Thursday, March 11, 2010

ဘေလာ့ဂ္ဂါ့ေယာကၤ်ား ဘဝ...

ၿပီးခဲ့တဲ့ ပို႔စ္တုန္းက ဟင္းေလးတခြက္ ခ်က္ တင္မိပါတယ္ အမ်ိဳးေတာ္ခ်င္သူေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ထြက္လာလိုက္ၾကတာ...၊ ဟင္းခ်က္ ေကာင္းမွာပဲလို႔ ခ်ီးက်ဴးသူ ေတြကလည္းမ်ား ဆိုေတာ့ကာ က်မျဖင့္ ဘဝင္ေလဟပ္ သလိုလိုေတာင္ ျဖစ္သြားတယ္။ သို႔ေသာ္လည္းေပါ့ ေလ အဲသလို မဟုတ္တာမ်ား အခ်ီးက်ဴးခံရရင္ လူက ေနကို မေနတတ္ တာ ။ ဒါနဲ႔ပဲ ကိုင္း အထုပ္ေတာ့ ျဖည္ျပအံုးမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ ဆိုၿပီး ဒီပို႔စ္ကို ေရးလိုက္တယ္။ အမ်ိဳးေတာ္ခ်င္သူမ်ား၊ ေလွ်ာက္လႊာ တင္ထားသူမ်ား ျပန္လည္ စဥ္းစားခြင့္ ရေအာင္ပါ...။

အရင္တုန္းက က်မ "မခ်က္ခ်င္" ဟာ ခုေတာ့ ဟင္းခ်က္ဖို႔ အၿမဲ စိတ္မပါေတာ့ဘူး။ အို အျပင္မွာ သြားစားတာက ပိုတန္တာ၊ လင္မယား ၂ေယာက္ စားမွ အေအးနဲ႔ ဘာနဲ႔ဆို S$ ၁၂ / ၁၃ ေဒၚလာဆို စားပါေလ့၊ ေဟာ ပန္းကန္ေတာင္ ေဆးစရာ မလိုဘူး လို႔ အားတက္သေရာ ေျပာတတ္ၿပီ။ ဒါကိုမွ "ၾကက္သား နဲ႔ ဗူးသီး အိမ္ခ်က္ေလး စားခ်င္တာကြ" ဆိုလာရင္ေတာ့...အင္း ရတယ္ေလ ေစ်းအျမန္သြား ဗူးသီး နဲ႔ ၾကက္သား ၾကက္႐ိုး သႁပြမ္းဟင္းတခြက္ တပတ္စာ ခ်က္ေပးလိုက္တယ္ စားေပေရာ့ပဲ။ အမယ္ စိတ္ပါရင္ျဖင့္ ေဒၚေ႐ႊမိုး ရယ္ဒီမိတ္ ငပိ ေထာင္းေလးထဲ သံပုရာသီးေလးေတာင္ ညႇစ္ထည့္ေပး လိုက္ေသးတာ။ အဲဒီလို မသိုးဟင္း တပတ္စာ နဲ႔ လႊတ္ထားလိုက္တာ သူ႔ခမ်ာ ေနာက္ထပ္ ၾကက္သား ဗူးသီး ဆို စိတ္နာသြားေရာ။ အဲသလို....။

ညဆိုလည္း ညမို႔ သူ႔မွာ ေကာင္းေကာင္း မအိပ္ရ႐ွာပါဘူး။ တခါတေလ တေန႔လည္လံုး စဥ္းစား မရတဲ့ ကဗ်ာ ကာရန္ နဲ႔ စာလံုးေတြက တေရးႏိူးမွ စိတ္ထဲ ဒိုင္းကနဲ ေပၚလာေတာ့ က်မက ေမ့တတ္သူ မို႔လို႔ ဝုန္းကနဲ ခ်က္ခ်င္းထရင္း မီးဖြင့္ၿပီး စာတ႐ြက္မွာ ေကာက္ျခစ္ထား လိုက္ေရာ၊ ၿပီးမွ ၿပံဳးၿပံဳး ၿပံဳးၿပံဳး နဲ႔ ျပန္လဲွအိပ္တာ။ သူက ဘာျဖစ္တာ ပါလိမ့္လို႔ မ်က္ေမွာင္ခ်ီ ၾကည့္ရင္း အေျခအေနကို သေဘာ ေပါက္ သြားသလိုနဲ႔ ေစာင္ႀကီးကို မ်က္ႏွာေပၚထိ ဆဲြအုပ္၊ စိတ္ထဲကလည္း ေဂါက္မ၊ ငေၾကာင္ လို႔ က်ိန္ဆဲရင္း ျပန္အိပ္သြားပါေရာ။ အဲသလို....။

