်ာ အစာခြက္ကို ခုလို ေျခကေလးတဘက္နဲ႔ ကုတ္ဆဲြထားၿပီးမွ စား႐ွာတယ္...


တေလွ်ာက္လံုး အနီ၊ အစိမ္း နဲ႔ အဝါေတြခ်ည္းပဲမို႔ ေ႐ႊအိုေရာင္နဲ႔ အနက္စပ္ၾကားေလးေတြ ေတ႔ြေတာ့႐ိုက္ခ်င္တာ...ဘသားေခ်ာငွက္ေတြက ထြက္မလာၾကဘူး...


ေအာက္ပံုက အင္တာနက္က ႐ွာတင္လိုက္တာ...ငွက္ႏွစ္ေကာင္ ျခင္းေလးေတြထဲကို ေဘာလံုးေလးေတြ အၿပိဳင္ထည့္ၾကတာ...


etour-singapore.com/jurong-bird-park

ငွက္ေတြက တတ္တာလြန္ေရာပဲ...၁ကေန ၁၀ထိ အဂၤလိပ္လိုေရာ၊ တ႐ုပ္လိုေရာ ေရျပတာ၊ ငိုတဲ့အသံ၊ ဟဲလိုႏႈတ္ဆက္သံ၊ သီခ်င္းေတြ လည္း ဆိုျပလို႔...အဲဒီ့ ခဏေတာ့ ခ်စ္စရာ...၊ ဇီးကြက္ေတြ၊ ဒီးဒုတ္ေတြ အဲသလို ညဥ့္ငွက္ေတြကိုေတာ့ ညအေမွာင္ခန္းလို ဖန္တီးထားတဲ့ အထဲမွာ ျပထားတယ္...ငွက္ေတြကို ဖလက္႐ွ္ပိတ္ၿပီးမွ ဓါတ္ပံု႐ိုက္ခြင့္ ျပဳပါတယ္...

ဟက္ပီး ဘာဒ့္ေဒး သီခ်င္းဆိုျပတဲ့ ငွက္ကေလးရဲ႕ ဗီဒီယိုကိုေတာ့ ဒီမွာ ၾကည့္ႏိူင္ပါတယ္

ငွက္ေတြကေတာ့ အမ်ိဳးစံုပဲ ဒါေပမဲ့ ရထားေပၚကေနပဲ ၾကည့္ရင္းသြားတာမို႔ ဓါတ္ပံု႐ိုက္ခြင့္ မသာဘူး၊ ႐ိုက္ခ်င္တာက ငွက္ႀကီးဝံပို၊ ေအာက္ခ်င္းငွက္ နဲ႔ ပင္ဂြင္းေတြပဲ...၊ အေတာ္လွမွာ ဒီက ႐ိုက္ခ်က္နဲ႔ဆို....

ငွက္ေတြက ဘယ္လိုပဲ အမ်ိဳးအစားကဲြကဲြ ကိုယ့္မ်က္လံုးထဲေတာ့ တူတူလိုပဲ..... သြားခ်င္ရာသြား၊ စားခ်င္ရာစား၊ နားခ်င္ရာနား နဲ႔ သူတို႔ မွာ အေတာင္ပံတစံု ႐ိွေနျခင္းက ပန္းကေလးေတြထက္ အားသာတဲ့ အခ်က္ပဲ...။

စိတ္မဆိုးဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေမာင္တို႔ ေယာကၤ်ားေတြနဲ႔ တူတယ္လို႔ ေျပာလိုက္ခ်င္တာ....။ ဒါေပမဲ့လည္းေလ တခ်ိဳ႕ေသာ ငွက္ေတြက် ျပန္ေတာ့ အေတာင္ပံေတြ ကိုက္ညႇပ္ထားျခင္း ခံရတာမို႔ ဖလပ္ ဖလပ္ မလုပ္ႏိူင္ ႐ွာေတာ့ပါဘူး...အိမ္ကလူႀကီးလို ဆိုပါေတာ့ေလ....:)

Sunday, May 16, 2010

အလွကိုယ္စီ...

ဒီပန္းေလးကို ျမင္ဖူးေနက် ျဖစ္မွာပါ...ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ကိုယ္ထည္ ေဖာင္းေဖာင္း လံုးလံုးေလးမွာ ထိပ္က အနီေရာင္ နဲ႔ အနားသတ္ထားၿပီး အထဲက ဝတ္ဆံမွ်င္ အ႐ွည္ေလးထြက္ေနတာ...ႏူးညံ့ေပမဲ့ ခပ္စြာစြာ မဟုတ္မခံ ေကာင္မေလး တေယာက္ကို ျမင္မိေစတယ္...


