Monday, December 14, 2009

သေဘာေတြ႔ မေနာေခြ႔ မိတဲ့ ဥပမာ

က်ေနာ္ ငယ္ငယ္ကေပါ့။ က်ေနာ့္ေအာက္ အငယ္ေတြကို ဆူတိုင္း ေ႐ွ႕ႏြားကမွ ေျဖာင့္ေျဖာင့္မသြားတဲ့ ဟာ ေနာက္ႏြားေတြလဲ ဘယ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ လိုက္ပါ့မလဲ တဲ့။ အဲဒါ အငယ္ေတြကိုဆူတိုင္း အေမေျပာေနက်၊ က်ေနာ္လည္း ပိႏၷဲပင္ႀကီး အၿမဲ ျဖစ္ေနက်...။

ၿပီးခဲ့တဲ့ စေနေန႔ညက က်ေနာ္ ဖားေအာက္ေတာရ ဆရာေတာ္ တရားပဲြ သြားခဲ့တယ္။ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး တရားေဟာတဲ့ အထဲ မွာပါတဲ့ ပုဏၰားႀကီး တဦးရဲ႕ ေမးခြန္းကို ဥပမာေလးနဲ႔ ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္ ျပန္လည္ေျဖ႐ွင္း ထားတာေလး အင္မတန္ သေဘာက်မိလို႔ ။ ျပန္ေျပာျပ ခ်င္လာတယ္ ။

ပုဏၰားႀကီးက ေမးတယ္ ။ ျမတ္စြာဘုရား တဲ့ ယခုလို ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္ နိဗၺာန္ ေရာက္ေၾကာင္း တရား ေဟာၾကားတာကို ၾကားနာရတဲ့ အခါ ၾကားနာရတဲ့ သတၱဝါတိုင္း နိဗၺာန္ ေရာက္ပါ သလား ဘုရား လို႔ ေမးေလ်ာက္သတဲ့ ။ အဲဒီအခါ ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္က ေရာက္တဲ့သူေတြ လည္း႐ိွ ၊ မေရာက္တဲ့ သူေတြလည္း ႐ိွတာေပါ့ အသင္ပုဏၰားႀကီး လို႔ ေျဖေတာ္မူတယ္ ။

အဲဒီမွာ ပုဏၰားႀကီးက ေနာက္ဆက္တဲြ ေမးခြန္း တခု ထပ္ေမးေလ်ာက္ျပန္တယ္ ။ အ႐ွင္ ဘုရား တဲ့ နိဗၺာန္ေ႐ႊျပည္ႀကီးဟာလည္း အထင္အ႐ွား႐ိွ ၊ သြားရမဲ့ မဂၢင္ေဖာင္ႀကီးနဲ႔ ဘယ္လို သြားရင္ ေရာက္မယ္ ဆိုတဲ့လမ္းလည္း႐ိွ ၊ ၫႊန္ၾကားလမ္းျပ ေပးတဲ့ ျမတ္စြာ ဘုရား႐ွင္ လည္း ႐ိွ ေနပါရက္ကနဲ႔ တခ်ိဳ႕ ဘာေၾကာင့္ နိဗၺာန္ မေရာက္ႏိူင္တာပါလဲ ဘုရား တဲ့ ။

အဲ...အဲဒီ့မွာ ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္ ေပးခဲ့တဲ့ ဥပမာေလး...အင္မတန္ လွဗ်ာ...။

အသင္ ပုဏၰားတဲ့...သာဝတၳိၿမိဳ႕ မွ ရာဇၿဂိဳရ္ သို႔ သြားတဲ့လမ္းကို အသင္ သိပါသလား လို႔ ျပန္ ေမးလိုက္ေတာ့ ပုဏၰားႀကီးက မွန္ပါ ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိပါတယ္ ဘုရား လို႔ အားရဝမ္းသာ ျပန္ေလ်ာက္တင္တယ္ေပါ့ဗ်ာ ။ ေကာင္းၿပီ အသင္ပုဏၰား လမ္းၫႊန္ေျမပံု ၂ပံု က်က် နန ဆြဲ၊ သြားရမဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ ႐ွင္းျပၿပီး လုလင္ ၂ ဦး အား အသြားခိုင္းခဲ့မယ္ ဆိုပါစို႔ တဲ့ ။