က်မေ႐ွ႕ဆို သူ႔ခမ်ာ အေျပာအဆိုက အစ အေတာ္ေလး ဆင္ျခင္ရ႐ွာတယ္။ သူ ေျပာသမွ် ပို႔စ္ ျဖစ္သြားတတ္လြန္းလို႔ မသက္ေဝ တို႔ဆို သူေျပာတာေတြ အိမ္လာနားေထာင္မယ္ခ်ည္း လုပ္ေနတာ၊ စဥ္းေတာ့ စဥ္းစားရမယ္ေလ စီးပြားေရး အေျခအေန အရေပါ့၊ ကုန္ၾကမ္းရ မယ္ လာနားေထာင္ၾက ဆိုၿပီး ပါမိနစ္ (per minute) နဲ႔ ခ်ာ့ခ်္ (charge) လုပ္ရင္ ေကာင္းမလားပဲ။ သူကေျပာလာတယ္ က်မေ႐ွ႕ ေယာင္လို႔ေတာင္ ေလမလည္ရဲဘူးတဲ့ ကဗ်ာ ျဖစ္သြားမစိုးလို႔... အဲသလို....။

တပတ္ တပတ္ အဝတ္ေတြဆိုတာကလည္း မ်ားလိုက္တာ။ ေလွ်ာ္ရတာ စက္နဲ႔ေပမဲ့ မီးပူတိုက္ေတာ့ လက္နဲ႔ မဟုတ္လား။ မအားလို႔ မတိုက္ျဖစ္ေသးရင္ အဝတ္ေတြအကုန္ ေခါက္ၿပီး သူ႔ပုဆိုး တထည္ထဲ ထည့္၊ အထုပ္ ထုပ္ၿပီး ဘီ႐ိုထဲ ပစ္ထဲ့ထားလိုက္တာပဲ။ ၂ပတ္ ေလာက္ ဆက္တိုက္ မီးပူမတိုက္ျဖစ္လို႔ကေတာ့ ဘီ႐ိုဖြင့္ရင္ သတိသာထား ေပေတာ့ပဲ။ လူေပၚ ၿပိဳက်လာတတ္လို႔ ။ အဲဒါနဲ႔ မျဖစ္ေသးပါ ဘူး အျပင္ထုတ္ထားမွပါ၊ ေတြ႔မွ လုပ္ျဖစ္မွာကိုး ၊ တခါ ဘီ႐ိုထဲက အထုပ္ေတြ အျပင္မွာပဲ ခ်ထားၿပီး ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မတိုက္ျဖစ္ျပန္ေတာ့ ေဘးဘီဝဲယာမွာ အထုပ္ေတြ ဝိုင္းလို႔။ ဒါေတာင္ က်မက စာေရးခ်င္ တဲ့ အခါ အဝတ္ထုပ္ႀကီးေတြကို ေက်ာ္ ေက်ာ္ ၿပီးၾကည့္တတ္ တာ "ဘာမွ လုပ္စရာ မ႐ိွရင္ ခ်စ္ စာေရးအံုးမယ္ေနာ္" လို႔ သူ႔ကို မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးရင္း အဝတ္ထုပ္ႀကီးေတြကို ေက်ာေပးၿပီး လက္ပ္ေတာ့ ထဲ ေခါင္းဝင္ေတာ့မတတ္ စာေရးစာဖတ္ လုပ္ေတာ့တာ။ အဲသလို....။