ဒါေလးကေတာ့ ပိန္ပိန္ကိုင္းကိုင္း ပိုးဟပ္ျဖဴလို ေကာင္မေလးေပါ့....


ဒီေအာက္ ၃ပံုကေတာ့ လူလတ္ပိုင္း က်က္သေရ႐ိွ႐ိွ တည္ၿငိမ္တဲ့ အလွနဲ႔ မဟာဆန္သူ မမ လို႔ ဆိုလိုက္ခ်င္တယ္....




ခရမ္းေရာင္ပန္းကေလးေတြက အလွေသြးႂကြယ္ေနတဲ့...အုပ္စုလိုက္ေနတတ္တဲ့ ႐ွက္တက္တက္ ေကာင္မေလးေတြ....




ဒါ ပန္းမွ မဟုတ္ပဲ အ႐ြက္ႀကီးပဲဟာလို႔ ဆိုၾကမယ္ ထင္ပါရဲ႕...ဟုတ္တယ္ အ႐ြက္ပဲ...တ႐ြက္ထဲမွာကို အေရာင္ေတြ အႏုအရင့္နဲ႔ အကန္႔လိုက္ ႐ိွေနတာ...လက္ေတြ႔ ဘဝကလည္း အဲလိုပဲ သူ႔အကန္႔နဲ႔သူ...ကိုယ္နဲ႔တူတဲ့ အ႐ြက္မို႔ အလွမ႐ိွေသာ္လည္း ဘဝသမားမို႔လို႔ ႐ိုက္ခဲ့တာ...အဟြန္း...:)


ဒါေတြကေတာ့ ဘာပန္းမွန္းကို မသိဘူး အေရာင္ေတြ ပံုစံေတြ ဆင္မလိုလိုနဲ႔ ကဲြလို႔၊ ပန္လို႔ရတဲ့ပန္း မဟုတ္ေသာ္လည္း ပန္းအိုးထိုးတဲ့ ေနရာေတြမွာ သံုးတာ ေတြ႔ဖူးတယ္...တခိုင္မွာ 'တပြင့္တည္းပဲ...ဒါေပမဲ့ အပ်ိဳဟိုင္းႀကီး' လို႔ ဆိုရမလို ရဲရဲေတာက္ အပိ်ဳႀကီးေတြကို သတိ ရသြားေစတယ္...



ဒါကို ၾကက္တူေ႐ြးပန္းလို႔ ေခၚၾကတယ္ ထင္ပါရဲ႕...အေရာင္မတူ၊ ပံုစံလည္းကဲြ...တြဲရ႐ြဲပြင့္ ေနပံုေတာ့ ဆင္တယ္...အညႇာတခိုင္ထဲမွာ အပြင့္ေတြမ်ားသမို႔ ရည္းစားမ်ားတတ္တဲ့၊ အီၾကာ႐ိုက္တတ္တဲ့ လံုမငယ္ေလးေတြနဲ႔ မတူလား...


ဒီ အထက္ နဲ႔ ေအာက္ ၂ ပံုက ႐ိုက္လာတာ အေရာင္နဲနဲမဲြလို႔ အမည္မေဖာ္လိုသူ (ခ်စ္သက္ေဝ) က အေရာင္ေလးစိုလာေအာင္ ျပင္ေပး ထားပါတယ္ 10Q ေနာ္ သယ္ရင္း:)


ဒီပန္းကိုေတာ့ ဗုဒၶံသရဏံပန္းလို႔ေခၚတာ ၾကားဖူးတယ္၊ တတိယအ႐ြယ္ ဘာဝနာပြားလို႔ ဘဝရဲ႕ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ကို ရဲရဲရင့္ရင့္ ျဖတ္သန္း ေတာ့မဲ့ အဖြားေတြနဲ႔ တူတယ္လို႔ တင္စားလိုက္ခ်င္တယ္...အေရာင္အေသြးစံုဟာ အလႊာအသီးသီးက အဖြားေတြကို ကိုယ္စားျပဳတာေပါ့...





စကားပန္း ၾကက္ေသြးေရာင္...ဘဝကို ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ နာနာက်ည္းက်ည္း သို႔ေသာ္လည္း အ႐ံႈးမေပးပဲ ျဖတ္သန္း ရင္ဆိုင္ေနတဲ့ စိတ္ဓါတ္ခြန္အားျပည့္တဲ့ အမ်ိဳးသမီး ေတြကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေတြ႔လိုက္ရ သလိုပဲ...မာေက်ာေအးစက္ေနတယ္...


