အသစ္ တဖန္...အပိုင္း ၁

ကန္ေရျပင္ေပၚမွာ လိႈင္းၾကက္ခြပ္ကေလးမွ် မ႐ိွေအာင္ပဲ ေလၿငိမ္လို႔ေနသည္။ ဒီေႏြရယ္..........ၾကည့္ေလရာတိုင္းမွာ အပူေငြ႔လိႈင္း ေတြႏွင့္ ေျခာက္ေသြ႔လြန္း လွပါရဲ႕။ ေမာင္ နဲ႔ အတူ တေျမတည္းမွာ ႐ိွမေနေတာ့ဘူး ဆိုတဲ့ အသိက အရာမ်ားစြာ တို႔ထက္ ရင္ကို ပိုလို႔ ေလာင္ကြၽမ္းေစတယ္ ဆိုတာ ေမာင့္ကို သိေစခ်င္လြန္းလွသည္။

ေရထဲကငါး ကုန္းေပၚ တင္ထားခဲ့သလို တဖ်တ္ဖ်တ္လူးေနတဲ့ ေလာင္ၿမိဳက္ ရင္ခြင္ထဲက အပူကို မ်က္ႏွာေပၚ မယူပဲ လူေတြအလည္ ဟန္လုပ္ၿပံဳး ေနရတဲ့ က်မဘဝ ျမင္လဲွ႔စမ္းပါေတာ့ ေမာင္ရယ္။ သက္ထားေဆြ ဆိုတဲ့ လူဂုဏ္တန္ အသိုင္းအဝိုင္းရဲ႕ ေ႐ႊေပၚျမတင္ မိန္းကေလး ဒါေပမဲ့ အေပၚယံ ေ႐ႊရည္စိမ္တို႔ ထံုးစံ ဟန္လုပ္ေနရတာေတြနဲ႔ ရက္ယွယ္ထားတဲ့ အဝန္း အဝိုင္းမို႔ ေမာင္နဲ႔ေတာ့ သံ နဲ႔ ျပဒါး တလမ္းဆီျခား လို႔ ေျပာပါအံုးေတာ့လား ေမာင္။

ခုခ်ိန္ဆို ေမာင္က ႏိူင္ငံရပ္ျခားမွာ၊ ေမာင္ကိုယ္တိုင္ ေ႐ြးခ်ယ္ ေလွ်ာက္လွမ္းသြား ခဲ့တဲ့ ဘဝ အသစ္တခု၊ ေသခ်ာတာက သက္ထားေဆြ မ႐ိွတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္အသစ္ အဲဒီ အသစ္ ေတြၾကားမွာ လူသစ္၊ စိတ္သစ္နဲ႔ ...ေမာင့္ႏွလံုးသားကေရာ အသစ္မ်ား ျဖစ္ေနမလား...ေမာင္ ေျပာစမ္းပါအံုးကြယ္။ သက္ထားေဆြ ဆိုတဲ့ မိန္းမကို ေမာင္ကိုယ္တိုင္ ေမာင့္လက္နဲ႔ လွလွပပ ေျမျမွဳတ္ သၿဂႋဳလ္ၿပီးခဲ့ ၿပီပဲကြယ္။

ေမာင္ နဲ႔ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ ေတြ႔ခဲ့ၾကတုန္းကလည္း ခုလိုေရျပင္ႀကီး ေ႐ွ႕မွာပဲ ေလ။ က်မတို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး နာရီ ပတ္ေလ့မ႐ိွ ၾကေပမဲ့ ခ်စ္သူသက္တမ္း တႏွစ္ျပည့္ အမွတ္တယ ေ႐ႊလက္စြပ္ ေမာင္းကြင္းေလးကိုေတာ့ ညာဖက္ လက္သူႂကြယ္မွာ မခြၽတ္တမ္း ဆင္တူဝတ္ခဲ့ ၾကဘူးပါသည္။ လက္စြပ္ေလးရဲ႕ အတြင္းဘက္မွာ ၿငိမ္းသန္႔ညိဳ နဲ႔ သက္ထားေဆြ ဆိုတဲ့ ေမာင္နဲ႔ က်မ နာမည္ အဂၤလိပ္လို အတိုေကာက္ရယ္၊က်မတို႔ ခ်စ္သက္တမ္း တႏွစ္ျပည့္ ရက္စြဲေလးရယ္ ေရးထိုးထားခဲ့ေလသည္။