အိမ္မွာ အဲသလို အဝတ္ေတြ၊ သတင္းစာေတြ၊ စာအုပ္ နဲ႔ စာ႐ြက္ အၾကမ္းေတြ ႐ႈပ္ပြလို႔ ဒါကိုပဲ က်မ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လို႔ စာေတြေရး ေနတဲ့ အခါ ေဒၚခ်စ္ၾကည္ အမိႈက္ပံုထဲမ်ား ထိုင္ေနသလား လို႔ေမးတတ္တယ္။ က်မကလည္းက်မ၊ ႐ွက္႐ွက္ နဲ႔ပဲ သူေျပာသလို အဓိပၸါယ္ နဲ႔ ကေလာင္ နာမည္ေလးမ်ား ေျပာင္းမလားလို႔။

ခ်စ္ၾကည္ေအး(အလံု) ဆိုရင္ ဘယ့္ႏွယ္တုန္း...ဒါမွမဟုတ္ ခ်စ္ၾကည္ေအး (ပုဇြန္ေတာင္) ဆိုရင္ေရာ...။ အဲ ခက္တာက အလံု အမိႈက္ပံု နဲ႔ ပုဇြန္ေတာင္ အမိႈက္ပံု ဘယ္သင္းက ပိုႀကီးမွန္း မသိတာ...။ အဲ ပိုႀကီးတဲ့ ေကာင္သာ ေနာက္မွာ တပ္လိုက္ပါေတာ့ေလ....။


ဘဝ အေမာေတြ ေျပၾကပါေစ...

30 comments:

  1. အဟိ...ဖတ္လုိက္တာ အေမာေတြေျပသြားၿပီ။ ပုဇြန္ေတာင္ အမႈိက္ပုံက အႀကီးႀကီးေနာ္ အစ္မ။ အမႈိက္ပုံထက္ အမႈိက္ေတာင္လုိ႔ ေခၚလုိ႔ရေလာက္ေအာင္ ႀကီးတယ္ေနာ္။ :D

    ReplyDelete
  2. ေဒၚခ်စ္ၾကည္ အလံုအမိႈက္ပံုက မရွိေတာ့တာ ၾကာေပါ့... အိမ္ယာေတြ ျဖစ္ေနၿပီ... ဘာျဖစ္ျဖစ္ အမိႈက္ပံုထဲ တကုတ္ကုတ္ စာေရးစာဖတ္ေနတဲ့ ပံုကို ျမင္ေယာင္ရင္း ဟီးဟီး သနားတယ္ း)

    ReplyDelete
  3. ခစ္ခစ္ခစ္ ေျခာက္စက္ထဲက ဟာေတြ ထုတ္ရေသးဘူး ဒါ့ေၾကာင့္ အ၀တ္ထုတ္ ရွိဟူး။


    မအယ္

    ReplyDelete
  4. ;) ေရးထားတာေလး ရီရတယ္....။

    ReplyDelete
  5. အဝတ္ကို အထုပ္နဲ႕မထားဘူး...
    ျမင္ရတာ ဆိုးၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ guilty ျဖစ္ေစလို႕... အဟဲ...
    အဖံုးပါတဲ့ ပလတ္စတစ္ျခင္း အၾကီးၾကီးနဲ႕ထည့္ၿပီး ပိတ္ထားလိုက္တယ္... မွတ္ကေရာ... (အတုယူပါ သူငယ္ခ်င္း...)

    ReplyDelete
  6. သူငယ္ခ်င္း ေရ အမႈိက္ပံုထဲ ထုိင္ၿပီး ဘေလာ႔ေရးေနတဲ႔ ပံုကို ျမင္ေယာင္ရင္း ရီမိပါတယ္

    ခင္တဲ႕
    ေရႊစင္

    ReplyDelete
  7. က်မ အမွုိက္ပံုထဲကေန လာဖတ္သြားပါတယ္...
    ေလွ်ာ္စရာအ၀တ္ေတြကို အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ထဲ ထည္႔ၿပီး အဖံုးပိတ္ထားတက္သူမို႔ .... :)