လူတိုင္းသိၾကတဲ့ ယုဇနပန္း...ဒီပန္းေလးကို အေတြ႔မွာ တရားသေဘာတခ်က္ လက္ခနဲ...၊ အဖူးကေလးေတြ၊ အပြင့္ကေလးေတြ နဲ႔ အႏြမ္းပြင့္ကေလး...ေရာယွက္လို႔...ကိုယ့္ကို တရားျပေနသလို...ခံစားလိုက္ရတယ္...


အင္မတန္ ႐ိုးစင္း၊ ဟန္မလုပ္တတ္တဲ့ ေက်းလက္ေတာ႐ြာက သမီးပ်ိဳေလးေတြရဲ႕ အလွနဲ႔ ဘဝကို ျမင္မိေစတဲ့ ပန္းဝါဝါကေလးေတြ...


ေတြ႔ေနက် ေခါင္ရမ္းပန္းလို မဟုတ္ပဲ ပြင့္ဖတ္ အထပ္ထပ္ေလးေတြနဲ႔၊ ပြင့္ဖတ္ တထပ္တည္း နဲ႔ ၿပီးေတာ့ သခြားေရာင္ ေခါင္ရမ္းပန္းကေလးေတြက....ရဲရင့္ ပြင့္လင္းတဲ့ ၿမိဳ႕ေန မိန္းမပ်ိဳရဲ႕ အလွ...




ဒါေတြက ဒီေန႔ ႐ိုက္ခဲ့တာေပါ့...ဘယ္မွာလဲဆိုေတာ့ ဂ်ဴေရာင္း ငွက္ဥယ်ာဥ္မွာ... ဟယ္...ငွက္ဥယ်ာဥ္သြားၿပီး ငွက္ေတြ တေကာင္တၿမီး မွ ႐ိုက္မတင္ပဲ ပန္းေတြခ်ည္းပါလားလို႔ အထင္ မေစာပါနဲ႔အံုး...လာမွာပါ၊ ႐ိုက္ခဲ့ပါတယ္...ရသေလာက္ မိသေလာက္ေပါ့...အဲလို ေျပာရ ျခင္း က ကိုယ့္မွာ Feather phobia ႐ိွတယ္ေလ...ဒါေၾကာင့္ အေဝးကပဲ ရသေလာက္ ႐ိုက္ခဲ့တာ ကို ေျပာတာပါ...။

အံမယ္ ဒီပန္းပံုေတြ အလြယ္တကူ ႐ိုက္လာတယ္ မထင္ၾကပါနဲ႔၊ ခက္ခက္ခဲခဲပါ...မုဆိုးဒူးေထာက္လို႔ တသြယ္၊ ေျမာင္းေဘာင္ေပၚရပ္လို႔ တနည္း၊ ကားရားခြလို႔ တဖံု၊ ကုန္းကုန္း ကုန္းကုန္းနဲ႔ တမ်ိဳး အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ကိုယ္ေနဟန္ထား နဲ႔ စြန္႔စြန္႔စားစား ႐ိုက္ခဲ့ရတာပါ။

အတူသြားသူေတြရဲ႕ ေသာက္လက္စ ေရဗူးေတြ၊ ပိုက္ဆံအိတ္ေတြနဲ႔ စံုစီနဖာ ထည့္ထားတာမို႔ ေက်ာပိုးအိတ္ကလည္း ေလးမွေလး...ဒီၾကားထဲ တခ်ိဳ႕ပန္း ေတြက ႐ွက္ၿပီး ဟိုဖက္လွည့္ေန ေတာ့ ဘယ္လက္နဲ႔ အကိုင္းကို ကိုယ့္ဘက္ဆဲြ လွည့္ၿပီးမွ ညာဘက္ ကင္မရာကိုင္ လက္နဲ႔ ႐ိုက္ခဲ့ ရတာေတြပါ...။

ဘယ္လိုပံုစံပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္လိုအေသြးအေရာင္ပဲ ႐ိွ႐ိွ၊ ရနံ႔႐ိွ ရနံ႔မဲ့ ဘာႀကီးပဲ ျဖစ္ေနပါေစ ပန္းမွန္ရင္ ပန္းစာရင္းဝင္လို႔ သူ႔အလွနဲ႔သူ ႐ိွေနၾကတာပါပဲ...က်မတို႔ အမ်ိဳးသမီးမ်ားလိုပဲေပါ့...

ဒီပိုစ့္ေလးနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးထုႀကီးကို ဂုဏ္ျပဳရင္း ကမာၻ႔ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔ကို ႀကိဳဆိုလိုက္ပါတယ္
(ဟမ္...!! ဆိုင္သလားေတာ့ သိပါဘူး...အို...ဇြတ္ပဲ ဆိုင္လိုက္ၾကပါေလ :))


ကိုုယ္ ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ

ႏွင္းေတြ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္

ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...