အဲဒီမွာ တဦးေသာ လုလင္သာ ရာဇၿဂိဳရ္ၿမိဳ႕သို႔ ေခ်ာေမာစြာ ေရာက္႐ိွခဲ့ၿပီး ေနာက္တဦးကေတာ့ လမ္းလြဲသြားခဲ့ သတဲ့။ ဒီေတာ့ ပုဏၰားႀကီးတဲ့ ရာဇၿဂိဳရ္ၿမိဳ႕ဟာလဲ အထင္အ႐ွား႐ိွ၊ သြားရမဲ့ လမ္းေၾကာင္းလဲ အေသအခ်ာ႐ိွ၊ လမ္းၫႊန္ျပသေပးတဲ့ ပုဏၰားႀကီးလဲ ႐ိွရက္နဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ေရာက္ေအာင္ မသြားႏိူင္ရတာလဲ လို႔ ျမတ္စြာဘုရားက ျပန္ေမးသတဲ့ ။ အဲဒီ့မွာ ပုဏၰားႀကီး သေဘာေပါက္သြားတယ္ ။

အဲဒီ့မွာ က်ေနာ္လည္း ေတြးစရာရသြားတယ္ ။ ခင္ဗ်ားတို႔ပဲ စဥ္းစားၾကည့္ဗ်ာ...။

ဘယ္လိုသြားရမယ္ ဆိုတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို တတ္သိတဲ့ သိကြၽမ္း နားလည္သူ လည္း ႐ိွတယ္ ၊ လမ္းလဲ ခိုင္ခိုင္မာမာ ႐ိွတယ္ ၊ ဟိုးမွာ ပန္းတိုင္...... , ပေဒသာပင္ ေတြလဲ႐ိွတယ္ ၊ စိမ္းလန္းေအးျမတဲ့ သစ္ရိပ္ေတြ ႐ိွတယ္ ၊ အားလံုးအတြက္ အေမာေျပ ေရၾကည္ စိမ့္စမ္း ေတြလဲ ႐ိွပါရဲ႕ ။

ဘာေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ မေရာက္ၾကတာလဲ...။



အားလံုးပဲ ရည္႐ြယ္ရာ ပန္းတိုင္သို႔ တ, တိုင္းေရာက္ႏိူင္ၾကပါေစ...။

7 comments:

  1. ေျမပံုၾကီး မွားေနလို႔ ေနမွာေပါ့ အမရယ္ :P

    ReplyDelete
  2. လမ္းမွာ တေရးအိပ္ေပ်ာ္ေနလို႔ပါ မမ
    း) mm

    ReplyDelete
  3. ြGPS သုံးလို႔ျဖစ္မွာ..အေဆာက္အဦးၾကီးျမင္ေနရတာေတာင္ တခါတေလ GPS ကတလြဲေတြ ေခၚသြားတတ္လြန္းလို႔ ..လႊင့္ပစ္ထားတာၾကာေပါ့

    ReplyDelete
  4. သြားေတာ႔ သြားေနတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔ ေရွ႔ကို သြားတာ မဟုတ္ဘဲ စက္၀ိုင္းလို လွည္႔ေနလို႔ပါ မမ။

    ReplyDelete
  5. ဘာလို႔မွန္းေတာ့ မသိဘူူး အစ္မရ..
    မေရာက္တဲ့သူက ကၽြန္ေတာ့္လိုေကာင္ဆိုရင္ေတာ့ အပ်င္းႀကီးလို႔ ျဖစ္ရမယ္ :)

    ReplyDelete
  6. ႏြားပမာ အဆုံးမကိုေတာ႔ ငယ္ငယ္ကတည္း အေမလည္းဆုံးမေလ႔ရွိတယ္
    း) သိရက္နဲ႔ အေမွာင္ဖုံးေနေတာ႔ အေရွ႕မတုိးနုိင္ဖူးေပါ႔ဗ်ာ း)

    ReplyDelete
  7. လမ္းခုလတ္မွာ ရဟတ္တက္စီးမိေနလုိ႔မမေရ..
    မလိမ္မာ၂ခါမုိက္မိလုိ႔ပါ...

    ေလးစားခ်စ္ခင္တဲ႔
    ပန္းခ်ီ း)

    ReplyDelete

ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထင္ျမင္ခံစားရသလိုသာ ေရးခဲ့ပါရွင္

ကိုုယ္ ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ

ႏွင္းေတြ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္

ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...