    ReplyDelete
  8. ဟားးးးးးး မရယ္
    အဲဒါ ဘေလာ႔ဂ္ဂါပဲ ေလ မမရဲ႕ ဟိ ေအာ္ ဘြ ဘြ ဘြ ဘေလာ႔ဂ္ဂါ ဘြ မလြယ္ပါ႕လားေနာ္ ဖူးးးးးးးး ဟိဟိ

    ReplyDelete
  9. မခ်စ္ၾကည္ေအး နာမယ္ တစ္ခုက်န္ေနေသးတယ္ခင္ဗ်။
    ခ်စ္ၾကည္ေအး(သာေကတ) ဆိုတာေလးေပါ့ဗ်ာ။
    အလုံ က ေတာ့ အခု ေနွာင္းလူေတြသိေတာ့ဘူး။
    ( အဟဲ စတာေနာ္ :)

    ReplyDelete
  10. မခ်စ္ၾကည္ေအးေရ ဘ၀တူပဲ။ ကၽြန္မကေတာ့ အျမင္မေတာ္ရင္ ကိုယ့္ဖါသာကိုယ္ ရွင္းလိုက္ပါလား ေျခေတြလက္ေတြ မရွိရာက်ေနတာပဲလု႔ိ ေျပာၿပီး ကိုယ္လုပ္စရာရွိတာကိုပဲ ဆက္လုပ္ေနတာပဲ။ ကၽြန္မက မီးပူတိုက္ရတဲ့ အ၀တ္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ၀ယ္မ၀တ္သလို သူ႔ကိုလည္း မ၀ယ္ေပးဘူး။

    ReplyDelete
  11. ဟီး....
    ဒို႕ကေတာ႔ ေတာ္မွာပဲ...
    ခ်စ္အမၾကီးနဲ႔ ခ်စ္အကိုၾကီးပဲ...ဟဲဟဲ..
    ( အေနာ္႔ဟာပါ ေလွ်ာ္ေပး........ဂလိုေလ )

    ဒီလိုေလး နာမည္ေျပာင္းေလး အမရာ..
    သာေကတ ၊ ပုစြန္ေတာင္ ၊ အလံုေတြ ဆိုရင္ လူေတြက ဘယ္သိပါ႔မလဲဗ်..
    ဒါေၾကာင္႔. . .ခ်စ္ၾကည္ေအး ( အမႈိက္ပံု ) ဆိုရင္ ျပီးေရာေပါ႔။

    ( က်ေနာ္႔ေဘးမွာ က်ေတာ႔ အေအးဗူးခြံေတြ ဝိုင္းေနတယ္ဂ်..)
    တိုးတိုးေလး ေျပာသြားတာေနာ္..ဟီး

    ကိုေဇာ္

    ReplyDelete
  12. မီးပူတိုက္တဲ့ အိန္ဂ်ယ္ေလးရွိရင္ ေကာင္းမယ္ေနာ္။

    ReplyDelete
  13. မခ်စ္ၾကည္ကေတာ္ေသးတာေပါ့..
    က်ေနာ္ဆို..မီးေၾကြနဲ႔မထိေတြ႔ျဖစ္တာနွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာျပီ..


    ေပါက္

    ReplyDelete
  14. မမ...ဘာမွ ဆင္ေၿခေတြမေပးပါနဲ႕ မမလက္ရာကုိ စားဖုိ႕ ဦးထားၿပီးသားေနာ္...ဟြန္း... :)))


    ညီမေလး
    အင္ၾကင္း

    ReplyDelete
  15. စက္တစ္ခုရွိတယ္၊
    ကိုယ္ဘာေတြ ေတြးခဲ့သလဲ၊
    ဘာေတြ အိမ္မက္ မက္ခဲ့သလဲ၊
    မန္မိုရီ ကို ျပန္ေခၚ တဲ့စက္ပါ၊
    နားထင္နွင့္ ေခါင္းေပၚမွာ ဝါယာႀကိဳး စတစ္ကာေလးေတြ ကပ္ျပီး
    စက္ဖြင့္ ရီေကာ ခလုတ္နိပ္၊ ဘယ္အခ်ိန္ကဟာ ျပန္ေခၚခ်င္သလဲေရြး၊
    ရီေကာျပီးသြားရင္ အသံေပးပါတယ္၊ လူႀကီးမင္းရဲ ့ ရီေကာျပီးဆံုးသြားပဲျပီ ရျဗဳဳး လုပ္လို ့ရပါျပီ၊
    ရျဗဳဳး ခလုတ္နိပ္လိုက္ရင္၊ အကုန္ျပန္ေပၚလာပါတယ္၊
    လိုအပ္ရင္ ပရင့္ေအာက္ထုတ္လို ့ရပါတယ္၊