ေမာင့္လက္ကေန လက္စြပ္ေလးကို ဆြဲယူ ခြၽတ္စဥ္မွာ ေမွ်ာ္လင့္မထားတာမို႔ ေမာင္ ေၾကာင္အအ ျဖစ္ေနခဲ့ေသးသည္။ က်မ လက္စြပ္နဲ႔ ပူးတြဲလို႔ ဖဲႀကိဳး ခရမ္း ေရာင္ေလးနဲ႔ ခ်ည္ေႏွာင္ၿပီး ေမာင့္ လက္ဖဝါးေလးထဲ ျပန္ထည့္ ေပးလိုက္ခ်ိန္ မွာေတာ့ အေျခအေနကို ရိပ္မိသြား သလို ေမာင့္မ်က္ႏွာေလး ညိဳေမွာင္လို႔ သြားခဲ့ေတာ့သည္။

" သက္ထား အတြက္ မလိုအပ္ေတာ့ပါဘူး ေမာင္၊ ေမာင့္ ဘဝအတြက္ သင့္ေတာ္လို႔ ေမာင္ေ႐ြးခ်ယ္လာမဲ့ မိန္းကေလး အတြက္ သက္ ထား ရဲ႕ လက္ဖြဲ႔ပါ အဲဒီအခါ လက္စြပ္ေလးကို သက္ထားရဲ႕ ႏွလံုးသားနဲ႔ အတူ အရည္ႀကဳိဖ်က္လို႔ နာမည္အသစ္ေလး ေရးထိုး ေပး လိုက္ပါေမာင္....သက္ထား သြားပါရေစေတာ့ ေမာင္ရယ္ "

ေမာင္က ခ်စ္လွခ်ည္ရဲ႕ ဆိုတုန္းကလည္း က်မက စိတ္တူကိုယ္တူ ၾကည္ျဖဴခဲ့သူ၊ ေမာင္ကိုယ္တိုင္ကမွ ေနရစ္ခဲ့ပါေတာ့လို႔ ဆိုျပန္ေတာ့ လည္း ေမာင္ထားရစ္ခဲ့ရာမွာ ေနေပ်ာ္ဖို႔ ႀကိဳးစားမဲ့သူပဲ ျဖစ္ခ်င္ပါရဲ႕ေမာင္။ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့နဲ႔ေမာင္...က်မက ကႀကိဳး႐ုပ္တ႐ုပ္ ဆိုရင္ အဲဒီ ကႀကိဳး႐ုပ္ကို ႀကိဳးဆြဲ အသက္ဝင္ ေစမဲ့သူဟာ ေမာင္ကလြဲလို႔ ဘယ္သူမွ မျဖစ္ႏိူင္ဘူး ဆိုတာကိုပါ...။

ေမာင့္မ်က္ႏွာေပၚက ေသြးေၾကာမွ်င္ေလးေတြရဲ႕ အခုန္ အလႈပ္....အံတင္းႀကိတ္ထားတဲ့ ေမာင့္ေမး႐ိုးေတြရဲ႕ အတင္းအေလွ်ာ့.....
က်မ မသိပါရေစနဲ႔ေတာ့...မသိပါရေစနဲ႔ေတာ့... ေမာင္ရယ္....

က်မတို႔ ေဝးၾကပါစို႔ ေနာ္ .....

ေမာင့္ရဲ႕ အခ်စ္မွာ လံုးလံုးလ်ားလ်ား ေပ်ာ္ဝင္က်ဆံုး ေနသူကိုမွ ရက္ရက္စက္စက္ တသက္လံုးစာ ေက်ာခိုင္း လမ္းခြဲဖို႔ ဆံုးျဖတ္ရက္တဲ့ ခ်စ္သူ ေမာင့္ကို က်မကပဲ အရင္ ေက်ာခိုင္းခဲ့ပါရေစ...ေတာ့...

လိမ့္ကနဲ က်လာတဲ့ ပါးေပၚက မ်က္ရည္စက္ေတြကို ဆံပင္႐ွည္ေတြနဲ႔ ကြယ္ဝွက္လို႔ ေမာင့္ေ႐ွ႕က ဇြတ္တင္း ထြက္ခဲ့မိေတာ့သည္။

ေမာင့္ မ်က္ရည္ေတြကိုေတာ့ျဖင့္ ၾကည့္ရက္တဲ့ သတိၱ မ႐ိွခဲ့လို႔ပါ ေမာင္ရယ္......

************************************

ေမာင္ငယ္ ဏီလင္းညိဳ ရဲ႕ တက္ဂ္ ပို႔စ္ပါ...။ မူရင္းပို႔စ္ သို႔ေသာ္လည္း နဲ႔ တြဲဖတ္ရင္ ပိုျပည့္စံုသြားပါလိမ့္မယ္...နဲနဲ ႐ွည္သြားတာမို႔ က်မ ၂ပိုင္း ခြဲလိုက္ရပါတယ္။ ဇာတ္သိမ္းပိုင္း မနက္ျဖန္ တင္ေပးပါ့မယ္႐ွင္...။

ခ်စ္ခင္ရင္းႏီွးစြာ,



Image Source :mynicespace.com