Friday, November 6, 2009

ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကဗ်ာ...

ဆာေလာင္မြတ္သိတ္ေနတဲ႕ ကမ႓ာကို
ငါ႔႐ိွသမွ် ခြဲေပး.. ေဝမ်ွေကၽြးေစ...။
ပူေလာင္ငိုေကၽြးေနတဲ့ ကမ႓ာကို
ငါ႔ဂ႐ုဏာနဲ႕ပိုက္ေထြး... ရင္ေငြ႕နဲ႕ေႏြးေစ။
ေသြးလူးဖ်ားနာေနတဲ့ ကမ႓ာကို
အၾကင္နာေဆးျမီးတိုနဲ႕ ကုသ… ယုယလို႕ေအးေစ။
ယမ္းေငြ႕ေဝေနတဲ့... ကမၻာကို..
ခ်စ္ျခင္းေမတၲာနဲ႕ လမ္းျပ... ျငိမ္းခ်မ္းၾကေစ..။

အို... အမိကမ႓ာေျမ......
အသင့္ရင္မွေမြးဖြား... အသင့္သားတို႕
ႏွလံုးသားၾကမ္း... ႐ိုင္းစိုင္းရမ္းပ်
ရၾကလိုေလ… ငတ္မေျပပ
စားျမိဳၾက ဇာတ္တူ
ေလာဘထူ... ေမာဟဖုံး
မိုက္လံုးၾကီးဆဲ... ႐ႈံးရဲလြန္းၾက... လူ႕ဗာလ တို႔…၊
တဘို႕ထဲထား.. အမိုက္အားကိုး..
ဖိႏွိပ္ခိ်ဳးသည္… လူမမည္စြာ..
သံဃာမသိ… ဓမၼာေဝးသား
ႏူတ္ကားဘုရား... လက္ကားရားႏွင္႔…၊
ထိုသူတို႔အား… ေမတၲာျပျငား
ႏြားနားအိုးစည္... တီးသည္ျမည္႐ံု…။

အို...ေျမကမၻာ....ဤကမၻာဝယ္...
သင့္ကိုေစာင္႔ၾကပ္... နတ္ေကာင္းျမတ္တို႔
႐ိွလွ်င္မုခ်... ေစလိုလွသည္…၊
အဓမၼခြင္း... ဓမၼေဆာင္က်ဥ္းေလာ့
အတၲကိုႏွင္... ပရ ဝင္ေလာ့...
အေမွာင္ကို႐ွင္း... အမွန္လင္းေလာ႔..
မေကာင္းမႈဖယ္... ေကာင္းမႈကယ္ေလာ့..
စီရင္တရား… ခ်မွတ္သားေလာ့...။
သို႔ကားဆိုလ်ွင္... ျပည္တခြင္ဝယ္..
ငွက္ငယ္ဂ်ိဳးျဖဴ… သံသာက်ဴလိမ့္…
နတ္လူခ်မ္းသာ… ေဘးရန္ကြာလိမ့္…
ကမ႓ာေျမဟုန္… ဖိမ့္ဖိမ့္တုန္လိမ့္
ဓမၼစည္ၾကီး... ေအာင္စည္တီးကာ...
အမိေျမကမ႓ာ... ျပံဳးရယ္႐ွာခ်ိမ္႔....။


ဘဝ အေမာေတြေျပၾကပါေစ...



(၀၅.၁၁.၀၉) ၁၅း၁၀ နာရီ

No comments:

Post a Comment

ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထင္ျမင္ခံစားရသလိုသာ ေရးခဲ့ပါရွင္

ကိုုယ္ ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ

ႏွင္းေတြ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္

ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...