    အဲဒါဆို ညည ထေရး ထမွတ္စရာ မလိုေတာ့ဘူးေပါ့။

    ReplyDelete
  16. ဟားဟားဟား....comment ေတြပါဖတ္ၿပီးရယ္သြားတယ္...အစ္မသက္ေဝအႀကံမိုက္တယ္.... :D

    ReplyDelete
  17. မႀကီးေအးေရ.......
    ဆင္းရဲသားမို႔ သန္႔႐ွင္းေရး၀န္ထမ္းအလို႐ွိပါသလားဟု....လာေရာက္စံုဇမ္းသြားဘာေၾကာင္းးးးးးးး
    ဟိဟိ....
    ခင္မင္တဲ့
    ဏီလင္းညိဳ

    ReplyDelete
  18. ဆက္သာေရး..မခ်စ္ၾကည္ တေရးႏူိးလဲေရး မနက္ည ေရးသာေရး အားေပးတယ္ အမ်ိဴးသားက မခ်စ္ၾကည္ကို ခ်စ္ေၾကာင္း အမႈိက္ပံုထဲကေန
    တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ေနၿပီး သက္ေသျပပါလိမ့္မယ္.

    ReplyDelete
  19. အေနာ္ကေတာ့ ခ်ိတ္ေတြအမ်ားႀကီးရယ္ တန္းၾကီးၾကီးရယ္ထားတယ္။ေျခာက္တဲ့အဝတ္ေတြကို ခ်ိတ္နဲ ့ခ်ိတ္ တန္းမွာထားလိုက္တယ္ ။
    ၿပီးမွ စတင္းမ္ မာေလးနဲ ့တစ္ေန ့နည္းနည္းဆြဲတာ ဟိဟိဟိ။

    ReplyDelete
  20. ေဒၚမယ္ခ်စ္ေရ
    အၾကံေကာင္းေပးမယ္ မီးပူအတုိက္လြတ္ေသာ အင္က်ီကို ရွာ၀တ္ပါေလ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆို အဲဒီလိုဘဲ အျမဲေရြး၀တ္သည္။
    အမိႈက္ပံုထဲ ေခါင္းထိုးေနတာ ၾကာလွေပါ့ ေတာ္ၾကာ အျမင္မေတာ္လို႔ စည္ပင္က ဒဏ္ေပးခံေနရအံုးမယ္

    ခင္တဲ့
    seesein

    ReplyDelete
  21. လာလည္တဲ့သူလည္း ဘေလာဂ္ေရးတဲ့သူဆိုရင္ ဘယ္နဲ႔ လုပ္မတုန္း ။ အမေျပာတဲ့ အမိႈက္ပံုေတြပါ ဓါတ္ပံုရိုက္ျပီး တင္ခံေနရအံုးမယ္။

    ReplyDelete
  22. အဟက္... ပုံရိပ္တုိ႔လည္း အတူတူပဲ။ အမႈိက္ပုံထဲေနၿပီး စာေရးတာ။ နာမည္မွာ ကတည္းက ပုံ ပါၿပီးသား။

    ReplyDelete
  23. အစ္မခ်စ္ၾကည္ေရ..
    ဖတ္ၿပီး ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္မိလိုက္တာ..
    ေခါင္းေတြေတာင္ေပါ့သြားတယ္။
    ဒါမ်ဳိးႀကီးေတြလည္း ျဖစ္တတ္ပါတယ္ အစ္မေရ..။

    ReplyDelete
  24. မမ စာဖတ္ရင္ အၿမဲ ၿပံဳးရႊင္ရလုိ႔ ေက်းဇူးပါ =)

    ReplyDelete
  25. မမခ်စ္.. စင္ကာပူ ေလာင္ဒရီ... ခ်က္ခ်င္းမရ.. တပတ္မွ..တလခန္႕ၾကမည္..
    အေျခာက္ေလ ွ်ာ္..အစိုုေလ ွ်ာ္.. အစြန္းထင္း.. ဆပ္ျပာမစင္.. မီးပူ..ကိုုယ့္ဖာကိုုယ္ တိုုက္ရန္..

    လိုု႕ ( ေရႊျမန္မာ ) မွာ ျဖစ္ျဖစ္ ေၾကာ္ျငာလိုုက္ေလ.. း)

    ReplyDelete
  26. ဒါေလးမ်ား...re cycle ပုံေလးကပ္ထားလိုက္..
    သူ႔ဟာသူ re cycle လုပ္ျပီးယူသြားလိမ့္မယ္

    ReplyDelete
  27. ခ်စ္ႀကည္ေအး (ဒလ)ဆုိရင္ပိုေကငး္တယ္ ေယာက္ာ်ားက စိ္တ္ကုန္ၿပီးလြတ္ပစ္လုိက္လို႕ ေရာက္သြားရရွာတဲ႕ ေနရာေလးေပါ႕ ။


    တိဳ႕လဲ ေလ်ာ္လုိက္ မီးပူတိုက္မလုိ႕ပုံထားလုိက္ ဖဳန္ၿပန္တက္သြားလုိက္ၿပန္ေလ်ာ္လုိက္ ငွငး္ငွင္း..



    အဲသလုိမ်ိဳးမီးသာဖြင္႕လုိက္ရင္ေတာ႕အသတ္ခံရမွာေသခ်ာတယ္ ဒါေႀကာင္႕အိပ္ခန္းထဲကုိ မုိးလင္းတဲ႕အထိမဝင္ဘူး။ အၿပင္မွာဘဲေတြးေနတယ္။

    ReplyDelete
  28. မိန္းမရျပီးကတည္းက မီးပူတိုက္တဲ႔ အ၀တ္ကို မ၀တ္ရေတာ႔ဘူး။ လူပ်ိဳတုန္းကေတာ႔ ဟုတ္..ဟုတ္. မဟုတ္ဟုတ္ ကိုယ္႔ဟာနဲ႔ကို မီးပူတိုက္ျဖစ္ေသးတယ္။ ေအာ္...အိုင္တီေခတ္မွာ မိန္းမရတာ မနိပ္လိုက္တာ။

    ReplyDelete
  29. အမေရးထားတာ ဖတ္ျပီး ရီလိုက္ရတာ..က်ေနာ့္ေဘးက အထုပ္ကုိေတာင္ မ်က္ေစ့ေရာက္သြားေသးတယ္.. မီးပူတိုက္တာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ေပးရတယ္.. မတုိက္ျဖစ္တဲ့အခါက်ရင္ အမေျပာသလုိပဲ ပုဆုိးထဲထည့္ျပီး ထုပ္ထားတတ္လုိ႔ အထုပ္ေတြဆုိတာ ေဘးမွာ ပတ္လည္၀ုိင္းေနတယ္.. ဗုံတီးလုိ႔ရတယ္.. အခုကေတာ့ ဆင္ေျခေပးလို႕ေကာင္းတယ္ေလ.. ကေလးတဖက္နဲ႔ေပါ့..ကေလးကမအိပ္လုိ႔ မလုပ္ျဖစ္တာဆုိျပီး.. အဟီး.. အခုလည္း ကေလးက အိပ္ေနတာ ကုိယ္က ဘေလာ့ခ္လည္ေနတာ.. သူကေတာ့ ရုံးမွာေပါ့.. :D

    ReplyDelete

ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထင္ျမင္ခံစားရသလိုသာ ေရးခဲ့ပါရွင္

ကိုုယ္ ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ

ႏွင္းေတြ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္

ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...